Θέματα

76

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / καράβι αλαργινό....

« στις: 19/07/21, 22:35 »

καράβι αλαργινό....

για να σε βρω σκαρφάλωσα πάνω στα βράχια του καιρού

 μέσα στα χρόνια σε έψαξα μα εσύ ήσουν πάντοτε αλλού

σε γύρευα μες στις ρωγμές που ανοίγει ο ουρανός στη γη

σε ένιωθα μέσα μου παντού και όμως ποτέ δεν σε είχα δει



κυλάνε οι σκέψεις σαν κρασί από απ' την ανοιχτή πληγή

ακούω της μούσας τον λυγμό μέσα στην  νεκρική σιγή

μα έχω τόσο κουραστεί σε τούτο το κυνηγητό

δεν θα σε ψάξω μία νυχτιά και αφήνω το όνειρο λυτό



μες στο απέραντο κενό μπήκε ένα πέλαγο βαθύ

καράβι μου αλαργινό που λάθεψες και έχεις χαθεί ?

πρόδωσε ο αέρας το πανί ? την άγκυρα το κύμα ?

Ιθακη το όνειρο αν δεν βρει ... είναι άδικο και  κρίμα



Α.Π.

77

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ο τελευταίος χορός...

« στις: 12/07/21, 18:14 »

ο τελευταίος χορός...



εκείνο το εισιτήριο που έσκισε

εκείνη η πόρτα πίσω του που έκλεισε

εκείνο το καράβι που δεν πρόκαμε

εκείνο το ταξίδι που δεν το καμε



και έβλεπε στον ορίζοντα να χάνεται το πλοίο

που  του είχε πάρει το όνειρο χωρίς να πει ούτε αντίο

και σκούπιζε από τα μάτια του εκείνη τη συγνώμη

που μία ζωή επέρασε και δεν την είπε ακόμη



και εκείνος ο χορός ο τελευταίος

που αν ήταν λιγουλάκι θαρραλέος

στο αυτί ίσως της είχε ψιθυρίσει

ότι πολύ την είχε αγαπήσει



εκείνον τον χορό ... κείνα τα βήματα

χορεύει μές σε στίχους και σε ποιήματα

στον τελευταίο τον χορό που  δεν τελειώνει

και απόψε πάλι τα παπούτσια του τα λιώνει



Α.Π.

78

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απλά μαθηματικά...

« στις: 09/07/21, 01:10 »

Απλά μαθηματικά...
μέτρησα τα κουκιά μου
και τα άδεια τα πουγκιά μου
χρωστούμενα και χρέη
τι βούλιαξε , τι πλέει
μέτρησα και τις μέρες
του χρόνου τις φοβέρες
τα λιγοστά μαλλιά μου
τα μαγικά χαλιά μου
μέτρησα πόσο σε αγαπώ
και πόσο με αγαπάς και εσύ
και όλο μετρώ , ξαναμετρώ
μα είναι η πρόσθεση μισή
γιατί ο άγνωστος ο χ
στα θέλω μου δεν πειθαρχεί
πρόσθεσα εσένανε και εμένα
και  αποτέλεσμα ... κανένα ..
Α.Π.

79

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΖΕΣΤΗΣ

« στις: 25/06/21, 18:19 »

ΟΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΖΕΣΤΗΣ

έχει καθίσει σε ένα παγκάκι

κάτω από τον ήλιο  μεσημεράκι

μα στα μαλλιά του έστρωσε χιόνι

που από τα μάτια του τρέχει όπως λιώνει



ένας χιονάνθρωπος πού έχει χαθεί μες στο λιοπύρι

τσιγγάνος γέρος που τον διώξανε από το τσαντίρι

και οι καταιγίδες που έχουν κουρνιάσει μέσα στο αίμα του

με κάθε ανάσα τους , με κάθε σκίρτημα , σκάβουν το δέρμα του



κοντά του κάθισα δεν του είπα λέξη

 τσιγάρο έστριψε να με φιλέψει

σαν δύο χειμώνες μέσα στην κόλαση

 σαν δύο χιονάνθρωποι μες στην κουφόβραση



στο άδειο πακέτο του με το μολύβι του δύο στίχους έγραψε

και πια δεν με έβλεπε ούτε και με άκουγε λες και με ξέγραψε

μα έτσι όπως λιώναμε στο ίδιο τραγούδι μαζί κυλησαμε

και μες στα χιόνια ξανά βρεθήκαμε και τραγουδήσαμε

Α.Π.

80

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΜΦΥΛΙΟΣ

« στις: 16/06/21, 18:39 »

εμφύλιος

τα σιχάθηκα όλα , τα πάντα

κάνε στην άκρη , στην μπάντα

δρόμο από δω , τα χω πάρει

να μη σε βλέπω !!!  βρωμιάρη



και άδειασε μου τον χώρο

ξερίζωσε μέχρι τον σπόρο

ούτε  ίχνος σου να μην μείνει

σβήσε και αυτό που δεν σβήνει



ότι αγαπάω θα μισήσω

από όπου έφυγα θα γυρίσω

την πίστη μου θα την σταυρώσω

και το αύριο θα το σκοτώσω



άσε με μην με αγκαλιάζεις

 σύρε να πέσεις νυστάζεις

να μη σε νοιάζει που κλαίω

άσε με μόνο σου λέω



Θεέ μου τι λέω... συγνώμη

στάσου ... μη φεύγεις ακόμη

μείνε και απόψε μαζί μου

 και ξάπλωσε μες στο κορμί μου



και ίσως κανένας δεν φταίει

η φωτιά ότι την τρέφει  το καίει

και εκείνη  φωτιά ήταν μεγάλη

και ας με έκαψε όμως χαλάλι



κουβάλησε μου το σώμα

 βάλε σεντόνι στο στρώμα

άλλο να πιω μη με αφήσεις

και τραγούδα μου να με κοιμήσεις

Α.Π

81

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΧΙΛΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

« στις: 14/06/21, 23:39 »

ΧΙΛΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

Και ξεκλειδώνω τη σιωπή με ένα μολύβι

και με κλειστά τα μάτια την κοιτώ να δω τι κρύβει

πίσω από τα λόγια μία φωλιά έχει φτιάξει και κουρνιάζει

χίλιες στιγμές είναι η σιωπή  και εκεινη σε όλες μοιάζει

Μοιάζει με κύμα που για μία μικρή  στιγμή και αιώνια

 τον ήλιο κουβαλάει στην πλάτη

μοιάζει με σένα , που σε είδα μες στο φως της αστραπής για τόσο δα

από τη ζωή μου να περνάς πάνω σε αόρατο άτι

μοιάζει με εκείνο το τραγούδι ,  που έχει μείνει μες στις νότες και στους στίχους 

και που να βγει φοβάται

μοιάζει με εκείνο , το δικό μου  ''σε αγαπώ'' , που το είχα κρύψει 

στο καληνύχτα μέσα που σου είπε 

 αυτός που δίπλα σου κοιμάται

Α.Π.

82

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παιχνίδι

« στις: 03/06/21, 01:08 »

Παιχνίδι

Κάτω από εκείνο της πόλης το μίζερο δέντρο ,

που αποτσίγαρα κρύβουν τις ρίζες του ,

και ο ουρανός που έχει δει είναι μόνο οι βρώμικες τέντες ,

σαν να είναι ένα κίτρινο φύλλο πεσμένο

γύρω-γύρω γυρνάει σε έναν κύκλο  ,

πού έχει  το πιο όμορφο ψέμα για κέντρο....

ένας δούλος του πάθους  και αυτός

μα και αφέντης του ,

 σε ένα όνειρο μέσα πνιγμένος

 που δεν χωράνε σε αυτό , ούτε δούλοι ούτε αφέντες...

Και ο Μαΐστρος  που έχει τον δρόμο του χάσει

στριμωγμένος πίσω από ένα γραφείο ,

με ματιές πονηρές τις ψυχές να τρυπάει...

χαρτοκλέφτης καπάτσος ,

που όπως θέλει αυτός τα χαρτιά θα μοιράσει

μα και ας κερδίζει συνέχεια ...

στο τέλος είναι πάντα χαμένος ,

 όταν τις μάρκες μετράει ....

Α.Π.

83

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΙΚΙΟ

« στις: 16/05/21, 15:29 »

ΔΙΚΙΟ

όπως χτυπάει το χαλάζι και ρίχνει τον καρπό στο χώμα

χαλάζι οι σκέψεις μου και εκείνες , που έχουν της κόλασης το χρώμα

κόβουν από την ελπίδα το άνθος  και από το γέλιο την χαρά μου

και οι λάσπες που έγιναν ποτάμι , σε παίρνουν μέσα απ' τα όνειρά μου



έχω βουλιάξει μες στους στίχους και με έχει πνίξει το μελάνι

καράβι οι λέξεις που δεν βρίσκουν , ούτε στεριά ούτε λιμάνι

το ένα γράμμα πίσω από το άλλο , να δραπετεύει απ'το χαρτί μου

πότε έγινες ο θάνατος μου , εσύ πού ήσουν η γιορτή μου



όλο το φως που σου έχω κλέψει σε ένα τραγούδι θα το κλείσω

και όταν θα σε έχω ξεπεράσει , τότε ίσως να το τραγουδήσω

τότε που τα όνειρα θα είναι , φύλλα ξερά στο μονοπάτι

που όταν θα βλέπω πεφταστέρια , δεν θα έχω να ευχηθώ για κάτι



και όταν θα το τραγουδάω να είσαι εκεί να με κοιτάζεις

και να γελάς που σε αγαπούσα και πονηρά να με πειράζεις

να ξαναδώ μες στη ματιά σου , αυτό που αγάπησα σε σένα

και εσύ να δεις το δίκιο που είχες , που δεν με αγάπησες εμένα

Α,Π,

84

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / ζητάω μία μεγάλη χάρη

« στις: 12/05/21, 23:14 »

θα ήθελα από τα παιδιά εδώ τους ερασιτέχνες μουσικους και τραγουδιστές να ζητήσω μία μεγάλη χάρη.επειδή δυστυχώς δεν μπορώ να παίξω την κιθάρα που θέλω ,ούτε να τραγουδήσω με τη φωνή που θέλω. θα το βλέπετε και μόνοι σας αυτό,  επειδή αυτό το τραγούδι σημαίνει πάρα πολλά για μένα και θα ήθελα να το ακούω και να το χαίρομαι...αν μπορέσει κάποιος να πάρει την κιθάρα του και να το τραγουδήσει και να μου στείλει ενα ηχητικό...ελπίζω ότι κάποιος θα το κάνει .. ευχαριστώ πολύ

https://www.youtube.com/watch?v=rqkPgDQkDF4

85

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ

« στις: 10/05/21, 00:18 »

ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ

το δάχτυλό  σέρνω βιαστικά στην οθόνη

τραβάω την κουρτίνα και να σαι !!!

εσύ που ποτέ σου δεν θες να σαι μόνη

απόψε μονάχη κοιμάσαι



λες και είναι λυχνάρι που κρύβει ένα τζίνι

 στα χέρια έχω το κινητό μου

μα ο φόβος να κάνω μία ευχή δεν με αφήνει

δειλός μες στο κρήσφυγετό μου



ο δράκος σου πάνω στον αστράγαλο σου

να τρίβετε και να νιαουρίζει

γεμάτο απαντήσεις το χαμόγελό σου

που ίσως κανείς δεν γνωρίζει



τα μαύρα μαλλιά σου πάνω στο μαξιλάρι

σαν θύελλα που έχει ημερέψει

το φως της οθόνης σαν να είναι φεγγάρι

σειρήνα που με έχει μαγέψει



χωρίς καληνύχτα τα μάτια σου κλείνεις

και απλώνεται γύρω γαλήνη

γυρνάς στα όνειρά μου και μόνο με αφήνεις

να κοιτώ την Αυλαία που κλείνει

Α.Π.

86

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΡΓΗΣΕΣ

« στις: 02/05/21, 20:07 »

Άργησες πολύ και εγώ μεγάλωσα

μες στους χειμώνες  κρύφτηκα και πάγωσα

 η άνοιξη που σου έταξα μαράθηκε

 και το όνειρο μου έσβησε και χάθηκε



 το επίθετο και το μικρό μου το όνομα

 χωρίς εμένα ζουν τώρα ... αυτόνομα

σαν άστεγος τα βράδια μες στο σώμα μου

απλώνω τα κουρέλια και το στρώμα μου



μου άργησες πολύ και ο χρόνος τέλειωσε

η αγκαλιά μου σκούριασε και σκέβρωσε

γυαλιά σπασμένα , κοφτερά , τρυπούν το βλέμμα μου

και την αλήθεια μου , την πούλησα στο ψέμα μου



μου άργησες πολύ και εγώ κουράστηκα

και από τον πρώτο θάνατο  επιάστηκα

ζητώ μονάχα να με συγχωρήσεις

που δεν θα με έβρεις όταν θα γυρίσεις

Α.Π.

87

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΚΟΡΦΗ

« στις: 29/04/21, 23:18 »

Η ΚΟΡΦΗ

 τόσο πολύ που το θελες που νόμιζες πως τα βουνά χαμήλωσαν

και είπες δικές μου οι κορφές  ήρθε η στιγμή να γίνουν

και βγήκες από το σώμα σου , χωρίς να νοιάζεσαι που οι πόρτες πίσω κλείδωσαν

και άφησες μες στη λογική σου μόνα , του πόθου τα θεριά τα ανήμερα , να δένουν και να λύνουν



μα στις κορφές μόνο οι αετοί πετούν

 και τις πατούν  μονάχα εκείνοι που του  αετού τα νύχια έχουν βγάλει

μα τα όνειρα σου που μες στη μέρα κρύφτηκαν με δέος τις κοιτούν

και λεν , κάλλιο από από αυτές να γκρεμιστούν , παρά μία νύχτα να πνιγούν , πάνω στο προσκεφάλι



και τώρα , που από τους γκρεμούς κατρακυλάς και είδες πως τελικά ποτέ φτερά δεν είχες

κατάλαβες πως μοναχά όταν τα μάτια σήκωνες ψηλά , να δεις ετούτη την κορφή , μες στην ζωή σου υπήρχες

και τα θεριά του πόθου σου , τα θέλω σου κυνήγησαν , μα εσένα νε δαγκώνουν , τώρα που είσαι κατά γης  και αιμοραγείς

μα ούτε στιγμή δε σκέφτηκες για να σωθείς, να τα προδώσεις , και μέσα απ' τα όνειρα σου τα τρελά να βγεις

Α.Π.

88

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ

« στις: 03/04/21, 22:30 »

ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ

βρήκα πλοίο και μπαρκάρω

ακλούθα πήρα έναν γλάρο

πορεία για ένα ξερονήσι

που ζουν το πρόβλημα και η λύση



πέταξα τις αναμνήσεις

μόνο δικές μου ακούω ειδήσεις

για χάρτη μία λευκή σελίδα

και μία ελπίδα για πυξίδα



και μέσα απ'της ψυχής το αμπάρι

σαβούρα αδειάζω και άλλα βάρη

και από της κουπαστής τα ύψη

πετάω στη θάλασσα την θλίψη



δεν κουνάει κανείς μαντήλι

ούτε αντίο λέν'τα χείλη

ούτε αγκαλιές και δράμα

ούτε  γέλια ούτε κλάμα



τώρα ενώπιος ενωπίω

μες στο έρημο το πλοίο

πλοίαρχος  αλλά και ναύτης

και  μαμή και νεκροθάφτης



όσα έρθουν κι όσα πάνε

δεν χρωστώ δεν μου χρωστάνε

μεσοπέλαγα είμαι ήδη

στο στερνό μου το ταξίδι



μα άφησα και κάποιον πίσω

 αφού εγώ δεν θα γυρίσω

αν τον δεις μοιάζει με μένα

ίσως να αγαπάει και σένα

Α.Π.

89

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΕΝΤΡΙ

« στις: 20/03/21, 20:22 »

ΚΕΝΤΡΙ

Έχει σβήσει η βροχή και έχουν λιώσει τα χιόνια

Έχει η άνοιξη στρώσει χαλιά με λευκές μαργαρίτες....

Μία μικρή ξεχασμένη του χειμώνα νιφάδα

θαμπωμένη από του ήλιου το φως

ακουμπά απαλά στο φτωχό μου τραγούδι
σαν σταγόνα δροσιάς ,
που γυαλίζει πανω σε ένα ξεχασμένο στο βαζο , μαραμένο λουλούδι....

Και ένα κύμα που γλύφει τα πεύκα

το τραγούδι μες στους στίχους μου αρχίζει ...

Και μία μέλισσα γύρω από έναν ανθό ,

σαν την σκέψη μου γύρω από εκείνη

συνεχώς ζουζουνιζει...

Να ξεχάσεις πως έχεις κεντρί μικρή μέλισσα μου..

Μην τσιμπήσεις ... μονάχα να φύγεις

αν ένα χέρι που μαχαίρι κρατά , τον ανθό για να κόψει ,

ποτέ σε τρομάξει

Πάει καιρός που και εγώ

το κεντρί μου είχα αφήσει στο λεπτό της λαιμό

και μαζί την ζωή μου...

όταν είδα σημάδι από ξένο φιλί ...

και από τότε κοίτα που έχω ρημάξει

Α.Π.

90

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / όνειρο κλεμμένο

« στις: 17/03/21, 01:05 »

όνειρο κλεμμένο

γέρασε ο σκύλος μου ο πιστός , μα ακόμα την ουρά του μου κουνάει

τώρα έχω τα χρονάκια μου και εγώ , μόνο η αγάπη μου για σένα δεν γερνάει

μου μεγάλωσε και η γάτα μου πολύ και από το σπίτι τώρα πια δεν βγαίνει

νύχτωσε και είμαστε όλοι εδώ , όλοι μές' στο σπίτι μας κλεισμένοι



μου είπανε πως είσαι μία χαρά , έμαθα πως βρήκες άλλον φίλο

σου έγραψα στο messenger πώς σε αγαπώ , μα το μήνυμα ξανά δεν θα το στείλω

φίλησα την γάτα μου πριν κοιμηθώ , και τον σκύλο σκέπασα με ένα σεντόνι

έπνιξα τη ζήλεια μου με ένα ποτό , χαίρομαι όμως που εσύ δεν είσαι μόνη



άνοιξα το όνειρό μου για να μπεις , λίγο να σε δω για να περάσει η νύχτα

δεν σου το κρατάω μα πόσο με πονά , που ποτέ δεν μου πες μία καληνύχτα

ξέρω μας χωρίζουνε πολλά , ίσως να μην ήτανε γραμμένο

ένας κλέφτης πες πως ήμουνα και εγώ , που κοιμόταν με ένα όνειρο κλεμμένο

91

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αταίριαστοι

« στις: 15/03/21, 00:36 »

Αταίριαστοι

δύο λόγια της γράφεις να μην είναι μόνη

ρυτίδες και πλήξη γεμίζει η οθόνη

τινάζει να φύγεις, αλλάζει σελίδα

μία απάντηση στέλνει με μία καταιγίδα

και εκείνη

τα Άγια της νιάτα φοράει

μία γόμα στα χέρια κρατάει

να σβήσει από το φως την βροχή

την πόρτα

γεμάτη λαχτάρα ανοίγει

σε μία αγκαλιά που την πνίγει

και εκεί ξενυχτάει μοναχή

και κοιτάζεις το αστέρι που χει μείνει αναμένο

στο κατάρτι οι ελπίδες θα σε βρούνε δεμένο

Α.Π

92

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / η Κουτσή ξύλινη καρέκλα

« στις: 06/03/21, 13:41 »

η Κουτσή ξύλινη καρέκλα
Πόσο αγαπώ την κουτσή ξύλινη καρέκλα , που την παρέσυρε ο χειμώνας μέσα από τα όνειρά μου και την έσπρωξε στην παραλία με τα βότσαλα ,και στέκει στα τρία της πόδια , σφηνωμένη μέσα στις πέτρες τις άσπρες , όρθια , σαν να κοιτάζει το πέλαγο το φουρτουνιασμένο....
Στα ξεπλυμένα από την θάλασσα πόδια της , έχει μείνει λίγο ακόμα μπλε χρώμα και μερικοί ψάθινοι κόμποι τυλιγμένοι στην πλάτη της...
Πάντα την κοιτάζω με θλίψη .Είναι σαν ένας μαγνήτης που τραβάει όλα όσα μου λείπουν , όλα όσα έφυγαν , όλα όσα χάθηκαν , όλα όσα ξέχασα ,όλα όσα με ξέχασαν ....
Και λες και έμεινε η και η ζωή μου καθισμένη πάνω στην καρέκλα και περιμένει ... περιμένει...
Και ξέρω πως κάποιο από τα επόμενα μεγάλα κύματα θα την πάρει μαζί του και θα την αφήσει στους βυθούς για πάντα ...
Την έχω δει να την τραβάω σιγά και με σεβασμό λέγοντας στην αγαπημένη μου να καθίσει ..
Πόσα όνειρα έχει ακούσει να γεννιούνται , πόσα ταξίδια έχει ακούσει να ξεκινούν...
Την έχω δει να τη σπρώχνει θυμωμένα πίσω της η κοπέλα πετώντας την στο μωσαϊκό και προσπερνώντας την σχεδόν τρέχοντας ....
Πόση μοναξιά από το πάτωμα σήκωσα μαζί με την καρέκλα εκείνο το απόγευμα...
Την αγαπάω τόσο αυτή την κουτσή ξύλινη καρέκλα ...
Γιατι πάνω της καθόταν πότε η χαρά , πότε η ευτυχία , πότε η λύπη , πότε ο θυμός , πότε η απογοήτευση ...
Γιατί πάνω στην δική μου και εκείνη την καρέκλα την απέναντι μου καθόταν πάντα μία κουτσή ζωή , ένα κουτσό όνειρο και ενα κουτσό τέλος ...
Α.Π.

93

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ένα κόκκινο τριαντάφυλλο

« στις: 15/02/21, 18:21 »

ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
εκείνο , που θα έβρισκες πάνω στο τραπέζι μόλις γυρνούσες από τη δουλειά
εκείνο ,  που θα σου πρόσφερα μόλις μου άνοιγες την πόρτα λέγοντάς σου χρόνια πολλα
εκείνο ,  που όταν με είδες να το κρατάω πίσω από την πλάτη μου έβαλες τα γέλια ,  λέγοντας με  αθεράπευτα ρομαντικό
εκείνο , που στόλιζε  ήδη το βάζο σου γεμίζοντας με αμφιβολίες
εκείνο , που πέταξα στις λάσπες μόλις σε είδα να βγαίνεις απο το αυτοκίνητό του
εκείνο , που μαραίνεται  πεταμένο πάνω στο τραπέζι με τα άδεια μπουκάλια και το τασάκι που ξεχειλίζει από αποτσίγαρα
εκείνο το τριαντάφυλλο  που σου πρόσφερε σήμερα κάποιος άλλος λέγοντας σου ''Σε αγαπάω''
εκείνο το κόκκινο τριαντάφυλλο και τα αγκάθια του είναι η αιτία ....
που το πρωί κλάδεψα με τόσο προσοχή και αγάπη την τριανταφυλλιά μου στην αυλή

94

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ρεβεγιον

« στις: 07/01/21, 15:52 »

ΡΕΒΕΓΙΟΝ

στην πιο κλειστή στροφή , τέρμα το γκάζι

η λογική σπασμένη πού τρέλα στάζει

έξω από το χάρτη βγαίνω και εκτός πορείας

φόνος εκ προμελέτης και εξ αμελείας



χίλιοι οι γκρεμοί που πέφτω ... χίλιοι οι θανάτοι

κουβάρι  είμαι μπλεγμένο μες στο κρεβάτι
απόψε όλος ο κόσμος ένα κομπιούτερ

έρχονται οι δαίμονες μου μέσα από το ρούτερ



βλέπω μες στην οθόνη έναν μνηστήρα

βλέπω και ένα τσιγάρο που φέρνει γύρα

έβαλα κατά λάθος μία καρδούλα

με πιάνει μία αηδία και μία αναγούλα ! ! !



τα μαύρα τα μαλλιά σου τα έχεις λυμένα

το φως όλου του κόσμου λάμπει σε σένα

νυστάζεις ...χασμουριέσαι ...μου λες να κλείσω

στην αγκαλιά μου Αχ !!! νά σουν... να σε κοιμίσω



τα όνειρα χορεύουν λαμπαδιασμένα

με την φωτιά τους πάντα ερωτευμένα

και εμένα η ουτοπία που έχω για ντάμα

στο ρεβεγιόν μου ήρθε με την πυτζάμα

Α.Π.

95

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΚΟΡΠΙΖΕΣΑΙ

« στις: 27/12/20, 13:47 »

ΣΚΟΡΠΙΖΕΣΑΙ
μέσα στην γυάλα  σαν το χρυσόψαρο που κολυμπούσες
κάποιες πετρούλες και κάποια βότσαλα και κάποια φύκια
ταξίδι βάπτισες τους κύκλους που έκανες , δεν τους μετρούσες
καινούργιοι τόποι νόμιζες ήτανε τα ίδια χαλίκια
όμως την γυάλα που σε φυλάκισε ποτέ δεν είδες
μα ήσουν περήφανη πως δεν σου φόρεσαν ποτέ αλυσίδες
διαμάντια ψεύτικα , γυαλιά ασήμαντα που λαμπιρίζανε
τους φόβους κρύψανε  μίκρυναν τις σκιές και το σκοτάδι
σου έσβηναν τις φωτιές τα ξένα χέρια που σε αγγίζανε
μα δεν αφήσανε χώρο στο δέρμα σου για ένα χάδι
μα μόνο η αγάπη , μόνο το χάδι της ξέρει να ψάξει
να βρει όπου σκόρπισες , θρύμμα το θρύμμα να σε ταιριάξει
Α.Π.

96

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μπαλάντα στους μοναχικούς ποιητές εκεί έξω !!!

« στις: 13/12/20, 17:54 »

Έντυσες στρατιώτες τους στίχους σου , τους έστειλες στην πρώτη την γραμμή

τρόχισες τις λέξεις , και μολύβια πήρες κοφτερή να έχουν αιχμή

καβάλα στο όνειρό σου,  ένιωθες να είσαι ωραίος και σπουδαίος

και ότι το στράτευμα σου νόμιζες, ο κόσμος  θα το κοιτάζε με δέος



Μα είναι  σκληρή η πραγματικότητα για τα όνειρα μοναχικέ φτωχέ μου ποιητή

και σε χλευάζουνε τα πλήθη καθώς γυρίζεις  ηττημένος στην σπηλιά σου

είναι ψηλά τα τείχη που από πίσω οι καρδιές και οι ψυχές έχουν κρυφτεί

φοβάμαι πως δεν θα σαι εσύ ,  εκείνος που θα βάλει στον καμβά , την τελευταία πινελιά σου

Α.Π.

97

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ''ΦΤΑΝΕΙ''

« στις: 05/12/20, 15:11 »

''ΦΤΑΝΕΙ''
Ήταν ότι πιο αληθινό είχα ζήσει , αυτό το ταξίδι μέσα στο ψέμα . Στην αρχή ταξίδεψα  σε έναν παρθένο τόπο όπου τον έλουζε ένα ονειρικό γαλάζιο φως  .Όλα έδειχναν τόσο όμορφα ,  οι φόβοι λες και ήταν οι καλύτεροι φίλοι , η ανασφάλεια  γινόταν σιγουριά , η ελπίδα ήταν ένα αστέρι κοντινό που μπορούσα να το αγγίξω , η μοναξιά ήταν απλά μία ευκαιρία για να ονειρευτώ .  Ένας τόπος ιδανικός για τους μοναχικούς ποιητές , που δεν είχαν παρά να διαλέξουν ποια μούσα θα κρατάει το μολύβι τους , σε ποιο τραγούδι θα βάλουν τους χτύπους της καρδιάς τους , σε ποια ψυχή θα ακουμπήσουν το σ'αγαπώ τους . Καθώς το ταξίδι συνεχιζόταν άλλαξαν πολλά . Ήταν μόνο νύχτα ,  το φεγγάρι είχε ένα πράσινο χρώμα ,  τα τραγούδια ήταν μαύρες τρύπες που ρούφαγαν  τις σκέψεις μου  , η προσμονή γινόταν ένα μεγάλο φορτίο   που με γονάτιζε , δικαστές  δίκαζαν το κάθε μου συναίσθημα και με καταδίκαζαν  ισόβια με  ενοχές .  Φεύγοντας από αυτή την χώρα ταξίδεψα στο απόλυτο κενό . Εκεί μπορούσα να πάρω μαζί μου μόνο  αυτά που δεν είχα και που δεν θα έχω ποτέ . Αυτά έχουν ένα βάρος ασήκωτο . Προσπάθησα γρήγορα να φύγω από κει , μα όποιο δρόμο και να πήρα , όπου και να δοκίμαζα  να πάω μπροστά ή πίσω ,  με σταμάταγε μία ταμπέλα που έγραφε ...ως εδώ πας.... ''φτάνει '' .....
Α.Π.

98

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΒΟΤΣΑΛΑ

« στις: 25/11/20, 20:22 »

ΒΟΤΣΑΛΑ

Η κόκκινη λάσπη κολλάει στις σόλες

 οι μέρες μπροστά μου ξεράθηκαν όλες

τα πεύκα στο δάσος πεσμένα στο χώμα

τα δυό ονόματα σου γλιστράνε από το στόμα

Μα εσένα

οι θάλασσες όλου του κόσμου

 μακριά μου σε πήρανε φως μου

 πουλί ταξιδιάρικο εσύ

Κρυμμένος

ο Αύγουστος μες στα μαλλιά σου

 χειμώνα να βγάλει κοντά σου

με εσένα να ρθεί στο νησί

Τα βότσαλα εμπρός μου  με δάκρυ βρεγμένα

θυμάμαι που σε είδα με μάτια κλαμένα

τον δρόμο του λόφου αργά κατεβαίνω

και εγώ σαν τα δέντρα τριγύρω μου  γέρνω

Και απόψε

κοιτάζω το πράσινο αστέρι

που μόνο εκείνο το ξέρει

 το πόσο πολύ σε αγαπώ

Φεγγάρια

χτενίζουν τα μαύρα μαλλιά σου

τα αστέρια ξαπλώνουν σιμά σου

μα εγώ δεν θα ρθω να στο πω

Α.Π.

99

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

« στις: 24/11/20, 13:58 »

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ
είναι καιρός που σε έχω χάσει
μέσα στο ίδιο το κλουβί και ας χρόνια  ζούμε
εσκούριασες και έχεις χαλάσει
μα  αν θέλεις κάθισε κοντά μου να τα πούμε
μέσα στην  κόλαση  ήρθα
να σε βρω πού είσουν μόνος
που σε  είχε αρπάξει
να σε πνίξει ο χρόνος
σου 'χα απλώσει το χέρι
μα εσύ τό 'χες δαγκώσει
και με πλήγωνες πάντα
γιατί σε είχαν πληγώσει
μοναχά τώρα στα μάτια κοίταξέ με
το μολύβι πάρε αν θες και γιάτρεψε με
μες σε αυτό το τραγούδι κάποια έχεις ξεχάσει
επεράσαν τα χρόνια μα δεν  έχει γεράσει
έχει μπει μες στο κρύο που κυλάει από τους τοίχους
και για σένα μιλάει μες στους άγραφους στίχους
μαζί.... που λες...
το ίδιο όνειρο ας μοιραστούμε
δεν είναι αργά
μες στο  ίδιο ταξίδι να μπούμε
θα είναι αλλιώς
αγκαλιά στους βυθούς να πνιγούμε
Α.Π

100

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΜΟΥΣΑ

« στις: 19/11/20, 13:35 »

ξέρω πως θα με συγχωρέσετε για την ποιότητα ...όμως θα ξέρετε επίσης πως καποια τραγουδια μου εχω αναγκη να το μοιραστώ μαζί σας... πάντα θα ελπίζω ότι κάποιος θα πάρει το τραγούδι και θα το φτιάξει   Όπως πρέπει να είναι


https://www.youtube.com/watch?v=1JG7HfKjxHU