Τον κόκκινο ουρανό σου, μη.

[Σ.απ.φώΣ]

Προετοιμάζω τα δύστυχα μάτια σας για ακόμα ένα "αντιποιητικό"...
Και ευχαριστώ προκαταβολικά για τον αναγνωστικό σας χρόνο!

Τον κόκκινο ουρανό σου, μη.

Μιλάς για ετοιμοθάνατα αισθήματα, ή ξεπεσμένους κατασταλαγμούς
Μια χειρομάντισσα γριά σου το ‘χε πει:
«Είσαι, παιδί μου, δέσμιος μέσα σε κλέφτες παραλογισμούς
κι αν ψάχνεις τον κόκκινο ουρανό σου, μη…»

Ξυπνάς στο άδειο σου δωμάτιο και μήτε μια ευχή δεν προσκυνάς
-Η πιο μεγάλη δύναμη στην προσευχή
Κι εσύ χορεύεις πρόστυχα, γυμνώνεσαι, μέσα σου, σκυλί αλυχτάς
-δεν κρύβεται το τέλος στη φυγή.

Ανασυντάσσεις, ξαναγράφοντας, παλιές της ευτυχίας, συνταγές
με ονειρόσκονη και λάσπη χαραγμένες
Τις βρήκες στα κουφάρια του γελοίου σου χθες
τρικλίζοντας να χάσκουνε, από ξεφτίλα μεθυσμένες.

Λες πως το φευγιό κι η ανάσταση κυλάνε στο ασημένιο αίμα σου
Μα εγώ αμφιβάλλω για τα δάκρυα που καις
Η ανατροπή κι  η απόδειξη - μαίανδροι αλήθειας ρέουν στο ψέμα σου.
-Χαμένες τρεμοσβήνουν οι αράδες μου, για τρεις ουτοπικές στροφές.

[Stergios Kourou]

Να δεις τι μου θυμίζει...τι μου θυμίζει...
Α, Ναι!!!
Την ομορφιά της γλώσσας!!!
Μπράβο σου!!!

[Fusalida]

Καλημέρα...

   Υπέροχος λόγος! Μεστός και ουσιώδης με προσεγμένο λεξιλόγειο. Είναι πολλά τα σημεία που στάθηκα και μου άρεσαν ιδιαίτερα....

«Είσαι, παιδί μου, δέσμιος μέσα σε κλέφτες παραλογισμούς
κι αν ψάχνεις τον κόκκινο ουρανό σου, μη…»

-δεν κρύβεται το τέλος στη φυγή.

Ανασυντάσσεις, ξαναγράφοντας, παλιές της ευτυχίας, συνταγές
με ονειρόσκονη και λάσπη χαραγμένες

Η ανατροπή κι  η απόδειξη - μαίανδροι αλήθειας ρέουν στο ψέμα σου.
-Χαμένες τρεμοσβήνουν οι αράδες μου, για τρεις ουτοπικές στροφές.

  Αν ήταν τα μάτια μας να χαρίζονται σε τέτοια...."αντιποιητικά" τότε όντως θα ήταν δυστυχισμένα, γιατί συχνά η αλήθεια που κρύβεται σ' αυτούς τους στίχους είναι λες και έχει δακρυγόνα...

   Ευχαριστώ... 

[porky]

μικρή μου φάτσα με εντυπωσιάζεις!!! Τα δύστυχά μου ματια επιλεγουν τι θα διαβασουν και ανταμείφθηκαν με τον καλυτερο τροπο .Να σαι καλά....

[kuiper]

  Μου άρεσε πολύ, περικαλλής λόγος
Μπράβο σου.

[Twix]

Εσύ κορίτσι μου είσαι σκέτο ευτύχημα απο το Α ως το Ω σου.....

Μπράβο σου Μαρία μου, πολύ μεστός και άρτιος ο τρόπος γραφής σου....

[Σ.απ.φώΣ]

Ευχαριστώ παιδιά, με συγκινείτε! 

"Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική..."

[Malezyanni]

Εγραψα και γω κατι παρομοιο προσφατα,αλλα μονο ως εξασκηση λεξεων το εξελαβα,καπως ετσι θα πω και το δικο σου.Θελω να βλεπω πιο απλα(οχι απλοικα) πραγματα απο σενα,μου μιλανε πιο ανετα.Δεν θελω να σε αποθαρρυνω,συνεχισε την ασκηση,αλλα μην μεινεις σε αυτο,μπορει και να χασεις την μπαλα ;)Μιλας στην καρδια μου,οταν μου μιλας καθημερινα.Επισης,στην αρχη νομισα οτι θα δω αμετρο και ανομοιοκαταληκτο κειμενο,ωστοσο ηταν ευχαριστη εκπληξη για μενα οτι στο τελος με παρεσυρες ρυθμικα και χωρις να το κανω σεινηδητα καταλαβα το ρυθμο σου,μπραβο για την μουσικοτητα λοιπον.Μπηκα στο φορουμ μετα απο πολυ καιρο,το ενιωσα οτι θα εχεις γραψει κατι καινουργιο,εχω δορυφορο και σε πιανω...

[anthrakoryxos]

Πολύ ωραίο ιδιαίτερα η κατακλείδα!!!

[analogia]

Εξαίσιος λόγος.Εχεις γράψει ποτέ κάτι σαν πεζό χωρίς ομοιοκαταληξία;έχεις νομίζω μεγάλο χάρισμα.Φιλικά

[geni]

«Είσαι, παιδί μου, δέσμιος μέσα σε κλέφτες παραλογισμούς
κι αν ψάχνεις τον κόκκινο ουρανό σου, μη…»

...μήτε μια ευχή δεν προσκυνάς

Ανασυντάσσεις, ξαναγράφοντας, παλιές της ευτυχίας, συνταγές
με ονειρόσκονη και λάσπη χαραγμένες

Μα εγώ αμφιβάλλω για τα δάκρυα που καις

Με καταλαβαινεις!...
Ισως αυτοι οι στιχοι να ναι πιο περιγραφικοι, φτανουν σε πραγματα που εγω μπορεσα ισως να διακρινω μα οχι να μιλησω.Και γι αυτο σ' ευχαριστω!Μονο που δεν ξερω αν πρεπει να διαφωνησω η να συμφωνησω. Καμια φορα,τον κοκκινο ουρανο τον βρισκεις χωρις να τον ψαξεις,και τοτε τα δακρυα ειναι το πρωτο ασφαλες καταφυγιο για ν αντεξεις να τον διεκδικησεις και γιατι οχι να τον ταξιδεψεις αυτο τον ουρανο <αν μας αξιζει βεβαια>. Το μονο αμφιβολο στα δακρυα ειναι αν ειναι απο χαρα, απο κριμα ή κι απο τα δυο μαζι...
Οπως και να χει γραφεις με μιαν ελευθερια υπεροχη!keep on!

[Σ.απ.φώΣ]

Ένα μεγάλο καλημέρα σε όλους τους ποιητές και όχι μόνο! 

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και για τα σχόλιά σας. Είναι όμορφο όταν ένα αντιποίημα γεννάει διάφορες σκέψεις. Σημαίνει πως έχει λόγο ύπαρξης, ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. 

Αnalogia, ναι, όταν και αν με μπερδεύει το μυαλό και περισσότερο η πένα μου, γράφω και πεζά. Νομίζω έχω δημοσιεύσει και τέτοια εδώ πέρα.

Και επειδή, είναι μια πανέμορφη μέρα, σας αφήνω με στιχάκι του Μόντη: 

Για την πέννα μας.

Τελικά καταλήγουμε σε σενα,
Τελικά ξεσπάμε σε σενα,
Τελικά πληρώνεις εσύ.

[monalizagreen]

άξια η πρόεδρος της λογοτεχνικής ομάδας!!! 

    για κείνον που απλώνοντας το χέρι να αγγίξει τον κόκκινο ουρανό του
 
           κλείνει τα μάτια στα χρώματα,που δεν είναι αυταπάτες,κι ακούει μοναχά τους φόβους του!!!


                         τον κόκκινο ουρανό σου,μη...
                          τον κόκκινο ουρανό σου,δεν...
                           τον κόκκινο ουρανό σου μη λησμονείς...δεν θα σου ξαναχαριστεί....
                                                                                           δεν κρύβεται το τέλος στη φυγή...