Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - MindCircus

Σελίδες: [1] 2 3
1
Προσωπικά διαφωνώ, ή μάλλον θέλω να εκφράσω την ανησυχία μου, ως προς την πρόταση για τα χρώματα. Σίγουρα κάτι τέτοιο θα έκανε αισθητικά πιο όμορφο, πιο χαρούμενο και πιο φωτεινό το forum, ωστόσο δε βοηθάει καθόλου στην ανάγνωση κειμένου, αφού αποσπά την προσοχή και κουράζει τα μάτια. Η επιλογή των διακριτικών χρωμάτων που υπάρχουν ήδη νομίζω ότι  είναι ένας πολύ καλός συμβιβασμός των δύο παραπάνω.

Όσον αφορά τα πιο hot θέματα, τα οποία προτάθηκε να είναι σε περίοπτη θέση να εκφράσω ένα προβληματισμό: μήπως έτσι  γίνεται ένα είδος διάκρισης εις βάρος των λιγότερο δημοφιλών; Ασυναίσθητα --ίσως-- όλοι θα κοιτάμε τα δημοφιλή θέματα  περισσότερο και έτσι θα τα διαβάζουν ακόμα περισσότεροι και θα λαμβάνουν περισσότερες απαντήσεις, "θάβοντας" ταυτόχρονα ακόμα περισσότερο τα υπόλοιπα. Ωστόσο όπως και νάχει καλό θα ήταν να "συμπυκνωθεί λίγο η σελίδα του portal. Μια ιδέα θα μπορούσε να είναι να μην υπάρχουν ολόκληρες οι δημοσιεύσεις, αλλά δυο τρεις σειρές από την κάθε μία, ή ίσως να υπάρχουν μόνο οι τίτλοι τους, και πηγαίνοντας το δείκτη του ποντικιού πάνω του να εμφανίζεται ένα bubble με το μήνυμα ή μέρος αυτού.

2
Τι είδος μουσικής θες να παίξεις; Αν πρόκειται για κλασική πολυφωνική κιθάρα δε νομίζω ότι έχεις πολλές επιλογές, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να το πάρεις απόφαση και να αφήσεις νύχια. Δεν είναι θέμα πρωτοκόλλου αυτό, είναι πρακτικό το ζήτημα. Όταν λέμε νύχια βέβαια μη φαντάζεσαι κάτι τόσο μεγάλο όσο οι πένες σου, κανά δυό χιλιοστά είναι αρκετά, ίσα ίσα δηλαδή να εξέχουν λίγο από το δέρμα.

Αν όμως θες να παίξεις τραγούδια με συγχορδίες ή μονοφωνικές μελωδίες με κάποια γεμίσματα συγχορδιών τότε μια απλή πένα θα σου κάνει τη δουλειά καλύτερα από τα νύχια.

3
Υπάρχουν κάποια plugins που βάζουν βάθος στον ήχο. Ρίξε μια ματιά στο http://wiki.audacityteam.org/index.php?title=GVerb
Απ' ό,τι λέει, στην έκδοση 1.2.6 των Windows είναι ήδη εγκατεστημένο. Αν έχεις αυτή ή νεότερη έκδοση, θα το βρεις στα Εffects. Αν έχεις παλιότερη έκδοση έχει οδηγίες για το πώς θα το εγκαταστήσεις.

4
Γενικά όλες οι ηχητικές πηγές (cd player, κιθάρα, μικρόφωνα, πικάπ κλπ) έχουν πολύ χαμηλή έξοδο. Ο προενισχυτής αναλαμβάνει να ενισχύσει αυτό το μικρό ηλεκτρικό σήμα σε τέτοιο επίπεδο ώστε να αξιοποιηθεί από τον τελικό ενισχυτή. Πέρα από την ενίσχυση, σε αυτό το στάδιο γίνεται η όποια επεξεργασία του σήματος (αντιστάθμιση, παραμόρφωση, φιλτράρισμα) και αν χρειάζεται και η μίξη των εισόδων του.

5
Γενικά για περισσότερη ένταση βάζουμε σκληρές χορδές, αλλά μη φανταστείς τεράστια διαφορά. Πέρα από την ένταση ωστόσο, στη συναυλία καλό θα είναι να έχεις κάποιες χορδές που να τις έχεις συνηθίσει. Η παραμικρή αλλαγή στα χέρια σου θα σου δημιουργήσει μια ανασφάλεια που θα συνεισφέρει λίγο πολύ στο άγχος σου. Επίσης, χορδές δεν αλλάζουμε δυο ώρες πριν τη συναυλία, αλλά τουλάχιστον μια βδομάδα νωρίτερα για να προλάβουν να "στρώσουν", αν δε θες να σου ξεκουρδίζεται η κιθάρα στη μέση του προγράμματός σου (ακόμα κι αν αυτό είναι ένα κομμάτι)...

Μια εβδομάδα; Για κλασική μιλάμε έ;
Γιατί εμένα σε μια βδομάδα με καθημερινό παίξιμο γίνονται ένα πράμα.... άστα να πάνε.


Όταν λες άστα να πάνε τι εννοείς; Δεν πιστεύω να λιώνεις τις χορδές σου μέσα σε μια βδομάδα;  :o
 
Τέλος πάντων, ο συλλογισμός μου έχει ως εξής: για να ρωτάει ο Παύλος αν χρειάζονται αλλαγή η χορδές του υποθέτω ότι είναι επίπεδο προκαταρκτικής ή κατωτέρας, οπότε φαντάζομαι θα παίζει κομμάτια επιπέδου Κιθαρόκοσμος, σπουδές Carulli, Carcassi κτλ. περίπου μία με δύο ώρες την ημέρα. Συνεπώς μια βδομαδούλα τη θέλει για να τις στρώσει και να μην του ξεκουρδίζονται την ώρα της συναυλίας... Αν τώρα έχει φτάσει σε επίπεδο να παίζει τη libra sonatine του Dyens στο 120 πέντε ώρες την ημέρα, ναι μπορεί να τις στρώσει πολύ πιο γρήγορα, αλλά θα μου φαινόταν λίγο περίεργο να ρωτάει αν οι σκουριασμένες χορδές επηρεάζουν τον ήχο... Το τελευταίο δεν το λέω υποτιμητικά, όλοι είχαμε τέτοιες απορίες μέχρι να συνηθίσουμε τον ήχο και την αφή της κιθάρας.
 

6
Γενικά για περισσότερη ένταση βάζουμε σκληρές χορδές, αλλά μη φανταστείς τεράστια διαφορά. Πέρα από την ένταση ωστόσο, στη συναυλία καλό θα είναι να έχεις κάποιες χορδές που να τις έχεις συνηθίσει. Η παραμικρή αλλαγή στα χέρια σου θα σου δημιουργήσει μια ανασφάλεια που θα συνεισφέρει λίγο πολύ στο άγχος σου. Επίσης, χορδές δεν αλλάζουμε δυο ώρες πριν τη συναυλία, αλλά τουλάχιστον μια βδομάδα νωρίτερα για να προλάβουν να "στρώσουν", αν δε θες να σου ξεκουρδίζεται η κιθάρα στη μέση του προγράμματός σου (ακόμα κι αν αυτό είναι ένα κομμάτι)...

7
Ρίξε μια ματιά σε παλιότερα θέματα στο forum καλύτερα. Δεν έχω να σου δώσω κάποια συγκεκριμένη συμβουλή γιατί έχω καιρό να ψάξω την αγορά.

8
Προσωπικά μετά από αρκετές δοκιμές κατέληξα στις Augustine τις μπλε. Το χρώμα δηλώνει τη σκληρότητα (οι κόκκινες είναι πιο μαλακές και οι μαύρες ακόμα πιο μαλακές). Οι πιο μαλακές έχουν το πλεονέκτημα ότι δεν κουράζουν τόσο το αριστερό χέρι, αλλά "χάνουν" σε ένταση και για κάποιο λόγο νιώθω ότι δεν έχω τόσο έλεγχο στο δεξί χέρι. Αν θυμάμαι καλά τις είχα μάθει από το βιβλίο του Γεράσιμου Μηλιαρέση "Ήχοι και απόηχοι" το οποίο παρεπιπτόντως το συστήνω ανεπιφύλακτα στους κλασικούς κιθαρίστες. Αρκετά καλή επιλογή είναι και οι Savarez, ωστόσο το κόστος τους είναι μεγαλύτερο (γύρω στα 15 ευρώ αν θυμάμαι καλά). Τέλος, οι D'Addario είναι αρεστές σε αρκετούς κιθαρίστες. Δυστυχώς πάνε πολλά χρόνια από τότε που τις δοκίμασα και δε θυμάμαι πολλά για να σου πω εντυπώσεις... Όπως και νάχει καλό είναι να κάνεις δοκιμές και μόνος σου αφού τα γούστα είναι διαφορετικά. Ούτως ή άλλως οι χορδές είναι κάτι αναλώσιμο πάνω στο όργανο, οπότε θα έχεις αρκετές ευκαιρίες να δοκιμάσεις μια καινούρια μάρκα.

Όσον αφορά τη σκουριά, εννοείται ότι θέλουν αλλαγή. Το πότε θα αλλάξεις χορδές θα το καταλάβεις κυρίως από τον ήχο, δηλαδή γίνεται πιο μουντός (χάνει τις ψηλές συχνότητες) και δε μπορείς να κουρδίσεις εύκολα. Αν φτάσεις στο σημείο να βλέπεις ότι το χρώμα έχει αλλάξει κατά πολύ σημαίνει πως έχεις αργήσει πάρα πολύ να τις αλλάξεις. Η διάρκεια ζωής επηρεάζεται από το πόσο πολύ παίζεις, πόσο ιδρώνεις, το ph του ιδρώτα σου, την υγρασία του περιβάλλοντος κ.α. Σε μένα κρατάνε 2-3 μήνες κάτω από φυσιολογικές συνθήκες. Για να μη σου οξειδώνονται γρήγορα, καλό είναι να μην παίζεις με βρώμικα χέρια (μετά από πίτσα ας πούμε  :P ), να τις σκουπίζεις όπως είπε ο ruounikz και να μην κλείνεις την κιθάρα αμέσως στη θήκη της. Τέλος, έχε υπόψη σου πως όταν σκουριάζουν οι χορδές είτε στην κλασική είτε στην ακουστική είτε στην ηλεκτρική, έχεις μεγαλύτερη φθορά των τάστων, το οποίο σημαίνει πως αν το κάνεις συστηματικά θα χρειαστούν πολύ πιο γρήγορα αλλαγή και είναι μια αρκετά ακριβή εργασία. Όλα αυτά πάντως είναι γενικές συμβουλές και κανείς δεν τις ακολουθεί ευλαβικά, απλά τα έχεις υπόψη σου και στην πορεία αναπτύσεις μια συνήθεια ανάλογα με την υπομονή σου και το συναισθηματικό δεσμό σου με το όργανο.

9
Οι διαφορές στον ήχο οφείλονται τόσο στο ότι η κλασική έχει νάυλον χορδές ενώ η ακουστική έχει μεταλλικές, όσο και στο σχήμα του ηχείου. Χορδές κλασικής που να έχουν ήχο ακουστικής δεν υπάρχουν, αφού οι ιδιότητες των νάυλον χορδών είναι διαφορετικές, δηλαδή κάνουν τον ήχο πιο μουντό και γλυκό σε σχέση με τα κρυστάλλινα καθαρά των μεταλλικών. Τέλος, επειδή υπάρχει περίπτωση να σου περάσει απ' το μυαλό να βάλεις μεταλλικές χορδές στην κλασική σου, θα σου πρότεινα να το δοκιμάσεις σε μια φθηνή κιθάρα που δεν έχει συναισθηματική αξία για σένα, αφού είναι πολύ πιθανόν να σου ξεκολλήσει ο καβαλάρης ή να σου σκευρώσει το μπράτσο. Από την άλλη αν είναι να κάνεις κάτι τέτοιο γιατί να χαλάσεις μια κιθάρα και να μην πάρεις από την αρχή μια ακουστική, έστω και φθηνή να κάνεις το κέφι σου;

10
Αντριανέ, δεν πρόκειται για άποψη. Αν ήταν έτσι θα την υποστήριζα και θα κάναμε κουβέντα. Απλώς  η πρώτη δημοσίευσή μου επρόκειτο για ένα αρκετά σοβαρό θέμα, το οποίο δε μπορώ να τεκμηριώσω επιστημονικά και πιθανώς να αποτρέψει κάποιους να ξεκινήσουν ένα πνευστό όργανο από φόβο για την υγεία τους. Την έσβησα όχι από φόβο μήπως προσβάλω τους συνομιλητές, αλλά για να μην τύχει να το διαβάσει κανένας περαστικός και το πάρει στα σοβαρά.Καλύτερα λοιπόν να μείνει σαν παράθεση του Thomsot... Αν τυχόν βρω πληροφορίες στο μέλλον θα επανέλθω και το συζητάμε πάνω σε άλλη βάση το θέμα.

11
Έχετε δίκιο, κακώς τα έγραψα τα παραπάνω οπότε σβήνω το μήνυμά μου για να μην τρομάξω κι άλλο κόσμο, μιας και δεν είναι στις προθέσεις μου...

Να προσθέσω όμως ότι στην κιθάρα δυναμώνουν τα δάχτυλα παίζοντας, οπότε δε μου φάνηκε και πολύ παράλογο να γυμνάζονται και οι πνεύμονες, ή τέλος πάντων οι συνεργαζόμενοι μυς, από τις πολλές αναπνοές.




12
Από μικρός είχα την άποψη πως αυτοί που παίζουν πνευστά θα πρέπει να έχουν πολύ γυμνασμένα και υγιή πνευμόνια. Ωστόσο δύο γνωστοί μου που έπαιζαν ο ένας τρομπέτα και ο άλλος τούμπα, πέθαναν από καρκίνο του πνεύμονα. Δεν έχω διαβάσει κάποιο επιστημονικό κείμενο πάνω σ' αυτό, ωστόσο από συζητήσεις που έκανα με άλλους μουσικούς μου είπαν ότι είναι σύνηθες και η πιο λογική εξήγηση που πήρα ήταν πως παίζοντας ένα πνευστό εισπνέεις μεγάλες ποσότητες αφιλτράριστου αέρα με ό,τι αυτός συμπεριλαμβάνει (σκόνες, καυσαέρια, γύρεις κτλ).

Δεν το λέω για να τρομάξω κανένα, εξάλλου μπορεί να ήταν τυχαία αυτά τα περιστατικά, απλά θα ήταν καλό να το ψάξουμε λίγο μήπως  έχει κάποια βάση.

13
Επίσης φρόντισε το κολλητήρι σου να είναι αρκετά δυνατό, τουλάχιστον 25W, γιατί αλλιώς θα δυσκολευτείς πολύ σε τέτοια σημεία.

14
Παράθεση
Απλά το ότι με τη μουσική ανά το παγκόσμιο να κατακλύζεται από ψηλές φωνές και οι κορυφαίοι ερμηνευτές επίσης να σκίζονται στις κορώνες, [...]

Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι ιστορικοί, ψυχοακουστικοί, ανατομικοί κ.α. Δεν έχει και πολύ νόημα να τους συζητήσουμε, αν και θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια κουβέντα σε κάποια άλλη φάση. Αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι δεν έχει καμία σημασία τι συμβαίνει συνήθως... Αν ο Αγγελάκας σκεφτόταν με τη δική σου λογική, δε θα τολμούσε να τραγουδήσει ούτε καν την ώρα που έκανε ντους. Ωστόσο το πήρε απόφαση, έκανε ό,τι του ταίριαζε, και είτε σ' αρέσει εσένα αυτό το αποτέλεσμα είτε όχι, εδώ και 25 περίπου χρόνια έχει φτιάξει ένα αρκετά μεγάλο κοινό. Αν θες μπορούμε να βρούμε πολλά τέτοια παραδείγματα τραγουδιστών με διαφορετικές χροιές, με περίεργες εκτάσεις και με ό,τι είδους ιδιαιτερότητα μπορείς να φανταστείς.

Παράθεση
[...]ο μπάσος όσο τέλειος κι αν είναι, νιώθει περιορισμένος.

Αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα. Αυτός ο περιορισμός που λες δεν είναι κάτι το αντικειμενικό που το βλέπω εγώ και οι υπόλοιποι εδώ μέσα να αφορά γενικά τους μπάσους τραγουδιστές. Είναι ο περιορισμός που νιώθεις εσύ ότι έχεις. Γενικά περιορισμένος νιώθεις μόνο όταν δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Περιορισμένος νιώθεις επειδή θεωρείς ότι σε αδίκησε η φύση και σε έκανε παράφωνο. Περιορισμένος νιώθεις επειδή οι άλλοι έχουν πιο ψηλή φωνή. Περιορισμένος νιώθεις επειδή έχεις ψηλή φωνή, αλλά σ' αρέσει ο όγκος που έχουν οι πιο μπάσες φωνές. Περιορισμένος νιώθεις επειδή μπορεί να έχεις γλυκιά φωνή, ενώ στο αυτί σου αρέσει η βραχνάδα. Περιορισμένος νιώθεις όταν δεν έχεις αποδεχτεί τη φωνή σου και προσπαθείς να μιάσεις στους άλλους, χωρίς όμως να το καταφέρνεις γιατί η κάθε φωνή είναι διαφορετική. Αυτά είναι ανασφάλειες που όλοι τις έχουμε όταν πρωτοακούμε τον εαυτό μας. Βγάλ'τες απ'  το μυαλό σου το συντομότερο και τραγούδα εκεί που νιώθεις πιο άνετα. Άμα προσπαθείς να τραγουδήσεις πιο ψηλά απ' ό,τι μπορείς, εκτός απ' το ότι θα κάνεις ζημιά στης χορδές σου, θα βλέπουν όλοι ότι ζορίζεσαι και δε θα είναι ωραίο το αποτέλεσμα. Και στο κάτω κάτω αν νιώθεις εσύ περιορισμένος που έχεις έκταση 3 οκτάβες τι να πουν άλλοι που έχουν μιάμιση;

15
Το μέσο ανθρώπινο αυτί έχει μια τέτοια χαρακτηριστική καμπύλη όπου η ευαισθησία του είναι μικρότερη στις χαμηλές συχνότητες, αυξάνει μέχρι τα 1500-3500Hz περίπου και μετά ξαναπέφτει. Με αυτό το δεδομένο, ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται πιο σημαντικούς τους ήχους που είναι σε πιο ψηλές συχνότητες, γιατί για την ίδια ένταση της πηγής τους ακούει πιο δυνατά. Τους θεωρεί πιο σημαντικούς, γιατί ανάμεσα στους άπειρους ήχους που αντιλαμβάνεται γύρω του ο άνθρωπος, οι πιο υψίσυχνοι (μέχρι τα 3500Hz περίπου) θα ξεχωρίζουν. Αυτός είναι και ο λόγος που αν ακούσεις ένα κομμάτι από μια ορχήστρα, ο εκγέφαλός σου θα καταγράψει ως μελωδία τους πιο υψίσυχνους ήχους (πχ. τα βιολιά και τις σοπράνο).

Τώρα, ας πάμε αυτό το συλλογισμό στις ανθρώπινες φωνές. Από το wikipedia οι εκτάσεις των φωνών είναι οι εξής:
Soprano: C4-C6
Alto: F3-F5
Tenoro: C3-C5
Bass: E2-E4

που μεταφράζονται σε συχνότητες ήχων:
Soprano: 261-1046(Hz)
Alto: 175-700(Hz)
Tenoro: 130-523(Hz)
Bass: 82-330(Hz)
 
Φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι λοιπόν για ποιό λόγο προσέχει κανείς λιγότερο τους μπάσους σε μια χορωδία... Εδώ να σημειώσω το εξής: Σε καμία περίπτωση οι μπάσοι ήχοι δεν είναι ενοχλητικοί. Απλά ανάμεσα σε δύο ήχους, ο εγκέφαλος θα προσέξει περισσότερο τον πιο υψίσυχνο. Ενοχλητικά είναι μόνο τα διαστήματα μεταξύ δύο νοτών, όχι οι νότες αυτές καθ' αυτές. Συνεπώς η σοπράνο υπερτερεί σε μια χορωδία μόνο στο ότι μπορεί να επιβάλει τη φωνή της έναντι των υπολοίπων χωρίς να χρειάζεται να ουρλιάζει, ενώ ο μπάσος για να κάνει αισθητή την παρουσία του θα πρέπει να δώσει πολύ περισσότερη ένταση στη φωνή του απ' ό,τι μπορεί.

Τώρα, όσον αφορά τη δικιά σου φωνή. Δεδομένου ότι οι μπάσοι δεν είναι τόσοι πολλοί και από αυτούς λίγοι μόνο βγαίνουν να τραγουδήσουν γιατί έχουν τις ίδιες ανασφάλειες με σένα, έχεις ήδη ένα αβαντάζ. Ότι η φωνή σου θα κάνει εντύπωση σε κάποιον με το πρώτο άκουσμα και μόνο επειδή έχει διαφορετικό εύρος από ό,τι έχουμε συνηθίσει. Από κει και πέρα, το αν θα δουλέψεις την έκτασή σου, τη χροιά σου και τα χρωματίσματα φυσικά και είναι θεμιτό, αλλά όχι απαραίτητο. Ένας τενόρος από την άλλη για να κάνει εντύπωση θα πρέπει να έχει κάποια ιδιαίτερη χροιά, να τραγουδήσει κάποια πολύ ωραία μελωδία ή να κοπανιέται για να τον προσέξουν. Όσον αφορά το ερώτημα γιατί δεν υπάρχουν γνωστοί μπάσοι, προφανώς στην κλασική μουσική η απάντηση είναι ότι  είναι πολύ ανελαστική στο να δοκιμάζονται καινούρια πράγματα, αλλά στους υπόλοιπους χώρους μάλλον λόγω των ανασφαλειών που αναφέρεις. Νομίζω ότι θα πρέπει να διώξεις οποιαδήποτε ανασφάλεια  ή αναστολή έχεις και να κάνεις το κέφι σου  μαγκιόρικα. Τουλάχιστον με τα δικά μου αισθητικά κριτήρια, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα στη γνώμη των άλλων από τη στιγμή που θα έχεις καλλιεργήσει τη φωνή σου.

Αυτά! Καλό απόγευμα
 

16
Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι έπιασαν την κιθάρα και προσπαθώντας να βγάλουν τραγούδια με το αυτί έμαθαν να παίζουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γνωρίσει κανένα που να το έκανε αυτό για να μπορώ να κρίνω το αποτέλεσμα, απλά έχω διαβάσει κάποια posts εδώ κι εκεί. Η δικιά μου εμπειρία (μικρή μεν, αλλά παραμένει εμπειρία) είναι ότι σε όσους γνωστούς και φίλους έδειξα πέντε πράγματα στην κιθάρα και τους έδωσα ένα βιβλίο να συνεχίσουν μόνοι τους, τα παράτησαν μετά από λίγο καιρό. Αντίθετα, άλλοι που έκαναν οργανωμένα μαθήματα για λίγο καιρό (κανά δυο χρόνια) συνεχίζουν και παίζουν και μάλιστα αρκετά καλά. Μετά από αυτά έχω σχηματίσει τη γνώμη ότι καλύτερα αυτός που θέλει να παίξει κάποιο όργανο να ξεκινήσει με κάποιο δάσκαλο ώστε να πάρει τις βάσεις και μετά αν θέλει συνεχίζει έτσι ή συνεχίζει μόνος του και όπου βλέπει ότι έχει κενά ρωτάει κάποιον πιο έμπειρο.

Γενικά τα βιβλία είναι καλά στο να μεταδίδουν θεωρητικές γνώσεις. Για τις πρακτικές γνώσεις καλύτερα να υπάρχει κάποιος άνθρωπος δίπλα σου που να σου δείξει πώς να μάθεις. Αντίστοιχο παράδειγμα είναι και οι ξένες γλώσσες. Θα μάθαινε ποτέ ο φίλος σου αγγλικά (ξεκινώντας από το μηδέν) μόνο από μερικά βιβλία και βλέποντας παράλληλα ξένες ταινίες χωρίς υπότιτλους; Ακόμα και αν είχε στη διάθεσή του τα καλύτερα βιβλία γι' αυτό το σκοπό που θα περιείχαν όλη τη γραμματική, το συντακτικό και ένα λεξικό για να το λεξιλόγιο... Εγώ νομίζω πως κανένα οπτικοακουστικό υλικό δεν έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε να αντικαταστήσει την ανθρώπινη διδασκαλία.

17
Αν κρίνω από την πρίζα, το κιτ είναι για 110V τροφοδοσία όμως. Μήπως γνωρίζεις κάποιο εύκολο τρόπο για μετατροπή σε  220V χωρίς να χρειαστεί εξωτερικός μετασχηματιστής;

18
Γενικά εδώ το θεωρούμε λίγο υποτιμητικό να πάμε να παίξουμε στο δρόμο μουσική, οπότε στο εξωτερικό που δεν έχουν τόσο πολλά ηθικά κολλήματα είναι πιθανότερο να βρεις ανθρώπους που το πρωί θα παίξουν κιθάρα σε μια πλατεία και το βράδυ θα παίξουν με την παρέα τους σε ένα μπαράκι. Επίσης, μιλάμε για μέρη που έχουν αισθητά μεγαλύτερο τουρισμό από την Ελλάδα, οπότε άνθρωποι που παίρνουν ένα σάκο και την κιθάρα τους γυρνώντας τον κόσμο είναι λίγο πιο πιθανό να βρεθούν εκεί. Ωστόσο πηγαίνοντας τουρίστας σε ένα ξένο τόπο εύκολα εντυπωσιάζεσαι από τις καινούριες εικόνες και τα διαφορετικά ακούσματα, οπότε δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι μπορούμε να κάνουμε έτσι απλά αυτή τη σύγκριση...

19
Μια αντίστοιχη προσπάθεια από Έλληνες μουσικούς είναι αυτή: http://forum.kithara.gr/index.php?topic=82945.0
Δεν τους λες μουσικούς του δρόμου βέβαια, αλλά η ιδέα είναι ίδια.

Όπως και νάχει, οι εναλλαγές μεταξύ διαφορετικών ηχοχρωμάτων, οργάνων και φωνών μέσα σε ένα κομμάτι είναι πολύ ωραίες αισθητικά και αν συνδιαστούν με μια καλή ενορχήστρωση (όπως συμβαίνει στις δύο παραπάνω περιπτώσεις) το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Φυσικά σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να πούμε ένα μπράβο και στους σκηνοθέτες των βίντεο.

20
Να μείνεις εδώ στη χώρα των παθών
μαζί να ανατρέψουμε τα σχέδια των εχθρών.

Εδώ που επιλέξαμε την Coca και τη μπύρα,
σε μια στιγμή ξεχάσαμε τι είναι η ρετσίνα.

Εδώ που όταν πεινάσουμε θα ζήσουμε μ' ελιά,
μαζί να πολεμήσουμε όμως τ' αφεντικά.

Αν όμως φύγεις για να μη ζήσεις κατοχή,
να δω πώς θα γλυτώσεις απ' τη συνενοχή.

21
Να προσθέσω πως η ευχαρίστηση δε θα έρθει από την πρώτη στιγμή. Ειδικά στην αρχή θέλει πολύ προσπάθεια και υπομονή καθώς η πρόοδος έρχεται σε επίπεδο μηνών ή χρόνων, όχι ημερών. Αυτό το λέω γιατί συχνά απογοητευόμαστε όταν προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καινούριο και δε βλέπουμε αποτέλεσμα άμεσα. Όπως και νάχει κάν' το μόνο αν είσαι αποφασισμένος ότι θα βάλεις χρόνο και κόπο, γιατί αλλιώς άμα απογοητευτείς και τα παρατήσεις θα κουβαλάς το βάρος της αποτυχιάς που δεν είναι και το πιο ευχάριστο συναίσθημα...

22
Αυτό που μετράει δεν είναι από ποιά νότα αρχίζεις την κλίμακα, αλλά οι σχετικές αποστάσεις μεταξύ των νοτών. Από τη στιγμή που όλες οι ματζόρε χτίζονται πάνω στις διαστηματικές αποστάσεις τόνος, τόνος, ημιτόνιο, τόνος, τόνος, τόνος, ημιτόνιο, η απάντηση είναι ναι. Το ίδιο ισχύει σε οποιαδήποτε κλίμακα ή τρόπο φυσικά, συμπεριλαμβανομένων και των ελασσόνων.

23
Από θεωρία και αρμονία τα πιο γνωστά βιβλία είναι του Mark Levine "The jazz theory book" και το "Jazzology" του Robert Rawlins. Γενικά υπάρχει πολύ υλικό, αλλά ξεκίνα με κάποια βασικά πράγματα γιατί αλλιώς θα χαθείς μέσα στους τόνους βιβλιογραφίας και θα χάσεις το νόημα. Από κει και πέρα, το "A modern method for guitar" του William Leavitt σου θα σου δώσει ό,τι χρειάζεσαι από κλίμακες και συγχορδίες. Αν δεν το έχεις κάνει ήδη, μάθε καλά τις κλίμακες (τουλάχιστον ματζόρε και μινόρε) και ξεκίνα να κάνεις αρπίσματα σε όλη την ταστιέρα. Όσον αφορά τα αρπίσματα εξοικειώσου στο να τα βγάζεις και μόνος σου, γιατί το να μαθαίνεις απ' έξω φόρμες δε νομίζω ότι βοηθάει πολύ.

Μετά θα χρειαστείς το Realbook το οποίο σου δίνει το θέμα και τις συγχορδίες σε πολλά γνωστά τραγούδια. Είτε ηχογραφείς τις συγχορδίες και το βάζεις να παίζει συνέχεια από πίσω για να αυτοσχεδιάζεις πάνω τους, είτε χρησιμοποιείς λογισμικά όπως το Band in a Box. Υπάρχει και ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα, το Improvisor, που έχει φτιαχτεί κυρίως για jazz και είναι ανοιχτού κώδικα-δωρεάν.

Όπως και νάχει, επειδή τα παραπάνω από μόνα τους είναι πολλή δουλειά και θα σε κουράσουν και ούτως ή άλλως δεν φτάνουν για να φτάσεις σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, πρέπει να αρχίσεις να βγάζεις κομμάτια που σ' αρέσουν με το αυτί.

Από ακούσματα ξεκίνα από τους κλασικούς (Miles Davis, Coltrane κλπ) και προσπάθησε να διευρύνεις όσο γίνεται περισσότερο τη δισκοθήκη σου. Προσωπικά ακούω το http://www.jazzradio.com/ για να πάρω ιδέες.

Αυτά από μένα. Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ τον εαυτό μου καλό στη jazz, απλά επειδή τον τελευταίο καιρό κάνω κι εγώ τα πρώτα μου βήματα στο χώρο, σου είπα τι με έχει βοηθήσει μέχρι τώρα.

Υ.Γ. Μία τελευταία συμβουλή που έχω ακούσει και βλέπω να ισχύει είναι να μην κρίνεις την πρόοδό σου σε επίπεδο ημερών, αλλά σε επίπεδο βδομάδων ή μηνών.

24
Συνήθως η απόσταση της χορδής από τα τάστα είναι αρκετά μεγάλη, οπότε λίγο δύσκολο να ταλαντώνεται τόσο πολύ ώστε να ακουμπάει σε κάποιο τάστο, άσε που θα πρέπει να είναι πολύ καλά κουρδισμένο το όργανο για να υπάρξει τέτοιος συντονισμός. Τέλος πάντων, αν υποθέσουμε πως συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να γίνεται και όταν χτυπάς ανοικτή την έκτη χορδή. Ακούς κάποιο τρίξιμο και τότε;

Αν όχι τότε κάτι άλλο συντονίζεται και τρίζει. Δες μήπως το περίσσευμα της χορδής κάτω από τους κόμπους του καβαλάρη ακουμπάνε πάνω στο ξύλο. Τα περισσότερα τριξίματα από συντονισμούς προέρχονται από εκεί. Αν ακουμπάνε, στρίψ' τα λίγο με το χέρι έτσι ώστε να κάθονται στον αέρα. Αν και πάλι ακούς τρίξιμο, κάνε το ίδιο και στα περισεύματα των χορδών στη μεριά των κλειδιών.

Αν και πάλι δεν έχεις επιτυχία, ψάξε με το αυτί σου να δεις από πού ακριβώς προέρχεται το τρίξιμο, για να μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε.

25
Χμ... μη το λες. Μέχρι να μάθεις να το χρησιμοποιείς ίσως να έχεις στήσει και μπάντα.  :P

Είναι λίγο πολύπλοκο πρόγραμμα, οπότε έχε υπομονή. Επίσης για καλύτερη ποιότητα εγκατάστησε και τα realtracks.

Σελίδες: [1] 2 3