μον-ώσεις του πρόχειρου τετραδίου

[pimami]

τα γερασμένα κύματα στα μαλλιά σου

τα λόγια που κρύβει η μαυροντυμένη μνήμη σου στην τσέπη της

η κλειδαρότρυπα που φορούν τα μάτια σου πριν αγκαλιάσεις τον ύπνο

το πορτοκάλι που δεν περιμένεις πια να μεγαλώσεις για να φτάσεις να το κόψεις

τα πουλιά που αποδημούν απ’ το μπαλκόνι της θλίψης σου

των φόβων καρποί δηλητήριο που ήπιες τρυγώντας τους



κυοφορώ την ποίηση για τη χαρά της επιλόχειας κατάθλιψης

κατηγορώ τον ποιητή για υπόθαλψη παραβιαστών εναέριου χρόνου

παρηγορώ το θνησιγενές ποίημα θηλάζοντάς το στο βυζί της αθανασίας

προχωρώ στο επόμενο ποίημα ζητώντας δροσιά στην άνυδρη κοίτη των λέξεων

κατουρώ τα ανδρικά παντελόνια μου να ξεραθεί αυτό που φύεται εκτός μου

συμμορώ με ιπτάμενα χνούδια που ερεθίζουν του καιρού τα ρουθούνια

[ivikos]

....προχωρώ στο επόμενο ποίημα ζητώντας δροσιά στην άνυδρη κοίτη των λέξεων.....

υπέροχο όλο...μα αυτός ο στίχος με κάνει να σε αφουγκράζομαι...
Να 'σαι πάντα καλά

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Υπερρεαλιστικό ποίημα γεμάτο δημιουργική φαντασία και αναλογικές σκέψεις
μπράβο και από μένα φίλε

[lampros.]

... είναι να το χεις τελικά.
Συνολικά η δουλεια σου ειναι εκτός ανταγωνισμού... όμως στο ''μον-ώσεις του πρόχειρου τετραδίου''
αγγιζεις μια διάσταση ιδεατή... αυτο ακριβως που πέτυχες (για μενα) όσοι μπορούν να το αγγίξουν
ξέρουν απο ποίηση... Στιχους ή στιχάκια γράφουμε όλοι... Εδω βρισκόμαστε μπορστά σε κατι μεγαλειώδης.
Λιγοι θα το κατανοήσουν, κάποιοι θα απαντήσουν απλά για να συμμετέχουν, όμως για σενα, η αίσθηση της ολοκλήρωσης θα πρέπει να σου ειναι γνώριμη... Απλά ΜΠΡΑΒΟ σου...

[pimami]

Λάμπρο, σηκώνει κουβέντα το αίσθημα της ολοκλήρωσης που θίγεις.. Από κοντά ίσως.. κάποτε..
Χωριάτη και ivikos να είσαστε καλά!