Η τρέλα που με λυτρώνει

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Θα κάνω κύκλους πάνω στο κύμα,
με ένα βαρκάκι από χαρτόνι,
πως θα χωρέσω σε αυτή τη ρίμα,
αυτή την τρέλα που με ζυγώνει.

Μαζεύω ήλιους, μαζεύω μπόρες,
φυτεύω αστέρια σε φρέσκο χώμα,
μέσα σε νάρκης ονειροχώρες,
ζωή κερδίζω για λίγο ακόμα.

Χαρίζω απόψε τη σιγουριά μου,
για να κερδίσω λίγη γαλήνη
κερνάω απόψε με την καρδιά μου
ένα ταξίδι για τη σελήνη.

Θα κάνω κύκλους και στον αέρα,
με μια σαίτα από χαρτόνι,
πως θα χωρέσω σ' άγονη μέρα
αυτή την τρέλα που δυναμώνει.

Μαζεύω νύχτες και τις φουμάρω,
σκοτάδι πίσσα με νικοτίνη,
θέλω να κάψω σ' ένα τσιγάρο,
ό,τι με τρώει κι ό,τι με πίνει.

Θα σκάψω τούνελ μέσα στο χιόνι,
θα ανοίξω δρόμο για να ξεφύγω,
απ' τη συνήθεια που με θυμώνει,
απ' τη βιτρίνα θέλω να φύγω.

Θα κάνω κύκλους με ένα μολύβι,
λόγια θα γράψω σ' ένα χαρτόνι,
πως να χωρέσω αυτά που κρύβει
αυτή η τρέλα που με λυτρώνει.

[diji grampsas]

Θα κάνω κύκλους με ένα μολύβι,
λόγια θα γράψω σ' ένα χαρτόνι,
πως να χωρέσω αυτά που κρύβει
αυτή η τρέλα που με λυτρώνει.


πολύ ωραίο το ποιήμα σου Παναγιώτη!