Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Desert Rose στις 13/11/05, 12:15
-
Είναι οι λέξεις φίλε μου μυστήριο
είναι η ζωή μας φυλακή
τα όνειρά μου έχουν γίνει πια μαρτύριο
με το μολύβι γράφω κάτι στο χαρτί
Ζωή που μοιάζει με παράνοια ολική
και όλοι γύρω να κοιτάζουν σαστισμένοι
με μια πνοή τώρα να φεύγει μοναχή
και μια ελπίδα σαν σε κούτα στιβαγμένη
Είναι όλα βρώμικα εδώ,πως το αντέχεις;
ζεις σε έναν κόσμο με φονιά τη λογική
όσα έχουν όλοι, ίδια είναι μ' όσα έχεις
μα ότι συναίσθημα στο κόβουνε εκεί
Είσαι ανίκανος να βγεις εδώ να νιώσεις
σε κοροιδεύουν όλοι στη στιγμή
σκύβεις υποταγμένα, θα πληρώσεις
αφού σε σέρνουνε οι άλλοι σαν σκυλί
Ξύπνα επιτέλους,η ζωή σου σου ανήκει
μη ψάχνεις θύματα για ότι σε πονά
κάθεσαι εσύ για να σε φάνε εδώ οι λύκοι;
ρε, πάνε κόντρα τώρα που η ζωή σου σε κρατά
Μην ακούς λόγια από κάποια που δε ξέρεις
εγώ σου λέω απλά να ζεις με την καρδιά
κι αν όλα αυτά σε κάνουν τώρα να υποφέρεις
ίσως μονάχα εμένα η ζωή μου με τρυπά
Είναι οι σκέψεις άνθρωπε τεκμήριο
γι αυτό που είσαι.Ή μήπως είναι απειλή;
Έλα και βάλε στο πληντύριο
απομεινάρια από μια ψεύτικη ζωή...