Δίχως τους ανεμόμυλους

[ivikos]

Δίχως τους ανεμόμυλους….με μιαν ανέμη μόνο
οδήγησα τους άνεμους στης λησμονιάς το βρόγχι
 κι ύστερα με τη βάρκα μου τον ποταμό θολώνω
 μήπως το ξανασκέφτηκες, και πεις στον άλλον ΟΧΙ

 Χωρίς το βέλος το άχραντο, και της νυχτιάς το τόξο
 ξανά σημάδι έβαλα του έρωτα το στόχο
 που να την βρω τη δύναμη, κόρη μου να σε διώξω
 που το κουράγιο για φυγή καρδούλα μου δεν το ‘χω

 Μόνο με παραπόταμους προς την πλευρά του Γάγγη
 θα καθαρίσεις του έρωτα την πρώτη σου αμαρτία
 και τα φιλιά τ’ αμαρτωλά θα ρίξεις στο φαράγγι
 για πάντα να εξαφανιστεί ψευτιά και αγυρτεία….

Δίχως τους ανεμόμυλους με Αίολο σφαγμένο
 πώς να πετάξεις σε ουρανούς, στ’ αστέρια πώς να φτάσεις
 με το σκαρί του έρωτα σε λίμνη αραγμένο
 για ποιες καρίνες μου μιλάς….και τι κουπί να πιάσεις!!!