Στα χείλη μου κρεμιέται το τσιγάρο στα χείλη σου μια λέξη μ΄ αδικεί απ΄ την καρδιά σου αυτό που θα ΄θελα να πάρω αναβοσβήνει σαν τον φάρο, είναι μακριά κι η γη στενή.
Κοχύλι άδειο είμαι μες την άμμο που τρέμει που βουλιάζει ξαφνικά πίσω απ΄ την άβυσσό σου τρέχω να προκάμω με θέλεις να κυλιέμαι χάμω να με πατάς να με ορίζεις μαγικά.
Δεν είναι που παράφορα ματώνω μια πίκρα είναι μόνο που διαρκεί κι όσο απλώνεται σκοτάδι μες τον χρόνο τόσο σφιχτά θα με πολιορκεί.
Στην πρύμνη όλο κρεμιέμαι πριν σε χάσω πριν σβήσω απ΄ τον χάρτη, ναυαγός δροσοσταλιά φιλιού σου θέλω να προφτάσω πρωτού η ζωή μου πάει πάσο στου έρωτά σου τ΄ ομιχλώδες φως.
Θα έρθει κάποια μέρα να θυμάσαι στην άμμο την χρυσή που περπατάς θα κλαις μ΄ αυτό που σ΄ αγκαλιάζει, θα λυπάσαι μ΄ ένα κοχύλι μόνη θα ΄σαι σαν φυλαχτό απ΄ το λαιμό θα με κρεμάς.