Γειτόνισσες μεσοπολέμου!!!

[ivikos]

Της γειτονιάς μου οι πεζούλες
παίρνουνε της ζωής το χρώμα
μάνες…γυναίκες…μάλλον δούλες
την σκόλη τους κινούν το γιόμα

με ζέστες, με δροσιά, με αγέρα
έχουν γυρίσει απ’ το καντήλι
έχουν τη ρόκα τους στα χέρια
και στο αδράχτι τους σφοντύλι

το κάθε-τι, παίρνεις χαμπάρι
με του κουτσομπολιού την ούγια
τις ζαβολιές του κανακάρη
μα και του άντρα τους τα χούγια

ποια έχει μείνει γκαστρωμένη
ποιανού του κάηκε η στάνη
τίνος η γίδα η δεμένη
λύθη, και πήγε στο μποστάνι

ποια προξενεύουν του Ηλία
που ασπρίζουν πλέον τα μαλλιά του
ποιος φεύγει για την Αυστραλία
με λερωμένη τη φωλιά του

κι άμα τελειώνουν τα ωραία
σε τσακωμού μπαίνουν αλώνα
ποιο Ρίμινι, και ποια Κορέα
εδώ είναι οι μάχες του αιώνα

μαλλιοτραβήγματα η Ελένη
με σύμμαχο τη Βαγγελιώ της,
που είδαν τη Βουλιώ να μπαίνει
στις θημωνιές με τον καλό της

σταυροκοπιούνται στην καμπάνα
έχοντας του Θεού τον φόβο
μα ίδια ρυθμό με την αλάνα
έτσι στα μάτια μου τις κόβω!!!

Απ’ το σκοτάδι πια διωγμένες,
σπίτι, μες στης ζωής τα βίτσια
το παίζουν μάνες κι ερωμένες
στου αφεντικού τους τα καπρίτσια
 
  και τα παιδιά σκορπάνε λάρμα,
χύμα το σπέρμα οι αφεντάδες
αυτό είναι της ζωής το άρμα
έτσι τις μάθανε οι μανάδες
 
Της γειτονιάς μου οι πεζούλες
σμίγουν παιδιά, παιδιά χωρίζουν
γειτόνισσες!!! τις είπαν δούλες
μα αυτές τη γειτονιά μου ορίζουν!!!!!!!!
 
             26.07.2010