"νερο, ήλιος+εσυ"

[Μ.Π]

Ξεχασμένα μονοπάτια,
γύρω από το παλιό κάστρο.
Στις πολεμίστρες, το βράδυ,
θεοί και δαίμονες σε καλούν
να βουτήξεις στα γοητευτικά νερά.
Να βουτήξεις για να ξεχάσεις.
Να κοιμηθείς εκεί που πραγματικά αγαπάς,
στη θάλασσα,
για πάντα...
Και να ξυπνας κάθε πρωί μέσα της,
να σε μεθάει η μυρωδιά της.
Να ταξιδεύεις.
Αυτό δεν ήθελες πάντα;
Ταξίδι και μουσική...
Καθώς οι σταγόνες θα χαιδεύουν
το υγρό σώμα της...
Καθώς το κύμα, όταν φυσάει,
τις ιστορίες σου στο βράχο,
άλλοτε ψιθυριστά και άλλοτε φωνάζοντας
θα τραγουδάει...
Και λευκός θα είναι ο αφρός,
σαν την αγάπη σου για εκείνη...
Έτσι δεν έλεγες;
Τι άλλο ζητάς;

Κι όταν μόνος θα νιώθεις,
θα σε επισκέπτονται καράβια.
Θα σου χαρίζουν ιστορίες,
από χώρες μακρινές, ίσως από εκείνη...
Μόνο τα νησιά θα είναι
ακίνητα στον χρόνο,
σαν εσένα...

Έλα, μην κλαις...
Αυτό δεν έλεγες οτι θέλεις;
Να κρατήσεις τις στιγμές σου μαζί της;
Να μείνει σε εσένα η ανάμνησή της;

Να την αγαπάς για πάντα;

Σκέψου...
Τα βράδια η φωνή της,
να σε κοιμίζει από την άκρη της θάλασσας θα έρχεται.
Αφού αυτό σου λείπει περισσότερο...

Και που ξέρεις;
ίσως να δώσω σε μια γοργόνα τη μορφή της,
για σένα...
"νερό, ήλιος+εσύ" δεν σου είχε πει;
Ταξίδια μαζί της δεν θέλεις;

Βούτηξε...



Απόγευμα Πέμπτης το σώμα του αγκάλιασε τα κρύα νερά μιας αγριεμένης θάλασσας. Ώρες αργότερα, τον βρήκαν ασυνήθιστα ζεστο, με ένα χαμόγελο χαραγμένο στο προσωπό του... Ενα μαύρο κασκόλ έπλεε δίπλα του. Χόρευε μαζί του σε έναν γλυκό ρυθμό που έδινε ένα απαλό φως από τα βάθη της θάλασσας.Το μόνο που κανείς δεν κατάλαβε ήταν γιατί τα χείλη του ήταν βιαστικά βαμμένα κόκκινα...



                                                                                               

[Fusalida]

Oμόρφο και κάπως ανάλαφρα, ανύποπτα θλιμμένο...

Μπορώ εύκολα να ταυτιστώ με τον πρωταγωνιστή σου...καθώς κι εγώ αυτό ήθελα πάντα, ταξίδι και μουσική...κι ένιωθα συχνά αυτό το καλεσμα της γαλάζιας θεάς, όρθια όταν στεκόμουν άκρη άκρη στο φάρο...
Και πάντα μου αναρωτιόμουν τι να λένε τα κύματα τα βράχια όταν χαιδεύουν, άγρια άλλοτε κι άλλοτε απαλά...

Μόνο να, διαφέρουμε σε κάτι με τον ήρωά σου... Πως εγώ ποτέ μου δεν αγάπησα, κι αν αγάπησα, κι αν αγαπήσω ίσως ποτέ να μη το μάθω...
Κι ακόμα πως εγώ είμαι πολύ πολύ δειλή για να επιχειρήσω μια τέτοια βουτιά..

Πολύ όμορφο!Έχει κάτι από παραμύθι μέσα...

Να'σαι καλά...
Καλή συνέχεια...

[agrypnos]

μαγικο φιλε μου ,απλα μαγικο.

[kuiper]

 Αν και μικρός στην ηλικία, φαίνεται πως έχεις το χάρισμα και την
ευαισθησία της ψυχής, να γράφεις στίχους. Συνέχισε.

[thepianist]

τελειο! μαγευτικο, ανατριχιαστικα υπεροχο!
 

[Μ.Π]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και τους δύο!
bazz1982 όσο λιτό και μεστό ήταν το σχόλιό σου, τόσο πολλές ήταν οι αναμνήσεις που έφερε στο νου μου.... Να 'σαι καλά...
kuiper είναι πραγματικά τιμή μου να σχολιάζεις αυτό που έγραψα... Σε ευχαριστώ!

[Μ.Π]

thepianist ξέρεις πια εσυ... Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!