Δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός καλού και κακού στίχου/ποιήματος (εκτός ίσως αν είναι εξόφθαλμα ανόητο ή χυδαίο, οπότε ναι είναι κακό).
Ζητώ συγνώμη που βάζω και τον εαυτό μου μιλώντας σε 1ο πληθυντικό πρόσωπο, μα παίρνω το θάρρος εξαιτίας της παρουσίας μου από τα πρώτα μηνύματα του πίνακα Δικοί μας στίχοι και ποιήματα. Εδώ μέσα άλλωστε -το χω ξαναπεί- εξελίχθηκα, πειραματίστηκα, έγινα καλύτερος ή χειροτερος (ελπίζω το πρώτο) και όχι μόνο σαν δημιουργός.