Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - amfenster

Σελίδες: [1] 2 3 4 ... 8
1
Δεν είναι σωστό να μονοπωλείτε το ενδιαφέρον σε ένα θέμα που δεν έχει πλέον σχέση με το αρχικό κείμενο.
Αυτή η συζήτηση παρακαλώ να μη συνεχιστεί.



Μπορείτε παρακαλώ κύριε Γιάννη να μου εξηγήσετε τη λογική αυτής της τακτικής; Έχω καιρό να περάσω από εδώ και φανταζόμουν πως θα έχουν γίνει αλλαγές. Τέτοιες "αλλαγές" όμως, ούτε τις περίμενα, ούτε τις ευχόμουν.

2
Μου αρέσει πολύ - αυτό φαντάζομαι συνιστά "θετική" κριτική, ε παππού; χεχε
Καθόλου δε με απασχολεί τι σκεφτόταν ο στιχοπλόκος όταν το έγραψε και δεν θα μπω στον κόπο να το αναλύσω. Ούτε αυτό, ούτε και κανένα άλλο.
Σε ένα ποίημα ή κείμενο με ενδιαφέρει ο τρόπος του και όχι ο τόπος του. Ας λέει ό,τι θέλει. Τα χειρότερα να λέει (έχω κατά καιρούς ακούσει βρισιές που θα έκαναν και τον πιο βλάσφημο να κοκκινήσει και τις έχω θαυμάσει). Καρφί δε μου καίγεται. Αρκεί να τα λέει με τρόπο τέτοιο που να μου δίνει οικόπεδο για την αντιπαροχή μου. Χώρο θέλω να μου αφήνει. Χώρο για τις ιστορίες μου.

Επειδή αγαπώ πολύ τις λέξεις και κάποιες περισσότερο γιατί με δένουν με πράγματα, ζητώ σαν χάρη από τον παππού να μου πει τι ακριβώς σημαίνει
η λέξη "όχτος" γι' αυτόν. Όχι να μου εξηγήσει τη χρήση της λέξης εδώ, αλλά να με πληροφορήσει για την πραγματική της, καθημερινή έννοια. Έτσι, να δω πόσο πολύ περπάτησα τούτη τη φορά.

Οι στίχοι σαν κάτι να μου θυμίζουν. Αν κάνω τη σύνδεση, θα πω.

3
@ alex68
Αλεξάκοοοοοοοο!!! Που 'σαι βρε καραβόσκυλε;;; "Μια παγωμένη σπίθα στείλε, να σου την κάνω πυρκαγιά"  :-*

@ papous & xolidoxos
Όταν έχεις την παρακαταθήκη ενός πρότερου έντιμου βίου, μιας μέχρι τούδε ζωής δηλαδή που διέπεται και χαρακτηρίζεται από αρχές σαν αυτές που ο καλός μου papous βρίσκει λόγο να καταπιαστεί μαζί τους με αφορμή τα δικά μου… απονενοημένα, όταν έρθει η στιγμή αυτές τις - όποιες - αρχές να τις βάλεις στην άκρη ή ακόμα χειρότερα, να τις παραβιάσεις στον χείριστο βαθμό, νοιώθεις ένοχος. Οι ήρωες αυτού του μικρού «έπους» δε βρέθηκαν σε αυτή τη δυσάρεστη θέση. Αυτό είναι το νόημα του στίχου «απαλλαγμένοι από ενοχές εντίμου βίου». Τώρα, πως μπορεί τέτοιοι άνθρωποι να καταλήγουν στεφανωμένοι άγιοι και ασκητές, είναι ένα άλλο θέμα που αν θέλετε το συζητάμε. Τα περί δικαιοσύνης δε χωρούν σ’ αυτήν εδώ την ιστορία. Γενικά η έννοια του Δικαίου απουσιάζει κάθε που εμφανίζεται ο Έρωτας. Αλλιώς, ούτε ένα τραγούδι δε θα ‘χε γραφτεί γι’ αυτόν!  :)

4
Καλώς σε βρίσκω και πάλι Κατερίνα. Ξέρεις εσύ. Δεν είναι χαστούκια. Χάδια είναι.  ;)

Χοληδόχε, μη σπαταλάς το χρόνο σου για να μου πεις τα αυτονόητα. Έτσι όπως τα λες είναι. Εγώ απλά δηλώνω... "αθώα ενοχών". Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα  :)

5
Χοληδόχε, έχει δίκιο ο papous. "Σαν τον σκύλο με τη γάτα" συμβιώνουν οι ενοχές και η εντιμότητα, τουλάχιστον έως ότου ξυπνήσει το αρχέγονο. Μετά ακολουθεί μάχη. Με την πλάστιγγα να γέρνει επικίνδυνα υπέρ των ενοχών.

Υ.Γ. papou, μου λειψε αυτή η... remote επικοινωνία μας  ;)

6
Γιάννη, εσύ τώρα με καλωσορίζεις ή με... μαλώνεις; :) Το "γιατί χάθηκες" είναι μια ερώτηση στην οποία δύσκολα κανείς απαντάει ούτως ή άλλως. Προκύπτουν διάφορα που σε κρατούν μακριά από πολλά, έτσι δεν είναι;

Χαίρομαι που με υποδεχτήκατε (gkou - Γεωργία; αν θυμάμαι σωστά - και σε σένα αναφέρομαι) με επαινετικά σχόλια.

7
Συναντηθήκαμε στη μέση του πεδίου
μιας μάχης άσκοπης και δίχως νικητή
Απαλλαγμένοι από ενοχές εντίμου βίου
στεφανωμένοι πια τη δόξα του αγίου
και σκεπασμένοι με τη σκόνη του ασκητή.

Δεν είχες όπλα, δε φορούσα πανοπλία
Αίμα δεν έτρεξε, δεν ήχησε κραυγή
Ήσυχα λόγια μοναχά ήταν η λεία
λόγια που μήτε θα τα γράψουν σε βιβλία
μήτε τραγούδια θα τα πλέξουν ραψωδοί.

Τα θύματά μας τα φιλήσαμε στο στόμα
πριν κατευόδιο να τους γνέψουμε στερνό
Διάπλατα ορθάνοιχτα τα μάτια τους ακόμα
και οι φωνές τους μας καλούν από το χώμα
σαν την καμπάνα εκκλησιάς σ’ εσπερινό.

Δεν θα πληρώσεις αμαρτίες, δεν θα κλάψεις
Κι ούτε κι εγώ ποτέ μου θα τιμωρηθώ
Όμως θυμήσου πριν την τελευταία σπίθα θάψεις
ποιό είναι τ’ όνομα που πρέπει να φωνάξεις
για να ΄ρθω πλάι της για πάντα να θαφτώ.

8
@ Gregori
Να, αυτά κάνεις Γρηγόρη και γεννιούνται οι φήμες για... κλίκες!  ;D

@ Νεφελοβάτης
Τελικά, όλα στην κοινωνία τα φορτώνουμε και ξεχνάμε πως εμείς είμαστε η κοινωνία. Εμείς οι γονείς, εμείς οι... παιδευτές, εμείς και οι... παιδευόμενοι. Το "τις πταίει" σηκώνει πολύ νερό. Ας προσπαθήσουμε έστω να διαχειριζόμαστε σωστά τις επιλογές μας. Και να δεχόμαστε τις συνέπειές τους.  :)

9
Όταν διαβάζω τέτοια σχόλια δεν ξέρω ειλικρινά τι να απαντήσω... Κι έτσι, απλά σ' ευχαριστώ faser   :)

10
Ειν' οι στιγμές που καταργούν
τον πόθο της ψυχής
Αυτές που ξεχωρίζουνε
τι θες και τι μπορείς

...χίλια κομμάτια τότε
σπας
ορίων όρια
ζητάς

Να 'ναι καλά η Aganippi που το... ξέθαψε! Κάτι τέτοιες συμπτώσεις μπορούν να με τρελάνουν (και δε θέλω και πολύ...)
Τι θέλω λοιπόν, τι μπορώ, ποιά είναι τα όρια και κάτι τελοσπάντων να τα... περιορίσει αυτά τα όρια γιατί μας έπνιξαν!

Καλημέρα Κατερίνα  :)

11
@ ipeas
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ. Όπως είπα και στον pimami, όλο αυτό γι' αυτό γράφτηκε: για το τέλος του  :)

@ lampros l.
σ' ευχαριστώ για την δυνατότητα...

Το καλύτερο σχόλιο που δέχτηκα ποτέ!  :)

12
Μην κλείνεις το παράθυρο
Ακου!!
Σε Ζω σφυρίζει.

Χτες είχα όλη μέρα στο μυαλό μου μια φράση, ένα στίχο: "κράτα μόνο τη γραμμή ανοιχτή". Σκοντάφτω στο στρωμένο με ερωτήματα πάτωμα κι ήθελα μόνο τούτο να ζητήσω. Δεν το έκανα ούτε κι αυτό. Γι' απαντήσεις, ούτε λόγος...
Σε χαίρομαι papou όταν γράφεις έτσι  :)

13
@ gkou
Αληθινή σίγουρα ναι. Ποιήτρια σίγουρα όχι. Ευχαριστώ όμως!  :)

@ kuiper
Αστειεύομαι...  :)

@ argentina
Επικοινωνούμε Κατερινάκι!  :-*

@ Neikos
Εσύ δεν έχει λόγια να περιγράψεις, εγώ δεν έχω λόγια να σ' ευχαριστήσω  :)

14
Λάμπρο, είναι σκοτεινό... τι σκοτεινό δλδ, πίσσα σκοτάδι... αλλά δε μου κάνει εντύπωση που δεν το βλέπεις. Είσαι θαρρώ απ' τους τυχερούς εκείνους που πάντα θα βρουν φως να δουν, έστω κι αν είναι μια σπίθα μόνο  :)

kuiper; κυρ Γιάννη εσύ είσαι; αυτό σου το... δίπορτο, πολύ με μπερδεύει! Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο  :)

pimami, η τελευταία στροφή είναι που φέρει το... βαρύ φορτίο. Το τέλος δλδ είναι η αρχή μου  ;)

Συμεών!!! ΟΥΙΙΙΙΙ;;;; που θα πει;;;  :P

15
Ηλίανθε, συγνώμη μα δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει αυτό. Γιατί δλδ να μεταφραστεί στα γερμανικά και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο. Προφανώς είναι "αυτόματη" μετάφραση, γιατί και κάποιος που δε γνωρίζει τη γλώσσα μπορεί να καταλάβει πως το αποτέλεσμα είναι άθλιο και αδικεί το πρωτότυπο. Βοήθησέ με αν θέλεις.  :)

16
Σας ευχαριστώ όλους πολύ. Με τιμούν αφάνταστα τα σχόλιά σας.  :)

17
Παραμονές τ’ αη Λιος ακόνιζες μαχαίρια
Δεκαπενταύγουστο, πελέκαγες σπαθιά
σέρνοντας πίσω σου σφαγμένα καλοκαίρια
γυρνούσες τρέμοντας με ματωμένα χέρια
και ξεχειμώνιαζες σ’ απάτητη ερημιά.

Τις νύχτες έσμιγες με του βουνού τ’ αγρίμια
Τις μέρες, σπάραζες την ίδια σου καρδιά
Ότι σ’ αγάπησε το γκρέμισες συντρίμμια
ντρεπόσουν κι έθαβες την πρόστυχή σου γύμνια
στις στάχτες π’ άφηνε η πρόσκαιρη φωτιά.

Ξερνούσες αίμα και χολή πάνω στα τείχη
που χες υψώσει απ’ Αυτούς για να σε σώσουν
χάραζες πάνω τους θανάτους με το νύχι
έβριζες κι έφτυνες την άδική σου τύχη
κι ότι θυμόσουνα καλό το καταριόσουν.

Μονάχα νύχτες που χανόταν το φεγγάρι
κι ίσκιους δεν είχε να σου κάνουν συντροφιά
τον ύπνο ξόρκιζες κοντά του να σε πάρει
στο χώμα έγερνες, γινόσουνα κουβάρι
και τυλιγόσουνα σ’ ονείρων αρμαθιά.

Εκεί, ξανάβρισκε τον Άνθρωπο το Κτήνος
Εκεί, γαλήνευαν κι η όψη κι η ψυχή
Ξαναγεννιόσουνα κι ήσουνα πάλι Εκείνος
και πριν τολμήσει η κραυγή να γίνει θρήνος
«Μάνα…» ψιθύριζες κι έκλαιγες σαν παιδί.

18
Συναντήσεις / Απ: 19 - 10 - 2008
« στις: 22/10/08, 16:38 »
Ας πω κι εγώ δυο λόγια αφού ήμουν εκεί.
Πολλά εισέπραξα. Χαμόγελα κυρίως. Ένα γερό κρύωμα που ως τώρα με βασανίζει. Και μια μεγάλη απογοήτευση που δε μας ήρθε ο papous και τζάμπα κουβαλούσα την εργαλειοθήκη για τη διάρρηξη της πανοπλίας. Μοναδική μου ένσταση η χωροταξία. Στο εξής παρακαλώ να προτιμάται η κυκλική διαρρύθμιση ώστε να έχω πρόσβαση σε όλες τις «φάτσες» - εκείνος ο Neikos που γίνεται και… αδυναμία, θα μπορούσε τώρα να ‘ναι και δική μου αν τον είχα γνωρίσει (αν δλδ δεν τον έκρυβε ο x-versous). Τώρα για το… Ιλίανθις που λέει ο Γιώργος, πολύ μου άρεσε αλλά το χει κατοχυρώσει ο Ilianthos κι έτσι θα παραμείνω στο amfenster  ;D

19
amfenster μετα απο πόσο καιρο διαβαζουμε ποστ σου??

Τώρα Neikos, δεν κατάλαβα, με μαλώνεις ή θες απλά να μου πεις πως σου έλειψα;;; ;D
Σημασία πάντως έχει πως διαβάζω τα δικά σας ποστ  ;) :)

papous εγώ καλού κακού θα φέρω και οξυγονοκόλληση. Αν ότι μείνει μετά την αφαίρεση της πανοπλίας και τα αποκαλυπτήρια είναι απογοητευτικό, να μπορέσουμε να τα "κουκουλώσουμε" ;D
(εύχομαι όμως όσο τίποτα να ευοδωθεί επιτέλους το εκατέρωθεν υποβόσκον τόσο καιρό αίσθημα :P)

20
Θεός ο XoLiDoXoS, Θεός ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ!!! Αν διατηρηθεί το κλίμα έτσι όπως αυτός το διαμόρφωσε στο τελευταίο του ποστ, ψήνομαι να ανηφορίσω κι εγώ. Η προοπτική να δω τον papous σε ρόλο ... Γκάνταλφ με τρομάζει αλλά θα το παλέψω! ;D

21
Πως έχω... παρανοήσει είναι σίγουρο και τσεκαρισμένο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, απλώς αστειεύομαι. Παρέλειψα να βάλω τα συμπαθή μπαρμπαδάκια που δηλώνουν την ανάλογη διάθεση, πχ  ;) :D ;D :P κλπ και σωστά παρεξηγήθηκα.

Σα θες να κάνεις χωρατά, βάζε και μπαρμπαδάκια
μη σου 'ρθει ο γρόθος της Ρηνιώς και διείς άστρα κι αστράκια!
 ;D :-*


22
Ρηνούλα, αλήθεια είναι πως ο φίλτατος papous παρεκτρέπεται εκτός του (στενού) πλαισίου που οριοθετεί την έννοια «μαντινάδα». Κάθε προσπάθεια όμως να... φιμωθεί ο εν λόγω τροβαδούρος, θα με βρει κάθετα αντίθετη. Ως δικαιολογία για «αυθαιρεσίες» του είδους, θα χρησιμοποιήσω το εξής:

«Στο μετερίζι τσ’ ανθρωπιάς και τση τιμής το χρέος
εκεί θα στέκω ν’ απαντώ κι ας είμ’ ο τελευταίος!»

Γ. Καράντζης, 1945

23
ονειρο ανεκπληρωτο βαρυ φορτιο μοιαζει
κοπιαζει κι ολο σκουντουφλα κι ολο ξετρεμουλιαζει

Όνειρο σμίγει μ' όνειρο και περπατούν αντάμα
μα έλα π' αλλού 'ναι τ' όνειρο κι αλλού είναι το θάμα...

(την περιμένω την κρασάτη ε;;; μην ξεχνιόμαστε! ;D)




24
Σαν τον ανθο της λεμονιας μυριζει ο ερχομος σου
κι αναστεναζουν οι καρδιες που θα βρεθούν ομπρός σου

Καμάρωνε τη λεμονιά, μύριζε τον ανθό της
μα για δοκίμασε σα θες, να... φας και τον καρπό της!

Έτσι καμάρωνα κι εγώ και χάιδευα τα φύλλα...
χάθηκαν γλύκα κι ευωδιά και μου μεινε η... ξινίλα!

 ;D ;D ;D ;D ;D

25
Αγαπητέ Ρακένδυτε σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου εξηγήσεις σε πμ τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από το «περίστροφό» σου. Με στεναχώρησες όμως. Αλίμονο αν κάθε φορά ο στιχοπλόκος καλούνταν να δώσει εξηγήσεις για το τι γράφει. Το χειρότερο όμως είναι πως έτσι στερείς από τον αναγνώστη την χαρά να φέρει το γραπτό σου στα δικά του μέτρα. Αυτό έκανα εγώ. Μέσα σε αυτά που έγραψες αναγνώρισα δικά μου πράγματα και σχολίασα ανάλογα. Με τις εξηγήσεις όμως είναι σα να μου κλεισες την πόρτα στα μούτρα. Άσε με βρε παιδί μου να το βλέπω εγώ όπως θέλω! ;D
Με τη φράση μου που παραθέτεις (παρ’ όλο που την «εξήγηση» τη δικαιούται μόνο ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρομαι κι αυτός δεν θα τη ζητούσε) εννοώ πως χαίρομαι που δεν έχω καταλάβει ποιος είναι, γιατί σε διαφορετική περίπτωση φοβάμαι πως θα μου ήταν… άχρηστος.

Σελίδες: [1] 2 3 4 ... 8