Δίχως φρένα με τη Ρένα

[Μαργαρίτα Π.]

"Να ζήσεις μικρούλα και χρόνια πολλά
μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά"

Κι ύστερα μου χαρίσανε την κούκλα μου τη Ρένα
φατσούλα αστεία, μ' άρεσε γιατί έμοιαζε σε μένα
Με πρόσεχαν, μου έφερναν και του πουλιού το γάλα
να ρίξω μπόι γρήγορα σαν τα παιδάκια τ' άλλα

Κάθε πρωί με τρόμαζε μια ντάνα από βιβλία
λειψό κεφάλι, πού να μπει τόση πολλή σοφία;
Ολημερίς στα σύννεφα πετούσα με τη Ρένα
και πάντα στην προσγείωση δεν πιάνανε τα φρένα

"Παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως
και όλοι να λένε να μία σοφός"

Είχαν για μένα όνειρα και σχέδια μεγάλα
μα με δυο πόδια αριστερά την έχανα τη μπάλα
Μπασμένο κι απροσάρμοστο σε ζόρικη αρένα
να μεγαλώσω δεν μπορώ, το ίδιο και η Ρένα

Συγνώμη, δεν κατάφερα να γράψω ιστορία
δεν ενηλικιώθηκα, δε μ' είπανε "κυρία"
Ολημερίς στα σύννεφα πετάω με τη Ρένα
και πάντα στην προσγείωση δεν πιάνουνε τα φρένα

[Neikos]

αληθινο περα για περα..... οι στιχοι σου με αγγιζουν....
μπραβο wish....

[TAXIS]

Ασυνηθιστο αλλα αληθινο οπως λεει και το παιδι παραπανω. Πολυ καλο, μπραβο σου. 

[Μαργαρίτα Π.]

Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο! 

[giorgos_s]

Το διάβασα παρέα με τη σύζυγο που μου λέει να σου γράψω ότι το φαντάζεται με τη φωνή της Βιτάλη.
Εγώ θα ευχηθώ σύντομα να γίνουν τραγούδια οι στίχοι που γράφεις.
Τα συγχαρητήριά μας!

[Μαργαρίτα Π.]

Ευχαριστώ πολύ και σένα και τη σύζυγο για τα σχόλια και τις ευχές! 

Και καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο σε όλους! 

[Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood]

Η αλήθεια είναι οτι σπάνια διαβάζω ποιήματα μελών. Λίγο το οτι δεν είμαι του γραπτού λόγου, λίγο πολλά πράγματα.

Και για αυτό το λόγο, χαίρομαι όταν στις ελάχιστες φορές που ανοίγω αυτό το πίνακα ανακαλύπτω διαμάντια που δεν χρειάζονται μεγάλες και δυσνόητες λέξεις, αλλα σου μεταδίδουν το συναίσθημά τους με τρόπο άμεσο και απλό.

Τα συγχαρητήριά μου λοιπόν για αυτό. Ο στίχος "πάντα στη προσγείωση δε πιάνανε τα φρένα" καταφέρνει και μου φέρνει τοσες σκέψεις..

[Αλκιβιάδης]

Έχει κάτι το διαφορετικό αυτός ο στίχος ίσως γιατί έχουμε να κάνουμε με μία "αντιστάρ" (δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη λέξη αυτή τη στιγμή). Ασυνήθιστο, απλό αλλά όχι απλοϊκό, αγγίζει. Συγχαρητήρια!

[Μαργαρίτα Π.]

Η αλήθεια είναι οτι σπάνια διαβάζω ποιήματα μελών. Λίγο το οτι δεν είμαι του γραπτού λόγου, λίγο πολλά πράγματα.

Και για αυτό το λόγο, χαίρομαι όταν στις ελάχιστες φορές που ανοίγω αυτό το πίνακα ανακαλύπτω διαμάντια που δεν χρειάζονται μεγάλες και δυσνόητες λέξεις, αλλα σου μεταδίδουν το συναίσθημά τους με τρόπο άμεσο και απλό.

Τα συγχαρητήριά μου λοιπόν για αυτό. Ο στίχος "πάντα στη προσγείωση δε πιάνανε τα φρένα" καταφέρνει και μου φέρνει τοσες σκέψεις..

Σ' ευχαριστώ πολύ, ειλικρινά με συγκίνησες! 

Αλκιβιάδη μια χαρά είναι το "αντιστάρ", σ' ευχαριστώ πολύ!