Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δεν έχω τίτλο....

« στις: 24/09/05, 14:11 »

...αλλά παρόλα αυτά...

Ένα χάδι σαν τον άνεμο που απλώνει
στης ψυχής μου τη φουρτούνα την αρχαία
γύρω βράχια και το σούρουπο ζυγώνει
φίλος, θάνατος και πύρινη ρομφαία.

Μια φωνή που από χρόνια είχα ξεχάσει
μου μιλάει και λεει τα λόγια τα δικά μου
και μια πόρτα που θαρρούσα είχα χάσει
χάσκει ορθάνοιχτη, σαν έρεβος μπροστά μου.

Το χω μάθει πως τα βάθη είναι πόνος
μα μπορεί η σκοτεινιά τους να σου πρέπει
τ’ άγριο φως της καταιγίδας είναι ο πόθος
τη μισή ζωή θα ρθει να σου γυρέψει.

Αχ, ψυχή μου πόσο κόντρα να σου παω,
ποιο φτερούγισμα να πνίξω στην αρχή του
μ’ άγρια νύχια αφού το αίμα σου ζητάω
να το νιώσω, να το πνίξω στο φιλί σου.


Giteana
Να στε όλοι καλά

2

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Μονά - ζυγά (ή νυχτερινές περιπλανήσεις) (mp3)

« στις: 19/04/05, 14:07 »

Μονά – ζυγά

Έρχεσαι και φεύγεις στα κλεφτά,
δύο μονοπάτια η ματιά σου,
θα ’ρθει κάποια μέρα κι η σειρά σου,
μέσα σε μια ανάποδη ζαριά
Το τηλέφωνό σου θα ρωτάς,
μήπως κάπου έμπλεξα κι αργήσω,
μη με περιμένεις να γυρίσω,
φάε και κοιμήσου, γεια χαρά.

Νυχτερινές περιπλανήσεις,
χορεύουν άγρια οι αναμνήσεις,
τι να μου κάνουν οι εξηγήσεις,
τα θέλεις όλα μονά – ζυγά.

Χθες το βράδυ βγήκα να σε βρω
κι έκανα μια γύρα από τα στέκια,
μου ’πεσε στα ίσα η Αλέκα:
μη την ψάχνεις φίλε  στο ποτό.
Ξύπνησε ο άλλος μου εαυτός,
κι είπα δε μπορεί να παει άλλο,
μ’ έπνιξε παράπονο μεγάλο,
μα είχε απεργία ο Θεός.

Νυχτερινές περιπλανήσεις,
χορεύουν άγρια οι αναμνήσεις,
τι να μου κάνουν οι εξηγήσεις,
τα θέλεις όλα μονά – ζυγά.

Giteana

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΓΕΛΙΟ ΜΟΥ ΑΧΟΡΤΑΓΟ

« στις: 16/03/05, 19:39 »

Καλή σου μέρα της καρδιάς μου εσύ τραγούδι,
καλή σου μέρα της νυχτιάς μου αστροφεγγιά,
αγάπης όνειρο εσύ, και η χαρά μου,
του έρωτά μου ευωδιά, νωπό λουλούδι.
Γέλιο μου αχόρταγο στου κόσμου το συμβάν,
στο παρελθόν μου τέλος, κι όνειρο γλυκό
αυτή σου η εικόνα που τα μάτια μου κοιτάν,
γέλιο μου αχόρταγο και όνειρο γλυκό.
Δρόμοι, λουλούδια, ευωδιά στη σιγαλιά,
λόγια, τραγούδια χαρωπά, ζωή, χαρά,
με σένα αρχίζω και τις μέρες μου μετρώ,
με σένα θέλω τη ζωή μου να κυλώ.
Καλή σου μέρα στης καρδιάς μου το περβόλι,
που αγάπη άνθισε νωρίς απ’ το πρωί,
τι κι αν το σούρουπο σιμώνει και θυμώνει;
έχω το όνειρο καράβι και πανί.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ

« στις: 16/03/05, 19:18 »

Γιατί εγώ; γιατί ξανά; γιατί με σένα;
Καινούρια αρχή, πάλι ζωή, πάλι από σένα.
Πως να στο πω το σ’ αγαπώ;
Κάτι από μένα παίρνεις, και θέλω
να σε κοιτάζω, να σ’ αγκαλιάζω,
με τη χαρά μου να δοκιμάζω
τα όνειρά μου, και να φοβάμαι
όταν θυμάμαι.
Δική μου ρότα, ένα σου χάδι,
χαράς σημάδι, κάτι από σένα,
μόνο για μένα.
Ξέρω γιατί, απ’ την αρχή,
τώρα για πάντα.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

« στις: 16/03/05, 19:16 »

Πόλη μικρή, πατρίδα μου,
γλυκιά ανάμνησή μου,
πάνω σου στέκει το βουνό,
θάλασσα βρέχει τις χαρές σου,
αλήθεια πόσο νοσταλγώ
τις ομορφιές σου.
Πολύ πως βιάστηκα θαρρώ
να σε ξεχάσω,
μακριά να φύγω, να χαθώ,
να σε μισήσω,
να τιμωρήσω τόσο τη δύσκολη ζωή μου.
Δρόμοι απλωμένοι, που κοιτάν
σ’ ένα γαλάζιο θησαυρό,
δέντρα μικρά που συζητάνε,
στιγμές μου, αγάπες και χαρές,
πόσα μου λες.
Κάθε γωνιά σου μια ρυτίδα,
ή ένα χαμόγελο γλυκό,
κάθε σου ήχος κι ένας φίλος μου παλιός,
τώρα που πήγαν;
Πόλη μικρή, πατρίδα μου,
σε σένα θα γυρίσω,
με τη στερνή, την πιο γλυκιά,
την πιο μεγάλη αγάπη,
το όνειρο που αρνήθηκα,
σε σένα θα ζητήσω,
θα ξαναχτίσω…

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μόνη... (πάλι κάτι απο τα παλιά)

« στις: 06/03/05, 15:16 »

Τα χρόνια που ’χεις λείψει η πιο πικρή διαδρομή
κοιτάζω μες τα μάτια σου, μα δεν είσαι εκεί
σε μια φωτογραφία έχεις πάρει μορφή,
κι είμαι μόνη.
Ο χρόνος μου κυλάει σε τυφλή διαδρομή,
κι ενώ με προσπερνάει με κοιτάει στη στροφή
το μάτι του μου κλείνει κι έχει κιόλας χαθεί,
κι είμαι μόνη.
Παλεύω με τις σκέψεις κι είμαι πάλι μισή
χαμένο το παιχνίδι αφού λείπεις εσύ
κι αυτή η βροχή που πέφτει μου τρυπάει την ψυχή,
είμαι μόνη.
Ο ήχος της φωνής σου στο κενό μου αντηχεί
ματώνει η απουσία σου, σπασμένο γυαλί
στους δρόμους θα σε ψάχνω κι εσύ θα ’χεις κρυφτεί
κι είμαι μόνη.
Σαν έρημο τοπίο κι όλα γύρω μου γκρι,
κοιτάζω στον καθρέφτη, λεω δεν είμαι αυτή,
δεν είναι αυτή η ζωή μου, περπατάω σε σκοινί
μα είμαι μόνη.
Η αγκαλιά σου δίχτυ, μήπως και ζαλιστώ,
κοιτάζω, δεν υπάρχει, βλέπω μόνο κενό,
μ’ ακόμα και να πέσω, τι αλλάζει μ’ αυτό,
είμαι μόνη.

Καλό πράγμα να ξεσκονίζεις τα συρτάρια σου που και που....βρίσκεις πράγματα που είχες ξεχάσει κι εσύ ο ίδιος...Κάτι θα ξέρει το φενγκ σουι παραπάνω....

Giteana

7

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Εκεί ψηλά (mp3)

« στις: 04/03/05, 23:09 »

Κάτι ακόμα απο τα παλιά, απο την "Back Yard Band" εποχή..

Εκεί ψηλά, οι φασαρία έχει κοπάσει
οι μελωδίες είναι τόσο αληθινές,
ο τσαμπουκάς δεν έχει δρόμο να περάσει,
συγνώμη φίλε που σ’ έχω χάσει,
είχα καθήκον με ρητές διαταγές.
Εκεί ψηλά δεν έχουν σύνορα οι πατρίδες,
και τα σκουπίδια δε χορεύουν στο μπετό,
η πολιτεία δε φοράει ωτοασπίδες,
εγώ μαζεύω κρυφές ελπίδες και
κάποια μέρα, φίλε θα ρθω να σε βρω.

Εκεί ψηλά, στα πέλαγα του ονείρου
εκεί ψηλά, στο δεύτερο ουρανό
εκεί ψηλά, στα πέλαγα του απείρου
εκεί θα μάθω πια, κι εμένα ν’ αγαπώ…

Εκεί ψηλά, τα προσωπεία δεν μετράνε
και το πρωτάθλημα δεν είναι μιλητό,
οι παρεούλες στην οθόνη, δε φτουράνε
τα μεγαλεία παραπατάνε και τα ρολόγια
δεν αντέχουν στο κενό.
Εκεί ψηλά, οι ξένες γλώσσες δεν περνάνε
τα ζάρια έχουν εξίμισι αριθμούς,
οι φάλτσοι φίλε μου, συνέχεια τραγουδάνε
κι αυτοί που φύγαν, ξαναγυρνάνε,
το λάθος είναι το σωστό για τους θεούς.

Εκεί ψηλά, στα πέλαγα του ονείρου
εκεί ψηλά στο δεύτερο ουρανό,
εκεί ψηλά, στα πέλαγα του απείρου
εκεί θα μάθω πια, κι εμένα ν’ αγαπώ,
κι ας χαθώ…

Βασίλη, να σαι καλά, όπου κι αν είσαι.

8

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Σε ξέχασα... (και mp3)

« στις: 04/03/05, 22:57 »

Κάτι απο τα παλιά, απο τα πολύ παλιά, απο την εποχή των '"Back Yard Band", και το τότε ντέμο...

Σε ξέχασα

Βήματα, τσιγάρο, δύο και μισή,
ψάχνει το μπουφάν μου κάπου να σε βρει
κάτω απ’ τις αφίσες λόγια που είχες πει,
νύχτωσε η πόλη, νύχτωσες κι εσύ,
κόκκινη αγάπη, πράσινο φιλί
πίσω μου τα φρένα κλαίνε στη στροφή
λίγο παραπέρα δύο ναυτικοί
δίνουν τη φωτιά τους μ’ αντιπαροχή.
Σε ξέχασα, σε ξέχασα…
Πήρα τα στενά, τη σκιά μου προσπέρασα,
ήπια δυο ποτά και το χρόνο ξεγέλασα
μη μου ζητάς να κρατήσω κλειστή
την ομπρέλα μες τη βροχή…
έσκισα το γράμμα σου κι αδιάβαστο το άφησα,
άλλαξα τηλέφωνο, το στέκι παράτησα,
μη μου ζητάς μια καινούρια αρχή,
έχω παίξει, κι έχω καεί….
Σε ξέχασα, σε ξέχασα…
Σε ξέχασα, μα εσύ, ζητάς μιαν αφορμή,
και έρχεσαι κρυφά στα όνειρά μου,
σε ξέχασα, μα εσύ, διαλέγεις τη στιγμή,
που παίρνει διαβατήριο η αγκαλιά μου.
Σε ξέχασα…
Πάρκα και πλατείες, έρημοι σταθμοί,
τρέχει το μπλουτζίν μου σε διπλή γραμμή,
τα αλάρμ στους δρόμους έχω συντροφιά,
κόλλησαν οι δείκτες, δε σε θέλω πια,
σε ξέχασα… σε ξέχασα…
Σε ξέχασα, μα εσύ, ζητάς μιαν αφορμή,
και έρχεσαι κρυφά στα όνειρά μου,
σε ξέχασα, μα εσύ, διαλέγεις τη στιγμή,
που παίρνει διαβατήριο η αγκαλιά μου.
Σε ξέχασα…

Αν τυχόν ο Βασίλης (όχι ο Βασίλης του κιθάρα που δεν τον λένε Bill  ), αν τυχόν λεω τριγυρνάει στο δίκτυο και πέσει πάνω εδώ, θα θελα να ελπίζω πως δεν έχει αντίρρηση για τη δημοσίευση, και πως ελπίζω -μετά απο τόσο καιρό- να μη μου κρατάει ακόμα κακία...κι ακόμα αν θέλει, ας μου γράψει. Εγώ δεν έχω άλλο τρόπο να επικοινωνήσω...
Και Βασίλη, εγώ δε "σε ξέχασα"...

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Υπόσχεση

« στις: 26/02/05, 05:19 »

Υπόσχεση

Λίγο – λίγο χάνεται πια,
η ανάμνηση που έχω απ’ το πρόσωπό σου,
σβήνει η αφή απ’ τα δυο σου χέρια,
κι ύστερα η φωνή, τα γλυκά σου λόγια.
Έτρεμα τούτη τη στιγμή,
ήξερα πως θα ’ρθει, μα όχι και τι να κάνω,
ο χρόνος σβήνει όσα η καρδιά μου
θέλει να κρατά, θέλει να θυμάται.
Κομμάτια σκόρπια τώρα στο νου,
μια φωτογραφία δίπλα μου στο γραφείο,
και κάπου υπάρχει ακόμα στο βάθος
γέλιο φωτεινό, τ’ ακριβό σου γέλιο.
Κρατάω πάντα σα φυλαχτό
ότι από σένα ο χρόνος μου επιτρέπει,
στο αίμα μου μέσα κυλάς καιρό,
κι αυτό κανένας δε θα μου το κλέψει.

Giteana

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δικό μου, αλλά όχι "δικό μου"...Διασκευή "Το παιχνίδι της έμπνευσης"

« στις: 19/02/05, 23:37 »

Οι παρακάτω στίχοι είναι δικοί μου, αλλά όπως έγραψα και στον τίτλο, "όχι δικοί μου". Είναι μια διασκευή στο κομμάτι "Το παιχνίδι της έμπνευσης", που τραγουδά ο Βαγγέλης Γερμανός, κι αν δεν κάνω λάθος είναι του Γιοκαρίνη.
Ο λόγος που τους δημοσιεύω, είναι για να ξεκινήσω ένα θέμα με το εξής ερώτημα: Ποια είναι η άποψή σας για τις διασκευές; Το έχετε κάνει ποτέ, να "πατήσετε" δηλαδή σ' ένα ήδη έτοιμο κομμάτι και να γράψετε κάτι άλλο, δικό σας, είτε η διασκεύη αφορά τη μουσική, είτε τον στίχο;
Το θεωρείτε "λάθος" ή "μισή έμπνευση;"
Τέλος, αν είχατε την άδεια του δημιουργού τους, θα τα παίζατε εσείς λάιβ στη δική σας διασκευή;

Ορίστε λοιπόν οι στίχοι, και περιμένω τις απόψεις σας στο θέμα, αλλά και την κριτική σας στους στίχους.

Ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις,
τόσοι μήνες που δε γίνεται να υπάρχεις πια εσύ,
μα υπάρχω πια εγώ, χωρίς εσένα.
Κι ενώ ξέρω ό,τι πια δεν θα μπορείς,
να μ' ακούσεις όπως τότε και να τρέξω να κρυφτώ,
στα δυο χέρια σου, που είχες ανοιγμένα.
Κι όμως πια δε θέλω να είμαι
ένα κενό στο τίποτα
Κι όμως πια δε θέλω να ψάχνω
τα μάτια σου τ' απύθμενα
Κι ενώ καλά το ξέρω, η λύση για μένα
είναι πια να φύγω μακριά απο σένα,
ακόμα τον παλεύω, τον άνισο αγώνα
να καταφέρω μάτια μου να σβήσω τόσα χρόνια.
Πως σ' αγάπησα το ήξερες καλά,
κι ας μην μπόρεσα ποτέ τη λέξη αυτή να σου την πώ,
εσύ ήσουνα εκεί πάντα για μένα.
Όμως τώρα, να σ' αφήσω προσπαθώ,
γιατί ξέρω πως αν ήσουνα αγόρι μου εδώ
δε θα άντεχες τα μάτια μου κλαμένα.
Γιατί πια δε θέλω να είμαι
ένα κενό στο τίποτα.
Γιατί δεν αντέχω να ψάχνω
τα μάτια σου τ' απύθμενα
Εσύ έχεις φύγει, κι εγώ για να ζήσω
πρέπει να μπορέσω πίσω να σ' αφήσω
γιατί στο χρωστάω, μονάχα για σένα,
να χαμογελάω μπρος στα περασμένα...

Προσωπικά είναι απο τους αγαπημένους μου στίχους, και καθόλου δε με πείραξε που "πάτησαν" πάνω σε κάτι έτοιμο.
Ίσα ίσα, νιώθω χαρά και πως ήμουν τυχερή που υπήρχε ήδη κάτι τόσο όμορφο που μίλησε στην ψυχή μου, και με άφησε πάνω του να ξεδιπλώσω το δικό μου "παιχνίδι της έμπνευσης", βοηθώντας με να δώσω με λόγια αυτό που υπήρχε μόνο στην ψυχή μου ως εκείνη την ώρα...
Οι παραπάνω στίχοι είναι αφιερωμένοι στη μνήμη ενός ανθρώπου που του χρωστάω οτι με ταξίδευε σ' έναν κόσμο, σ' ένα υπέροχο παραμύθι, όπου η αγάπη είχε βρει την πιο όμορφη μορφή της...
Σ' ευχαριστώ, Χρήστο.

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μα άλλο τι να πω

« στις: 19/02/05, 04:18 »

Μα άλλο τι να πω

Το δάκρυ κόμπος στο λαιμό,
ψάχνω τα μάτια σου να δω,
μέσα στη φλόγα τους να λιώσω.
Με τα φτερά σου να πετώ,
στου έρωτά σου το σπασμό,
κι εγώ μαζί σου να χαθώ.

Οι ώρες κύλησαν αργά,
κι απ’ το μυαλό μου σαν καρφιά,
τις σκέψεις δε μπορώ να διώξω.
Η εικόνα σου γύρω παντού,
κι εσύ να βρίσκεσαι αλλού,
μες τα σκοτάδια του μυαλού.

Η αγκαλιά σου να κρυφτώ,
μέσα της πάλι να χαθώ,
ήταν κοντά για τόσο λίγο.
Δε φτάνει μάτια μου η στιγμή,
δε φτάνει ούτε η λογική
να σταματήσει τη σιωπή.

Μα ο δρόμος μου είναι μπροστά,
πρέπει να φύγω εγώ ξανά,
στη λογική να σε υποτάξω.
Αγάπη, φως μου και ψυχή,
πώς να κλειστείς σε μια γραμμή
η λογική μου αιμορραγεί.

Μα άλλο τι να πω,
καρδιά μου, πόσα θέλω να σου πω,
με ποια φωτιά να σε τυλίξω,
μα άλλο τι να πω,
το τέλος είναι εδώ, το ξέρω
και το ξέρεις, τι να πω.

Giteana

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παιχνίδια χαμένα

« στις: 16/02/05, 23:08 »

Παιχνίδια χαμένα.

Στο μυαλό σου εγώ θα είμαι πάντα κλεισμένη,
κι ας νομίζεις εσύ πως με είχες χαμένη,
κι όπως πέφτει η νύχτα μες της πόλης το δίχτυ,
θα μετράς τα κενά στων ψυχών την ομίχλη.
Θα κοιτάζεις ψηλά, θα ζηλεύεις τ’ αστέρια
που φωτίζουν ξανά τα ζεστά καλοκαίρια
τις στιγμές που θα δίνεις τα φιλιά τα κλεμμένα,
θα κοιτάς μακριά, και θα ψάχνεις εμένα.

Σου χα κάποτε πει, η αγάπη είναι η μόνη,
μας γκρεμίζει βαθιά, μα κρατάει το τιμόνι,
όσο και να το ψάχνεις το κλειδί είναι ένα,
μη γυρίζεις ξανά, σε παιχνίδια χαμένα.

Κάποια μέρα κι ενώ θα κοιτάς τα χαρτιά σου
σαν τον κλέφτη θα ρθω σ’ ένα γράμμα μπροστά σου
ξεχασμένο θα το βρεις μες το μαύρο συρτάρι
θα μυρίζει αμμουδιές κι αγκαλιές με φεγγάρι.
Κι όταν πάλι σκεφτείς τι να κάναμε λάθος,
αν κοιτάξεις καλά, θα ναι κάπου στο βάθος
όσο κι αν σε μπερδεύει του μυαλού μου το ποίημα
να θυμάσαι καλά, κανείς δεν ήταν το θύμα.

Σου χα κάποτε πει, η αγάπη είναι η μόνη,
μας γκρεμίζει βαθιά, μα κρατάει το τιμόνι,
όσο και να το ψάχνεις, το κλειδί είναι ένα,
μη γυρίζεις ξανά, σε παιχνίδια χαμένα.

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σαν τσιγγάνα...

« στις: 16/02/05, 22:47 »

Σαν τσιγγάνα

Ψυχή μου που ήθελες μόνο να ταξιδεύεις,
κι από λιμάνι σε λιμάνι να περνάς,
δίχως ποτέ όμως την άγκυρα να ρίχνεις,
περιπλανώμενη να μένεις, να γυρνάς,
κοίτα που τώρα σε εμάγεψε λιμάνι,
δες πως ο φάρος του γλυκά σε προσκαλεί,
κοίτα που ψάχνεις άγκυρα να ρίξεις,
ν’ αράξεις θέλεις –το πιστεύεις;– σε νησί.
Άλλα λιμάνια τώρα πια δε σε κρατάνε,
και οι Σειρήνες πάψαν να σου τραγουδούν
κοίτα λοιπόν που την Ιθάκη σου γυρεύεις,
κι όλες οι ρότες στην ακτή πως σε τραβούν.

Ψυχή πειρατική, παλιά τσιγγάνα,
με μαύρα, ξέπλεκα μαλλιά στην κουπαστή,
εσύ ζητούσες πάντα μόνο να κουρσεύεις
κι ίσα ν’ αγγίζεις της αγάπης το κρασί.
Μα ένα λιμάνι ο πειρατής σου έχει γίνει,
χρυσή αλυσίδα το φιλί που σε κρατά,
έχει πια κλέψει της ψυχής σου το καράβι,
να το κρατήσει θέλει πάντα στη στεριά.
Κι όμως, σου δίνει το κλειδί της αλυσίδας,
δεν σε κρατώ, σου λεει, το πέλαγο είν’ μπροστά…
μα δες λοιπόν που εσύ δεν θέλεις πια να φύγεις,
κοίτα πως πιάσανε τα μάγια του γερά.

Το πιο πάνω δεν είναι δικό μου, με την έννοια οτι δεν το έγραψα εγώ...Είναι όμως στην κατοχή μου, κι έχω την άδεια του προσώπου που το έγραψε να το δημοσιεύσω εδώ...
Παναγιώτη, σ' ευχαριστώ...ήταν απο τα πιο όμορφα δώρα γενεθλίων που πήρα...
Giteana

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μόνο εσένα

« στις: 15/02/05, 15:16 »

Δως μου λίγο απ’ το φως των ματιών σου,
δως μου λίγο γι’ απόψε ζωή,
αν τις νύχτες σ’ αγγίζει η κραυγή μου,
αν μ’ ακούς που φωνάζω είμαι εκεί.
Δως μου πάλι ένα φως στο σκοτάδι,
δως μου πίσω λίγο μπλε ουρανό,
μες τη νύχτα γίνε πάλι το χάδι,
αν μ’ ακούς να σου λεω σ’ αγαπώ.

Μόνο εσένα μπορούσα ν’ αγγίξω,
μόνο εσένα μπορούσα να δω
μόνο εσένα ζητούσα, να σβήσω
στο βαθύ το φιλί σου ένα ακόμα λυγμό.

Δως μου πάλι το ψέμα σου απόψε,
δως μου πάλι μια αλήθεια μισή,
μες τους δρόμους γυρίζει η ψυχή μου,
πριν με δεις, θα χω κιόλας χαθεί.
Δως μου κάτι, ν’ αντέξω τη νύχτα,
δως μου πάλι φωνή, ν’ ακουστώ,
έλα κι όλα τα δίχτυα σου ρίχτα,
πάλι απόψε σφιχτά να πιαστώ.

Μόνο εσένα μπορούσα ν’ αγγίξω,
μόνο εσένα μπορούσα να δω
μόνο εσένα ζητούσα, να σβήσω
στο βαθύ το φιλί σου ένα ακόμα λυγμό.

....Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου, κι είπα να χαιρετήσω την παρέα σας με κάποιους στίχους...Κριτικές ευπρόσδεκτες.
Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε πάντα...
Giteana