Αυτός ο λόγος...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Αυτός ο λόγος σε κρατάει απ' το χέρι
κατεστραμμένοι πειρατές για συνοδεία
δεμένο μάτι και κατάμαυρο μαχαίρι
θλιμμένα λόγια σε μια μαύρη μελωδία

αυτός ο λόγος σου χαράζει το σημάδι
ένα παράπονο να κρέμεται απ' το στόμα
μια προσευχή που ψυθιρίζεις στο σκοτάδι
για κάποια θάλασσα που σε θυμάται ακόμα

αυτές οι λέξεις μεθυσμένων νοημάτων
σαν τη φωτιά κυκλώνουνε το νου σου
είναι τα βέλη και οι σφαίρες αισθημάτων
μες τα ξεσπάσματα απ' τα βάθη του θυμού σου

μέσα στα τάρταρα ξυπνάς των περασμένων
πυρακτωμένων, μυθικών και μεγαλείων
σε παραδείσους πριγκιπάτων ξεχασμένων
ένας θεός μέσα στα μάτια των γελοίων

μέσα στον ύπνο σου ξυπνάς, ψηλά πετιέσαι
αυτά τα λόγια ξεγυμνώνουν το μυαλό σου
από το δέντρο του γκρεμού σου θα κρατιέσαι
και θα γλιτώνεις απ' το φύλακα άγγελό σου

αυτός ο λόγος σε κρατάει απ' το χέρι
λεπτά και ώρες σου σφυρίζουν σαν σαίτες
πάλι πιωμένος από ρούμι κι από αγέρι
γιατί ποτέ σου δεν αγκάλιασες τις ήττες.

[ε?]

πολυ καλοι στιχοι χωριατη για ακομα μια φορα... νομιζω πως κατι εχει αλλαξει τελευταια στον τροπο που γραφεις...συνεχισε να μας στελνεις 

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

σε ευχαριστώ για το σχόλιο φίλε ρακένδυτε