Μηνύματα

26

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ακομα δεν καταλαβες ποιος ειμαι..?

« στις: 25/06/08, 15:15 »

Τώρα εγώ, γιατί σχολιάζοντας τον Ρακένδυτο αισθάνομαι πως θα βρω τον μπελά μου, δεν ξέρω… Θα περιοριστώ λοιπόν να του πω πως «με τα όπλα δεν παίζουν» και ουδεμία σχέση έχει αυτό με όσα… αποτυπώματα συνέλεξαν οι περισσότεροι από το «περίστροφό» του.

Όσον αφορά στο συγκεκριμένο, φυσικά και δεν έχω καταλάβει ποιος είναι ο ποιητής μας (δεν είναι και το ζητούμενο άλλωστε) αλλά μου κολλάει γάντι για κάποιον άλλο, που επίσης δεν έχω καταλάβει ποιός είναι – ευτυχώς, γιατί αν το είχα καταλάβει, θα τον είχα πυροβολήσει εγώ.

ΥΓ. Αυτό, που καταφέρνετε και συνεννοείστε Ρακένδυτε με τον Παππού, πολύ με… δαιμονίζει! Πάντως η «οξύδωση» στοιχηματίζω πως έχει να κάνει με τα… ξύδια!

27

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: θαλασσα...

« στις: 20/06/08, 13:09 »

Υπέροχο! Όμορφες λέξεις, όμορφες εικόνες. Ταιριασμένο, απλό, πανέμορφο! Μπράβο!!!

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "μαθημα κιθαρας"

« στις: 18/06/08, 12:33 »

Δε βοηθάω, απαντάω

Κιθαρισμούς εβάλθηκες να μάθεις να σκαρώνεις
Μα, τι νομίζεις; Έπειτα απ’ αυτό θα καμαρώνεις;
Δεν τελειώνει βρε κουτέ το μάθημα ετούτο
Είτε μαθαίνεις μπαγλαμά, κιθάρα ή λαούτο
είτε μαθαίνεις πώς να ζεις είτε πώς να πεθαίνεις
μικρή ’ναι τούτη η ζωή και δεν τα προλαβαίνεις
Πάψε λοιπόν να μας ρωτάς, να ψάχνεις, να λυπάσαι
σοφός κι αν γίνεις φουκαρά, άμαθος πάντα θα ’σαι.

29

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: η σκαντζο-φιλη μου

« στις: 09/05/08, 19:50 »

Ρακένδυτε, αφ' ενός είμαι γένους θηλυκού και ανυπεράσπιστου (Η amfenster λοιπόν) και αφ' ετέρου ο ενθουσιασμός μου με έσπρωξε να εκφραστώ κάπως χμ, υπερβολικά. Δεν είναι πρώτη φορά όμως που μου λένε πως λέω μ@λ@κιες κι έτσι δεν παρεξηγούμαι...

30

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: αφιερωση στους πλατωνικους ερωτες

« στις: 09/05/08, 19:45 »

Δηλ. η απλότητα είναι χαρακτηριστικό των διάσημων?

Όχι! Αποδεδειγμένα πλέον είναι και χαρακτηριστικό των... τσουρεκιών!

(tsoureki, πλάκα στον papou κάνω... εκφράσου ελεύθερα εσύ )

31

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: η σκαντζο-φιλη μου

« στις: 07/05/08, 16:33 »

Ρακένδυτε, απενδύσου τα κουρέλια! Από τουδε και στο εξής σου φοράω κόκκινη χλαμύδα και σε αναγορεύω αυτοκράτορα των δίστιχων και ουχί των... δύστυχων! Εύγε!

32

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: καψ....

« στις: 18/04/08, 13:26 »

Κανείς όμως ευχάριστος
μονάχα ο αχάριστος...

Φίλε μου, μεγάλη κουβέντα είπες! 

33

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: καψ....

« στις: 11/04/08, 14:12 »

Ζήτω λοιπόν το Κιθάρα και η αναγέννηση του πολιτισμού που δημιουργεί!!!

papou, σε τρώει να σου τα «σούρει» πάλι κανας αντμινιστράτορας!!!

Εγώ θα το συνεχίσω από κεί που τ’ άφησε η Όλγα

…ούρα

Προχθές σε σούρα τέλεια κι απίστευτη μαστούρα
εκεί που όλα γυρίζανε τριγύρω μου σα σβούρα
στάθηκα και λογάριασα στου νου μου την καμπούρα
τα χρόνια μου που πήγανε χαμένα στην καψούρα.

Μετρώντας βρήκα κάπου κει χωμένα στη σαβούρα
τα χρόνια μου που χάρισα σε σένανε γαϊδούρα
εσένα που με τάισες άσπρα και μαύρα μούρα
και μ’ έπιασ’ ένας κολικός που μ’ έστειλε για κούρα.

Με βάλανε σε θάλαμο που μύριζε κλεισούρα
μου πήραν αίμα ένα κιλό, θέλαν και δείγμα ούρα
τρεις ώρες μέσα στο wc και μου καναν καζούρα
μαζί αδελφές και ασθενείς μου φώναζαν «κατούρα!».

Με τα πολλά κατούρησα και μου φωνάξαν «hurrah!»
τα πήρανε γι’ ανάλυση μα εκεί τα βρήκαν σκούρα
το μόνο που ξεχώρισαν μες στα θολά μου ούρα
ήταν τρελή, ατέλειωτη κι αγιάτρευτη καψούρα…

34

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: καψ....

« στις: 09/04/08, 20:36 »

Με ζήτησε κανείς;;; 

Σ’ ακολουθώ στις γειτονιές
σε παίρνω το κατόπι
με δέρνουνε σαν το σκυλί
με φτύνουν οι ανθρώποι

Σε πετυχαίνω στου Ψυρρή
με ούζο και παρέα
δε φτάνει που μου τα φοράς
το παίζεις και μοιραία

Ρεφραίν
Κλαίω που με παράτησες
μονάχο μου να κλαίω
κλαίω, φωνάζω, δε μ’ακούς
και πάλι ξανακλαίω

Αναρρωτιούντ’ οι φίλοι μου
τι να ‘χω στο μυαλό μου
γυναίκα μ’ έστειλαν να βρω
βρήκα το διάολό μου

Ανάθεμά σε άπιστη
με πότισες φαρμάκι
τι το θελα και μπλέχτηκα;
καλά ήμουν με το Μάκη...

Ρεφραίν
 
Αααααααααχ Βαααααααααχ 

35

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Δειλινό -Τάσος Λειβαδίτης

« στις: 21/02/08, 11:26 »

Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις
και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα -
αλλά κι εγώ ποιός ήμουν; ένας πρίγκηπας του τίποτα
ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.

Τάσος Λειβαδίτης βέβαια R.E.S.P.E.C.T. 

Και κάτι ακόμα από το "Ένοικοι της ματαιότητας"

"Αλήθεια, θα μάθουμε ποτέ ποιοι είμαστε; Όνειρα, φιλοδοξίες, επιθυμίες, φόβοι
μας κρύβουν απ' τον εαυτό μας και μάλλον μοιάζουμε με
ανώνυμα γράμματα που ξέρουν πολλά για μας
εμείς όμως δεν ξέρουμε ποιος τα έγραψε...
Και συχνά αποκοιμήθηκα το βράδυ νικητής
και ξύπνησα μέσα στη νύχτα νικημένος
ή άλλοτε μ' έπιανε πανικός,
"πρέπει να βρω μιαν απάντηση" σκεφτόμουν
"αλλιώς, είναι σαν να μην έζησα..."

36

Άνθρωπος και ζωή / Απ: *ΝΕΡΑΙΔΕΣ-ΞΩΤΙΚΑ*....

« στις: 11/01/08, 14:58 »

Για δειτε και εδω :

http://www.chriswetherell.com/elf/

http://www.arwen-undomiel.com/elvish/phrases.html

 

Gilraen Calafalas eneth nîn…  (Και μη χειρότερα!)

37

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Τραγούδια που ακούσατε σήμερα πάνω από 10 φορές

« στις: 20/12/07, 13:00 »

Pulp - Like a friend (Great Expectations Soundtrack)

Don't bother saying you're sorry.
Why don't you come in?
Smoke all my cigarettes - again.
Every time I get no further.
How long has it been?
Come on in now,
Wipe your feet on my dreams.

You take up my time,
Like some cheap magazine,
When I could have been learning something.
Oh well, you know what I mean.

I've done this before.
And I will do it again.
Come on and kill me baby,
while you smile like a friend.
And I'll come running,
Just to do it again.

You are the last drink I never should drunk.
You are the body hidden in the trunk.
You are the habit I can't seem to kick.
You are my secrets on the front page every week.
You are the car I never should have bought.
You are the train I never should have caught.
You are the cut that makes me hide my face.
You are the party that makes me feel my age.

Like a car crash I can see but I just can't avoid.
Like a plane I've been told I never should board.
Like a film that's so bad but I've gotta stay till the end.
Let me tell you now,
It's lucky for you that we're friends.

38

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τετάρτη Βράδυ

« στις: 01/12/07, 21:12 »

R.E.S.P.E.C.T.

39

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Της απουσίας η βροχή

« στις: 11/11/07, 18:12 »

Αλεξούδι! Που με βρήκες βρε και με... ξέθαψες? Χαίρομαι που δέχεσαι "επιστροφές"! 

x-versous Σε ευχαριστώ. Τις λέξεις τις χαϊδεύω για να τις ημερώσω γιατί αλλιώς... αλίμονό μου!

Γρηγόρη... υπερβολικός κι εσύ! Να σαι καλά!

Neikos, "κουμπάρα"? Σε ευχαριστώ κι εσένα, με το "ελεύθερο" δεν τα πάω καλά... 

40

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μη σε τρομάξω

« στις: 02/11/07, 16:37 »

Εγώ θα το πω κι ας με πείτε βλακωδώς ρομαντική: διαβάζοντάς το τούτο δω, έκλαψα - απόλαυση που καιρό πολύ είχα να νιώσω διαβάζοντας...

Κατερίνα, το παρακάτω το δανείζομαι και στο χαρίζω ως "αντίδωρο"

Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα

Όλα τα δάχτυλα

Σιωπή

Έξω από τ’ ανοιχτό παράθυρο του ονείρου

Σιγά σιγά ξετυλίγεται

Η εξομολόγηση

Και σαν θωριά λοξοδρομάει προς τ’ άστρα

(Οδυσσέας Ελύτης, Επτά Νυχτερινά Επτάστιχα)

41

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μια καινούρια ιδέα

« στις: 01/11/07, 17:32 »

Να λοιπόν μια... καινούρια (ολοκαίνουρια όμως...) ιδέα για "φίλους" διαδικτυακούς.

Οθόνες στημένες
ψυχές ρυθμισμένες
και φεύγουν οι ώρες
κυλάνε σα χάντρες
-Your IP address?
-My nickname: Dolores

-Ποιες γλώσσες μιλάτε?
Αλήθεια, αγαπάτε?
-Μα, αντέχει κανείς μας?
Βαριέμαι, θα φύγω!
-Μη, μείνε για λίγο!..
(…η ηχώ της κραυγής μας)

(Ξεχάστηκες πάλι
νομίζεις θα βγάλει
ανθρώπινο αίμα
ορμάς με μαχαίρι
κι ο άλλος το ξέρει
πως είναι ένα ψέμα)

-Το νοιώθω, λυπάσαι
κι εσύ θα φοβάσαι…
-Τι θες πια ρε φίλε?
αν ψάχνεις γι’ ανθρώπους
να βρεις άλλους τρόπους
(ή private στείλε…)

-Γι’ ανθρώπους θα ψάχνω
μικρούς θα τους φτιάχνω
στο μπόι το δικό μου
στο «εδώ» ριζωμένους
τρελούς και πιωμένους…
-Ξεφεύγεις, μικρό μου!

Για κοίτα μαζέψου
με κείνα βολέψου
που οι άλλοι σου δίνουν!
Κι αν θες κάτι άλλο
ε τράβα στο διάλο
κι οι άλλοι θα μείνουν!

(Ξεχάστηκες πάλι
νομίζεις θα βγάλει
ανθρώπινο αίμα
μην κλάψεις, δεν πρέπει!
κανείς δε σε βλέπει
δεν έχουνε βλέμμα...)

42

Λοιπά / Απ: Τραγούδια με τσιγάρα...

« στις: 01/11/07, 16:41 »

Στα Κίτρινα Φώτα

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Leonard Cohen
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Όλο τ’ απόγευμα δεν είπα τίποτα
κρύβω τα λόγια μου μ’ ένα τσιγάρο
έξω τα χρώματα σβήνουν και χάνονται
κλείνω τα μάτια μου ανάσα να πάρω

Πώς βραδιάζει νωρίς
όλα εδώ σαν φινάλε γιορτής
το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει
μοναξιά και καπνό...

(...)

43

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Ποίηση

« στις: 01/11/07, 11:53 »

Αποχαιρετιστήριο – Ναπολέων Λαπαθιώτης


Το γράμμα σου τ’ αποψινό με βρήκε λυπημένο
-μη λες πως ήταν αφορμή τ’ οργίλο σου γραφτό-
λες κι από πριν, κάποια φωνή, μου το χε ειπωμένο
δε θλίβομαι γι’ αυτό.

Έτυχε όμως η βραδιά τόσο βουβά να σβήσει
κι ο ήλιος μακριά, τόσο θλιβά να χάνεται μαζί
Τέτοιες βραδιές, η σκέψη μου, που νοσταλγεί κι εκείνη
δε θα θελε να ζει!

Εξάλλου, λες για πράγματα που εγώ δε βρίσκω βάση
λόγια γραμμένα βιαστικά με πείσμα και χολή
Εκείνος που τα λόγια σου τα πριν είχε διαβάσει
θα ξαφνιαστεί πολύ.

Μου λες πως «κυλιστήκαμε στο βόρβορο», φαντάσου!
Κι εγώ που το χα καύχημα κρυφό, τόσο καιρό
πως η καρδιά μου στάθηκε στα πλάνα βήματά σου
σαν άστρο φεγγερό!

Το γράμμα σου τ’ αποψινό με βρήκε λυπημένο
λες κι η καρδιά μου σαν ανθός για πάντα έχει σαπεί
κι όσο για κείνο που μου λες «μια άγνωστη θα μένω»
δεν ξέρω τι θα πει…

44

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: τ' ΑΝΑΠΛΑΚΙ μας

« στις: 01/11/07, 11:46 »

Γρηγόρη, τα σέβη μου! Αγαπημένο Ανάπλι... 

45

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Στην amfenster

« στις: 25/10/07, 14:55 »

Να… βοηθήσω?


Μπόι δυο πήχες,                               Μπόι δυο μέτρα - κάτω απ’ τη γη
κόψη κακή,                                     κόψη ατσούμπαλη, μες στη στριμάδα
γένια με τρίχες                                 κι ο που ανακάλυψε την αισθητική
εδώ κι εκεί.                                     κι εμέ απάλλαξε απ’ την γενειάδα.

Κούτελο θείο,                                   Κούτελο άξιο να συγκριθεί
λίγο πλατύ,                                     με το ευρύτατο εκείνο του όνου
τρανό σημείο                                   δίχως τα κέρατα θα ‘ταν ευθύ
του ποιητή.                                     κι αν δεν το χάραζαν ίχνη του χρόνου.

Δυο μάτια μαύρα                              Μάτια μισάνοιχτα και νυσταλέα                         
χωρίς κακία                                     περιγραφόμενα εκ μαύρου κύκλου
γεμάτα λαύρα                                  κι όμως παππούλη μου, θα ‘ταν ωραία
μα και βλακεία.                                αν λίγο γνώριζαν τη χάρη του ύπνου.

Μακρύ ρουθούνι                              Ρουθούνια ευαίσθητα στην κάθε οσμή
πολύ σχιστό,                                   είτε είναι άρωμα είτε είναι βρώμα
κι ένα πηγούνι                                 κι η κάτω γνάθος μου, καθώς χαλαρή,                               
σαν το Χριστό.                                 κάνει ορθάνοιχτο να χάσκει το στόμα.

Πηγάδι στόμα,                                 Μαλλιά που ουδέποτε ήταν μαλλιά
μαλλιά χυτά                                    ποτέ δεν τ’ άγγιξε κομμώτριας χέρι
γεμίζεις στρώμα                               ολόρθα στέκουνε, σαν τα καρφιά                 
μόνο μ’ αυτά.                                  και απελπίζουν κι αυτόν, το μπαρμπέρη.

Μούρη αγρία                                   Μούρη ολοστρόγγυλη, λιγάκι ωχρή
και ζαρωμένη,                                 στριφνή, ανέκφραστη, βλογιοκομμένη
χλωμή και κρύα                               δε σκάει χαμόγελο κι όλο απορεί
σαν πεθαμένη                                  πάνω σε τζάμια θαμπά κολλημένη.

Κανένα χρώμα                                 Το χρώμα πάνω μου ποτέ δε στέκει
δεν της ταιριάζει                               λιώνει και χάνεται λες και ξεβάφει                         
και τωρ’ ακόμα                                 τη μια δέντρο που καψε τ’ αστροπελέκι
βαφές αλλάζει.                                 την άλλη άψυχο σώμα που ετάφει.

Δόντια φαφούτη                               Δόντια ακανόνιστα και αιχμηρά                             
όλο σχισμάδες,                                 θρασύτατα εξέχουνε του άνω χείλους
ύφος τσιφούτη                                 και αδιακρίτως δαγκώνω μ’ αυτά
για μαστραπάδες.                              και τους εχθρούς μου μα και τους φίλους.

(Γ.Σουρής, Η ζωγραφιά μου)               (amfenster, Η αφεντιά μου)

46

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "Απολογισμός"

« στις: 22/10/07, 14:23 »

@ mymood

Bruder... καιρό είχαμε να τα πούμε από τούτο δω το "μετερίζι"
Είδες τι παθαίνεις για να μην το πιάνεις το νήμα από την αρχή? Κουβάρι έγινες!

47

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΑΕΤΙΣΙΑ ΨΥΧΗ (Στην Amfenster)

« στις: 22/10/07, 14:15 »

Αχός βαρύς ακούγεται πολλά στιχάκια πέφτουν
μην ο Καβάφης έρχεται? μην ο Σεφέρης φτάνει?
μητ’ ο Καβάφης έρχεται, μητ’ ο Σεφέρης φτάνει…
η amfenster κάνει πόλεμο απ’ το παράθυρό της
γράφει, ξεγράφει σα μουρλή και… χάνει τον καιρό της!
Στιχάκια εφήμερα, φτωχά είν’ όλα της τα όπλα
τούτα της έδωσε ο θεός, με τούτα κάνει «κόλπα».
Στερούνται καλλιέργειας και «κλάδεμα» δεν παίρνουν
φυτρώνουν σαν αγριόχορτα εκεί που… δεν τα σπέρνουν
αναρριχώνται αδιάντροπα στους τοίχους των γειτόνων
και ζουν, παρά την απειλή των… ζιζανιοκτόνων.

Και όοοοχι, δεν είναι μόνη της! έχει τους σύμμαχούς της
μαζί της πολεμούν σκληρά οι φίλοι κι ο papous της,
κάτι φαντάροι ελεεινοί που τρέμουν σαν τα φύλλα
αξύριστοι, ακομβίωτοι, με λασπωμένη αρβύλα
που παρατάσσουν στων εχθρών τα φοβερά φουσάτα
άχρηστα όπλα με αέρα κοπανιστό γεμάτα
έχουν εμπροσθοφυλακή το φοβερό Γρηγόρη
το Σίμο στα μετόπισθεν (φοβάμαι με το… ζόρι),
ρίχνουν στο βρόντο τουφεκιές που πάνε στα χαμένα
κι αντί να πλήξουν τον εχθρό, σακάτεψαν… εμένα!

Πώς και γιατί αθεόφοβοι πήρατε αυτό το θάρρος
ποιήματα να γράφετε που να μην έχουν βάρος?
Ρωτήσατε τους εκλεκτούς φίλους αυτού του site
αν το αντέχει η soul τους κι αν είν’ γι’ αυτούς all right
στιχάκια να σκορπίζετε το ground που ρυπαίνουν
βρωμιές, που ούτε ο Δούναβης κι ο Τάμεσης ξεπλένουν
απόβλητα που ζέχνουνε essence των υπονόμων
και που στρατιές προσέλκυσαν επιβλαβών εντόμων?
Τι το περάσατε εδώ, on line ουρητήριο?
Καλά σας τα σουρε ο admin στο κατηγορητήριο!
Φτου σας ρεμάλια, άχρηστοι, πίσσα στα σωθικά σας
που ‘ρθατε δω να γράψετε για τα… προσωπικά σας!
Δεν έχετε άλλο τίποτα να πείτε μωρέ κτήνη
παρά μονάχα «έρωτα» εκφράζετε για κείνη
που σκέψη άλλη στων ανδρών τη φαντασία δε φέρνει
παρά μονάχα: πω πω, αυτή, ούτε ο… ύπνος δεν την «παίρνει!»?
Για μαζευτείτε τάχιστα, για μέσα τα κεφάλια!
εδώ είναι για πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια
κι αν πάλι επιμένετε ξινούς καρπούς να δρέψετε
πάρτε τα κουβαδάκια σας και πάτε αλλού να παίξετε…

(Το «ζιζάνιο» μίλησε κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…)

P.S. Συμεών, αν το παραπάνω τετράστιχο το εμπνεύστηκες εσύ, εγώ θα κάνω τον Satriani εικόνισμα και θα του ρίχνω 823.597 μετάνοιες ημερησίως!!!

48

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΑΕΤΙΣΙΑ ΨΥΧΗ (Στην Amfenster)

« στις: 20/10/07, 17:58 »

Φίλοι μου, δικά σας δημιουργήματα είναι και μπορείτε να τα κάνετε ότι θέλετε. Εγώ έτσι κι αλλιώς φυλαγμένα τα χω και όχι, δε θα σας τα επιστρέψω! Αν από τα γραφόμενά μου φαίνεται πως αισθάνομαι «θιγμένη» ή «εκτεθειμένη» λυπάμαι μα, δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Πολλές φορές αστειευόμενη ή αυτοσαρκαζόμενη δίνω λάθος εντύπωση. Τεσπα, εγώ παρ’ όλ’ αυτά δια-τηρώ την υπόσχεσή μου και εν καιρώ θα στιχοπλέξω μιαν απάντηση για τους δυό σας

Υ.Γ. Βεβαίως και καταλαβαίνω την αντιστοίχηση με τον «απολογισμό» μου Γρηγόρη 

49

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΑΕΤΙΣΙΑ ΨΥΧΗ (Στην Amfenster)

« στις: 20/10/07, 14:23 »

Λοιπόν Gregori εσύ κι ο papous έχετε για κάποιο λόγο βαλθεί να με εκθέσετε ανεπανόρθωτα! χαχαχαχαχαχαχα Δεν πειράζει όμως, χαλάλι σας μόνο και μόνο για το χρόνο που αφιερώνετε στην αφεντιά μου…
Η ένστασή μου ως προς τα γραφόμενά σας είναι μια και μοναδική. Ότι αν και μου αφιερώνονται, ούτε στο ελάχιστο δε με περιγράφουν… Και πως θα μπορούσαν άλλωστε! Εδώ είμαι… απερίγραπτη ακόμα και γι’ αυτούς που με γνωρίζουν! χαχαχαχαχαχα
Όπως και να χει, σε ευχαριστώ πάρα πολύ… Αχ τι μου κάνετε που πρέπει τώρα να απαντήσω σε λόγο έμμετρο… Επιφυλάσσομαι. 

50

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Στην amfenster

« στις: 28/09/07, 21:46 »

Φίλε μου papous, σε πείραξα που έγινες η έμπνευση του Gregori... Αν ένα άγνωστο κλειστό παράθυρο έγινε πηγή έμπνευσης (έστω και... κατόπιν "παραγγελίας"  ) για να γράψεις αυτούς τους στίχους τι να πω... Ζηλεύω την πραγματική σου μούσα, εκείνη που απολαμβάνει την αυθεντική έκφραση και τα αυθεντικά συναισθήματα... Να σαι καλά, αδυνατώ να απαντήσω σε ανάλογο ύφος αλλά επιφυλάσσομαι να τα "ξαναπούμε" σε άλλο πεδίο, με τη γνωστή μου σκωπτική διάθεση.