ΑΠ'ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΤΑ ΒΑΘΙΑ........(.....Κ.....)

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Πέφτει στα μάτια μου το φώς απ'τη σπασμένη μέρα
άγγελοι τον ήλιο άναψανε απο της γής την άκρη
Κι όπως κοιτάζω τους πικρούς ορίζοντες στο πέρα
σ'αγγίζω με τα χέρια μου και σε θυμάμαι πάλι

Νύχτες που έπεσαν βαθιά και με μαγέψαν τόσο
και εποχές που φθόριασαν αυτο το άδειο σώμα
όσα κι αν είχα να σου πώ στο χώμα θα τα δώσω
γιατί απόψε νέκρωσε το φωτεινό τους χρώμα

Αυτή η ψυχή που πάτησε στα στέκια των θηρίων
πόσο καιρό πλανιόταναι σε μαραμένα δάση
τα βήματα μου δέσανε στον χρόνο με το κρύο
και τα πουλιά καλύψανε τον ουρανό με λάσπη

Σαν γείρω απόψε στο κενό κρεββάτι να ξαπλώσω
απ'το παράθυρο ας δώ τον ήλιο να γλυστράει
σαν δάκρυ απ'το πρόσωπο του ουρανού κι'ας δώσω
απ'της ψυχής μου τα βαθιά το πιό γλυκό κομμάτι..........Κ............

[Fusalida]

Εικόνες με περίγραμμα ασαφές...εικόνες θολές, ζωγραφιές σκέψεων, συναισθημάτων, αποτυπώματα στιγμών, αποτυπώματα ζωής...

Γι'άλλη μια φορά τα σέβη μου και τον θαυμασμό μου!!

Ευχαριστώ....
                 Γιώτα.

[Δήμητρα]

Μου άρεσε όλο πάρα πολύ αλλά η τελευταία στροφή
είναι το κάτι άλλο!!!
Πολύ ωραία η γραφή σου.

Καλησπέρα.

[kuiper]

  Αγαπητέ μου (Ε! πέσμου ένα όνομα δε τις μπορώ τις τελείες)
συμφωνώ με τις κοπελιές
  καλό σου βράδυ.

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Λοιπόν παιδιά το όνομά μου είναι το προφανές   (....κ....) = Κωνσταντίνος.

[Spilios]

Διαθέτεις φίλε μου τη "μαγιά" ! Γράφε και...ζύμωνε ομορφιές !