Πλατεία Πεσόντων

[KgSoloman5000]

Τα δέντρα καταπράσινα όπως πάντα,
κι οι αγαλμάτινες προτομές
με τα μεγαλόστομα γράμματα στη βάση,
μένουν για πάντα καθηλωμένα
στην εποχή του γρανίτη.

Κάτω από την σκιά των πεύκων,
δυο γερόντια με κομπολόγια
Ακίνητα σε ένα απ’ τα παγκάκια.
Αμίλητοι σαν πέτρες, σκονισμένοι
σαν βιβλία ιστορίας παρατημένα στο ράφι,
σχεδόν αδιάβαστα αν και τσαλακωμένα.

Πιο πέρα, μια παρέα, πιτσιρίκια,
να κυνηγούν το κουκουνάρι, ελλείψει μπάλας,
με απροκάλυπτη αδιαφορία για συστήματα,
μόνο συνθήματα νίκης και μανία,
τυχαίες κινήσεις, σαν τις δεκαοχτούρες
που θα πάρουνε τη θέση τους,
όταν θα τρέξουν ιδρωμένα στις μανάδες τους.

Κάθε πρωί, οι βιαστικοί,
περνούν περαστικοί
Από την πλατεία Πεσόντων.

Τα χαραγμένα γράμματα στο μνήμα,
δεν είναι γι’ αυτούς παρά μια μύγα,
που διώξανε μ’ ένα χαστούκι ασυναίσθητα
σαν έκατσε για μια στιγμή στο μάγουλο τους.

[ε?]

πολυ ομορφο και το σημαντικοτερο πολυ ωριμο κειμενο...

ισως να ειναι ενα απο τα καλυτερα σου αυτο kg , αν και θεωρω πως ειναι και ενα απο τα πιο δυσκολα..

[ε?]

επιτρεψτε μου να σταθω λιγο πανω σε αυτο το ποιημα..

Πρωτα απο ολα πιστευω πως η σελιδα αυτη δεν ειναι καταλληλη για να το φιλοξενησει... γιατι οι περισσοτεροι εδω ενδιαφερονται για κατι εντελως διαφορετικο , για στιχους... επειδη ομως αυτο ειναι ποιημα και μαλιστα εξαιρετικο θα ηθελα να με αφησετε να πω καποια πραγματα εντελως "θεωρητικα" ου ειμαι σιγουρος οτι θα ξενερωσουν οσους δεν ενδιαφερονται για την ποιηση...anyway!!

Ας τα παρουμε ενα- ενα

1)θελω να ξεκινησω απο τον τιτλο..

ειναι πολυ "κοινος"..ομως προσεξτε..λεει "πλατεια πεσοντων"...υπαρχουν παντου πλατειες πεσοντων αλλα ποτε δεν ακουστηκε στα αυτια μου αυτο τοσο ειρωνικο και παραξενο οσο σε αυτο το ποιημα..γιατι η πλατεια ειναι ενα μερος γεματο ζωη...και αφιερωνεται στους πεσοντες??
ενα μερος γεματο ζωντανους ανθρωπους αφιερωμενο σε αυτους που επεσαν..η μηπως αυτοι οι ανθρωποι που ζουνε στην πλατεια ειναι οι ιδιοι οι πεσοντες?..ενας ειρωνικος , μυστηριος , διφορουμενος τιτλος ειναι ο καλυτερος τροπος να ξεκινησει κανεις...

2)στροφη πρωτη.

εισαγωγη στον χωρο...και τον χρονο..

τα δεντρα ειναι καταπρασινα οπως παντα...μα φυσικα τα δεντρα οπου και οταν υπρχουν ειναι πρασινα παντα (κατα κανονα μην αρχισετε να λετε οτι υπαρχουν φυλλοβολα ή αλλου χρωματος δεντρα , ολοι εχουν συσχετισει το "δεντρο" με το "πρασινο") δηλαδη απο τον πρωτο στιχο γινεται σαφες οτι δεν υπαρχει ο χρονος υπο την εννοια οτι τα οσα ακολουθουν μπορουν να αμαφερονται στο παρον το παρελθον η το μελλον.. αναφερονται στο "παντα" , την "οποιαδηποτε στιγμη"

και μετα ακινησια... οι αγαλματινες (λευκες) προτομες μενουν ακινητες και καθηλωμενες (απραγες) παρα τα μεγαλοστομα γραμματα , που ποτε δε θα μαθουμε τι γραφουν σε μια εποχη απο γρανιτη (σκληρη και σκουρα)

αλλα πως να κινηθεις οταν εσυ εισαι απο μαρμαρο και η εποχη απο γρανιτη? ισως να μην φταινε οι προτομες λοιπον για αυτη τους την απραξια...
και αν οι πεσοντες ειναι και ηρωες (δε διευκρινιζεται) ισως για αυτο να ειναι ηρωες..γιατι αν και δεν καταφεραν να ξεφυγουν (εμειναν "καθηλωμενοι") εζησαν σαν μαρμαρα σε μια εποχη απο γρανιτη...

3)2η στροφη.

οι γεροι ακινιτοι κατω απο τα πευκα . η ζωη στην δυση της , η σοφια που δεν ωφελει σε τιποτα.

4)3η στροφη

τα πιτσιρικια.. εικονα διαμετρικα αντιθετοι με τους γερους. Η ζωη που ανατελει.

σε αντιθεση με την σοφια των γερων αυτα αγνοουν το συστημα ομως εχουν ακομα την δυναμη και τρεχουν.

οι δυο αυτες στροφες αν και παρουσιαζουν δυο πολυ συνηθισμενες εικονες ειναι τοσο περιτεχνα αντιθετες

(δυο γεροντια - μια παρεα πιτσιρικια (απο την παρεα των πιτσιρικιων μενουν δυο μονο γεροντια..δεν σας μοιαζει με υπαινιγμο στον θανατο?)
ακινητα σε ενα παγκακι-κυνηγουν το κουκουναρι
σαν βιβλια ιστοριας - απροκαλυπτη αδιαφορια για τα συστηματα
σκονισμενοι , αδιαβαστοι (παρατημενοι) - συνθηματα νικης και μανια)

που δεν μπορει να ειναι τυχαιες... πανω στην πλατεια βλεπει κανεις εναν ολοκληρο κυκλο ζωης... απο την ανατολη στην δυση και πως αλλαζει ο ανθρωπος..στην "πλατεια των πεσοντων"...μηπως τελικα ο κοσμος ολοκληρος ειναι μια πλατεια πεσοντων..?

μα κοιταξτε και αυτο...

"τυχαίες κινήσεις, σαν τις δεκαοχτούρες
που θα πάρουνε τη θέση τους,"

τυχαιες κινησεις.. μηπως η πορεια απο την ανατολη στην δυση δεν βασιζεται στις τυχαιες κινησεις?

τυχαιες οπως ενα αναρχο παιχνιδι μπαλας ... ασχετο με το αν τελικα μπαλα δεν υπαρχει και αυτο που κυνηγαμε ειναι ενα κουκουναρι..
η το πεταγμα της δεκαοχτουρας... 

και κατι ακομα..η πλατεια πεσοντων , δεν ανηκει , δεν οριζεται απο τους ανθρωπους που ζουνε σε αυτην.. ακομη και οταν θα φυγουν η ζωη στην πλατεια θα συνεχιστει ακριβως οπως πριν... ανηκει στις δεκαοχτουρες..που συμβολιζουν τις αναρχες κινησεις... ισως των περαστικων... και μαλλον σε αυτους ανηκει η πλατεια πεσοντων.. στους περαστικους που γεννιουνται σαν εκει και πεθαινουν σαν ξεχασμενα γεροντια και μολις εγκαταλειψουν το σκηνικο δινουν την θεση τους σε αλλους περαστικους και το παιχνιδι συνεχιζεται...

και αν ολοι καποια φορα διαβασουν τι σκατα γραφουν τα γραμματα τη πλατειας (τα γραμματα των μαρμαρινων προτομων , το μηνυμα αυτων που ηταν απο μαρμαρο και οχι απο πετρα (οπως τα γεροντια) ) κανεις δεν θα καταλαβει το νοημα τους...

θα το κοιταξουνε και θα το διωξουνε βιαστικα απο το μυαλο τους...σαν ενοχλητικη μυγα...

Λοιπον..δεν προκειται να πω οτι ειναι αριστουργημα και τα αλλα ωραια που ακογονται εδω..

Αλλα σιγουρα αξιζει την προσοχη σας.. δειτε ποσο πυκνο ειναι σε νοηματα και εικονες... ποσους κρυγους συμβολισμους κρβει σε συνιθισμενες σκηνες..ποσες αντιθεσεις... και ολα αυτα ποσο απλα δινονται...δεν χρησιμοποιειται ΟΥΤΕ ΜΙΑ βαρια λεξη.. και παραλληλα καθε λεξη εχει τη σημασια της.. ειτε για να προσθεσει στο συμβολισο ειτε για να "καμουφλαρει" το μηνυμα με την σκονη της συνηθειας...

αυτα για εμενα ειναι στοιχεια τεχνης..

να ειστε σιγουροι πως αυτο το φαινομενικα "απλο" ποιημα δημιουργηθηκε με πολυ περισσοτερη σκεψη και κοπο απο αυτον που χρειαζεται απλως και μονο για να βρεις λεξεις που κανουν ριμα.. και αυτη ειναι και η ουσια της ελευθερης ποιησης... να μετατοπιζεις το κεντρο βαρους απο την μορφη στο μηνυμα...

Μπορει να σας αρεσε η πλατεια πεσοντων , μπορει και οχι.. εγω πιστευω οτι ειναι το καλυτερο ποιημα που εχω διαβασει εδω μεσα και ασχετα με το αν ειναι σπουδαιο η απλως αξιοπρεπες ειναι ενα εργο που εχει κατι να πει...

Μπραβο σου Kg.. δεν ξερω αν θα γινεις ποτε ενας διασημος ποιητης ουτε αν εισαι αρκετα καλος για να γινεις.. ειμαι ομως σιγουρος οτι εχεις την ψυχη να καταλαβεις καποια πραγματα και σε τελικη αναλυση υπαρχει τιποτα σημαντικοτερο απο αυτο?

[ε?]

και φυσικα ξεχασα πως..οταν αρνεισαι το μηνυμα της πλατειας , στην πραγματικοτητα τιμωρεις - καταδικαζεις τον εαυτο σου... διαβαστε καλυτερα και παρατηρειστε σε ποιον τελικα καταληγει το χαστουκι...

[KgSoloman5000]

ρακένδυτε με τιμάει πολύ το ότι έκατσες και έγραψες όλα αυτά ενώ ένα απλό μπράβο θα ήταν αρκετό για να δείξεις την εκτίμηση σου. Σε κάποια σημεία μάλιστα μπορώ να πω ότι η ερμηνεία σου υπερβαίνει και τις δικές μου ιδέες. Ευχαριστώ πάρα πολύ. ειλικρινά.

[lampros.]

rak.. ειλικρινα εχω εντυπωσιαστει απο την ανάλυση... Μπραβο σου...

KgSoloman5000 Συγχαρητήρια, ο παρακατω παραλληλισμός κρυβει απίστευτη δυναμική...

σαν βιβλία ιστορίας παρατημένα στο ράφι,
σχεδόν αδιάβαστα αν και τσαλακωμένα.

Καλη δύναμη σου ευχομαι... και πάλι συγχαρητηρια.

[Ιππέας]

Πολύ όμορφη γραφή . Η μεταφορική σημασία των γραφομένων και τα " συστήματα των πιτσιρικάδων " ανυπέρβλητα . Εύγε !! 

[Lo.Lee.Ta]

Ύστερα από αρκετή σκέψη, για να μην γράψω πολλά, γιατί θα έγραφα πολλά.
Θέλω να πω το εξής :

Χαίρομαι, όταν το ποίημα έχει κάποια ουσία. Χαίρομαι όταν ο αποδέκτης λαμβάνει αυτήν την ουσία. Χαίρομαι όταν ο αποδέκτης επικοινωνεί με τον ποιητή. Χαίρομαι όταν ο ποιητής απαντάει στον αποδέκτη και όλα αυτά, γίνονται επί της ουσίας. Γιατί για εμένα, αυτή είναι η ουσία του ποιήματος.

Έχω δει αρκετά καλογραμμένα ποιήματα, αρκετές επιφανειακές επικοινωνίες, αρκετές φορές το σύντομο κολακευτικό ενδιαφέρον.
Το είναι της ποίησης για εμένα είναι αυτή η παραπάνω επικοινωνία.
Τι να το κάνω να διαβάσω χιλιάδες καλογραμμένα ποιήματα σε βιβλία, μεγάλων ποιητών. Ξέρω, πολλοί θα με κράξουν γι αυτό. Ίσως και εσείς.
Το να μιλάς με τον δημιουργό ενός έργου, ως αποδέκτης του...Είναι σα να σου μιλάει ο Δημιουργός της ζωής για την ζωή. Τι πιο ουσιαστικό ?
Αλλά υπάρχει ΦΟΒΟΣ.
Γι αυτό προτιμάνε όλοι να ζήσουνε την ζωή, να διαβάσουνε το ποίημα, να τους ταξιδέψει όπου βάλει η κεφάλα τους και να μην ρωτήσουν ποτέ τον δημιουργό, έστω κι αν δεν πάρουνε ποτέ απάντηση.
Αναρωτιέμαι, αν ποτέ ήταν οι ίδιοι δημιουργοί ενός έργου και άκουγαν τριγύρω ένα κάρο μελωδικές κλανιές, δεν θα εκτιμούσαν έναν άνθρωπο που θα τους ρωτούσε ΓΙΑΤΙ ? δεν θα το εκτιμούσαν ?
Αλλά βλέπεις υπάρχει ΦΟΒΟΣ.
Τέτοιος είναι ο φόβος, που προτιμούν να τους ταξιδέψει, όπου βάλει η κεφάλα τους. Τούτο το αποκαλούν επικοινωνία και ελευθερία.

[Neikos]

μα να μην μ πορω να συμπληρωσω τιποτα... ολα εχουν ειπωθει...
οπως ειπε και ο rak ενα τοσο δυνατο νοημα κρυβεται πισω απο φαινομενικα απλςε λεξεις...
η "πλατεια πεσοντων" θα πρεπει να ειναι ενας παραλληλισμος με την ζωη...
που πολυ ευστοχα αποπροσανατολιζεις τον αναγνωστη με το να ανφερει τα γεγονοτα που συμβαινουν σε αυτη...
ολες τις αντιθεσεις, και τις καταστασεις,... αλλα τελικα ολα καταληγουν σαν "χαραγμένα γράμματα στο μνήμα", που και παλι μεσα σε αυτο τον πλουτο της ζωης, κανεις δεν δινει σημασια...
ειναι πραγματικα ενα ωραιο εργο που σιγουρα αξιζει προσοχης!