Witchking:
Τα ποιήματα του Σπήλιου είναι κατά γενική ομολογία τα ομορφότερα που έχουν παρουσιαστεί σε αυτή την κατηγορία. Επειδή είναι χαμένα σε διάφορες σελίδες , τα μάζεψα εδώ ώστε να υπάρχει η δυνατότητα εύκολα κάποιος να τα διαβάσει. Επίσης παραθέτω και τα link από τα θέματα στα οποία υπάρχουν ώστε πιθανή κριτική να γίνει εκεί και όχι εδώ. Αυτό θα είναι κλειδωμένο , μόνο για ανάγνωση..
Συμπλήρωση (Ο Νέος Κιθαρωδός, 31.12.08):
Χάρη στην παραπάνω ενέργεια του Witchking σε ανύποπτο χρόνο, καταφέραμε και διασώσαμε τα περισσότερα ποιήματα που μας έστειλε ο Σπήλιος Παπαγιαννόπουλος, πολλά από αυτά τα διέγραψε ο ίδιος αργότερα. Αν κάποιος έχει κρατήσει ποιήματα που λείπουν, ας μας τα στείλει...
Ακόμα μια φορά, ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει και ελπίζουμε τα ποιήματά του να βρουν πολλούς αναγνώστες και άξιους συνεχιστές...
Συμπλήρωση Νο. 2 (Ο Νέος Κιθαρωδός, 31.3.09):
Προστέθηκαν 20 ακόμη ποιήματα (από το "Καλά Περνάω" και παρακάτω), που είχε κρατήσει και μας έστειλε ο Απόλλων.
Είχες μπαρκάρει μ ένα στρόβιλο γι αλλού κι όταν η μοίρα σου στο δρόμο είχε αποκάνει , σε ξαναντάμωσα , αχιβάδα τού γιαλού , στην αμμουδιά , πούχα από χρόνια πριν , πεθάνει .
Το γλυκοχάραμα ριγούσε ηδονικά κι ένα φεγγάρι ετρεμόπαιζε , να σβήσει . Σού είπα πως , κάποτε , σε είχα αγαπήσει κι εσύ μού γέλασες πικρά κι ειρωνικά .
Είχε η μέρα αποσταμένη λιγωθεί κι είχε αφεθεί σε μιά ανελέητη σβηστήρα , όσο πού η φύση τον γαλάζιο της χρωστήρα στο μαύρο βούτηξε , σε νύχτα να ντυθεί .
Λευκή αχιβάδα , στο χρυσάφι ενος γιαλού με βρήκες κι έσμιξες με το απολίθωμά μου . Πρόλαβες κι έγραψες στην άμμο το όνομά μου πριν η παλίρροια σε στείλει κάπου αλλού .
Σε μιά αμμουδιά μετράω αιώνες καί χρησμούς , στο περιγιάλι πούχω εξαίσια ξωκείλει , εκεί πού θάρρεψα πως είχα ανατείλει καί δύση χόρτασα , με αγάπης ξορκισμούς .
Μιά νύχτα πούμελε , πριν φύγεις ξαφνικά , μιά αιωνιότητα καί κάτι να κρατήσει . Σού είπα πως , κάποτε , σε είχα αγαπήσει κι εσύ μού γέλασες πικρά κι ειρωνικά .
Σ ένα κόσμο αδιάφορο , έχουμε αποτύχει . Μας αποστερήσανε φράχτες τη ζωή . Μέρισμα από το άδικο μάς μοιράζει η τύχη κι ό,τι αποκτήσαμε , μιά μπουκιά ψωμί .
Ακρη στην αυλόπορτα , γιούλια καί σημμύδα . Κάπου , λένε , η γειτονιά πήρε άλλη μορφή . Στα υγρά τα μάτια σου , αλλαγή δεν είδα . Στάζει πάντα ουρανό , τρύπια η οροφή .
Δυτικά της αγωνίας , πέντε δρόμους , νέο στήνει η ειρωνεία μαγαζί . Δυτικά της αγωνίας φτιάχνουν νόμους , μη μας δούνε να χαρούμε οι δυό μαζί .
Σπήλιος ΄00
Witchking:
ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΓΕΙΡΩ...
Ασε με να γείρω , αν με αγαπάς , σ ένα χάδι σου να τελειώσω . Είμαι πάντα ο ίδιος καί προφίλ κι ανφάς κι έχω δώσει ό,τι είχα να σού δώσω . Ασε με να γείρω , αν μ αγαπάς . Ασε με να γείρω , να τελειώσω .
Ασε με να γείρω , αν με συμπονάς , σ ένα γκρίζο σου όραμα , να σβήσω . Σ ένα κόσμο στείρο ζώ καί τριγυρνάς , πού το αύριο έχει μείνει πίσω . Ασε με να γείρω , αν με πονάς . Ασε με να γείρω και να σβήσω .
Μη με ξυπνάς , σε κάποιο σου όνειρο κοιμάμαι . Μη με ρωτάς αν σ αγαπάω . Δε θυμάμαι .
Σπήλιος ΄99
Witchking:
ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ...
Αυθαίρετο
Σήκωσα αυθαίρετο να μη μετράω τ άστρα , Μιά τρύπα στον βοριά , σε βράχου ανηφοριά . Τσίγκινοι οι τοίχοι του κι άδεια από χώμα η γλάστρα . Χαγιάτι στ όνειρο και στέγη στη βραδιά .
Σήκωσα αυθαίρετο μιά πίκρα να σπιτώσω . Στη γύφτισσα απονιά , τσαντίρι στο χιονιά . Ντουβάρια πλίνθινα μιά θάλασσα κι ωστόσο βάρκα η καρδιά μου , στεριανή , χωρίς πανιά .
Πλάι στον Αχέροντα , το πήρα απόφαση κι έστησα αυθαίρετο , με θέα στην Κόλαση .