Μάνα

[Ωρίωνας]

Τα τελευταία χρόνια η λέξη "μάνα" από τα χείλια ενός άντρα τείνει να καταστεί (σκοπίμως) ποινικό αδίκημα (τουλάχιστον) και η κατηγορία που απαγγέλλεται είναι αυτή του "μαμάκια".
Σε πείσμα των καιρών, παρόλο που δεν μου έχουν απαγγελθεί κατηγορίες του εν λόγω αδικήματος, παραθέτω ένα κομμάτι για τον ήρωα που λέγεται "μάνα".
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Μάνα μου, μάνα μου
Πως μπορείς και φτερουγίζεις;

Μάνα μου, μάνα μου
Που πονάς και δεν δακρύζεις

Μάνα μου, μάνα μου
Που το μάγουλο γυρίζεις

Μάνα μου, μάνα μου
Δε ζητάς μόνο χαρίζεις

Άσε ένα δάκρυ απ’ τα μάτια σου να πιω
Άσε με να σβήσω απ’ το βλέμμα σου τη λύπη
Μέσα στη ζεστή την αγκαλιά σου να ριχτώ
Δίπλα σου να είμαι η αγάπη μη σου λείπει

Μάνα μου, μάνα μου
Αγκωνάρι και στηρίζεις

Μάνα μου, μάνα μου
Που τη στέρηση λυγίζεις

Μάνα μου, μάνα μου
Που το «όχι» δεν γνωρίζεις

Μάνα μου, μάνα μου
Χελιδόνι κι όλο χτίζεις

Άσε ένα δάκρυ απ’ τα μάτια σου να πιω
Άσε με να σβήσω απ’ το βλέμμα σου τη λύπη
Μέσα στη ζεστή την αγκαλιά σου να ριχτώ
Δίπλα σου να είμαι η αγάπη μη σου λείπει

[Crool]

Φίλε μου Ωρίωνα.

Θέλω να σταθώ λίγο στο νόημα του ποιήματος.
Λοιπόν εγώ προσωπικά έχω υπ` όψιν μου κάτι "μαμάκηδες" που:
Τους έχουν στα πούπουλα οι μαμάδες, τους παίρνουν τα καλύτερα και ακριβότερα ρούχα, τους πάνε στα ακριβότερα σχολεία,
τους έχουν έτοιμα πολυτελή σπίτια για να παντρευτούν, ακριβά αμάξια, σκάφη κλπ, κλπ, και αυτοί (που ξέρω εγώ)
αφού πρώτα τα...αποδέχτηκαν τα..."καλά και συμφέροντα" (γιατί βλέπεις είναι σκληρή η βιοπάλη!) μετά τις κατηγορούν τις
μάνες ότι "μ` αυτά με κρατούσε δέσμιο", δεν παίρνουν ένα τηλέφωνο να δουν αν ζει ή πέθανε η μάνα τους, αμα αρρωστήσει
βαριούνται τα τρεχάματα στα νοσοκομεία, παρακαλώντας να μην έχει τίποτα σοβαρό και ξοδέψουν για την ασθένειά της τα εκατομμύρια που
πρόκειται να...κληρονομήσουν από αυτήν, και στο τέλος κλείνοντάς την σε κανένα γηροκομείο αφού το δεύτερο σπίτι, το θέλουν για...εξοχικό!
Κάτι τέτοιους μαμάκηδες ξέρω!
Ξέρω όμως και κάτι λεβέντες ίσαμε κει πάνω (σε λεβεντιά) με χέρια ροζιασμένα από το μόχθο, με πρόσωπα λιοκαμμένα, που δουλεύουν
από τα 15 η 16, που πάντα στο σπίτι τους έλειπαν οι 90 δραχμές για να βάλουν στην άκρη ένα...κατοστάρικο που λέει κι ο Φερμας!!
Που μεγάλωσαν με πανιά αντί για παπούτσια και αποφόρια, σκάβοντας στα χωράφια από παιδιά, που σπουδάσαν δουλεύοντας,
και λέγαν ψέμματα στη μάνα ότι έχουν χαρτζιλίκι ή ότι περνάνε καλά για να μη στενοχωριέται, κι όλοι αυτοί να, μπροστά από τα μάτια μου σαν να τους βλέπω να σκύβουν ευλαβικά και να προσκυνούν τη μάνα (όπως επίσης βλέπω και μάνες που χαίρονται για τους λεβέντες τους και ποτέ δεν επεμβαίνουν στις οικογένειές των γυιων τους) και να της αναγνωρίζουν τους κόπους της...
Λεβέντικη κι Αντρίκια πράξη η ανταπόδωση τιμής στη Μάνα!! Πράξη που ποτέ κανένας μαμάκιας δε θα την κάνει...Γιατί αυτός στο βάθος...μισεί τη μάνα του...
Και αυτό που έγραψες είναι μια ανταπόδωση τιμής προς τη μάνα.

Μπράβο