Η διττή φύση των πραγμάτων

[KgSoloman5000]

Είναι ένας ήλιος αρνούμενος να λάμψει
Μπροστά του μαύρα απλώνονται σύννεφα της βροχής
Βράζει η θάλασσα αρνούμενη ν’ αλλάξει
Και παραμένει στους αιώνες αβαθής

Ζητιάνο είδα ρακένδυτο να προσποιείται λέπρα
Είν’ άκρως  εμπορεύσιμο το έλεος των φτωχών
Είχε εκδορές στο πρόσωπο και εξελκωμένα λέπια
Κι αν ήταν ψεύτικα έμοιαζαν πολύ αληθινών

Έτσι σαν πόρνη που υποκρίνεται ηδονή,
μα μέσα της κρατιέται μην ξεράσει,
σε ιδανικά βαρύγδουπα κι αν μένω ειλικρινής
θυμάμαι  αμέτρητες φορές που πόρνη έχω υπάρξει

[MACMISIAS]

Ένα πολύ...θαραλλέο ποίημα κατά τη γνώμη μου, που μέσα από την αλήθεια του μας δείχνει τη "πάλη" που υπάρχει ακόμα μέσα σε ζωντανούς και όχι πορωμένους ανθρώπους. Λίγο καλό,λίγο κακό όλα υπάρχουν μέσα μας και ανάλογα τις περιστάσεις βγαίνει έξω το ένα ή το άλλο. Συγχαρητήρια, εμένα μου άρεσε πολύ αυτή η "εξομολόγηση" ('οπως τουλάχιστον την αντελήφθηκα εγώ) και με εκφράζει.

[gkou]

Πολύ ξεχωριστοί οι στίχοι σου, μπράβο από εμένα!

[ε?]

πολυ καλο φιλε μου , στειλε μας και αλλα...

[Anemos]

Μπορώ να πω οτι η άποψη σου είναι ιδαιτέρως ενδιαφέρουσα και οπωσδήποτε αληθινή. Περιμένω κι άλλα δικά σου...

Δημήτρης

[KgSoloman5000]

ευχαριστώ κατ' αρχήν για τα καλά σχόλια...Μου κάνει εντύπωση που σε κανέναν δε κακοφάνηκε η προβληματική ομοιοκαταληξία "ξεράσει" και "υπάρξει". Χασμωδιάρα...