Μουσικά Διαμαντάκια v1.2 (beta)

[bluewind]

Έπειτα κι από προτροπή του φίλου Kostasd, επανέρχομαι σε ένα παλαιότερο topic που το πλήρωμα του χρόνου το οδήγησε στην αφάνεια. Ευτυχώς είχα φυλάξει το πρωταρχικό κείμενο στον υπολογιστή μου κι έτσι μπορώ να διασώσω κάποιες από τις παρελθοντικές προτάσεις, τις οποίες και σκοπεύω σύντομα (και με την αρωγή όλων των υπολοίπων φυσικά) να τις εμπλουτίσω...πάμε λοιπόν:

Edit: Χάρη στην προνοητικότητα των παιδιών του site, δε χρειάζεται να στραγγίξουμε τη μνήμη μας...να 'στε καλά παιδιά  

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

Ακολουθούν τα κείμενα της παλιάς συζήτησης στο θέμα, από το backup...

bluewind
Palaiotera (ki endexomenws kapoioi na to thymountai) eixa ksekinhsei ena analogo thread, prokeimenou na moirastoume ta apotelesmata twn mousikwn mas anazhthsewn, kommatia pou aksizoun ton kopo na ginoun kthma olwn gia mia pleiada logwn, alla dystyxws den etyxe ths anaptykshs pou anemena. Apo tote exei kylhsei arketo nero sto aylaki kai arketes thematikes enothtes exoun prostethei sto tapeino mas forum, polles asxetes kai me th mousikh ayth kathayth, gegonos pou dikaiologei thn aisiodoksia mou gia thn eparkh yposthriksh aytou tou thread. Thewrw dedomeno pws h pleionothta twn protasewn (toulaxiston twn dikwn mou) tha proerxontai eksw apo ton ellhniko xwro, mono kai mono giati o teleytaios ligo poly einai gnwstos sthn pleionothta twn pareyriskomenwn, xwris omwn na "apagoreyetai" opoiadhpote ellhnikh protash...aytonohto!

Se enan kosmo pou ta synistamena symferonta twn diskografikwn aposkopoun ston egklwvismo ths ousiastikhs kai plouralistikhs plhroforias, as ginoume emeis, metaksy mas, oi pompoi ki anametadotes twn shmantikwn mousikwn ergwn pou mas perivalloun. Eytyxws h mousikh de stamathse stous outws h allws megalous Pink Floyd, Beatles, Rolling Stones klp...as vroume tis antistoixies sto shmera h estw as metaggisoume merika apo ta akousmata pou mas anypswnoun psyxika. An oi admins epitrepoun to thread, eyxaristws na ksekinhsw me kapoies protaseis...



theoant
Εγω πάντως είμαι σύμφωνος και εχω εδώ και χρόνια τέτοια πακέτα προτάσεων ,που τα χρησιμοποιώ .Ευχαρίστως να τα συζητήσουμε .
Αναμένω.

vangelis
Ross Daly : Elefthero Shmeio...mousikh paradosiakh tha mporouse na pei kaneis apo enan asumbibasto kallitexnh, kommatia me puknh atmosfaira, entona aisthhmata kai exairetiko mousiko periexomeno.

tha sunexisw....


bluewind
Dirty Three - I Remember A Time When Once You Used To Love Me (Αυτή η instrumental εκδοχή του γνωστού "Μια Φορά Θυμάμαι Μ\'αγαπούσες", παιγμένη δεξιοτεχνικά με βιολί, ηλεκτρική κιθάρα και κρουστά, αναδεικνύει τόσο τη δυναμική της αρχικής μελωδίας, όσο και την εκπληκτική τεχνική κατάρτιση του τρίο. Αποτελούν μέλη των Bad Seeds, το συγκρότημα που συνοδεύει των Nick Cave εδώ και 2 δεκαετίες. Η συναυλία που έδωσαν πριν απο μερικούς μήνες στο Μικρό Μουσικό Θέατρο αποτελεί ένα από τα πιο ουσιαστικά και λυτρωτικά live που έχω δει και μάλιστα την έκλεισαν με το συγκεκριμένο κομμάτι εν μέσω πρωτοφανών χειροκροτημάτων.

Arco - All This World (Ενδεικτικοί στίχοι: "How many strangers do you have to meet/how many old friends do you have to see/with how many lovers do you have to sleep/to know that you are alone in all this world"...λεπταίσθητα φωνητικά πάνω σε μια εύθραυστη μελωδία ικανή να ραγίσει τους φραγμούς της μνήμης)

Autumn - Sensuous Rainfall (Instrumental σύνθεση...2:47 λεπτά απόλυτου αποστάγματος μελαγχολίας κι αναβύθισης στους εσώτερους στενωπούς των συναισθημάτων...το πιάνο άτεγκτα να ανακινεί τις άσωτες θύμησες)

Craig Armstrong - Let\'s Go Out Tonight (Paul Buchanan) (Ο πάλαι ποτέ παραγωγός της Madonna, πέραν πολλών άλλων, κι έξοχος μουσικοσυνθέτης, έπειτα από τις επιτυχημένες συμμετοχές σε μια πλειάδα soundtracks, αποφασίζει να ασχοληθεί με την πιο τυπικά γνώριμη τραγουδοποιία...ο Paul Buchanan (τραγουδιστής των Blue Nile) συνεισφέρει τα μέγιστα σε ένα κομμάτι που τα έγχορδα κυριαρχούν κατά τρόπο εξαγνιστικό)

Craig Armstrong - This Love (Elizabeth Frazer) (Και πάλι από τον πρώτο του δίσκο, η απίστευτα όμορφη φωνή της τραγουδίστριας των Cocteau Twins μετατρέπει σε magnum opus μια κυκλωτικά μεθυστική μελωδία...απλά απολαυστική)

Cybele - Dreams (Μια φαινομενικά, μόνο, κοινότοπη ακουστική σύνθεση, που όμως διαχέει την υφέρπουσα δυναμική της με υπονομευτική διάθεση απέναντι στις αντιστάσεις σου)

Dead Can Dance - Don\'t Fade Away (Brendan Perry) (Ένα από τα πλέον αγαπημένα μου συγκροτήματα...η φωνή του Brendan αντανακλά σπαραχτικά την επιθυμία για "θανάτωση" του αναπόφευκτου, κάτω από το "μούδιασμα" που προκαλεί η επίγνωση του τέλους)

Dead Can Dance - Sanvean (Lisa Gerrard) (Δεν είναι η φωνή 5 οκτάβων που καθιστά τη Lisa ως μια από τις πλέον σημαντικές βοκαλίστριες στο χώρο της...η τεχνική κατάρτιση, σαφώς σημαντική, από μόνη της καταντά απλώς κενή περιβολή...είναι η συναισθηματική απογύμνωση, η πλήρης έκθεση απέναντι στο καθρέφτισμα της καλλιτεχνικής συνειδητότητας πρώτα, που αναδεικνύει τους πραγματικά εξέχοντες. Το κομμάτι, αν και ορχηστρικό ακόμα και στο φωνητικό του μέρος, αποτελεί μια ποιητική καταγραφή, ένα δίαυλο επικοινωνίας των εσωτερικών μας απόκρυφων με την εξωτερικά εννοούμενη καθαρότητα και διαφάνεια)

Dot Allison - Wishing Stone (Μια κιθάρα και μια γυναικεία φωνή, άντε και 2-3 εφεδάκια, όχι και τόσο απαραίτητα όμως, είναι αρκετά για να σου προσφέρουν 3 λεπτά εξαιρετικής ομορφιάς)

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

bluewind
For Stars - Sorry (Ένα μικρό pop διαμαντάκι από αυτά που περνάνε πολλές φορές απαρατήρητα μέσα στον κυκεώνα της μαζικής κατανάλωσης μουσικής)

Goran Sollscher - Because (Κιθαριστική εκδοχή του κομματιού των Beatles, χωρίς φωνητικά...η μελωδική δύναμη των Σκαθαριών και το βάθος των συνθέσεών τους αποδεικνύεται περίτρανα μέσα από το εξαγνιστικό παίξιμο του Goran...ό,τι πρέπει για τους φίλους της Kithara.gr)

Nick Cave - (Are You) The One That I\'ve Been Waiting For (Από κοντά κι ο Κόμης του Σκότους...και πάλι οι στίχοι μιλάνε από μόνοι τους: "Are you the one that I\'ve been waiting for/Oh, we will know...won\'t we?/Stars will explode in the sky/But they don\'t...do they?/Stars have their moment and then they die"...η αμφιβολία, η ανασφάλεια, η επιθυμία κι η αναίρεση...το απόλυτο παιχνίδισμα του έρωτα σε ένα κομμάτι που θεωρώ πως θα μείνει ανάμεσα στα κρυφά στολίδια του δημιουργικού του οίστρου)

Radiohead - True Love Waits (Και πάλι μια κιθάρα και μια φωνή...η live έκδοση εντελώς απέριττη και συνάμα βαθιά συναισθηματική, όπως κι η φωνή του Thom που "σπάει" λίγο πριν το "...don\'t leave...". Τι κι αν έχεις συνείδηση του πεπερασμένου και του εφήμερου...κι αν γερνάνε οι χαρές μας στις προσταγές του χρόνου, ο αληθινός έρωτας θα ακυρώνει τη διάστασή του...κι όσο αυτό δε συμβαίνει, όπως λέει το τραγούδι "...I\'m not leaving, I\'m just killing time...")

Placebo - The Crawl (Άλλη μια αργόσυρτη σύνθεση, μυσταγωγική, έτοιμη να ξεσπάσει σε λυγμούς για το ειδεχθές συναισθηματικό έγκλημα της απώλειας...η αποκρυστάλλωση της απουσίας και της κενότητας)

Spain - Every Time I Try (Γλυκόπικρες διαθέσεις από τον κύριο Haden, εν μέσω εγχόρδων και μιας φωνής λυγισμένης από τα κελεύσματα της μοίρας...από τις καλύτερες στιγμές του)

Morcheeba - Over And Over (Πέφτοντας στην τύρβη της επαναληπτικότητας διαβρώνεται η διαύγεια των αισθημάτων...το κομμάτι πάντως πρόκειται να παιχτεί ξανά και ξάνα μέχρι κορεσμού)

Scheer - Say What You Came To Say (Με κυρίαρχο όργανο την κιθάρα, μια ακόμα ακουστική μπαλάντα, κουβαλούσα το φορτίο της ερωτικά προερχόμενης μελαγχολίας, με σκιρτήματα αισιοδοξίας...κι ωραίο κομμάτι για κιθάρα)

The Ophelia\'s Garden - The Mourning of My Heart (Οι δικοί μας Ophelia\'s Garden, αποδεικνύουν περίτρανα πως οι ευαισθησία του David Sylvian είναι ευτυχώς κολλητική "ασθένεια"...από το εξαιρετικό πρώτο τους album που αξίζει πραγματικά να αποκτηθεί στην ολότητά του, επέλεξα με δυσκολία το συγκεκριμένο κομμάτι, σαν πιο αντιπροσωπευτικό του ύφους και της αισθητικής τους. Από τις μπάντες που δυστυχώς λίγοι γνωρίζουν...)

Θα επανέλθω και με άλλες προτάσεις...

sourwtiri
HOSSAM RAMZY!!!!!

aigiptios kroustos!oti vreite parte einai eggiisi!entaksei oi aigiptiaki mousiki mporei na sas xalasei alla ta amigws krousta tragoudia einai to kati allo!se parasernoun xwris na to katalaveis...

vangelis
Astor Piazolla (ola, ta panta)
Argentinos, paizei akkordeon....parte thn zwh, metafrase thn se Mousikh, kai tha thn breis ston Astor (dustuxws pethane), sunarpastikh mousikh, me entona xrwmata, me entona aisthhmata, mousikh xwris filtro, xwris dixtu, kai xwris psema.

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

bluewind
Επανερχόμαστε...

Perry Blake - This Time Is Goodbye (Ίσως το πιο καλά κρυμμένο μυστικό της Ιρλανδίας...ένας τραγουδοποιός που έμελε να τύχει αναγνώρισης στις μεσογειακές χώρες (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα...), με μια αισθαντικότατη φωνή, έτοιμη να θρυμματιστεί σε κάθε εκφορά στίχου. Το κομμάτι αυτό βρίσκεται στο δεύτερο δίσκο του (από τους τρεις που έχει ήδη κυκλοφορήσει) κι αποτελεί μια ειδυλλιακή ελεγεία στην επίγνωση του ύστατου τέλους. Με επιρρόες από Portishead και Tindersticks, o Blake, βγαλμένος λές από μια άλλη ουτοπικά ρομαντική εποχή, αποτελεί κόσμημα σε κάθε δισκοθήκη.

Ozymandias - Depression (Ενδεικτικό ορχηστρικό κομμάτι, από ένα Γάλλο συνθέτη/πιανίστα (κανονικό όνομα Christophe Terrettaz) που ως τώρα μετράει περισσότερα απο 3 albums κι αρκετές συμμετοχές. Στο "The Soul Of Romanticism" συνεργάστηκε με τον συνθέτη/τραγουδιστή των Elijah\'s Mantle πάνω σε ποιήματα των J.Keats, P.B. Shelley, W.Wordsworth, S.Coleridge και Lord Byron. Παραπέμπει άμεσα σε Erik Satie Και Claude Debussy, αφομοιώνοντας τα στοιχεία του συνθετικού τους ταλέντου και συγκεράζοντάς τα με την προσωπική του οπτική. http://www.sealonia.com/ozymandias/

Decadence - Mercury Land ή Try Not To Love Me (Δυστυχώς, μετά από 2 κυκλοφορίες, έχω χάσει παντελλώς τα ίχνη τους...ελπίζω να μην διαλύθηκαν εν τέλει, γιατί αυτή η προερχόμενη από τον τόπο μας μπάντα, θα μπορούσε κάλλιστα να παίζει στη μεγάλη κατηγορία της apocalyptic folk, δίπλα σε μεγαθήρια όπως Current 93, Sol Invictus, Death In June κλπ. Τα γυναικεία ψιθυριστά φωνητικά, με μια "χιονισμένη" χροιά, κι ακουστικές μελωδίες, δένουν σε ένα αποτέλεσμα μαγευτικά ελκυστικό. Στο κομμάτι με το όνομα "The Story Of The Story Of Death I" η εξώκοσμα μοναδική σύνθεση του Μπετόβεν από τη "Σονάτα Υπό Το Σεληνόφως" (1st Movement) συνοδεύει μια σπαραχτική αφήγηση. Οι δύο δίσκοι τους μπορούν να βρεθούν μέσα από την CAPP Records, όπου ο φίλτατος Γλαυκώπης παραδίδει μαθήματα DIY φιλοσοφίας. Από τις περιπτώσεις που θα παρέμεναν στο περιθώριο της μαζικής αποδοχής εξ ορισμού. http://www.capp.gr/cd-info/DecadenceArchives/DecadenceWinnerCD6.htm

MiChArOs
Προς το παρόν, μια υποσημείωση μόνον, στο message του Βαγγέλη: Από Piazzola, ακούστε το Milonga del Angel, αν είστε τυχεροί σε κιθαριστική έκδοση. Η μετάφραση είναι Μιλόνγκα (είδος χορού) για ένα Άγγελο. (no comments).

vangelis
TALK TALK (LIVE in London), ena CD pragmatiko diamanti..ekdothhke twra teleutaia, kapoios brhke kapoies xexasemenes hxografhseis. Oi Talk Talk (aftoi eixan thn epituxia "Such a Shame") se polu kalhn stigmh, me fobera euaisthhta tragoudia, perissotera hrema...se kanoun na oneiropoleis....eixan thn apithsh na grapsoun tragoudia pou mporoun na akougontai kai se 100 xronia, kata thn tapeinh apopsh mou, to kataferan

rockntroll
Εγω παλι τη βρισκω με russian rock. Ισως ειναι η πιο αληθινη rock στο πλανητη λογω του οτι οι Ρωσσοι τωρα γνωριζουν την εμπορικοτητα

Mumiy Troll- Delfiny : μονο να το ακουσετε 3 φορες και θα δακρυσετε απο την ευαισθησια του (χρειαζεται λιγη υπομονη το να συνηθισεις  την εκφραστικη φωνη του τραγουδιστη και τραγουδοποιο του συγκροτηματος)

Splin- Vihoda Net- Επισης πολυ εκφραστικο τραγουδι
Splin- Chorniy Svet Solsne- 7 λεπτα απολυτης ηρεμιας, πολυ ωρεο intro
Kino (Victor Tsoy) - Grupa Krovi (o μεγαλος τηε Ροκ σκηνης που εστω κι αν εχει πεθανει πριν απο 10 χρονια οι fans του του ειναι πιστοι)

Mumiy Troll- Karnavala Net : δυναμικο κομματι με στιχους " Καρναβαλι δεν θα υπαρξει, καρναβαλι οχι!" (μηπως μερικοι θα επρεπε να το ακουσουν και να το χωνεψουν...?)

Γενικα τα bands Mumiy Troll, Splin, Kino, Bi2, Zemfira, Akvarium, Agata Kristi ειναι απο τα πιο ωραια που εχω ακουσει. Οτι και να ακουσετε θα αξιζει τον κοπο!
Επισης να μην σας πτοει η ρωσσικη γλωσσα...οσοι θελετε περισσοτερες πληροφοριες  email me : rozi20@hotmail.com

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

MiChArOs
Για τους λάτρεις της κιθάρας, ηλεκτρικής και μη, μια απλή συμβουλή: γυρέψτε συνεργασίες κιθαριστών, θα ακούσετε αξιοθαύμαστα κομμάτια. Μια-δυο εισηγήσεις

-Guitar Trio (Al di Meola, Paco de Lucia, John Mc LAughlin) ξαιρετικές εκτελέσεις μιας μεγάλης γκάμας συνθέσεων, από κορυφαίους jazzίστες-μπλουζίστες-κλασσικούς κιθαρίστες.... Ακούστε ακόμα και το pink panther, κάνει τρομερή εντύπωση η βιρτουόζικη απόδοσή του, με τους Paco de Lucia και Di Meola σε ντουέτο, και τον Mc Laughlin σε Guitar Percussion.

-G3: Τρεις μεγάλοι κιθαρίστες fusion οι Steve Vai, Joe Satriani και Eric Johnson, σε λάιβ εμφάνιση, κυκλοφορεί σε Dvd, και είναι απίστευτη. Εισήγηση: My guitar wants to kill your mama

rare bootleg, tribute to Hendrix and Vaughn: οι πιο πάνω του G3 συν οι Led Zeppelin, σε ένα tribute κομμάτι για τους Stevie Ray Vaughn και Hendrix. ( να τα καλά του surfing on the net )

Stevie Ray Vaughn, Carlos Santana: Τraffic Jam μια τρομερή μπλούζ κιθαριστική κόντρα.


vangelis
Yparxei edw sthn Frankfourth ena sugkrothma me to onoma "PROSEXWS", tuxainei na tous gnwriszw polu kala, ta paideia paizoun ellhnikh rebetikh mousikh, me polu entono to stoixeio tou autosxediazmou (mallon stixeio JAZZ). To CD gia to opoio milaw legetai "SALTO ORIENTALE", einai exairetiko, kai logw ths kalhs epiloghs tou mousikou ulikou , alla kai gia to gegonos pws einai pragmatika ena poluethniko CD, etsi paizoun mousikoi apo thn india, apo thn tourkia, ktl.

LIVE bebaia to akousma einai diaforetiko, paizoun me polu megalh dunamh kai entash...kai opws eipa, dinoun emfash se autosxediazmous...kai merikes fores se kanoun na taxideueis se topia sta opoia ola afta ta kathhmerina einai toso , ma toso ashmanta.........

Vangelis

kostasd
Audience-Raviole: Από την Αγγλία του \'70 ένα απίστευτα γλυκό,μελωδικό κομμάτι οπού η κιθάρα είναι η....πρωταγωνίστρια! Αναζητήστε το Ρaviole ακόμα κ σε μπ3...άξίζει τον κόπο! Από τον δίσκο "The House on the Hill" ποθ θα μπορούσε να έχει καλύτερη απήχηση όπως κ οι ίδιοι οι Audience......

bluewind
Shawn Phillips - She Was Waiting For Her Mother At The Station In Torino And You Know I Love You Baby But It\'s Getting Too Heavy To Laugh (Woman) Αυτό το κομμάτι σιδηρόδρομος αποτελεί την πιο χαρακτηριστική στιγμή ενός ταλαντούχου και ενιγματικού τραγουδοποιού των 70\'s που συνεχίζει ακόμα τη δημιουργική του προσπάθεια. Στο ύφος των Tim Hardin, Nick Drake και Leonard Cohen, βασισμένος στην κιθάρα, αποδίδει αψεγάδιαστα μια "μπαλάντα" με αυξανόμενη σταδιακά δυναμική, με μια φωνή εξαιρετικά κρυστάλλινη και με ένα φυσικό vibrato που εκπλήσσει. Το κομμάτι βρίσκεται στο δίσκο του 1970 "Second Coming" και πέραν όλων των άλλων αξίζει να σημειωθεί πως συνεργάστηκε και με το Μάνο Χατζιδάκι. http://www.shawnphillips.com/

kgiokas
Akousa extes Edith Piaf na tragoudaei Theodoraki (Omorfi Poli). An den einai auto ektelesh kai diamandi ti einai? Phewww  :\'(

pityian
Δεν ακούω metal και γενικά δεν μου πολύ αρέσουν τα συγκροτήματα αυτού του χώρου και η μουσική τους. Ένας φίλος μου που ακούει προσπάθησε να με πείσει ότι δεν έχω σωστή εικόνα για το συγκεκριμένο είδος μουσικής και μου έγραψε μια κασσέτα με δικές του επιλογές. Έτσι έμαθα τους Nightwish. Αυτό που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση είναι ότι τραγουδάει  μια κοπέλα με πολύ λυρίκή φωνή. Πραγματικά αξίζουν και ορίστε ορισμένα τραγούδια τους: Walking in the air, Sleeping Sun, Swanheart, FantasMic, She is my Sin

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

lechuck88
Paidia minima pros tous pantaxou rokadometalades.... yparxei ena sygrothma pou legetai Ten Masked Men kai exoun diaskeyasei brittney spears, ricky martin kai allous tetoious kai einai h pragmatikh ekdikisi tou rock.... akouste kai den tha xasete


syrei
Λοιπόν ορίστε μερικές αναζητήσεις / ανακαλύψεις που έρχονται από το παρελθόν … (ίσως τα περισσότερα από αυτά είναι γνωστά, ίσως όμως πάλι όχι …)
         Genesis – The lamp lies down on Broadway.     Είναι το συνθετικό αποκορύφωμα του Βρετανικού συγκροτήματος προτού ο Peter Gabriel και ο Phil Collins γίνουν αυτοί που είναι … Ακούστε ειδικά το «In the Cage”.  
          King Crimson – In the Court of Crimson King.   Εδώ τα σχόλια περιττεύουν – αποτελεί ίσως τη σημαντικότερη progressive δουλειά που έχει εμφανιστεί ποτέ, και με τον R. Fripp στα ’πάνω του.
          Mike Oldfield – Tubular Bells.         Επίσης τα σχόλια περιττεύουν. Έργο με όλη τη σημασία της λέξης

… Θα επανέλθω …        
         


bakas
Manfred Mann\'s Earth Band:
-Solar fire (1973) με την εκπληκτική διασκευή στο Father of night,father of day του Bob Dylan.
-Nightingales and bombers, ακόμα καλύτερο.
Δύο φανταστικοί δίσκοι, αρτ ροκ,με φοβερούς μουσικούς, μελωδίες,καλό ήχο,αλλά θα απογοητέψει τους άσχετους με το είδος.

Wishbone Ash:
-Argus (1972). Από τους καλύτερους δίσκους που έχω ακούσει. ΟΛΑ τα κομμάτια είναι εξαιρετικά. Μουσική υψηλότατης τεχνικής. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε κάθε μουσικόφιλο που θέλει να σέβεται τον εαυτό του.

syrei
Αναζητήσεων συνέχεια :
- Brian Eno : Before and after Science. Αυτή τη δουλειά δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω.. Έχει τα πάντα (ρυθμούς, λυρισμό, ανεξερεύνητα τοπία) πολύ καλά κρυμένα. Ίσως η λέξη "προφητικό" να αρμόζει..
- Brian Eno/David Burne : My life in the Bush of Ghosts. Εδώ η εκόνες είναι διαφορετικές. Αυτοί οι δυο έχουν μαζέψει απίθανες ραδιοφωνικές φωνές και τις έχουν εντάξει σε ένα σύγχρονο τόπο. Πως βγαίνει αυτή η εσωτερικότητα δεν κατάφερα ακόμα να ανακαλύψω ..

Και ορισμένα "αντι-τουριστικά" δείγματα του παρελθόντος :
- Egg (ομώνυμο).
- Matching Mole (ομώνυμο)
- Caravan : In The Land Of Grey And Pink.
Αν τα βρείτε πουθενά, ακούστε τα.  Από τα καλά δείγματα γραφής της σχολής του Canterbury (progressive αναζητήσεις των αρχών της δεκαετίας του ’70). Αναζητήστε και προσέξτε κυρίως τους παρακάτω :
- Robert Wyatt
- David & Richard Sinclair
- David Steward
Κάποιοι από αυτούς ίσως παίζουν ακόμη ...