Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μα δεν ήξερα πως

« στις: 23/03/09, 19:15 »

Ένα χαμόγελο, μια θλίψη.
Όπως θα ταίριαζε σ' ένα σύννεφο.
Ευχαριστώ..

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ήταν σκληρό το χώμα σου

« στις: 23/03/09, 19:13 »

Αγαπητέ μου kuiper, ξέρεις την εκτίμηση που σου έχω, απο τα γραφτά σου φυσικά.
Ευχαριστώ, για το ανιδιοτελές του σχολίου σου.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ήταν σκληρό το χώμα σου

« στις: 22/03/09, 09:43 »

Ήταν σκληρό το χώμα σου
Ποιος να το κουλαντρίσει..
Πάνω του στρώσανε ριζά
Ψηλά βουνά και πέτρες

Κι εσύ σκληρή μόνο κοιτάς
Βαθύ ξερό πηγάδι
Που φτάνει αχός στα μέσα σου
Ως τ’ άγρια σωθικά σου

Πως τρέμεις όποτε θωρείς
Σύγνεφο αλαφιασμένο
Μη τύχει κι αποξεχαστεί
Μη ξεχαστεί και βρέξει

Και το πηγάδι το ξερό
Γλυκό νερό γεμίσει
Ρίζες κι απλώσουνε δεντριά
Μη και κλαριά ανθίσουν

Και βρει δραγάτης νηστικός
Σκιά να ξαποστάσει
Γλυκό να τρώγει το ψωμί
Γλυκό νερό να πίνει

Από τα μαύρα βάθη σου
Απ’ τ’ άγρια σωθικά σου

Τα νυχτοπούλια μη και βρουν
Τόπο φωλιά να χτίσουν
Μην τις νυχτιές σε τραγουδούν
Και δάκρυσμα σου στείλουν

Μα να περνούν και φεύγοντας
Άκλαυτη να σ’ αφήνουν
Τα φίδια μόνο κι οι σκορπιοί
Σπίτι κορμί να βρούνε

Απ’ το κορμί σου χόρτασμα
Αητός γλυκό για να ‘χει
Που δεν τον ρίχνει τσίμπημα
Φαρμάκι δεν τον πιάνει

Που δε νογά σκληρό κορμί
Τι απά’ στο βράχο στέκει
Χορταίνει από τα βάθη σου
Τα άγρια σωθικά σου

Το πετρωμένο χώμα σου
Που δε βαρυγκομάει
Σαν κατεβαίνει απ’ το βουνό
Το μυτερό το βράχο

Κι αφήνει πούπουλο αλαφρύ
Μες στο ξερό πηγάδι
Χάϊδεμα μες στα μαύρα σου
Τα άγρια σωθικά σου

Και παρακάλι αφήνει του
Κει που ψηλοπετάει
Μαντάτο σ’ ένα σύγνεφο
Γκρίζο κι αλαφιασμένο

''Μην κάνεις κι αποξεχαστείς
Μη θυμωμένο βρέξεις
Σκληρό κορμί η αγάπη μου
Πέτρα σκληρή τη θέλω''

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μα δεν ήξερα πως

« στις: 22/03/09, 08:57 »

Κάποτε
Θα ταξιδέψω μες στα ολόχρυσα μαλλιά σου
Μικρή αχτίδα σκοταδιού σα νύχτα θα ‘ρθω
Κι ούτε λεπτό νύχτας ξανά δε θα υπάρξει

Σύνορα
Θα σχηματίζουμε με βλέμματα που φεύγουν
Μακριά από μας μνήμες παλιές που δραπετεύουν
Απ’ τις κορνίζες σαν γλιστράν κιτρινισμένες

Και θα μιλάμε με μια μουσική καινούρια
Που ζωντανεύει τα αγάλματα των κήπων
Στίχους μανδύες θα ντύνονται και θα ‘χουν
Θνητή ζωή κι ένα ψιθύρισμα αγάπης:

Κι εγώ
Που τόσο ήθελα πολύ να σ’ αγαπήσω
Μα δεν ήξερα πως
Τον θάνατό μου για να νικήσω
Πρέπει πρώτα να είμαι ζωντανός

Καράβι
Μέσα σε μπούκλες ήλιους και σε φλόγα
Στάχτινους Ναύτες μαύρο πέπλο στο τιμόνι
Κουπιά σκιές άγκυρα όνειρο εφιάλτη

Μεθύσι
Να ταξιδεύω σε ανάκατες αφέλειες
Κι όταν τα χέρια σου περνάς απ’ τα μαλλιά σου
Σχεδόν στο βύθισμα μου να ‘χω ψίθυρο αγάπης:

Κι εγώ
Που τόσο ήθελα πολύ να σ’ αγαπήσω
Μα δεν ήξερα πως
Τον θάνατό μου για να νικήσω
Πρέπει πρώτα να είμαι ζωντανός

Κάποτε
Πάνω στο κρύο το τσιμέντο θα ξαπλώσω
Άγαλμα πάλι στην ατέλειωτη σιωπή του
Δίχως ψιθύρισμα κανένα μες στη νύχτα
Μόνο ένα τρέμουλο στην κρύα μου ψυχή
Καθώς μπροστά μου θα βαδίζεις
Αδιάφορα

Με μια καινούρια μουσική
Μουρμουρητό
Και στο καινούριο σου χτενάκι
Φυλακισμένα
Ολόχρυσα μαλλιά

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΘΥΜΑΤΑΙ…

« στις: 26/11/08, 02:56 »

Αντίο Σπήλιο..
Δεν έχω λόγια

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αννιώ

« στις: 29/05/08, 03:45 »

Ξεχάσανε ν’ ανάψουν τους φανούς
Ψυχές με φως, λιμάνια που τις είπαμε
Αννούλα, βουτηγμένοι στους καπνούς
Πως έγινε δεν ξέρω, πως να έγινε
Και μέσα απ' τις φωτιές, βρεγμένοι βγήκαμε

Ο φάρος μας στρατιώτης σε σκακιέρα
Μονάχος λιποτάκτης σ΄ ένα βράχο
Άσπρον ασβέστη φώτιζε τη μέρα
Πως έγινε Άννα, να ΄ξερα πως έγινε
Τη νύχτα φως δε μου ΄δινε για να ΄χω

Νύχτα και πίσω αφήσαμε κι εμείς
Τον βασιλιά εσύ κι εγώ βασίλισσα μου
Ψυχές λαθραίες κι αλμύρα της ζωής
Χορτάσαμε το δάκρυ Άννα πως έγινε
Κι αργά βουλιάζαμε, λευκοί φάροι της άμμου

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η Ιστορία μιας πευκοβελόνας

« στις: 09/04/08, 23:21 »

 pinelopi
Πρωτού, την ένωση, όλα κομμάτια..
Δεν είναι ακρωτηριασμός. Ο δείκτης σου είναι, που υπογραμμίζει!
Ευχαριστώ πολύ!!

Ektor_S
 

Fusalida
Πόσο θα 'θελα, για λίγο, να γινόμουνα παιδί..
Παιδί σε στιγματίζει το δάκρυ του κλόουν..
Καλή συνέχεια επίσης.. Σίγουρος είμαι!

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η Ιστορία μιας πευκοβελόνας

« στις: 20/03/08, 16:26 »

Καταρχάς, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας, για τα σχόλια και τον χρόνο σας, που είναι πολύτιμος για όλους.
Πάντα παίρνω κουράγιο για να συνεχίσω απο τέτοια λόγια..

Κιθαρωδέ μου
Μακάρι να ήξερα μουσική..

FSL
Χαίρομαι που ευθύνομαι γι΄αυτό. Να σχολιάζεις, να σχολιάζεις..

Neikos
Καμμιά φορά ούτε εγώ τα πάω καλά

taxfreesax
Χαίρομαι που σε ταξίψε για λίγο
(και είναι και free- A class)

george_kamelot
Με τιμά το σχόλιό σου.
Δεν το είχα σκεφτεί..
Θα μου άρεσε σαν ιδέα, να ήταν ακόμη, ακόμη, μέρος διαλόγου σε Θεατρική παράσταση.


Λυπάμαι που δεν έχω τον χρόνο να απαντώ πάντα στα σχόλιά σας..
Καλή αντάμωση!

9

Διασκέδαση / Απ: FUNNY VIDEOS!!!

« στις: 16/03/08, 15:58 »

Φιλοσοφία!!!
Πάει παντού!

http://www.youtube.com/watch?v=yiZt79UKUFQ

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η Ιστορία μιας πευκοβελόνας

« στις: 16/03/08, 04:05 »

Είμαι ο καπνός ενός τσιγάρου
Σε φυλακή για ισοβίτες
Στο δάσος μια πευκοβελόνα
Που περιμένει το χειμώνα

Ένας κρυμμένος κόκκος άμμου
Είμαι στη μέση της ερήμου
Το μακρινό είμαι καλοκαίρι
Σ’ ένα βρεγμένο μεσημέρι

Μια τολμηρή βροχοσταλίδα
Κλεισμένη μες στο σύννεφό της
Είμαι το νι είμαι το ρο
Μες στο κρυφό σου όνειρο

Είμαι χορδή απο κιθάρα
Σπάω σε τραγούδια λυπημένα
Στο μακιγιάζ του κλόουν δάκρυ
Σ’ ένα αγκίστρι είμαι η άκρη

Είμαι και το χαμόγελό σου
Στο νου σου σαν με ζωγραφίζεις
Ποτάμι είμαι και φουσκώνω
Όταν τη σκέψη σου ανταμώνω

Φύσημα αγέρα στα μαλλιά σου
Όταν ξυπνάς μια ηλιαχτίδα
Ο ουρανός σαν πλησιάζει
Τη δόλια γη και την τρομάζει

Ο θάνατος είμ’ ενός στίχου
Που όλο βυθίζεται στις λέξεις
Ναυάγιο πρίν τον τραγουδήσουν
Σ’ άδειο χαρτί πριν τον σκαλίσουν

Είμαι η νύχτα που σε βρίσκει
Με αγκαλιά το μαξιλάρι
Όταν γυρνάς απ’ τη δουλειά
Η πιο δική σου μοναξιά

Είμαι ο καπνός ενός τσιγάρου
Παίρνω το σχήμα της ζωής σου
Απ’ το παράθυρο ξεφεύγω
Γίνομαι μια θολή εικόνα
Στο δάσος μια πευκοβελόνα
Που περιμένει το χειμώνα

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Πρόσκληση σ΄ ένα χελιδόνι

« στις: 14/02/08, 20:05 »

Ευχαριστώ Neikos!!!
Καλή συνέχεια..

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πρόσκληση σ΄ ένα χελιδόνι

« στις: 08/02/08, 14:43 »

Κρυώνω...Κρυώνω σου λέω.
Δίπλα στο ρεσώ, το μισοτελειωμένο τσιγάρο,
την αναμμένη φιδογυριστή λάμπα δαπέδου που φτύνει λευκό φως.

Κρυώνω..

Περιμένω να έρθει ο πυρετός.

Ν' ακουμπήσω το χέρι μου στο μέτωπο,
μήπως και ξεπαγώσει.


Ξεδιπλώνω ακρυλικές κουβέρτες,
παπλώματα απο μαδημένα πούπουλα.
Τυλίγομαι μέσα τους, κάμπια που επιστρέφει στο κουκούλι της.

Το θερμόμετρο απο γραφίτη στο κομοδίνο
συνεχίζει να χάνει ένα κομμάτι, κάθε που το αγγίζω.
Στο τέλος του
θα είναι μια μικροσκοπική μολυβένια μυτούλα.
 
Παρακαλώ, να έχει έρθει μέχρι τότε η Άνοιξη
και ότι έχει μείνει απ' τη μολυβένια μύτη
να σπάσει, απο το ράμφος ενός χελιδονιού.

Αυτό μόνο.......

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

« στις: 06/02/08, 20:34 »

Κραυγή, επιθυμία, αγωνία.
Για την αίσθηση, αυτών που μας περιβάλλουν και συνήθως τα προσπερνάμε αδιάφορα..

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ANTIO...

« στις: 06/02/08, 20:31 »

Κάτι σαν αποχαιρετισμό στα (όποια) όπλα, μου κάνει αυτό.
Πικρό, το εξέλαβα.
Ένας να παίρνει την απόφαση, για το αν υπάρχει ή όχι αύριο.
Ένας να αποφασίζει και την φυγή ή μετατροπή μιας κατάστασης σε κάτι άλλο.
Πίκρα, αποφασιστικότητα, εγωϊσμός.
Ότι έχει λάβει ο ένας απ΄ τον άλλο, σχετικά ανέπαφο στα όρια του.
Το έχει το μυστήριό του.
Και την δύναμή του..

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ίδιο μήκος πόδια

« στις: 06/02/08, 20:18 »

Ευχαριστώ αμφότερους-ες.
geni
Αν δείς την 2η και την τελευταία, υπάρχει σύνδεση..
Αυτό που νομίζω ότι δεν υπάρχει, είναι ρυθμική σύνδεση και κατά τι εννοιολογική σε σχέση μ΄ αυτό που ήθελα να πω..
..Στο ράφι κι αυτό..
 

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ίδιο μήκος πόδια

« στις: 02/02/08, 23:49 »

Ευχαριστώ x-versous.
Αν και δεν βγήκε όπως το ήθελα.
Είναι μια προσπάθεια πάντως..
 

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ίδιο μήκος πόδια

« στις: 30/01/08, 23:04 »

Το μόνο που φοβάμαι, είναι για τα παιδιά
Μη μεγαλώσουνε και γίνουν σαν εμάς
Κολυμπάει πατέρα η γάτα, γιέ μου κολυμπά
Γιατί αυτούς τους δέρνουνε, σσς γιέ μου, μη μιλάς

Ο άνθρωπος αγόρι μου, γεννιέται σαν τ’ αρνί
Και πρέπει τα ποδάρια του, να ΄χουν το ίδιο μήκος
Να τρέχει και να κρύβεται, να μπαίνει στο μαντρί
Όταν σιμώνει στη βοσκή ο πεινασμένος λύκος

Τρείς μέρες είχε ο Ιωνάς στο ασημένιο κήτος
Κι όταν το χώνεψε καλά, πως δεν θα τον χωνέψει
Άπλωσε τα ποδάρια του που ‘χαν το ίδιο μήκος
Και το ταξίδι απόλαυσε, χωρίς να βγάλει λέξη
Την Τρίτη μέρα η φάλαινα, έπιασε στη Νινεύη
Τον λάθρο επιβάτη της εκεί να ξεφορτώσει
Με δυσκολία ανάγκασε τον άγιο να κατέβει
Άπιστους και αμαρτωλούς, την πόλη για να σώσει

Και ο προφήτης Δανιήλ απο τη Βηθαρά
Μια βραδυά την πέρασε στον λάκκο των λεόντων
Άπλωσε τα ποδάρια του που ‘χαν το ίδιο μήκος
Άγγελος όταν μίλησε των πεινασμένων όντων.
Πρωί και τι θ΄αντίκρυζε σκεφτόταν ο Δαρείος
Μ΄ έκπληξη ακούει μια φωνή να βγαίνει απ΄ το λάκκο
Τη Βαβυλώνας ο καιρός, τις νύχτες είναι κρύος
Δίχως φωτιά ξεπάγιασα, στου πηγαδιού τον πάτο

Τους μόνους που λυπάμαι, είν΄ οι θλιμμένοι γέροι
Γεράσαν και μας βλέπουν να γερνάμε σαν αυτούς
Μέρος απο το σύνολο, κομμάτι απ΄ τ΄ ασκέρι
Μικρές κραυγούλες βγάζουνε μα πια δεν τις ακούς

Ο άνθρωπος κορίτσι μου, κάποια στιγμή πεθαίνει
Θα ΄πρεπε τα ποδάρια του άλλο να έχουν μήκος
Να ξεστρατίζει απ΄ το μαντρί και δρόμο άλλο να παίρνει
Να ήτανε ο άμυαλος, θα ΄πρεπε αυτός ο λύκος

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Νυξ

« στις: 29/01/08, 09:14 »

και οι μυρωδιες της μοναχα
ξυπνουν της νιοτης μου το σφριγος

Γι αλλη μια φορα
Οπως τοτε που σ αγκαλιασα
φορα στερνη
χωρις να το γνωριζω
[/quote]


Η μέρα τι θα φέρει, κανείς δεν το γνωρίζει..
!!!

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τα Βράδια...

« στις: 29/01/08, 09:10 »

Μπράβο σου!
Να γράφεις, να συνεχίσεις τα ταξίδια.
Ταξιδεύει κανείς, πιο κοντα στην ''αλήθεια'', όταν φαντάζεται..

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Σαμπόρ Τρουμπάτσα

« στις: 20/01/08, 00:39 »

newbie
Έχεις δίκιο.
Ευχαριστώ για την παρατήρηση.
Για μένα δεν έχει και τόση σημασία. Όταν το έγραφα δεν μέτραγα.
Μου αρκεί για το συγκεκριμένο, να πιστεύω ότι μπορεί να μελοποιηθεί...
Έστω και έτσι.

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Σαμπόρ Τρουμπάτσα

« στις: 16/01/08, 21:39 »

pinelopi
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

nEwBiE
Σε ευχαριστώ επίσης.
Ποια μέτρα;

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σαμπόρ Τρουμπάτσα

« στις: 08/01/08, 02:04 »

Άλλο δεν ήξερε απο σίδερο και στάχτη
Κάθε πρωί μύριζε λάδι στη σκηνή του
Άστραφτε πάντα, σαν καινούριο το κοντάκι
Και τον θυμόταν, μια παλιά γριά πληγή του

Άγνωστοι τόποι, ιδωμένοι απ’ το κλείστρο
Τον φόβο του είχε στην πατρίδα εξορίσει
Κι είχε η ματιά του ενός θεριού ανήμερο οίστρο
Πριν το μεγάλο φονικό ξανά αρχίσει

Δεν του ΄χαν μάθει να γελάει ή να λυπάται
Σ’ ενέδρες κρύβονταν και μούλιαζε απ’ τις μπόρες
Τα βράδυα ξέχναγε συνήθως να κοιμάται
Σε πέντε γλώσσες, βλαστημούσε με τις ώρες

Μέσα στου κράνους του το δίχτυ διπλωμένο
Είχε ένα γράμμα απ’ της μάνας του το χέρι
΄΄Γρήγορα να ‘ρθεις γιε μου, θα σε περιμένω
να σε φυλάει ο Θεός, απ’ το κακό μαχαίρι΄΄

Τέλη Αυγούστου στο Ντραγκάτσεβο ένα πεύκο
Ήταν καρέκλα του, πλάι σε χακί μοτοσυκλέτα
Δυο ντόπιοι κέρασαν ένα τσιγάρο σκέτο
το κράνος έβγαλε ν’ ακούσει μια τρομπέτα

«Σαμπόρ Τρουμπάτσα»* μια ανάσα είχε πάρει
κι ήταν για λίγο στην αυλή, στην Ελευσίνα
με το σκυλί του, πλάι του να ΄χει μπατάρει
την παιδική του αγάπη ν' αγκαλιάζει τη Μαρίνα

Πήρε το γράμμα του αργά να ξεδιπλώνει
Καμπάνας χτύπος και να κάνει το σταυρό του
Δυο λέξεις πεταρίσαν μες στη σκόνη
΄΄Παιδί μου΄΄ κι ένας κρότος στο μυαλό του

Άλλο δεν ήξερε απο σίδερο και στάχτη
Κι απο ένα γράμμα που του έμεινε στο χέρι
Όταν το διάβαζε, κυλούσε ένα δάκρυ
Μα τώρα αίμα απ’ του πολέμου το μαχαίρι




*Το «Σαμπόρ Τρουμπάτσα», που σε ελεύθερη μετάφραση θα πει «Το κοινοβούλιο της τρομπέτας», είναι Φεστιβάλ Χάλκινων, που γίνεται κάθε χρόνο στο χωριό της Σερβίας Γκούτσα.



 
 

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο χορός

« στις: 31/07/07, 21:13 »

@Fusalida
Σε θυμάμαι κάθε που πίνω ένα ποτηράκι frizzante, όταν (αμήν) θα κάνω την πρώτη βουτιά στην θάλασσα (τέλη Αυγούστου), κάθε που σκέφτομαι ζωές κυκλωμένες απο δηλητήριο που προσπαθούν, να ανοίξουν λίγο χώρο, με οξυγόνο την σκέψη τους, μήπως και μεγαλώσει λίγο η προσωπική τους φυσαλίδα, μήπως και αισθανθούν λίγο πιο ελεύθεροι.
Και που καμμιά φορά, χαρίζουν όλόκληρη την φούσκα τους, για λίγη έλλειψη χώρου.

Καλές βουτιές όπου διαλέξεις.

@bazz1982
Αναπαράσταση προσπάθησα να κάνω.
Τα υπόλοιπα, πρέπει να τα δείς ή να τα φανταστείς εσύ.

Ευχαριστώ σας!

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο χορός

« στις: 19/06/07, 01:28 »

@ΡΕΑ
Σκέψου να το έβλεπες και να το άκουγες.
Μια εικόνα, ατάκτως εριγμένη, με την μυρωδιά της μαδρίτης..

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο χορός

« στις: 05/06/07, 01:37 »

@pinelopi
Έτσι και χειρότερα!

@Αλκιβιάδης
Σε μια εικόνα χαραγμένη στο μυαλό μου, αξίζουν συγχαρητήρια!
Ευχαριστώ!

@Monaliza

    στα τακούνια μας λοιπόν και στα χίλια χρόνια μοναξιάς που μας κάναν,μα κάνουν και θα συνεχίζουν να μας κάνουν χάζι.
                                                       
 στην πρώτη ρυτίδα που είδα προχθές στον καθρέφτη.στο αριστερό μάτι μου.της προσμονής.αν είμαι περήφανη,δεν ξέρω.
                                                        -ξεγελώ τον εαυτό μου πως τάχα είναι έκφρασης.-

                                                                                                         

Εγώ σ' ευχαριστώ!

@trivial
 

@συννεφάκι
Μερικές φορές, δυό τακούνια κι ένα σάλι, μπορούν να χωρέσουν, όλο τον κόσμο.