Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: MACMISIAS στις 18/10/08, 00:44
-
Θέλω από εδώ να συνεχίσω να στέλνω τους στίχους μου,έτσι ώστε να υπάρχει μία συνολική γνώμη από τους φίλους για τη γραφή μου.Ξεκινάω κάνοντας copy paste αυτά που έχω ήδη δημοσιεύσει χωρίς όμως να έχω κοπιάρει τις μέχρι τώρα απαντήσεις όσων παιδιών μου απάντησαν οι οποίες ακόμα υπάρχουν για όποιον θέλει να τις δει.Γι αυτό το λόγο μάλιστα άφησα και τις ημερομηνίες δημοσίευσης.Επίσης εδώ προσθέτω και τη σημείωση αν κάτι είναι μελοποιημένο και αν κάτι όχι. Στη περίπτωση που κάποιο από τα τραγούδια είναι και ηχογραφημένο δίνω και το link που κάποιος μπορεί να το ακούσει.Αν αυτό το θέμα δεν είναι σύμφωνο με τους κανόνες, δεν έχω κανένα πρόβλημα να το διαγράψω.
Ευχαριστώ. :)
ΛΟΓΙΑ
« στις: 14/10/08, 15:49 »
Λόγια, μόνο σκόρπια λόγια
απ΄το στόμα βγαίνουν
στις καρδιές δε μπαίνουν.
Φάτσες, όλο οι ίδιες φάτσες
που τα ξέρουν όλα
πίσω απ'το γυαλί.
Και ζούμε,δίχως φαντασία
εργασιομανία
όχλος και φωνές
Και ζούμε,δίχως σημασία
ατέλειωτη πορεία
ολοταχώς στο χθές.
Μελοποιημένο και ηχογραφημένο ( www.myspace.com/meresmeres )
Λάθος...
« στις: 27/06/08, 15:12 »
Οι ενοχές που θα'ρθούν θα σε ρίξουν
βαθειά σε ανήλιαγες,υπόγειες στοές
Μαύρη η ψυχή σου την πόρτα σου κλείσαν,
δεν σου αφήσαν μια ελπίδα να βγεις ,απ'αυτές.
Για ότι κάνεις λέει μην μετανοιώνεις,
μα εσύ το μετάνοιωσες χίλιες φορές.
Και στέκεις στο κέντρο της γης,κι όλο λοιώνεις,
παιδεύεις το νου σου,μ'αιτίες του χθές....
.............ότι κι αν λες ,δεν φταις.
Κι όλοι αυτοί που είπαν πως σ'αγαπήσαν,
κομμάτι απ'τις σάρκες σου πήραν μαζί τους.
'Εμειναν όσο σε χρειαστήκαν
κι έπειτα φύγαν να συνεχίσουνε,τη ζωή τους
Κι έμεινες μόνος σ'αυτό το σκοτάδι
που δεν έχει ούτε μία ακτίνα στο βάθος.
Να μην γνωρίζεις πρωί,μα ούτε βράδυ
με μία λέξη στ' αυτιά σου να ηχεί, ΛΑΘΟΣ.....
..............του χθες,ότι κι αν λες δεν φταις.
Μελοποιημένο.
Ελεύθερη πτώση με happy end...
« στις: 12/07/08, 03:44 »
Πίσω μου μια μανιασμένη φωτιά
μπροστά μου ένας ατέλειωτος γκρεμός
Ποτέ μου με τα ύψη δεν τα πήγαινα καλά
μα έγινε ο αέρας πια καυτός.
Πως βρέθηκες κι εσύ εδώ μαζί μου μικρή;
Το ξέρουν άραγε οι γονείς σου;
Πως έμπλεξες μαζί μου
δεν είναι η μορφή μου
το ξέρω, που σε τράβηξε εδώ...
Πιασμένοι χέρι χέρι,
με φίλο το αγέρι
θα σε σώσω,αν μπορέσω,να σωθώ κι εγώ...
Ελεύθερη πτώση,τα μάτια δακρύζουν
ο ίλιγγος έχει το τρόμο αδελφό
Ελεύθερη πτώση,σφιχτά σε κρατάω
κουράγιο τελειώνει σε λίγο ,το μαρτύριο αυτό.
Πιάσαμε πάτο μικρή μου...
το περίμενες πως θα'χε happy end,ένα τραγούδι σαν κι αυτό;
Άσε την άνωση να κάνει τη δουλειά της,
εμείς έχουμε να καθαρίσουμε, ότι βγάλαμε απ'το βυθό...
Να καθαρίσουμε μικρή μου
να εξαγνιστούμε και να αρχίσουμε ξανά,
ξανά, απ'την αρχή...
Προς μελοποίηση...
Ζωή
« στις: 09/06/08, 14:46 »
Σου χρωστάω ένα τραγούδι ζωή κι απόψε είπα να στο γράψω
Ένας ίλλιγγος μπροστά μου το άδειο χαρτί ,δεν ξέρω πως να σε περιγράψω
Το μέλλον, ποιό θα’ναι,ποιός θα΄μαι εγώ ,ποιό θα’ναι το ριζικό μου
Το αύριο ,το χθές, όλα είναι μπερδεμένα, μέσα στο μυαλό μου .
Πάντα μου δειχνες τόσο μεγάλη στοργή και πάντοτε ήθελα κι άλλη
Σαν ζητιάνος που έχει διπλή ζωή ,σαν γυναίκα που είναι τόσο επιθυμητή
Κι όμως τίποτα ,δεν της αρέσει επάνω της,ίσως τίποτα,δεν της αρέσει μέσα της.
Μου δινες τα πάντα μα εγώ δεν σ’εκτιμούσα και συνέχεια έψαχνα, για κάποια άλλη μούσα.
Και όπως έτσι τώρα κάθομαι και βλέπω την ανατολή,
Σκέφτομαι γι άλλη μια φορά πόσο ήσουνα γενναιόδωρη
Κι εγώ απ’όλα τα χρώματα ,το μόνο που έβλεπα ήτανε το μαύρο
Μα αλήθεια στο υπόσχομαι πριν το ηλιοβασίλεμα,απόψε, θα σε ξανάβρω.
Μελοποιημένο.
Αμαζόνα
« στις: 17/04/08, 19:32 »
Είναι μια αμαζόνα με κομμένο το μαστό
σαν πέφτει η νύχτα γίνεται του δάσους αερικό.
Παλεύει με φαντάσματα,ξένων και συγγενών
και με τα σάπια αισθήματα,φίλων και εραστών.
Είναι μια αμαζόνα ,με φαρέτρα άδεια από βέλη
μα μέσα της η δύναμη ,ένα ξίφος που όποιον θέλει
στο τέλος θα τον κόψει ,κομμάτια εκατό
κι αν θέλει θα το στρέψει στον ίδιο της,τον εαυτό.
Πόλεμος είναι η ζωή
πόλεμος που χάνεις ή κερδίζεις.
Τα όπλα σου θα στέψουν οι Θεοί
ή στον Άδη κολασμένη θα γυρίζεις.
Είναι μια αμαζόνα,που γνώρισα κι'εγώ
να στέκει πληγωμένη δίπλα στο ποτάμι.
Κι απάνω στις πληγές της,βοτάνι,γιατρικό,
όλα όσα έδωσε και γίνανε χαράμι.
Ξέπλυνε τα αίματα,τη σκόνη απ'τα μαλλιά,
με κοίταξε με βλέμμα αντρίκιο,θαραλλέο.
Και από τότε εγώ γυρνώ στα δέντρα ,στα πουλιά
και άτεχνα κι'αδέξια,την ιστορία της λέω.
Μελοποιημένο.
Κρύψε με
« στις: 20/03/08, 11:42 »
Κρύψε με μέσα σ'ένα όνειρο,
βαρέθηκα εδώ να ζω,
πλάι σε φωνές που τ' αυτιά μου τρυπούν,
έχω δει,όσα είχα να δω...
Κρύψε με μέσα σ'ένα σύννεφο,
να λούζομαι σε χρυσή βροχή,
θα έμενα εδώ,αν είχα σκοπό,
μα τώρα πια ,κανείς δεν έχει τι να πει...
Το τρένο φεύγει στις εννιά,
φεύγει και πάει ,στη Σαλονίκη,
μια ζωή ονειρεύομαι μια νίκη,
δως'τη μου και πάμε,αγκαλιά.
Περπατώ κι'όλα γύρω μου ξένα,
λες και μόνος είμαι ,στο κόσμο αυτό,
κρύψε με ,δεν αντέχω άλλο να πληγωθώ,
από δω και μπρος θα ζω,μόνο για σένα...
Μελοποιημένο.
Άλλη μια νύχτα
« στις: 20/03/08, 11:34 »
Άλλη μια νύχτα που γυρνώ,
στο σπίτι αργά και ρωτώ,
τον εαυτό μου πάλι,τι έκανε κι απόψε...
Ήθελε τάχα να ερωτευτεί,
ήθελε τάχα να γιατρευτεί,
απ'όλα αυτά,που του φορτώνουν κάθε μέρα...
Μά δεν έχω θάρρος πια για όλα αυτά,
να κρύβομαι πάντα,με μάθαν καλά
και σ'όσους μίλησα απόψε,πούλησα ένα ψέμμα...
Γιατί φοβάμαι πια να το πω,
αυτό το ερ'μο το σ'αγαπώ,
μαχαίρι η αγάπη με πλημμύρισε στο αίμα.
Άλλη μια νύχτα που γυρνώ,
μέσα στο σπίτι σαν αερικό,
και δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια,ή ένα όνειρο.
Κι όλη αυτή η μοναξιά,
που όμως γι'αυτή εγώ έφταιξα,
μ'ενοχές και όρια ,που στον εαυτό μου έβαλα...
Μα δεν έχω θάρρος να φύγω απ'αυτά,
να κρύβομαι πάντα με μάθαν καλά
και σ'όσους μίλησ' απόψε,πούλησα ένα ψέμμα
Γιατί φοβάμαι πια να το πω,
αυτό το έρ'μο το σ'αγαπώ,
μαχαίρι η αγάπη,με πλημμύρισε στο αίμα.
Άλλη μια νύχτα...
Μελοποιημένο και ηχογραφημένο. ( www.myspace.com/meresmakis )
Το "Άλλη μια νύχτα" μπήκε ως δεύτερη απάντηση γιατί ξεπέρασα τους 6000 χαρακτήρες ...
-
Τα τύπωσα για να τα μελετήσω .Θα τα μελετήσω και θα σου απαντήσω σύντομα !
-
ΙΣΩΣ ΑΝ Μ’ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ
Δεν έχω έμπνευση απόψε
δε μπορώ να γράψω τίποτα
Δεν έχω όνειρα απόψε
που να μη μένουν μισά
Βγαίνω στους δρόμους και βλέπω όλο μούρες
Για να μη πω την άλλη λέξη που’ ναι κακιά
κάνω ομοιοκαταληξία που τελειώνει σε «α»
Δεν έχω τίποτα απόψε για να σωθώ
Δεν έχω σχέδια απόψε θα κάτσω εδώ.
Μα ίσως αν μ’ αγαπούσες
Ίσως αν μ’ αγαπούσες
Ίσως αν μ’ αγαπούσες, να’ ταν αλλοιώς
Δεν έχω ενέργεια απόψε
και να με συγχωρείς
Τράβα μια τζούρα απ’ το ποτό σου
και κάθησε να σκεφτείς
Πόσοι ειν’ κλεισμένοι σε δωμάτια χωρίς ν’ αγαπιούνται
Για να μη πω την άλλη λέξη που’ ναι κακιά
κάνω ομοιοκαταληξία που τελειώνει σε «α»
Δεν έχω τίποτα απόψε για να σωθώ
Δεν έχω σχέδια απόψε θα κάτσω εδώ.
Μελοποιημένο και ηχογραφημένο. ( www.myspace.com/meresmeres )
-
Ποιός να συγκριθεί μαζί σου? Κάτι τέτοια κάνεις και δεν θα ξανατολμήσω να παραθέσω δικό μου μελοποιημένο κομμάτι. :)
Πέρα απ' την πλάκα, πολύ όμορφη δουλειά. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι ότι εξελίσεστε μουσικά και πνευματικά, είναι απολύτως εμφανές. Το "λόγια" είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι κατά την γνώμη μου, πραγματικά με καθήλωσε, αν και θα περίμενα περισσότερη μουσική έκταση στον δεύτερο στίχο.
Όσον αφορά την διαμόρφωση των εκτεθιμένων μελετών, με βρίσκει σύμφωνο, είναι και ο δικός μου τρόπος, νομίζω πως βοηθά στην διαμόρφωση ολοκληρωμένης γνώμης. Πολλοί έχουν διαφωνήσει με την συγκεκριμένη πρακτική αλλά αυτό δεν ενοχλεί.
Μια παρατήρηση μόνο. Θα μπορούσατε να παραθέτετε τα μουσικά κομμάτια και μέσω του Κιθάρα. Νομίζω πως το αξίζει.
-
Θα μπορούσατε να παραθέτετε τα μουσικά κομμάτια και μέσω του Κιθάρα. Νομίζω πως το αξίζει.
papou η παρουσιαση των κομματιων και γενικοτερα της μπαντας εχει γινει σε αλλο thread.νομιζω πως η επαναληψη δεν εχει λογο.οποιος θελει το βρισκει.
για τα υπολοιπα που ειπες με καλυπτεις κι εμενα.σου μενει να δεις και το οπτικο του θεματος παρακολουθωντας τις Μερες σε live. ;)
-
Pappou, taxfreesax, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια και την υποστήριξη. Η αλήθεια είναι ότι ο παππούς μου έδειξε το δρόμο, μιας και το έχει κάνει πρώτος με τα άσματά του. Η παράθεση των μουσικών κομματιών μέσω του κιθάρα είναι κάτι που θα γίνει στο μέλλον, απλά τώρα επειδή κάποια κομμάτια είναι από το πρώτο μας δίσκο και κάποια άλλα θα βρίσκονται στον δεύτερο που ηχογραφούμε αυτή την εποχή, θα παρουσιάσουμε μελλοντικά κομμάτια που θα έχουμε κάνει ως demo. Όσο για τον taxfreesax τι να πω, φίλε Παναγιώτη σ'ευχαριστούμε πολύ για την αγάπη που δείχνεις στις "Μέρες" και ελπίζω να καταφέρουμε όπως εσύ κατέβηκες στην Αθήνα να μας δεις, να έρθουμε και εμείς στα Γιάννενα να κάνουμε ένα live και να ξαναβρεθούμε από κοντά. Άλλο ένα τραγούδι λοιπόν
ΣΤΟΛΕΣ
Στολές οι άνθρωποι φοράνε κάθε μέρα
Μία ντουλάπα έχουνε γεμάτη απ' αυτές
Στολές στη δουλειά, στη διασκέδαση, στον "αέρα"
Λες και φοβούντε μήπως δούμε ποιοί είναι δίχως αυτές.
Κι είν' οι στολές αυτές μαγικές
σου αλλάζουνε με μιας τον χαρακτήρα.
Αυτόν δηλαδή που δεν είχες ποτέ
τον φοράς φουκαρά μου, τον φοράς βρε καρδιά μου
και βγαίνεις στη γύρα.
Στολές που φτιάχνουν εξωτικά, αλλόκοτα πουλιά
και τις πουλάνε ανάλογα με τα "γαλόνια".
Όσο πιο διάσημες τόσο πιο ακριβά
κι οι μόδες αλλάζουν να υπάρχει ποικιλία με τα χρόνια.
Κι ειν' οι στολές αυτές μαγικές...
Μελοποιημένο.
Υ.Γ Τις "Στολές" τις είχα ξαναδημοσιεύσει, αλλά για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι τις είχα διαγράψει. Για όποιον τις θυμάται... :)
Άλλα 2 τραγούδια για σήμερα.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ
Έχω ένα τραγούδι ένα πικρό βραχνά
Με καίει και με κάνει να κλαίω στα κρυφά
Είναι το τραγούδι το δικό σου (δις)
Δεν πρόλαβα ποτέ μου να στο πω
Το είχα κρυμμένο βαθιά μες το μυαλό
Είναι το τραγούδι το δικό σου (δις)
Μα….τώρα ήρθε η ώρα
Και θα στο πω… θα στο τραγουδήσω τώρα
Είναι μικρό…κι έχει λόγια απλά
Ποτέ μου δε σε ξέχασα (τρις)
Έχω ένα τραγούδι ένα πικρό γιατί
Με καίει και με κάνει να κλαίω σαν παιδί
Είναι το τραγούδι το δικό σου (δις)
Δεν πρόλαβα ποτέ μου να στο πω
Το είχα κρυμμένο βαθιά μες το μυαλό
Είναι το τραγούδι το δικό σου (δις)
Μα….τώρα ήρθε η ώρα
Και θα στο πω… θα στο τραγουδήσω τώρα
Είναι μικρό…κι έχει λόγια απλά
Ποτέ μου δε σε ξέχασα (τρις)
Μελοποιημένο και ηχογραφημένο. ( www.myspace.com/meresmeres )
ΑΝ ΕΙΧΑ…
Αν είχα μια αιτία, θα είχα κι αφορμή
για αυτή τη μελαγχολία που μου τρώει τη ψυχή
Θα ήμουν σαν εκείνους κάτω στο Μισισιπή
που τις νύχτες τραγουδάνε πως είναι blues η ζωή
Αν είχα ένα whiskey θα έκανα κεφάλι
θα μ’ έβλεπες και θα’ λεγες πως μοιάζω με ρεμάλι
που τη ζωή του ξόδεψε μέσα στην ηδονή
και που ποτέ δεν ένοιωσε αγάπη τι θα πει
Αν είχα, αν είχα
μια όμορφη έναστρη νύχτα
Θα σ’ είχα, θα σ’ είχα αγκαλιά
και θα σου’ λεγα μια γλυκιά καληνύχτα…
Αν είχα μια φωτιά, θα είχα και μια λάμψη
και θα της έδινα μια κλωτσιά για ν’ ανάψει
Παλιές μου ιστορίες, που ο νους τις έχει θάψει
ας γίνονταν ποτάμι, πύρινο να με κάψει
Αν είχα μια σημαία, στα ουράνια να σηκώσω
θα είχα και παλμό στις νότες μου να δώσω
Μα έχω μια ελπίδα, που στα πόδια με κρατάει
πως θα’ ρθει η μέρα που η ψυχή θα βρει ό,τι ζητάει
Αν είχα, αν είχα
μια όμορφη έναστρη νύχτα
Θα σ’ είχα, θα σ’ είχα αγκαλιά
Και θα σου’ λεγα μια γλυκιά καληνύχτα…
Μελοποιημένο και ηχογραφημένο. (www.myspace.com/meresmakis )
ΑΤΙΤΛΟ
Το σ'αγαπώ το'χεις ακούσει σε τόσα τραγούδια, το'χεις πει τόσες φορές.
Και μου ζητάς να το πω κι εγώ άλλη μια φορά,
να τ'ακούσεις απ'τα χείλια μου, μα τι τα θες.
Δεν ξέρω αγάπη τι είναι τελικά, αν είναι αυτό
που όλοι μου λένε πως είναι τριγύρω.
Δεν ξέρω αγάπη αν είναι αυτό που έχω εγώ να σου προσφέρω.
Αν είναι αγάπη μια οικογένεια, ένα σπιτικό, ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Ή μήπως είναι στο προσκέφαλό σου να ξαγρυπνώ
το πόνο σου να διώχνω, μαζί σου να υποφέρω.
Κι αν είναι απλά να μη ζω χωρίς εσένα ούτε μια μέρα...
Αν είναι αυτά, ή αν είναι κάτι άλλο άπιαστο, μυστήριο στον αέρα.
Δείξ' το μου εσύ που ξέρεις,
τι είναι αγάπη.
Δως το μου εσύ που ξέρεις,
τι είναι αγάπη.
Κι αν μου το μάθεις, τότε μπορεί κι εγώ να σ'αγαπήσω.
Κι αν μου το δείξεις, τότε μπορεί κι εγώ μ'αγάπης λόγια
να σου μιλήσω.
Τότε μπορεί μέσα μου ένας καινούργιος άνθρωπος να γεννηθεί.
Τότε μπορεί μέσα μου ένας καινούργιος κόσμος να χτιστεί.
Μα ως τότε θα ρωτάω τι είναι αγάπη.
Μα ως τότε όλοι θα θέλουν από μένα κάτι.
Κάτι που δεν ξέρω αν έχω να δώσω.
Κατι που για πάντα θα πληρώσω.
Μελοποιημένο.
Οποιαδήποτε ιδέα για τίτλο, ευπρόσδεκτη...
-
:hi:
Για τίτλο ίσως...
Ρωτάω για την αγάπη ή Ρωτάω τι είναι αγάπη
-
Έμενα με φτιάχνει πιο πολύ σαν τίτλος το "εσύ που ξέρεις"...
Είσαι ευαίσθητος ανθρωπος κι αυτό είναι ολοφάνερο...θα ήθελα να σε έχω φίλο μου...
-
Ευχαριστώ πολύ παιδιά για το ενδιαφέρον. :) Όσο για σένα qrusticks τα αισθήματα είναι αμοιβαία ;) .
-
Σσσσσσ....Καληνύχτα γλυκά μου
Δεν θέλουνε ν'ακούσουνε τ' αυτιά
μη τα παιδεύεις.
Συνήθισαν τα δύσμοιρα απαλά
να τα χαιδεύεις.
Να λες λογάκια που τους ταιριάζουν
με μια απαλή φωνή ν'ανατριχιάζουν.
Τις πλάτες σου γυρνάνε όταν φωνάζεις
και την ηρεμία τους ταράζεις.
Δεν θέλουνε ν'ακούσουν οι ανθρώποι
μη τους αγριοκοιτάζεις.
Προπάντων οι καλοί τρόποι
και να τους θαυμάζεις.
Να λες προγράμματα κι ωραίες ιδέες
να λες τραγούδια για όλες τις παρέες.
Κι εκείνες θα τα σιγοτραγουδούνε
και θα χουνε κι αυτοί
για σένα μια καλή
κουβέντα για να πούνε.
Μονάχα να μην τους ξυπνάς
ποιός είσαι συ,που τον ύπνο τους χαλάς...
24/10/2008 Ώρα 03.10
Προς μελοποίηση...
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ
Αυτά που έχω να πω
δεν είναι αυτά που όλοι θέλουν να πω
τους έχω συνηθίσει σε μελιστάλαχτα λογάκια.
Αυτά που έχω μέσα μου να πω
δεν είναι αυτά που περιμένουν να πω
τους έχω συνηθίσει σε πολιτικά "ορθάκια".
Αυτά που θέλω να πω
δεν έχουνε καμμιά σημασία.
Αυτά που θέλω να πω
περνάνε πρώτα απ'τη προσωπική μου λογοκρισία.
Αυτά που έχω να πω
θα τά' λεγαν άλλοι με θάρρος
περισσότερο απ'αυτό που έχω στ'αλήθεια εγώ.
Αυτά που έχω μέσα μου να πω
κι αυτή είναι όλη μου η αλήθεια
ας με κοιτάς με μάτι μισό,μονάχα αυτά μπορώ να πω.
Αυτά που θέλω να πω
δεν έχουνε καμμιά σημασία.
Αυτά που θέλω να πω
δεν κρύβουν μέσα τους ελευθερία
Αυτά που θέλω να πω
περνάνε πρώτα απ'τη προσωπική μου λογοκρισία
Για μια ζωή,για ένα κομμάτι ψωμί
αργά αργά, μου'σβησε όλη η φωνή...
Μελοποιημένο.
-
καλως ήλθες....
Μονάχα να μην τους ξυπνάς
ποιός είσαι συ,που τον ύπνο τους χαλάς...
αυτογνωσία...στις 3..00 το πρωί...;
μεγάλες αλήθειες πραγματευεσαι...
όμως αξιζει τον κόπο...
μπράβο απο εμένα...
Καλή συνέχεια...
-
Ευχαριστώ Λάμπρο, καλώς σας βρήκα... :)
-
Φίλε πολλές φορές το σκέφτομαι γιατί δεν κάθεσαι κάτω να ετοιμάσεις μια εξολοκλήρου δική σου δουλειά να μας κουφάνεις όλους ;
Γενικά είναι όλα υπέροχα και περισσότερο (για προσωπικούς λόγους) το ΑΝ ΕΙΧΑ.
Καλή συνέχεια Να είσαι καλά !!!
-
Φίλε πολλές φορές το σκέφτομαι γιατί δεν κάθεσαι κάτω να ετοιμάσεις μια εξολοκλήρου δική σου δουλειά να μας κουφάνεις όλους ;
Γενικά είναι όλα υπέροχα και περισσότερο (για προσωπικούς λόγους) το ΑΝ ΕΙΧΑ.
Καλή συνέχεια Να είσαι καλά !!!
Κάθε πράγμα στο καιρό του φίλε Αντρέα ;) Πάντως η καλύτερή μου στιγμή είναι όταν κάποιος "ταυτίζεται" έστω και για κάποια εποχή με ένα τραγούδι μου. Νομίζω ότι μπορείς να φανταστείς πόσο με γεμίζει κάτι τέτοιο όταν συμβαίνει...Thanx! :)
-
Φίλε Μάκη οι στίχοι σου με είχαν εντυπωσιάσει από τότε που ο Γρηγόρης (drummer στις Μέρες, για να γνωρίζουν όλοι σε ποιόν αναφέρομαι), μου είχε βάλει και είχα ακούσει τον πρώτο σας δίσκο. Κάτι που παρατηρώ πολύ συχνά είναι πως φωνές καλές, μέτριες κι εξαιρετικές υπάρχουν πάρα πάρα πολλές στην Ελλάδα. Αυτό που δύσκολα συναντά κανείς στις μέρες μας είναι αξιόλογοι στίχοι και συνθέσεις. Μπράβο ρε Μάκη. Σε εμένα πραγματικά δίνεις ελπίδα κι αν αναλογιστείς οτι μας χωρίζει (μάλλον) μια δεκαετία...μπορείς να αναλογιστείς πόσο σημαντικό είναι αυτό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ποίημα σου, μελοποιημένο και μη...οι λόγοι προφανείς... ;)
-
ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ
Σταμάτα τώρα να γκρινιάζεις
και μες τ' αυτιά μου να ουρλιάζεις,
εσένα δεν σου φταίει κανένας,
που είσαι στα πρόθυρα της τρέλλας.
Γιατί όταν κοίταζες τ' αστέρια
και τα 'θελες στα δυό σου χέρια,
με δανεικά πήγες να πάρεις
και τώρα δεν τα κουμαντάρεις.
Όσα σου λένε κάθε μέρα,
αυτοί που βγαίνουν στον "αέρα",
εσύ όλα τα πιστεύεις
με "νούμερα" επιβραβεύεις.
Αχ βρε κορόιδο άιντε ξύπνα,
αυτοί που σ'έχουν από δίπλα,
καθόλου εκείνους δεν τους νοιάζει,
τι τη ψυχή σου τη τρομάζει.
Εγώ δε θα σε χαιδέψω
μ' ωραία λόγια να σε μπλέξω,
που'χεις ανάγκη να ακούσεις,
θα πω τι λέει ο Πανούσης.
Μαράθηκε τώρα η ιτιά,
δεν ψήλωσε η λεμονιά,
στα Σάλωνα δεν έχει αρνιά,
ούτε παπάκι στη ποταμιά.
Φτωχή Ελλάδα, ένδοξη χώρα,
που χρόνια λες είναι μια μπόρα
και σαν μπόρα θα περάσει,
μ'όλους εμάς τα έχεις χάσει.
Είσαι για μας δεδομένη,
γυναίκα παραμελημένη.
Ιθαγενείς εκστασιασμένοι,
με την Ευρώπη ερωτευμένοι.
Μελοποιημένο
Η πλάκα βέβαια είναι ότι το έχω γράψει πριν από 5 χρόνια...Αλλά και πριν από 15 να το έγραφα πάλι μέσα θα ήμουνα...δυστυχώς! Δεν το βάζουμε κάτω όμως, έτσι; ;)
-
Με τίποτα φίλε με τίποτα
Η πλάκα βέβαια είναι ότι το έχω γράψει πριν από 5 χρόνια...Αλλά και πριν από 15 να το έγραφα πάλι μέσα θα ήμουνα...δυστυχώς! Δεν το βάζουμε κάτω όμως, έτσι; ;)
Με τίποτα φίλε με τίποτα :P
-
ΑΤΙΤΛΟ
Όνειρό μου ξεχασμένο,
κάπου κρύβεσαι θαρρείς,
κουράστηκα να περιμένω,
άργησες και συ να'ρθείς.
Της ζωής μου τα τόσα λάθη,
τα μετράω και ριγώ.
Έλα τώρα που έχω μάθει,
να ζητάω, να απαιτώ.
(ρεφραίν)
Έλα και σε περιμένω
και μην κρύβεσαι άλλο πιά.
Η ανθρώπινη η τρέλλα,
με το πόνο κολλεγιά.
Μόνο έτσι θα ξεφύγω,
απ'αυτή την ερημιά.
Όνειρό μου ξεχασμένο,
μη με βασανίζεις πια...
Θάνατος η περηφάνια,
μα κι ο φόβος, θάνατος.
Τα συνδύασα επιτέλους,
νοιώθω τώρα σίγουρος.
Πως αν έρθεις και σκαλίσεις,
μνήμες, πόθους, οράματα.
Ίσως έτσι να γλυτώσω,
απ' της ζωής τα τραύματα.
(ρεφραίν)
Έλα και σε περιμένω..........
Μελοποιημένο
ΜΙΑ ΓΡΙΑ ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΓΟΡΓΟΝΑ
Μια γριά κι αλκοολική γοργόνα,
ξέβρασε χθες βράδυ ο γυαλός.
Με ζεστή φωνή στη κρύα νύχτα του χειμώνα,
με ρώτησε αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος.
Κι εγώ της είπα "έχει πεθάνει από καιρό",
ελπίζοντας μαζί της να με πάρει και να χαθώ.
Μα για κακή μου τύχη μου είπε, "το ξέρω κι εγώ"
και μαζί της μοιράστηκα, τη τελευταία τζούρα απ'το ποτό.
Μια γριά κι αλκοολική γοργόνα.
Καμμία σχέση με του παραμυθιού.
Έφυγε ήσυχα, δεν έφερε τυφώνα.
Χάθηκε απλά στα δάση του βυθού.
Μελοποιημένο.
-
Έμενα με φτιάχνει πιο πολύ σαν τίτλος το "εσύ που ξέρεις"...
Είσαι ευαίσθητος ανθρωπος κι αυτό είναι ολοφάνερο...θα ήθελα να σε έχω φίλο μου...
Ευχαριστώ πολύ παιδιά για το ενδιαφέρον. :) Όσο για σένα qrusticks τα αισθήματα είναι αμοιβαία ;) .
:hi:
Για τίτλο ίσως...
Ρωτάω για την αγάπη ή Ρωτάω τι είναι αγάπη
Ουπς...Έτσι όπως έγραψα το παραπάνω φαίνετε ότι δεν θα ήθελα για φίλη μου τη Μαργαρίτα... :o :P Συγγνώμη κορίτσι μου, εννοείτε πως θα σε ήθελα για φίλη μου...Γράφω κάτι χαζομάρες εννίοτε... :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ
Οι ακόμα καλύτερες μέρες
που περιμένεις να'ρθούν
δεν θα'ρθούν μόνες τους να το ξέρεις
τους μοιρολάτρες δεν τους συμπαθούν.
Κοίτα εσύ να αλλάξεις
μέσα σου ψάξε να βρεις
τι είναι αυτό που σε κολλάει και
το "φως" να δεις δεν μπορείς.
Θα' ρθούνε πάλι οι ξερόλες
που θα σου πουν τα πράγματα πως είναι απλά
θα χαρείς για ένα-δυό λεπτά
και μετά θα δεις πως ειν' πολύπλοκα.
Πως να ταιριάξεις λογική με τα "θέλω"
πως να παντρέψεις σκοτάδι και φως;
Πως να κάνεις ένα βήμα πίσω και δύο μπρος,
πως να είσαι "βομβιστής" κι "ειρηνοποιός";
Πως να'χεις μια φαμίλια κι ένα βιός
κι όλα αυτά χωρίς να πρέπει, να σε δει γιατρός...
Οι ακόμα καλύτερες μέρες
δεν ξέρω στ'αλήθεια αν θα'ρθούν,
για το μόνο που παίρνω εγώ όρκο είναι
πως φιλότιμα το προσπαθούν...
Μα κι αν έρθουν και βρούνε τις πόρτες
των σπιτιών μας σφαλιστές.
Σε κουφών τις πόρτες κι αν βροντούνε
δεν πειράζει θα'ρθουν άλλες πιο καλές...
Μελοποιημένο
ΑΤΙΤΛΟ
Εκεί στο νότο που παίζαν τα blues
μετράγαν τη ζωή τους με ρυθμούς αργούς.
Κι εδώ στο Περαία με τα ρεμπέτικα
μετράγαν τους καυμούς τους με τσιγάρα σέρτικα.
Το πόνο του καθένα, του κορμιού τη σκλαβιά,
τη καψούρα του καθένα, τα ναρκωτικά.
Το πόλεμο, τη πείνα και τη ξενιτειά,
το θάνατο, τη πίστη και την απονιά.
Μα τώρα μοναχά η παραλία στενάζει
κάθε βράδυ μ'οδηγούς, πιωμένους "καμικάζι"
Εκεί στο νότο που παίζαν τα μπλουζ,
ζούσαν τη ζωή με νόμους ρατσιστικούς.
Κι εδώ στο Περαία με τα τέλια σπασμένα
τραγουδάγαν τα όνειρα τα καταδικασμένα.
Τη μαύρη μοίρα του ντουνιά, του εργάτη, του φτωχού,
του μεροκαματιάρη, του ορφανού του παραγιού.
Την αδικία που νοιώθεις στο πετσί σου καλά,
την εξουσία που σε δένει χειροπόδαρα.
Αποκοιμιέται ο κόσμος με τραγούδια της πλάκας,
νοιώθει ολοένα και πιο πολύ μαλ**ας...
Προς Μελοποίηση και εύρεση τίτλου...
-
Το τελευταίο είναι πολύ ωραίο και ο συνδυασμός πολύ ευρηματικός. Θα του έβαζα τίτλο α) Οι καημοί του Νότου ή β) Καημοί, ρεμπέτικα και μπλουζ
-
Merci κύριε Ιππέα... :)
-
ομμόρυθμες συγκρίσεις...ή εκει κι εδω...
-
Μπορείς να το ονομάσεις έτσι όπως γράφει ο Λάμπρος ,"Εκεί κι εδώ", είναι αυτό που ταιριάζει καλύτερα στο περιεχόμενο.
-
ΔΕΚΑ ΠΕΝΤΕ
Δεκαπέντε χρόνια και όλα τελειώσανε.
Τι πρόλαβα; Μερικά φιλιά και πεντ' έξη μπύρες.
Όλα μου τα όνειρα με το χέρι σου τα πήρες,
δεν χόρτασα, ήτανε λίγα όσα μου δώσανε.
Δεκαπέντε χρόνια και τι ήθελα;
Να ζήσω.Σ'ενα κόσμο καλύτερο.
Πρόλαβα μόνο μερικά τσιγάρα απ'το περίπτερο,
και λίγες βόλτες στη πλατεία των ηρώων μου.
Θα μάθεις και εσύ κάποτε αν είμαι τώρα ένα τίποτα
ή αν είμαι ένας άγγελος.Θα το μάθεις και εσύ.
Όμως εγώ το έμαθα σήμερα.Το έμαθα νωρίς.
Πολύ νωρίς...Ελπίζω εσύ να το μάθεις αργά.
Όχι όμως πολύ αργά...Όσο σου χρειαστεί.
Εγώ τώρα έφυγα.Εμένα πια δεν με νοιάζει.
Ούτε ο κόσμος σας, ούτε οι αδικίες σας,
ούτε η ανικανότητά σας να αγαπήσετε...
-
Συ-γκλο-νι-σμέ-νη!!!
-
Πολυ όμορφο και συγκινητικό!... Συγχαρητήρια!! :)
-
Πρόταση: Βάλε το κάπου ξεχωριστά αυτό το τελευταίο, πρέπει όλοι να το δουν Mac, χάνεται έτσι...
-
Εντάξει Γεωργία, θα κάνω μιά εξαίρεση...
-
ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Μου είπες να γράψω ένα τραγούδι για τη πόλη,
τη πόλη που ζω, αυτή που ζούμε όλοι.
Δεν είναι μιά έκθεση ιδεών από εκείνες τις παλιές, με το "θέμα"
"Η Πόλη μου".
Τη πόλη μου δεν τη ξέρω, δεν ξέρω και τους ανθρώπους
δεν ήρθα ποτέ μου σ'επαφή με αυτούς, δεν είχα τρόπους,
να τους μιλήσω , να τους γνωρίσω και να τους πω ποιά είναι η αλήθεια.
"Σας μισώ", "Σας αγαπώ", ή απλά "Αδιαφορώ"...
Κλεισμένος μέσα σε αυτά που μου μάθαν μια ζωή,
να υπάρχω μόνο εγώ και πέντε-έξη γνωστοί.
Τι να μάθω και πως να πάω παρακάτω,
μέχρι το Σύνταγμα και ποτέ, απ'την Ομόνοια πιο κάτω...
Αυτό δεν είναι δα και το πρώτο τραγούδι
που γράφτηκε για τη πόλη αυτή.
Για άλλον "διαμαντόπετρα", για άλλον μία "μάνα"
και γι' άλλονα απλά η Αθήνα η "τρελή".
Μα εγώ δεν τη ξέρω γιατί με μάθαν να φοβάμαι.
"Βόλτες μόνο να κάνεις ,εκεί που σε φυλάμε".
"Κι αν όλα αυτά αγόρι μου με πίστη εσύ τα κάνεις...
τότε κι εμείς θα σ'αγαπάμε".
Μα ξέρετε κάτι; Δεν θέλω πια "αγάπη" με αντιπαροχή.
Και ξέρετε κάτι; Δεν θέλω πια "προστασία" και "ησυχία".
Θέλω να μάθω αυτή τη πόλη, για να μπορέσω να τραγουδήσω
το τραγούδι μου "Της πόλης" και να'ναι αληθινό...
Προς μελοποίηση...
-
Aγαπητε φιλε MACMICIAS.
Πολυ καλη η ιδεα σου να τα συγκεντρωσεις και να τα εκθεσεις παλι ολα συγκεντρωμενα..τα διαβασα ολα...για ποιο να πρωτογραψω..καλλιτερα νασου γραψω πως ενοιωσα...με εβαλες σε ενα καγιακ και το εσπρωξες στο φουσκωμενο ποταμι.μονο ετσι θα μπορουσα να χαρακτηρισω τα συναισθηματα που μου κινησες.γυρισα ολο τον κοσμο βλεποντας αυτα που που ολοι οσοι το συνηθιζουν να ταξιδευουν δεν βλεπουνε.ωραιο ταξιδι!Αυτα που σου γραφω ειναι λιγα,πολυ λιγα.Εσυ εγραψες τα πολλα...
Η μουσικη σου,δενει απολυτα με το στιχο,την νιωθω οικεια,ειναι κοντα στην εποχη μου(ειμαι αρκετα μεγαλος ηλικιακα,ισως και ο μεγαλυτερος στο forum).Ευτυχως που υπαρχουν ακομη γκρουπ σαν το δικο σας να ασχολουνται και να προχωρανε μπροστα το ελληνικο κλασσικο ροκ.θελουμε και αλλα τετοια.τα χρειαζομαστε..
-
Πολύ ξεχωριστό το τελευταίο σου Μάκη,χαίρομαι που επνήλθες δριμύτερος στη στήλη μας!!! :)
-
Φίλε armagedon τι να πω και με τι λόγια να σ'ευχαριστήσω.Είναι πολύ όμορφο να ξυπνάς μιά Κυριακή πρωί και να βλέπεις ότι εκεί έξω υπάρχει ένας άνθρωπος (που όπως λες είναι από τους μεγαλύτερους του forum) που τον άγγιξε η μουσική σου και τα στιχάκια σου. Ξέρεις και εγώ είμαι από τους μεγαλύτερους και αν κρίνω από το mail στο προφίλ σου, μας χωρίζει μιά δεκαετία μόνο...Και λέω μόνο, γιατί στις δικιές μας γενιές είμασταν πιο κοντά από ότι ο σημερινός τριαντάρης με τον εικοσάρη, ή και εγώ που κοντεύω πιά τα σαράντα από τον τριαντάρη. Ζήσαμε τα εφηβικά μας χρόνια σε εποχές που οι πληροφορίες δεν ταξίδευαν τόσο αστραπιαία και που υπήρχε ο χρόνος να μοιραστούμε παρόμοιες μουσικές εμπειρίες. Τι νομίζεις ότι άκουγα και εγώ όταν ξεκίναγα να ακούω rock; Ότι και εσύ φίλε μου πάνω κάτω. Το ελληνικό κλασσικό ροκ ( ή το ελληνικό ροκ της Αθήνας όπως μου είχε πει παλαιότερα ένας άλλος φίλος χωρίς να θέλω να παραγνωρίσω τη σκηνή της Θεσσαλονίκης που έβγαλε πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες) είναι αυτό που αγαπάω και εγώ περισσότερο και προσπαθώ να υπηρετώ κόντρα σε όλες τις "σειρήνες" που το κατακρίνουνε ως αναχρονιστικό και ξεπερασμένο. Αλήθεια πότε ξεπεράστηκαν πραγματικά τα μπλουζ; Πότε ξεπεράστηκε το ροκ; Για μένα ποτέ. Όσο οι παρέες θα παίρνουνε μια κιθάρα και θα τραγουδάνε τραγούδια του Πρίγκηπα τόσο θα μένει αναμένη η φλόγα και απλά θα περιμένει κάποιους, πολύ πιο άξιους συνεχιστές από εμένα να τη μετατρέψουνε σε φωτιά. Είμαι λοιπόν πολύ αισιόδοξος για τη μουσική που αγαπάω.Και πάλι λοιπόν σε ευχαριστώ.
Γεωργία μου και εσένα σε ευχαριστώ για την εκτίμησή σου και την αγάπη σου.Θα επανέρχομαι όποτε νοιώθω ότι έχω κάτι να πω και όποτε θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. :)
-
τώρα τι να πω εγώ....? η εκτιμισή μου στο προσωπο σου ήταν γνωστή...ε τώρα έγινε και ακόμα μεγαλύτερη.....απίστευτη στίχοι....θα συμφωνήσω με κάποιον που είπε να τα μαζέψεις και να ετοιμάσεις μια δικιά σου συλλογή....θα ήταν τιμή μου/μας (σαν μπαντα) να μπορέσουμε να συνεργαστούμε με άτομα σαν κι εσένα....καλή συνέχεια.....
-
ΑΤΙΤΛΟ ΚΑΙ ...ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ!
Νοιώθω δονήσεις μέσα στη νύχτα,
πως ένας φίλος δεν περνάει καλά...
κι είπα να πω μιά καληνύχτα,
έστω έτσι, λίγο...συνθηματικά.
Έχει η ζωή πολλά ποτάμια
και κάποια είναι πολύ βαθειά.
Πάρε το χέρι μου ρε φίλε,
θα τα περάσουμε κι αυτά.
Μη φοβάσαι να ζεις ότι κι αν σου' τυχε ως τώρα,
σε σένα το χρωστάς και σ'όσους σ'αγαπούν.
Δεν ξέρω αν είναι καταιγίδα, ή αν είναι μπόρα
να θυμάσαι οι...βρεγμένοι, δεν φοβούντε να βραχούν.
-
Φιλε Macmicias,δεν ειναι μονο η μουσικη που μας φερνει κοντα και μας ενωνει..Κοινοι προβληματισμοι,σκεψεις,ευαισθησιες,ισως και λαθη καμια φορα..δεν αλλαζει φιλε μου ο ανθρωπος...μονο παραστασεις αλλαζει,στη ζωη του..το μεσα του,παραμενει το ιδιο..και αυτο κρυβει ολες τις πραγματικες αξιες της διαδρομης της ζωης μας...καποτε προβληματιζομουν,γιατι να σκεφτομαι ετσι?μηπως ειμαι προβληματικος?εδω, στο στεκι δικαιωθηκα... :)
-
Να'σαι καλά αρμαγεδώνα μου. Όλος ο κόσμος "προβληματικός" είναι και εδώ και έξω από εδώ.Η διαφορά για μένα βρίσκεται στο πόσο προσπαθεί ο καθένας μας να γίνεται έστω και μιά ιδέα σοφότερος μέρα με τη μέρα,χρόνο με το χρόνο, δεκαετία με τη δεκαετία, μέχρι να κλείσει τα μάτια του δηλαδή , γιατί ως γνωστόν η σοφία είναι αυτή που κάνει τη ζωή υποφερτή...Αλοίμονο σ'αυτούς που "ζούνε" την ηλικία τους σύμφωνα με τα δεδομένα που η κοινωνία έχει δώσει για κάθε ηλικία. Δεν ξέρουνε πόσα χάνουνε, κρίνοντας και κατακρίνοντας τις ευαισθησίες και τα όποια συναισθήματα των άλλων.Βιώνουν από τη μιά το περιορισμό που αναπόφευκτα έχουμε όλοι, του κορμιού που μεγαλώνει και δεν μπορεί να κάνει ότι έκανε εύκολα παλιά, αλλά από την άλλη εγκλωβίζουνε και το μυαλό τους και τη φαντασία τους και μένουνε καθηλωμένοι. Ζωντανοί-νεκροί... Ενώ τουλάχιστον κάτι προβληματικοί "σιτεμένοι" σαν εμάς μπορούνε και το "γλεντάνε" ακόμα...Καλημέρα φίλε μου... :)
-
Μακη , πόσο με συγκίνησες με αυτους τους στίχους...Τόσο αληθινοί, βγαλμένοι μέσα από την ψυχούλα σου!Δεν ξέρω για ποιον φίλο τους έγραψες, αν το διαβάσει όμως ,θα χαρεί πραγματικά που υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα γύρω του...
-
ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
Εκείνες τις παλιές μου επιθυμίες
κι αυτές τις πιο καινούργιες μου μαζί.
Τις πνίγω κάθε μέρα μέσ' τα "πρέπει"
τις λοιώνω κάθε μέρα στα "γιατί".
Αφού τριγύρω μου έχω ανθρώπους
που με χρειάζονται τόσο πολύ.
Χίλια κομμάτια λοιπόν ας γίνω,
εγώ κι ότι η ψυχή μου επιθυμεί.
Μιά αγκαλιά ορθάνοιχτη έχω πάντα
που τρέχουν όλοι μέσα της για να κρυφτούν.
Μα δεν τους δέχομαι από καλωσύνη,
τις ενοχές μου οι πράξεις μου ικανοποιούν.
Και μοιάζω στα μάτια τους Θεέ μου,
συγκροτημένος, ώριμος και δυνατός.
Το πόσο είμαι μοναχά εγώ το ξέρω,
μια αγκαλιά μπορεί να ψάχνω κι εγώ ο φτωχός...
Εκείνες τις παλιές μου επιθυμίες
κι αυτές τις πιο καινούργιες μου μαζί.
Οι Ερινύες μου στο διάολο τις στέλνουν
για να θαφτούν μαζί μου κάποτε στη γη.
Προς μελοποίηση...
-
Τις πνίγω κάθε μέρα μέσ' τα "πρέπει"
τις λοιώνω κάθε μέρα στα "γιατί"...
Μάκη, είσαι απίστευτος!!! ;)
-
Τις πνίγω κάθε μέρα μέσ' τα "πρέπει"
τις λοιώνω κάθε μέρα στα "γιατί"...
Μάκη, είσαι απίστευτος!!! ;)
Ευχαριστώ Γεωργία μου. Με τιμάς για ακόμα μιά φορά... ;)
-
Φίλε Μάκη τα σέβη μου για άλλη μια φορά .
-
Ευχαριστώ Αντρέα μου. Ήρθε η ώρα να αποκαλύψω και τη συμμετοχή μου στον διαγωνισμό...
ΑΛΗΘΕΙΑ
Ψάχνω την αλήθεια κι εγώ
όπως συμβαίνει με κάθε θνητό,
μέσα στα ψέματα.
Ψάχνω την αλήθεια να βρω,
στο μεγαλείο της για να ντυθώ,
"σιγά τα αίματα"...
Αλήθεια, είσαι έτοιμος για την αλήθεια;
Το ψέμα είναι γλυκό, το ψέμα σε χαϊδεύει,
το ψέμα σ' ερεθίζει και δεν σε παιδεύει.
Αλήθεια, είσαι έτοιμος για την αλήθεια;
Ψάχνω την αλήθεια εκεί
που κανένας δεν την έχει βρεί
μεσ' τα βιβλία μου.
Ψάχνω την αλήθεια αλλά,
το ψέμα μου με παρασέρνει απαλά
στη φαντασία μου
Αλήθεια είσαι έτοιμος για την αλήθεια;
Το ψέμα είναι γλυκό, το ψέμα σε χαϊδεύει,
το ψέμα σ' ερεθίζει και δεν σε παιδεύει.
Αλήθεια, είσαι έτοιμος για την αλήθεια;
Ψάχνω την αλήθεια, δήθεν τελικά,
πόσο μάταιη η έρευνα τούτη μοιάζει.
Μιας κι η πιο εύκολη ρίμα για την αλήθεια...
............................είναι τα παραμύθια.
-
Η συμμετοχή νούμερο ένα ε?
Εσύ έστειλες τον εναρκτήριο στίχο. λοιπόν θα έπρεπε να το περιμένω … πρώτος στον αγώνα όπως πρέπει, και σου πρέπει..
-
Ναι ναι, όπως στη πρώτη γραμμή οι φαντάροι στο μέτωπο...και με φάγατε μπαμπέσικα... ;D Άντε τώρα γιατί τα έχω πάρει... :P Αλήθεια και κουραφέξαλα...Δεν υπάρχει αλήθεια ρεεεεεεεεε..."Όλα είναι ένα ψέμα, μιά ανάσα μια στιγμή", "Ζούμε μέσα σ'ένα όνειρο που τρίζει, σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας"..."Κι εσύ γυρεύεις την αλήθεια στης Χαλιμάς τα Παραμύθια", τόσοι και τόσοι το'χουνε τραγουδήσει...Τώρα θα μου πεις ,"Θα τα έλεγες αυτά αν έβγαινες πρώτος;"...Να............σου πω.....Ας το εξετάσωμεν το πράγμα ψύχραιμα....Εεεεχμ, τι λέγαμε; ;D ;D ;D
Ναι ρε ποιά αλήθεια μου τσαμπουνάτε!!! :D :D ;D ;D ;D ΑΥΤΑ! :burn
-
Μάκη μου, η αλήθεια βρίσκεται όντως σε άμεση συσχέτιση με την λογική. Άνευ Λόγου η ένοια της αλήθειας δεν έχει νόημα (και όχι δεν υπάρχει).
Εν κατακλείδι και για να μην κουράζομαι:
Αυτό που θεωρείς γι' αλήθεια
είναι όντως παραμύθια
που στα έχουνε σερβίρει
για να μην υπάρχει απείθεια.
Κι έτσι και εσύ δεν ψάχνεις
ότι δίνουνε τα χάφτεις
κι όταν ψάχνεις για το σώμα
βάζουν "τρ" και είναι στρώμα.
Και αυτοί δεν ασχολούνται
-έχουν άλλα να δονούνται-
και εσύ γίνεσ' ωραίος
φέρελπις και "θαραλέος".
-
Μια λυση σου προτείνω ως ΑΛΗΘΙΝΗ απάντηση... σε όσους προσπέρασαν την δικη σου ΑΛΗΘΕΙΑ...
Μια δυνατή μουσική και μια άψογη ερμηνεία...
Εσυ μπορείς να το κάνεις.... και ισως οχι μόνο, στην δική σου αλήθεια...
Αυτό ήταν και το νόημα...στ' αλήθεια... κίνητρα και δυνατότητες συνεργασιών
κι ευχομαι αλήθεια, μα την αλήθεια και για την αλήθεια να πετυχει...
Για την δικη σου τώρα...μην χανεις λεπτό!!! περιμένουμε να την ακούσουμε...
-
Φίλε Μάκη τα σέβη μου για άλλη μια φορά .
κι απο μενα ! τιμη καi δοξα στο macmisia 8)
-
Ευχαριστώ κύριοι. Η μουσική είναι ήδη έτοιμη και θα δουλευτεί αναλόγως.
Η αλήθεια του καθένα είναι έργο φοβερό,
που δεν μοιάζει με κανένα, ούτε με θρίλλερ
ουτε μ' αστυνομικό.
Την αλήθεια του καθένα
νύχτα αν την δεις θα φοβηθείς.
Απ΄το τρόμο θα ουρλιάξεις
και θα τρέξεις να κρυφτείς.
Και τελικά η αλήθεια του καθένα...
................είναι τα ψέμματα!
Και αυτό μελοποιημένο...
-
Εμπνεόμενος από το παραπάνω:
Η αλήθεια μου, η αλήθεια σου, η αλήθεια του.
Ο νόμος μου, ο νόμος σου, ο νόμος του.
Η δικαιοσύνη μου, η δικαιοσύνη σου, η δικαιοσύνη του.
Η εκδίκησή μου, η εκδίκησή σου, η εκδίκησή του.
Ο χαμός μου, ο χαμός σου, ο χαμός του.
Πετυχημένοι είναι οι στίχοι που κεντρίζουν την σκέψη. Μάκη, αναδεικνύεσαι σε μαιτρ!
-
ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ Κα ΦΑΡΛΑΚΟΥ
Από τη λίμνη του Πλαστήρα,
μέχρι την Εύβοια, στα Στύρα.
Κι από τις εκβολές του Πηνειού,
μέχρι τις ρίζες του κακού.
Ψάχνεις για νά'βρεις μία μπύρα,
τη τελευταία σου εγώ τη πήρα !!!
Σε σούπερ-μάρκετ Α-Β
να πας να πάρεις να γίνεις πίτα!
Και το μυαλό μου είναι θολό,
πω πω πω πω,
πω πω πω πω!
-
Άλλο ένα ποιοτικό αριστούργημα παγκοσμίου κλάσεως θα έλεγα . ;D ;D ;D
-
Συμφωνώ απολύτως με τον προλαλλήσαντα, και επαυξάνω:
Ήρθες και είδες κι έγραψες και την καρδιά μου πήρες
είναι σαν να με κέρασες ένα κιβώτιο μπύρες.... :D :D :D
-
Άλλο ένα ποιοτικό αριστούργημα παγκοσμίου κλάσεως θα έλεγα . ;D ;D ;D
Άτιμη κοινωνία που άλλους τους κατεβάζεις και άλλους τους ανεβάζεις στα...Τάρταρα ;D
Συμφωνώ απολύτως με τον προλαλλήσαντα, και επαυξάνω:
Ήρθες και είδες κι έγραψες και την καρδιά μου πήρες
είναι σαν να με κέρασες ένα κιβώτιο μπύρες.... :D :D :D
Παππού με τα ωραία σου,
παππού με τα καλά σου,
να χαίρεσαι τις μπύρες σου
μα και τη τσικουδιά σου.
Παππού με τα σπουδαία σου
και με την ομορφιά σου,
στ'αλήθεια να σε χαίρονται
τα εγγόνια, τα παιδιά σου!!! ;) :D
-
ΓΕΜΙΣΕ Η ΑΘΗΝΑ
Γέμισ' η Αθήνα από ένα σωρό ειδικούς,
ψυχολόγους,ψυχοθεραπευτές και ψυχίατρους.
Κι ειν' κι αυτό που λένε από παλιά, ειρωνεία τραγική
οι περισσότεροι από δαύτους δεν πιστεύουν, ούτε καν στη ψυχή.
Ο φόβος έχει κυριεύσει τους δρόμους, όλα τα στενά.
Κανένας δεν κοιτάει κανένανε κατάματα.
Μα κατά τ' άλλα όλοι θέλουνε "ποιότητα ζωής",
που να το πεις και να μη γελάνε ακόμα, που να το πεις.
Γέμισ' η χώρα από ένα σωρό ειδικούς,
καφρολόγους, χεσολόγους, κοινωνικοκριτικούς.
Μιά μέρα που αρρώστησα είδα τι κατάρα να'σαι νοικοκυρά,
να βλέπεις πρωινάδικα και καπάκι μεσημεριανά.
Και τελικά όλοι ψάχνουν μ'αγωνία , "αυτό το κάτι τις"...
που θα αλλάξει τους ρυθμούς μίας ατέρμονης ζωής.
Ζώντας ζωές μέσα από τύπους, μόδες, συνταγές για ζυμαρικά...
Ε ρε τι πλάκα που έχει η δική μου η γενιά...
Μελοποιημένο
-
Πολύ ωραίο φίλε μια και είναι μελοποιημένο θα ήθελα να το ακούσω κάποια στιγμή.
-
LEAVE OR STAY
Sometimes i wonder, sometimes i'm blank.
Sometimes i feel that for some time ,
i want to paint it all black.
Is it a fear? Is it a pain?
Or is it that i was always a pone in the game...?
Girls and women, have passed me by
they all left me down on my knees, and cry.
Is it a fear? Is it a pain?
Or is it that i was always a pone in the game...?
So i wonder...yes i wonder...to
Leave or stay?
Sometimes a desert and sometimes a beach.
Sometimes i freeze and i can't move an inch.
Is it a fear? Is it a pain?
Or is it that i was always a pone in the game...?
This is the real world, i have to face
full of prizes and recognitions i must chase
But Is it a fear? Is it a pain?
Or is it that i was always a pone in the game...?
So i wonder...yes i wonder...to
Leave or stay?
Αυτό φίλοι μου είναι ένα από τα ελάχιστα αγγλόφωνα τραγούδια που έχω γράψει. Δεν είμαι και ο καλύτερος χειριστής της συγκεκριμένης γλώσσας, γι αυτό εκτός από την κρίση σας στο στίχο, θα επιθυμούσα και μερικές γλωσσικές διορθώσεις αν χρειάζονται, από όποιον από εσάς είναι καλός γνώστης των Αγγλικών...Thanx! ;)
Μελοποιημένο...
ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ
Περνάει ο καιρός και φεύγουνε οι μέρες,
φεύγουν οι φίλοι, όπως τους ήξερες παλιά.
Πιάσαν δουλειά, βάλανε βέρες
κι υποκρίνονται πως τα ξέρουν
όλα "και καλά"...
Και μονάχα εγώ λες και μένω πάντα ο ίδιος,
δεν προχωράω, παρά στέκω εδώ.
Μες το μυαλό μου ,ένα όνειρο, ένας μύθος,
φοράω το ίδιο, τριμμένο παλτό.
Τις νύχτες τις έρημες, θα σουλατσάρω
ψάχνοντας για στέκια που κλείσαν από καιρό.
Με γέρικο ύφος , πάντοτε θα ροκάρω,
η ζωή θα με τραβάει, δεν θα την οδηγώ.
Και πάντα θα βρίσκομαι δυό βήματα πίσω,
δεν θα προλαβαίνω τη κάθε ευκαιρία,
που θα μπορούσε να με πάει, εκεί που θέλω να ζήσω.
Που θα δώσει σ'όλα αυτά , κάποια σημασία.
Μελοποιημένο...
-
Μου αρέσουν όλα τα κομμάτια.Έτσι να υπάρχουν πάντα και άνθρωποι που παλεύουν για τη μουσική...
-
ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Ως πότε θα κρύβεσαι απ'τα αισθήματά σου;
Ως πότε θα πετάς τα σκουπίδια σου επάνω μου;
Ως πότε θα κάνεις ταξίδια για να γλυτώσεις απ'το εδώ...
Ακόμα δεν κατάλαβες πως όπου κι αν πας ,
θα κουβαλάς, πάντα τον ίδιο εαυτό;
Θα σε παίρνει από πίσω φιλαράκο,
βήμα μονάχος σου να κάνεις μη ζητάς.
Θα σου λέει "τσίριξε μικρέ μου ανθρωπάκο
μου αρέσει και το κέφι μου δεν το χαλάς"
Ως πότε μανάρι μου θα βρίζεις όλους εκείνους,
που απλά κάναν το λάθος να πιστέψουνε σε σένα;
Ως πότε θα τα κάνεις όλα "που**να",
μόνο και μόνο για να τραβήξεις μιά γ**ημένη προσοχή;
Ως πότε; Ως τότε;
Τότε που θα κάνεις τον απολογισμό σου
και που μπορεί να έχεις και πολλά λεφτά.
Ίσως να'χεις και δυό τρία παιδιά,
αλλά αγάπη;
Πότε θα μάθεις ν'αγαπάς και να το λες ;
Πότε συγγνώμη θα μάθεις να ζητάς σαν φταις ;
Οι στίχοι θα'ναι η μόνη σου καταφυγή,
αλλά το χάδι εκείνης, που;
Απλά μια δικαιολογία, ότι δεν είχες άλλη επιλογή...
-
ΠΗΡΑ ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΟ ΓΥΑΛΙ
Πήρα καρδιά, από γυαλί
πήρα ψυχή, ψυχή από λάσπη.
Ώρα μηδέν για τη ζωή,
τον εαυτό μου έχω χάσει.
Γιατί σαν δεν έχεις όνειρο,
σαν δεν έχεις μία ελπίδα,
δεν σε νοιάζει να ρωτάς
και σέρνεις βαριά, αλυσίδα.
Να μη το ψάξεις, τι φταίει για όλα αυτά
είναι τα χρόνια που ζούμε τρελλά.
Και τα τραγούδια δε λένε πολλά,
μιάς και κανείς δεν ακούει, τους στίχους πια.
Πήρα καρδιά, από γυαλί,
πήρα ψυχή, ψυχή από λάσπη.
Φοβάμαι μήπως και βρεθεί
κάποιος και μου τη σπάσει...
Αυτό οφείλω να πω εδώ ότι είναι μιά παλιά συνδημιουργία με την Σοφία Σουλιώτη. Το τελευταίο τετράστιχο είναι ολόκληρο δικό της , καθώς και το δίστιχο "Πήρα καρδιά από γυαλί,πήρα ψυχή, ψυχή από λάσπη."
Όλα τα άλλα είναι γραμμένα από εμένα. Άσχετα από αυτό δείτε το σαν ολότητα...
Μελοποιημένο...
-
.
Φοβάμαι μήπως και βρεθεί
κάποιος και μου τη σπάσει...
Μην φοβάσαι φίλε η καρδιά του μουσικού είναι φτιαγμένη από παράξενο υλικό όσες φορές και να σπάσει ξαναγεννιέται μέσα απτήν τέφρα της …
-
ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Με τον χρόνο, τον πιο μεγάλο μου εχθρό
και φίλο μου συνάμα,
βρισκόμαστε κάθε πρωί, τα λέμε,
στο καθρέφτη μου αντάμα.
Καμμιά φορά, "σταμάτησε" του λέω
και του γκρινιάζω
και κείνος λέει "πλάκα έχεις"
και τότε νευριάζω.
"Δε κάνω πλάκα κολλητέ,μα μου τη δίνει
σαν βλέπω κι άλλη μια ρυτίδα".
Και κεινος απαντάει, "ακόμα δεν κατάλαβες
πως είν'αυτή πυξίδα;"
"Που σ'οδηγεί σε όλα αυτά
που'θελες από μικράκι;
Εδώ που έφτασες, έφτασες γιατί,
κυλούσα σαν νεράκι"
"Μα εμένα μου φαινότανε καμμιά φορά αιώνας"
"Κι εμένα τη γνώμη μου αν θες,
μου φαίνετε αλήθεια σαν εχθές,
που έβλεπα να χτίζετε, ο μέγας Παρθενώνας"
"Ρε άι παράτα μας κι εσύ κι όλα σου τα ρολόγια,
για να μας ρίχνουν σ'έφτιαξαν, του κόσμου τα λαμόγια"
Κι έτσι όλο μαλώνουμε σαν δυο μίζεροι γέροι
μα πάντα είμαι περίεργος, ο χρόνος τι θα φέρει...
-
Πανέξυπνοι στίχοι Μάκη,μου άρεσαν πάρα πολύ! Τι λες, τον σπάμε τον καθρέφτη να ηρεμήσουμε;Αλλά, θα μου πεις, μετά με ποιόν θα τσακωνόμαστε; ;D
-
Πανέξυπνοι στίχοι Μάκη,μου άρεσαν πάρα πολύ! Τι λες, τον σπάμε τον καθρέφτη να ηρεμήσουμε;Αλλά, θα μου πεις, μετά με ποιόν θα τσακωνόμαστε; ;D
Και τα 7 χρόνια γρουσουζά που τα βάνεις; Αχ Γεωργία, τουλάχιστον να γινόμασταν σοφότεροι...Μάλλον προς το μωρότεροι το κόβω...(για μένα μιλάω δηλαδή... ::))
-
ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΟΥ
Μιά ζωή πίστευα ότι μάλλον ήμουνα δειλός,
μιας και αργούσα πάντοτε να πάρω αποφάσεις.
Μπροστά στους μύθους ένοιωθα πάντοτε μικρός
τους τσακωμούς απέφευγα και όλες τις εντάσεις.
Κλεισμένος στο καβούκι μου τις πιο πολλές φορές
φίλους είχα ελάχιστους, κορίτσια μετρημένα.
Μονάχος σχεδόν πάντοτε σ'ολες τις κακοτοπιές
πέρασα ατελείωτα βράδυα μεθυσμένα.
Και να που τώρα πέρασαν σχεδόν σαράντα χρόνια
χρόνια που πάμπολες φορές εγώ τα έκανα θάλασσα.
Μπορεί να μην ήμουν Διγενής στα μαρμαρένια αλώνια
μπορεί ετούτο το κορμί με χαρακιές να χάλασα,
μα όμως δειλό δεν θα σε πω, εντέλει φίλε Μάκη...
Στις θάλασσες που έκανες, ήσουνα καπετάνιος
κι άλλες φορές και πειρατής και κλέφτης συ μεγάλος.
Κι αν χρόνια τόσα πέρασαν και σ'άφησαν με ένα μάτι
και πόδι ξύλινο και γάντζο στο'να χέρι,
αυτά είναι παράσημα που ο χρόνος τα'χει φέρει
Κι απ'ολα όσα έζησα αυτό μου έχει μείνει
πως για όλα εγώ ανέλαβα στο τέλος την ευθύνη...
-
Αντρίκιο κομμάτι φίλε … αυτό μόνο.
-
Η Πριμαντόνα...
Εγώ θα απαντάω με τραγούδια
σ' όλους αυτούς που με περιφρονούν
Σε πίστες θα τους πετάω λουλούδια
ελπίζοντας πως δεν θα μαραθούν.
Γιατί αν κάτι μου έχει απομείνει,
δεν είναι οι αγάπες, ούτε οι φίλοι τελικά.
Είναι μονάχα κάτι άγιες μελωδίες,
που κρύφτηκαν στο είναι μου βαθειά.
Και κάποτε στο τέλος του αγώνα
θα λένε "να η μητέρα, η πριμαντόνα"
Τις νότες μου με τίποτα δεν αλλάζω,
μου στάθηκαν σε όλους τους καυμούς.
Μ' αυτές σαράντα χρόνια αναστενάζω,
λικνίζομαι με όλους τους καιρούς.
Γιατί αν κάτι τώρα έχει μείνει,
δεν είναι οι σχέσεις οι αδελφικές.
Είναι μονάχα μιά σπασμένη μι καντίνι
είναι και κάτι φρασούλες μυστικές.
Που κάποτε στο τέλος του αγώνα,
θα τραγουδάν, "να η κυρά, η πριμαντόνα"
Αλλοίμονο ποτέ σου δεν το είδες,
ανάγκη πόσο είχα να σου πω.
"Βγες απ'το τούνελ που σε μάθανε να σκάβεις
ένα τραγούδι σου, θα ήταν αρκετό."
Σε άλλους κόσμους να σε μεταφέρει
σε άλλη ρότα τη καρδιά σου να οδηγεί.
Να μην υπάρχει μόνο , ότι σε συμφέρει
και η εικόνα σου λιγάκι ας τριφτεί.
Για να μπορείς κι εσύ στο τέλος του αγώνα,
να' σαι κι εσύ μία γριούλα πριμαντόνα.
-
ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΣΟΒΙΤΕΣ
Κάποιοι φχαριστιούντε με το τίποτα
Και το τίποτα γι’αυτούς είναι τα πάντα.
Τα οράματα, τους φαίνονται πια ύποπτα.
Και το φάλτσο τους ,
μελωδική μπαλλάντα.
Κάποιοι φχαριστιούντε με το να’χουνε,
τα ίδια τόσα χρόνια, απωθημένα.
Και πριν την νιότη ζήσουν,να γεράσουνε.
Κρατώντας πόθους ,συναισθήματα,
ισόβια φυλακισμένα.
Κάποιοι είναι ισοβίτες
Έξω απ’τη φυλακή
Κάποιοι είναι τρωγλοδύτες
Κι ας ζούνε μέσα στη χλιδή
Κάποιοι είναι ήδη γέροι
Απ’τα τριάντα οκτώ
Διαλέγουν ότι τους συμφέρει
Με το μικρό τους το μυαλό
Μιά καρδιά νεκρή…
Κάποιοι μάθανε να υπομένουνε
Κι αυτό να είναι μεγάλη αρετή
Το τίποτα πια να περιμένουνε
Κι η ζωή τους να είναι
Όλη μιά στιγμή
-
Μου άρεσαν οι στίχοι σου Μάκη.Όπως πάντα, 100% αυθεντικοί και βγαλμένοι μέσα από την ψυχή σου, σαν ένα κρυφό παράπονο ;)
-
Eιναι παραξενο ισως πως ειναι δυνατον οι στιχοι σου,να περιεχουν τοσες αληθειες,τοσα πραγματα που εχουμε σκεφτει καποιες στιγμες,μα ποτε δεν προσπαθησαμε να αποτυπωσουμε στο χαρτι..Μακη,οι στιχοι σου με εκφραζουν απολυτα.Αν μου επιτρεπεις, να κανω μια προσπαθεια μελλωποιησης της "πριμαντονας"αυτο το σκ εκτος αν εχεις εσυ κατι στα σκαρια.δεν εχω κατι ετοιμο,αλλα,απο το βραδυ που τελειωνω τη δουλεια,πιστευω πως σιγουρα κατι καλο θα μου ερθει. ;)
-
Γεωργία ευχαριστώ για ακόμα μιά φορά! Θόδωρα...be my guest! ;)
-
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Έτσι καθώς έπλεκες τα δάχτυλά σου
ανάμεσα στα μαλλιά μου απόψε και με έλουζες,
ένοιωσα πάλι την ανάγκη να σε ρωτήσω.
Κι ύστερα που έβαλες τον αγαπημένο μου δίσκο
εκείνον που εσύ μου είχες χαρίσει και τον ακούσαμε
καθώς μου στέγνωνες τα μαλλιά, πάλι μου'ρθε να σε ρωτήσω...
Μετά που μου χτένισες τα μαλλιά, κάθισες στα γόνατά μου
και μου'δωσες το φιλί σου το γλυκό
εγώ ξανά πήγα να σε ρωτήσω...
Τι;...Τη πιο ηλίθια ερώτηση
που άνθρωπος μετά απ΄όλα αυτά
μπορεί να κάνει...
Μ' αγαπάας...;
-
Αυθεντικό, ευθύ, απλό, κι όμως τρυφερότατο!!
Να σαι καλά φίλε Μάκη...
-
ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ
Υπάρχει κάπου στο κόσμο μιά ψυχή και για μένα.
Τη νοιώθω με καλεί,Σάββατο βράδυ.
Και είναι οι δονήσεις της τόσο απαλές, σαν χάδι,
που έχει τρυφερότητα μα κι άλλα φυλαγμένα...
Τη χάνω κάθε πρωινό, σαν βγει του ήλιου το πρώτο φως.
Σαν ρομπότ βιώνω όλες τις επόμενές μου μέχρι τη νύχτα ώρες.
Μιας και η νύχτα είναι ευπρόσδεκτη για τις σκιές , σ' όλες τις χώρες
και το κλειστό μας το μυαλό, τη νύχτα γίνεται... εθνική οδός.
Υπάρχει κάπου στο κόσμο ένας φίλος και για μένα.
Θα καθόμαστε αντίκρυ χωρίς καθόλου να μιλάμε.
Δεν χρειάζεται. Απλά ξέρουμε ο ένας τον άλλο ν'αγαπάμε.
Κι έχουμε και πεντ' έξη μυστικά καλά κρυμμένα.
Θα σε βρω λοιπόν. Αύριο; Μεθ' αύριο;
Λίγο πριν την τελευταία μου ανάσα;
Ίσως ακόμα και μετά απ'αυτή...
Εγώ πάντως θα σε βρώ.
-
Να 'ξερες μόνο Μάκη πόσες φορές τις έχω κάνει κι εγώ αυτές τις σκέψεις...Όμορφοι στίχοι, περιμένω να τους μελοποιήσεις ;)
-
Ε ΓΕΡΟ ΧΙΠΠΥ
Εεε γέρο χίππυ ,τα τραγούδια σου γεράσαν σαν κι εσένα.
Εεε γέρο χίππυ , ο κόσμος τους δεν ήτανε για σένα.
Δεν θέλησε ποτέ του να αλλάξει,
τα στήθη μπρος στη φρίκη να προτάξει
κι απόμεινες μονάχος δυστυχώς,
άλλος ένας του περιθώριου γραφικός.
Εεε γέρο χίππυ ήταν όλα τότε αλλοιώς.
Εεε γέρο χίππυ περίμενες πως θα'τανε αλλοιώς.
Μα σ' έφαγαν και σένα των ανθρώπων τα πάθη
τα ίδια πάντα λάθη που κανείς δεν έχει μάθει,
απ 'αυτά να φτιάχνει κόσμους και ιστορία,
των αγγέλων μιά ουράνια μελωδία.
Ε....ε....γέρο χίππυ...
Ε....ε...γέρο χίππυ...
Τα μακρυά μαλλιά σου τώρα έχουν ασπρίσει
τα κόκκινα τα γένια σου κι αυτά έχουν ασπρίσει.
Τόσα χρόνια περάσαν μα δεν είδες το φως,
ούτε μπορείς να πεις πως έγινες πιο σοφός,
οι σύντροφοι σου από χρόνια πήραν άλλο δρόμο,
και σπέρνουν στο πλανήτη αγωνία και τρόμο.
Τώρα καμμιά φορά στη πόλη που σε συναντάω
όχι μόνο εσένα, πολλούς σαν κι εσένα συναντάω...
Όλοι τους έχουν κάτι θλιμμένο στη ματιά,
όλοι τους μου λένε πως κουράστηκαν πια,
δεν υπάρχει πια η σπίθα πουθενά δεν την είδα
αυτή που αλλοιώς λέγεται ελπίδα
Ε....ε....γέρο χίππυ
Ε....ε....γέρο χίππυ
Το κόσμο δεν θ'αλλάξεις ποτέ
το πολύ-πολύ να γίνεις διαφήμιση του ΟΤΕ...
Μελοποιημένο...
-
ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ...
Ήσουν πάντοτε κοντά μου
σ'όλες τις αποτυχίες
τις μικρές μου δυστυχίες
που με ρίχναν στον γκρεμό.
Ότι ώρα και να ήταν
ήξερα πως θα σε έχω
μου'λεγες "θα σε προσέχω",
παρεούλα στο πιοτό.
Όμως κάποτε συμβαίνουνε κι αυτά
τα πράγματα έρχονται λίγο ανάποδα.
Κι εκεί που σε ρίχνει η ζωή και σε πατάει,
σου στέλνει κι ένα δώρο να σου πει πως σ'αγαπάει.
Και τότε εσύ δεν είσαι πια κοντά
δεν μπορείς μαζί μου...
Πως ν' αντέξεις τόση χαρά...
Κι εχω πάντοτε στο μυαλό μου
και τα λέω συνεχώς στον εαυτό μου.
Κάτι λόγια σοφά...
Η λύπη σαν μοιράζεται είναι μισή λύπη
μα η χαρά όταν μοιράζεται , γίνεται διπλή χαρά.
Και εκεί είναι που δοκιμάζονται οι φίλοι,
εκεί κι αν τα θεμέλια είναι στερεά...
Στις λύπες λοιπόν εύκολη είναι η παρέα,
μα στις χαρές; Οι χαρές μου θα είναι και δικές σου;
Ή η ζήλεια θα τα σκατώσει όλα, άλλη μια φορά;
-
ΤΕΛΕΙΩΣΑ...
Δεν έχω τίποτα απόψε να σας πω.
Σταματήστε να διαβάζετε αυτή τη στιγμή!
Έρχονται στιγμές που νοιώθω πως θα τρελλαθώ.
Έρχονται στιγμές που δεν γεμίζει το άτιμο το χαρτί.
Δεν έχω τίποτα να σας συμβουλεύσω.
Ποιός από σας έτσι κι αλλοιώς δίνει μιά δεκάρα...
Για ότι κι αν πω για ότι κι αν σμιλεύσω,
ποιός θα νοιαστεί για τη δική μου τη φάρα;
Δεν έχω τίποτα για σας, δεν έχετε τίποτα για μένα.
Δεν σας ξέρω , δεν με νοιάζει η υπαρξή σας.
'Ολα τα όνειρά μου είναι πεθαμένα.
Τα ονειρά σας τα κρατάτε μεταξύ σας...
Δεν είμαι ποιητής, δεν έχω άστρο.
Φτωχές οι εικόνες μου ,φτωχό και το λεξιλόγιό μου.
Κι είναι γελοίο που είμαι πρίγκηπας κλεισμένος σ'ένα κάστρο
και περιμένω μιά πριγκήπισσα να φέρει, τ' απολυτήριό μου.
Δεν είμαι μουσικός ούτε συνθέτης.
Γνωστές οι νότες μου τις έχεις ξανακούσει.
Της τέχνης τέκνο άτεχνο, ισχνό κι ένας επαίτης,
που τη Μούσα του παρακαλά με τάλαντο να τον λούσει.
Δεν έχω τίποτα για σας λοιπόν, έχω τελειώσει.
Κι αν κάποτε έγραφα κάτι συμπαθητικά τραγούδια,
μέσα μου κι αυτό το λίγο που'χα έχει λοιώσει.
Να ακόμα και τώρα δεν έχω μια εμπνευσμένη ρίμα!!! Θα πω "λουλούδια"...
Τελειώνω...Παρατήστε με...
Δεν μου βγήκαν τα πράγματα έτσι όπως τα ήθελα.
Με πρόδωσα... Με πρόδωσαν...Τελείωσα...
-
Όχι μόνο δεν τελείωσες ακόμα κύριε Μάκη, αλλά χρωστάς κι άλλα όμορφα κομμάτια, κι άλλες συγκλονιστικές διασκευές, κι άλλους αυθεντικούς στίχους στα άτομα που σε εκτιμούν και είναι πάντα μαζί σου!!!Κι εγώ το έχω νιώσει αυτό, αλλά ευτυχώς,είναι παροδικό, θα δεις... ;) :-*
-
Σ'ευχαριστώ Γεωργία μου και χρόνια πολλά για τα πρόσφατα γενέθλιά σου... :king
-
ΦΕΥΓΩ
Κάθε φορά τα ίδια,
μιά καινούργια αρχή,
σηκώνεσαι απ'το χώμα,
για να ξαναπέσεις στη γη.
Ατέλειωτο παιχνίδι,
ατέλειωτη υπομονή,
για κάποιους της ζωής ο κύκλος
για μένα κάθε στιγμή.
Κουράστηκα να εξηγούμαι
συνέχεια να με ρωτούν.
Βαρέθηκα ν'απολογούμαι
σ'αυτούς που με κατηγορούν.
Κι αν δεν υπάρχει μία θέση
στο κόσμο σας για μένα πια.
Βρήκα μιά που μου αρέσει
κι είναι στο μυαλό μου βαθειά.
Φεύγω, τη κάνω...σας βαρέθηκα πια!
Κάθε φορά τα ίδια,
μιά καινούργια αρχή,
σηκώνεσαι απ'το χώμα,
για να ξαναπέσεις στη γη.
Ατέλειωτο παιχνίδι,
ατέλειωτη υπομονή.
Στα δίνω όλα, στα χαρίζω
δεν έχω άλλη πια προσμονή.
-
ΕΝΑ ΜΙΝΟΡΑΚΙ ΧΑΡΩΠΟ
Ήταν εύκολο πάντοτε για μένα,
να μιλάω για ιστορίες που με θλίβουν.
Σε μινόρε τα τραγούδια μου γραμμένα,
να περιγράφουν όλα αυτά που με συνθλίβουν.
Μα το βρίσκω κάπως δύσκολο πια τώρα,
που η χαρά έχει φωλιάσει στη ψυχή μου.
Να εκφραστώ και να τη βγάλω όλη στη φόρα,
την ευτυχία που μου έδωσες ζωή μου.
Μ' ένα μινοράκι χαρωπό
θα στο πω, θα στο πω,
πόσο είσαι συ πολύτιμη για μένα.
Μ'ένα μινοράκι χαρωπό
θα στο πω,θα στο πω,
πως είσαι συ τα πάντα για μένα.
Μ' ένα μινοράκι χαρωπό,
ανάθεμ' αν υπάρχει πράγμα σαν κι αυτό...
Θα στο πω, πως σε περιμένω.
Βλέπεις οι συνήθειες δεν αλλάζουν,
η Μούσα μου μπλουζιάρα ήταν πάντα.
Μέσα μου φωνές που αλαλάζουν,
θε να με πάνε σε ακόμα μιά μπαλάντα.
Έμαθα που λες ο φτωχός
μόνο στη θλίψη μου να δίνω σημασία.
Κι απόμεινα ένας άνθρωπος μισός,
μ'αυτή... τη συναισθηματική...αναπηρία.
Μα...μ'ε...να... μινοράκι χαρωπό
θα στο πω, θα στο πω,
πόσο είσαι συ πολύτιμη για μένα
Μ'ένα μινοράκι χαρωπό
θα στο πω,θα στο πω
πως είσαι συ τα πάντα για μένα.
Μ' ένα μινοράκι χαρωπό,
ανάθεμ' αν υπάρχει πράγμα σαν κι αυτό...
Θα στο πω, πως σε περιμένω.
Προς μελοποίηση
Υ.Γ Αν και κάτι τριβελίζει το μυαλό μου μουσικά... :)
-
NEXT TOP MODEL
Ποιόν θ'αγαπήσεις πάλι απόψε;
Ποιός θα σου δώσει τα πιο πολλά;
Ποιός είν'αυτός που'χει στερήσει,
απ'τα μάγουλά σου το κοκκίνισμα;
Είναι η δόξα, ή το χρήμα;
Ότι κι αν είναι, είναι κρίμα.
Σε ποιόν θα δώσεις πάλι απόψε,
αυτό το άγουρο κορμί;
Που συνεχώς αδέξια γνέφει
και τάζει πόθους κι ηδονές.
Είναι η δίψα σου για φήμη,
αυτή που σβύνει κάθε μνήμη.
Θυμάσαι τότε που ήσουν απλά,
ένα κοριτσάκι με μπούκλες στα μαλλιά;
Τώρα τα φώτα σε τυφλώνουν,
άγρια χείλη, τα χείλια σου ματώνουν.
Φύγε όσο είναι καιρός.
Φύγε όσο υπάρχει ακόμα καιρός...
-
Φιλε MACMISIAS πολυ ωραιο και πολυ εφευρετικο ;)... αναφερει αξιες που εχουν χαθει στην εποχη μας!!
KEEP WALKING
-
ΨΕΥΤΡΑΚΟΣ ΕΙΣΑΙ...
Τι έχω να σου πω, ν'ακούσεις...
Γιατί δεν με κοιτάς;
Σ'αρέσουνε τα λόγια τα γλυκά,
αυτά που είναι πασπαλισμένα,
με ζάχαρη από ψέμματα...
Σ' αυτά που θα σου πω,δώσε βάση.
Γιατί αδιάφορα σφυράς;
Σ' αρέσουν οι κουβέντες οι "σταράτες",
αρκεί για άλλους να μιλάς
και το δάχτυλό σου στα μούτρα τους να κουνάς...
Ψευτράκος είσαι, γι αυτό σε αγαπώ,
μιάς και το ψέμμα κρύβει τόση γοητεία.
Δωσ' μου αλήθειες, αν θες να σε μισώ,
αν το θέλεις, να με κρατάς σε αγωνία.
Τι έχεις βρε καρδιά μου κι όλο κλαις.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει από χθές.
Ψευτράκος είσαι, γι αυτό σε αγαπώ.
Και άσε τον κόσμο αυτό να το'χει, για κακό...
-
Φιλε MACMISIAS πολυ ωραιο και πολυ εφευρετικο ;)... αναφερει αξιες που εχουν χαθει στην εποχη μας!!
KEEP WALKING
Ευχαριστώ πολύ φίλε Eddie! ;)
-
ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ
Δεν κάνω για ροκ μπάντα δεν είμαι αρκετός,
Δεν έχω το attitude ,είμαι και λίγο χοντρός.
Και σαν τραγουδάω , τραγουδάω με τη φωνή μου κανονικά.
Δε κάνω για ροκ μπάντα είμαι φλώρος τελικά.
Δε κάνω για ροκ μπάντα δεν αντέχω τις ουσίες όπως εσύ,
Αφού να καταλάβεις δεν αντέχω ούτε καν το κρασί.
Και πόσο τους ζηλεύω τους ήρωές μου τους παιδικούς
Δεν κάνω για ροκ μπάντα , θα το ρίξω στα blues.
Σαν έπαιξα μιά δόση, σε μουσικές σκηνές
Σαν έπαιξα μιά δόση, σε μουσικές σκηνές.
Όλες κοιτάγαν το Θεοδόση
Κι εμένα καμμία απ’αυτές.
Κι ας ήμουν όλο πόζες, καταραμένου ποιητή.
Κι ας ήμουν όλο πόζες, καταραμένου ποιητή.
Με κέρναγαν γκαζόζες
Κι αυτόν γλυκό φιλί.
Οπότε το κατάλαβα και είπα Μάκη μην αγκομαχάς
Αφού είσαι γυαλάκιας, είσαι και καραφλομαλιάς.
Τι θέλεις εδώ μέσα , χέσε μέσα
Κι άντε γειά!
Ήθελα να’τανε αλλοιώς
Ήθελα να’μουνα θεός
Να γεμίζω αρένες,
Να πετάω πένες
Τώρα μονάχος σαν και άλλους τραγουδοποιούς...
Δεν κάνω για ροκ μπάντα θα το ρίξω στα blues!
-
ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΜΩΒ
Είναι κάτι στιγμές, παγωμένες, φοβερές
που σε κάνουν να λες, "δεν το πιστεύω".
Που το μέλλον σταματά, σ'ενα παρόν που σε σκορπά,
και σε κάνουν να λες, "δεν τη παλεύω".
Είναι κάτι στιγμές, που δε θέλεις να ζήσεις
το μυαλό σου θολό, τη καρδιά θέλεις να κλείσεις.
Είναι κάτι στιγμές, που σε παίρνει από κάτω,
είν' αυτές οι στιγμές, που δεν πάει παρακάτω...
Στιγμές από μωβ...
Αν ήταν να διαλέξω, το χρώμα μιας στιγμής
θα διάλεγα εκείνο, που είναι το χρώμα της ζωής.
Ποιό είναι μην με ρωτάς, ακόμα δεν το'χω δει
ελπίζω να το δω, τη κατάλληλη στιγμή...
-
Στιγμές από μοβ.......πολυαγαπημένο μου χρώμα!!!!!!!
Είναι όντως κάτι στιγμές που ΕΓΩ να δεις πόσο δεν τη παλεύω.....
Anyway,μου άρεσε αυτό που μόλις διάβασα.Δεν ξέρω αν είναι μελοποιημένο αλλά οφείλω να σου πω
πως καθώς το διάβαζα μου βγήκαν τα εξής αυθόρμητα ....(χωρίς παρεξήγηση και προς Θεού δεν σε διορθώνω)
Θα διάλεγα εκείνο για χρώμα της ζωής.....
το μυαλό σου θολό ,τη καρδιά θες να κλείσεις.....
ποιο είναι μη ρωτάς .......
Οφείλω να σου πω επίσης πως μου αρέσει γενικά η δουλειά σου !
Να είσαι καλά
-
Σ΄ευχαριστώ πολύ Άνθια για τα καλά σου λόγια. Το μωβ είναι και για μένα πολύ ιδιαίτερο χρώμα. Καλοδεχούμενες οι ιδέες σου και μάλιστα μιά θα τη χρησιμοποιήσω σίγουρα. Καλό βράδυ! :)
-
Ειλικρινά ανακουφίστηκα τώρα και χαίρομαι ιδιαίτερα....(το΄χα το άγχος μη τυχόν και παρεξηγηθείς....δεν στο κρύβω ;D)
Καλό ξημέρωμα
Να ενημερώσεις όταν το μελοποιήσεις!!!!!
-
ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ...
Άλφα όπως, άσχημο πράγμα η συνήθεια.
Βήτα όπως, βολεύτηκα να ζω χωρίς να ζω.
Γάμα όπως, γυρεύω λέει πάντα την αλήθεια.
Δέλτα όπως, δειλιάζω όμως στα μάτια να τη δω...
Έψιλον όπως, εκείνη που αγαπούσα.
Ζήτα όπως, ζωή που δεν μπόρεσα να ζήσω.
Ήτα όπως, ο ήλιος που πάντοτε μισούσα
Θήτα όπως, θέλω που πίσω αναγκάστηκα ν'αφήσω...
Γιώτα όπως , ικανός για το καλό και το κακό.
Κάπα όπως, κουράστηκα από σχέσεις και φιλίες.
Λάμδα όπως, λιμάνι ψάχνω για να βρώ.
Μι όπως, μισόλογα και κούφιες ιστορίες...
Νι όπως , τα ναι που έπρεπε να πω.
Ξι όπως , ξύνω κάθε νύχτα τις πληγές μου.
Όμικρον όπως , ολοστρόγγυλο μηδενικό
Πι όπως, πονάνε χρόνια τώρα οι χαρακιές μου...
Ρο όπως , ρυάκι ακόμα η φαντασία μου.
Σίγμα όπως, σωπάσαν πια όλες οι φωνές.
Ταυ όπως, τέλος δεν έχει η ανοησία μου.
Ύψιλον όπως, ύλη και σώμα κι ενοχές...
Φί όπως , φωτιά σε όλα όσα με πνίγουν.
Χι όπως, χώμα και στάχτη στα μαλλιά.
Ψί όπως, ψυχή μου γιατί τις πόρτες δεν ανοίγουν;
Ωμέγα όπως, ώρα να τη κάνω πιά...
-
Καταπληκτική ιδέα! Μου δίνεις την άδεια να το χρησιμοποιώ?
-
Καταπληκτική ιδέα! Μου δίνεις την άδεια να το χρησιμοποιώ?
Ειδικά αν ντυθεί με μια μελωδία ευτυχίας...MACMISIAS, ο συνάδελφός σου αμερικάνος, έπαιξε με τις νότες αλλά οι νότες είναι μόνο εφτά, πες του...Στα 24 γράμματα θέλει και κότσια...
Πανέξυπνο...
-
Καταπληκτική ιδέα! Μου δίνεις την άδεια να το χρησιμοποιώ?
Be my guest...!
Καταπληκτική ιδέα! Μου δίνεις την άδεια να το χρησιμοποιώ?
Ειδικά αν ντυθεί με μια μελωδία ευτυχίας...MACMISIAS, ο συνάδελφός σου αμερικάνος, έπαιξε με τις νότες αλλά οι νότες είναι μόνο εφτά, πες του...Στα 24 γράμματα θέλει και κότσια...
Πανέξυπνο...
Καμμιά φορά και λίγο θράσος χρειάζεται... Μ' αρέσουν τα παιχνίδια που δεν ξέρεις το τέλος. Σαν παιχνίδι ξεκίνησε και κάτι μου βγήκε τελικά...Να'σαι καλά!
-
Πολύ πολύ καλό το παιχνίδισμά σου Μάκη!!
Καλό μας βράδυ!!
-
ΡΩΤΑΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ part 2
Ρωτάω για την αγάπη, μα κανείς δεν απαντά
ούτε καν κάνει το κόπο, την ερώτηση ν'ακούσει.
Μόνο ψάχνουν για αντικείμενα γυαλιστερά
κι ένα ultrex που θα κάνει αστραφτερά τα μαλλιά
σαν θα τα λούσει...
Ρωτάω για την αγάπη, με μια κιθάρα ακουστική
δίχως πιάνα , δίχως μπάσα, ούτε τυμπανοκρουσίες.
Αλλά με αυτό το τρόπο όταν ρωτάς τελικά,
τούτα τα θέματα δεν είναι θελκτικά,
αλλού είναι οι ουσίες...
Ζητάω μιά επιτροπή, για να μου πει,
μία απάντηση να δώσει.
Πριν το όνειρο χαθεί και ότι έχω στη ψυχή,
μου το σκοτώσει
Ζητάω μιά επιτροπή , για να μου πει
,εξιτήριο να δώσει.
Σ' αυτή την έρημη καρδιά, που την κρατάω στα σκοτεινά
, ποιός θα την σώσει;
Ρωτάω για την αγάπη ,αλλά
αυτή η ερώτηση κανέναν δεν αφορά...
"Ρωτάω για την αγάπη" και "Eίσαι η μάγισσά μου",
μόλις δύο βαθμούς διαφορά... :-X
-
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΛΑΕ
Αυτούς που σε προδώσανε πάλι θα προσκυνήσεις
"λαέ" μου, κατ'όνομα και μόνο.
Σε κάποιες εκλογές πάλι σημαίες θα κουνήσεις
γιατί συνήθισες πια το πόνο.
Η πλάτη σου στο βούρδουλα είναι μαθημένη
και νοιώθεις μια γλυκειά διαστροφή.
Μ' αυτούς που τη ματώνουνε είν' ερωτευμένη
κι ας την κοιτάν με τόση αποστροφή.
Τα ψέμματα στα πέρασαν χρόνια πολλά γι αλήθεια
και συ κοιτάς ακόμα το κουτί.
Σαν χάνος περιμένεις ν'ακούσεις παραμύθια
από ' ναν γραβατωμένο εκφωνητή.
Και δεν το ελπίζω πια , πως κάποτε θα ξυπνήσεις
μιάς και κοιμάσαι με μάτια ανοιχτά.
Τον ήλιο , τον αέρα σου, πίσω αν θα ζητήσεις
ή αν θα προσκυνάς τ'αφεντικά.
-
γεια! εχω χασει καποια επισοδεια αλλα εχεις μερικα πολυ ομορφα στιχακια εδω!! μπορουμε να ακουσουμε καπου το "γερο χιπυ"??
-
Δυστυχώς όχι ακόμα...Προς το παρόν μόνο στο σπίτι μου με την ακουστική μου...Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια , ρακένδυτε!
-
Macmisias, δεν κάνεις ένα κόπο, να το στείλεις, έτσι απλά χωρίς πολλά πολλά μπλιμπλίκια, μονο με την ακουστική σου και τη φωνή σου! να την δούμε και εμείς οι απλοϊκοί, λίγο πιο μεταξύ μας μεταξά και παρεΐστικα χωρίς ηλεκτρονικά πειράγματα! ? και εγώ το βρήκα πολύ καλό αυτό το Γέρο χίππικο στιχούργημά σου και μελωδικό!
-
Άντε θα το φροντίσω σύντομα...Για πάρτη μας! ;)
-
;D ;D ;D :up :guitar Ωραααιιιιώώώώς!!!
-
ΤΙ ΛΕΤΕ; ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;
Ας αρχίσει η επανάσταση...
ας ξεκινήσει από μέσα μας.
Να δούμε το κόσμο μας με άλλα μάτια.
Να νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας.
Ας αρχίσει η επανάσταση...
ας υψώσουμε τις σημαίες μας.
Δεν έχουμε πιά τίποτε άλλο,
εκτός από σένα κι από μένα.
Ας αρχίσει η επανάσταση...
ας πιστεύουμε ότι θέλουμε.
Να μη κακίζουμε τους ανθρώπους,
για τη πίστη και την ελπίδα τους.
Ας αρχίσει η επανάσταση...
ας τελειώνουμε με τα λάθη μας.
Μόνο η αγάπη καταλαβαίνει,
μόνο η φροντίδα παρηγορεί.
Ας αρχίσει επιτέλους η επανάσταση!
-
ΟΜΕΡΤΑ
Λόγια που δεν πρέπει να ακουστούν
εικόνες που κανένα δελτίο δεν θα δείξει
Όσα κρυφά από εμάς θα συμφωνηθούν
κι όσα κανείς μας ποτέ δεν θα τ' αγγίξει.
Ομερτά , είναι μιά λέξη μοναχά
μα είναι αυτή που ορίζει τις ζωές μας.
Ομερτά, και τα πράγματα είναι απλά,
μιά σιωπή εκρήγνυτε σαν βόμβα στις αυλές μας.
Ήσουν μπροστά σε όλες τις συμφωνίες
και μη το παίζεις τώρα αθώα περιστερά
Ήσουν εκεί και περιφρόνησες τις αγωνίες
ενός κοσμάκη που τον δουλεύεις κανονικά.
Ομερτά , είναι μιά λέξη μοναχά
μα είναι αυτή που ορίζει τις ζωές μας.
Ομερτά, και τα πράγματα είναι απλά,
μιά σιωπή εκρήγνυτε σαν βόμβα στις αυλές μας.
Μιά κοινωνία-μαφία, αυτή που έχεις χτίσει
εσύ και οι φίλοι σου οι "αρχιτέκτονες"
Μιά κοινωνία-μαφία αυτή που έχεις χτίσει,
εσύ κι οι κολλητοί σου οι "αρχιτέκτονες"
Ομερτά... και μετά; Σας το φυλάει ο λαός για έκπληξη....
Εξαιρετικά αφιερωμένο στον Έλληνα δημοσιογράφο...
-
"Κοινωνία - μαφία"? Κακός παραλληλισμός. Η μαφία έχει και εξαιρετική κοινωνική προσφορά. Σ' όσες κοινωνίες η μαφία αποτελεί άγραφο θεσμό παράγει και κοινωφελή έργα, επιδοτεί τις τέχνες, την παιδεία, την υγεία. (Βλέπε Ρωσία, Ουκρανία κλπ)
Η καλύτερη μεταφορά δεν είναι κοινωνία - μαφία αλλά κοινωνία - μπουρδέλο, κατά την γνώμη μου βέβαια (είναι και τα δύο τρισύλλαβα οπότε δεν χαλά το μέτρο). Διότι μόνο στα μπουρδέλα ότι μπαίνει μετά βγαινει αυτούσιο.
-
Αγάπη-Συγγνώμη 2--0
Οι απαντήσεις με στιχάκια δείχνουν αγάπη τελικά
κι αυτή να ξέρεις πως σημαίνει απ'τη συγγνώμη πιο πολλά.
Δε λέω πως η συγγνώμη θάρρος δεν απαιτεί,
μα να τη λες δίχως να έχεις, τόνους φαρμάκι στη ψυχή.
Κι αν ξαφνικά έχω γίνει για σένα ο εχθρός
της πατρίδας σου ο ένας κι ο μοναδικός.
Ψάξε μέσα σου να δεις τι πήγε τόσο στραβά
κι ίσως σου βγεί, αληθινή, η συγγνώμη απ'τη καρδιά.
Είναι λοιπόν πιο εύκολη η συγγνώμη απ'το ν'αγαπάς
κι αφού το δεύτερο μπορείς , γιατί το πρώτο δεν τολμάς;
Μία είναι η απάντηση και είναι τόσο απλή
η διανοιάρα σου είναι από των άλλων πιο ψηλή
κι αφού όλα τα ξέρεις, εγώ τι να σου πω...
Καλό ταξίδι και να προσέχεις σ'αυτό το τρόπο της ζωής σου
τον μοναχικό...
-
Έριξα μιά ματιά μετά από πολύ καιρό που έχω να επισκεφθώ το φόρουμ, στα στιχάκια που έστειλα κατά καιρούς. 51 ποιήματα(;)-στίχοι συνολικά . `Έχω να κάνω λοιπόν μερικές δημόσιες παρατηρήσεις στον εαυτό μου. Πρώτα απ'όλα ότι είναι πολύ λίγα αυτά που φιλοδοξούν απλά να αποκαλούντε μέτρια, σε σχέση με αυτό που λέμε τέχνη της ποίησης. Πολύ αδύναμα, φτωχά πολλές φορές στο λεξιλόγιο και με ελάχιστη πρωτοτυπία. Μερικοί "έξυπνοι" τίτλοι και μερικά συναισθηματικά προσωπικά ξεσπάσματα, που αφορούσαν ελάχιστους στο κάτω κάτω.
Όμως αυτό που έχει τη γοητεία του (προσωπικά πάλι) είναι ότι ο φιλόξενος χώρος του φόρουμ λειτούργησε κατά κάποιο τρόπο και σαν ένα "ημερολόγιο". Διαβάζοντας τους στίχους μου έτσι μαζεμένους , αναγνώρισα την όποια εξέλιξή μου (θετική ή αρνητική) σαν άνθρωπος και θυμήθηκα παλιότερες εποχές. Πως σκεφτόμουνα, πως εκφραζόμουνα, πως προσπαθούσα να βρώ τις "λύσεις" μου μέσα από την έκφραση. Αναγνώρισα επίσης κι ένα από τα μεγάλα μου ελλατώματα, από το οποίο παλεύω χρόνια να ξεφύγω . Τον εντελώς αδικαιολόγητο ναρκισσισμό μου, ο οποίος μου στάθηκε πάντοτε εμπόδιο στην όποια καλλιτεχνική μου εξέλιξη.
Ακόμα και τώρα ίσως να εμπλέκεται στο ότι χωρίς αιδώ κάνω αυτή τη δημόσια "έκθεση" του εαυτού μου. Ίσως είναι απλά για να σας πώ "προσέξτε με". Ίσως...
Ότι κι είναι , παραμένει μιά ανάγκη την οποία εκφράζω μέσα από αυτά τα λόγια. Και αυτό είναι το πιο σπουδαίο που έχει δώσει αυτή η στήλη σε όλους μας. Ένα μέρος που μπορούμε να εκφραζόμαστε.
Οι άνθρωποι κάνουν πάντα το λάθος να παίρνουν κάποια πραγματα σαν δεδομένα. Ένα από αυτά είναι και το δώρο της ελεύθερης έκφρασης, το οποίο το προσπερνάμε στα "ψιλά", αλλά είναι τεράστιο. Οι εποχές που έρχονται μάλιστα φαντάζουν αρκετά σκοτεινές, ειδικά για το χώρο της έκφρασης. Τώρα που κατακτήσεις ετών έχουν ριχθεί στο Καιάδα των αριθμών και της λογιστικής και που οι κρατούντες έχουν αρχίσει πλέον να ενοχλούντε πραγματικά από έννοιες όπως Δημοκρατία και Ελευθερία, ένα τέτοιο μέρος έχει το φως του όπως και να το κάνουμε. Τώρα λοιπόν που περάσανε κάποιοι μήνες, από το προσωπικό μου "δράμα", το οποίο με έκανε να απέχω από το φόρουμ, μπορώ πλέον πολύ ψύχραιμα και νηφάλια να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ στους συντελεστές του κιθάρα για τη φιλοξενία τους. Όποτε θα έχω πραγματικά κάτι να πω, θα έρχομαι εδώ και θα το λέω. Πάντα με τις καλλιτεχνικές μου αστοχίες βέβαια (αναπόφευκτο), αλλά όσο πιο αληθινά μπορώ. Να είστε όλοι καλά!
-
Χαίρομαι για αυτά τα λόγια σου, Μάκη. Το kithara.gr ελπίζουμε να είναι πάντα ένας χώρος έκφρασης, για όλους. Όταν υπάρχει καλή διάθεση μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά όλοι. Κι αν κάποτε γίνει καμιά παρεξήγηση, να την λύνουμε ήρεμα κι απλά.
-
Ο ΟΝΕΙΡΟΦΟΒΙΚΟΣ
Ξέρω κάποιον που δεν κοιμάται
γιατί το θάνατο φοβάται.
Τα όνειρα που βλέπει
δεν του τα επιτρέπει.
Σηκώνεται στις έξη
τη μέρα του να τρέξει.
Φροντίζει τα παιδιά του
και την άδεια τη κοιλιά του.
Εχθές λοιπόν του μίλησα
κι ένοιωσε πως τον μίσησα.
Τον θάνατο φοβάσαι
ή την ίδια τη ζωή;
Τα όνειρα που κάνεις
γιατί σου είν' εχθροί;
Κι αν σηκωθείς στις έντεκα
κι η μέρα σου έχει φύγει
Τη νύχτα σου όμως κέρδισες
κι αυτή δεν είναι λίγη.
Τι κέρδισες που γέμισες
κι απόψε τη κοιλιά σου;
Αν τις φοβίες σου πέρασες
στα έρ'μα τα παιδιά σου...
-
Ωραίος Macmisia, αλλά για να αλλάξει κάποιος προς τα εκεί που το σκέφτεσαι, χρειάζεται εντελώς διαφορετική θεώρηση της ζωής. Ίσως να μην αλλάξει και καθόλου η ώρα που θα σηκώνεται. Πάλι στις έξη δηλαδή, αλλά με διαφορετική διάθεση, σκέψη και πραγματικότητα.
Πάντως το έθεσες πολύ ωραία, ιδιαίτερα σκεπτόμενος τα παιδιά σου.
-
Xolidoxos για χαρά μετά από τόσο καιρό...Είναι εύστοχη η παρατήρηση σου περί διαφορετικής θεώρησης. Το έξη φυσικά είναι συμβολικό, μιάς και θα μπορούσε να σηκώνεται στις 12 και να σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο. Τα συγκεκριμένα στιχάκια έχουν εμπνευστεί από πραγματικό πρόσωπο και από κουβέντα που έκανα μαζί του. Από έναν άνθρωπο που δηλώνει "ρεαλιστής" και που τα όνειρα ( του ύπνου δηλαδή, όχι με την έννοια των προσδοκιών ή των ελπίδων που και αυτά βέβαια επηρρεάζονται) τα μισεί γιατί δεν είναι λέει...αληθινά!Επίσης μου είπε πως αν ήταν δυνατόν δεν θα κοιμότανε καθόλου, μόνο και μόνο για να μην έρχεται αντιμέτωπος με αυτές τις "ψεύτικες" καταστάσεις!
Από εκεί και πέρα βέβαια οι προεκτάσεις υπάρχουν και αφορούν πολύ κόσμο. Όλους όσους αισθάνονται ασφαλείς μόνο όταν "θέτουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων" . 'Η όλους εκείνους που νοιώθουν ακόμα και ενοχές όταν προσφέρουν στον εαυτό τους ένα ταξίδι...Και φυσικά τα παιδιά είναι εκείνα που θα εισπράξουν αυτές τις φοβίες όπως σαν παιδί τις εισέπραξε κάποια στιγμή και ο φίλος μας...Και αν αυτό είναι πολύ...Φροϋδικό , εντάξει, θα μπορούσε να το έπαθε και πριν από 2 μήνες...που να το ξέρω κι εγώ...μια κουβέντα κάναμε...
-
Πςςςςς
http://www.myspace.com/meresmeres
Απλά απίστευτα τραγούδια
-
Πςςςςς
[url]http://www.myspace.com/meresmeres[/url] ([url]http://www.myspace.com/meresmeres[/url])
Απλά απίστευτα τραγούδια
Α ευχαριστούμε πολύ! Τα μέλη των "Μέρες" που διαλύθηκαν πριν από 2 χρόνια μπορείς να τα βρεις σήμερα στους "Ρεσάλτο" στους οποίους παίζουν ο Μάνος ο Ατζαράκης, ο Γρηγόρης ο Σορώτος και ο Μαρίνος ο Πατρίκιος, στους "Klein Mein" στους οποίους παίζει ο Παναγιώτης ο Αυγερινός και σε μιά ακόμα μπάντα που ακούει στο όνομα "Καλύτερες Μέρες" (!!! :) ) στους οποίους παίζω εγώ. Οι "Ρεσάλτο" κυκλοφόρησαν μιά πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά με τίτλο "Αιώνες Ναυαγήσαν", οι "Klein Mein" ήδη διαγράφουν μιά αρκετά επιτυχημένη πορεία στο χώρο (παίζουν αυτό το καιρό στην Αρχιτεκτονική με τον Χρήστο Δάντη) και οι "Καλύτερες Μέρες" είναι ακόμα στις πρόβες , με προγραμματισμένο το πρώτο live σε κανένα μήνα περίπου, πρώτα ο Θεός. Και πάλι σε ευχαριστούμε και να'σαι καλά!
-
Ο ΦΡΑΧΤΗΣ
Τόσα χρόνια αγώνες...
Αποτέλεσμα; Ο φράχτης!
Τόσα χρόνια Δημοκρατία...
Αποτέλεσμα; Ο κράχτης!
Τόσα χρόνια; Διχόνοια!
Τόσες ανθρώπινες φωνές...
Αποτέλεσμα; Σιωπή!
Τόσες ανθρώπινες ευχές...
Αποτέλεσμα; Υποταγή!
Τόσοι άνθρωποι; Απάνθρωποι!
Κι ο φράχτης συνεχίζει να σε τυλίγει...
Δεν είναι ο τοίχος των Pink Floyd.
Εκείνον τον χτίσανε άλλοι για μας.
Αυτόν μάθαμε να τον χτίζουμε μόνοι μας.
Αυτόν τον χτίζουμε επάνω μας.
Και καλά αν η λάσπη είναι ακόμα νωπή.
Αν ναι υπάρχει ακόμα ελπίδα για κάθαρση.
Γρηγορείτε όμως. Κάθε μέρα η λάσπη
στεγνώνει όλο και περισσότερο...
-
Αγάπησα και μίσησα και είμαι ευτυχισμένη
Τα χρόνια που περάσανε πολύ τα εκτιμάω
Και όλα όσα έζησα, έμαθα να τιμάω
Ανάποδα τα πράγματα μου’ρθαν κάποιες φορές
Μα βίωσα αγάπη μου και θρυλικές στιγμές
Γι αυτό εγώ με τίποτα δεν νοιώθω τελειωμένη,
Αγάπησα και μίσησα και είμ’ ευτυχισμένη.
Δεν ήμουν από εκείνες που γράφουνε τραγούδια,
Προτίμαγα σε πίστες να τους πετάω λουλούδια
Και σαν η νύχτα έφευγε ξημέρωμα και κάτι
Το πρωινό με έβρισκε σε αλλο ένα κρεβάτι.
Γι αυτό εγώ με τίποτα δεν νοιώθω λυπημένη
Αγάπησα και μίσησα και είμαι ευτυχισμένη
Και όλα αυτά που έμαθες σήμερα εσύ για μένα
Να μην νομίζεις πως εγώ τα έγραψα για σένα
Αυτός που βγάζει φανερά, όλα τα απλυτά μου
Το έκανε ειλικρινά δίχως την άδειά μου
Μα η έμπνευση είναι ελεύθερη, χαρά σ’ όποιον την έχει
Η αλήθεια από τό όνειρο , μία στιγμή απέχει
Τώρα λοιπόν σας χαιρετώ κι ώρα καλή μωρά μου
Ένα μεγάλο ευχαριστώ απ’τη σκληρή καρδιά μου
Που όλοι τους νομίζανε πως θα την κατακτήσουν
Σιγά να μην τους άφηνα να μου την εβρωμίσουν
Μιά φράση μοναχά ζητώ στο τάφο μου γραμμένη
Αγάπησα και μίσησα και είμαι ευτυχισμένη
Υ.Γ Για τους admin. Συγγνώμη που το έχω δίπορτο...Αν είναι πρόβλημα ενημερώστε με. ;)
-
ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Στην εποχή της κρίσης,
για τι άλλο να μιλήσεις
σε blogs τις απόψεις σου να πεις ;
Παράξενα θηρία,
γεμάτα αγωνία,
trolls και άλλοι τύποι ευφυείς...
Κάποιοι αγανακτισμένοι,
απ'όλα μπουχτισμένοι,
ψάχνουν για μιά λύση μαγική.
Μα είναι αυτή θαμμένη,
και καταχωνιασμένη
σε κάποια μαύρη τρύπα , ιστορική.
Όλοι για την Ελλάδα,
τη παχιά αγελάδα,
που τώρα αδυνάτισε πολύ,
Ευρωπαίοι Bodyline
φροντίσαν, κι όλα fine
στο τέλος δεν θα μείνη ούτε πετσί.
Και μοιάζουν όλα μαύρα,
γύρω φωτιά και λαύρα
καλοκαίρι με μούφα αντηλιακό
Πλατσουρίζουμε παρέα
και περνάμε ωραία
όσο για την Ελλάδα;...Από Σεπτέμβριο
-
ΤΑ JUKE BOX (AMY)
Tα άκρα που άγγιξες δεν τόλμησα ποτέ να πιάσω
φοβήθηκα τα όρια που μου ζήτησες να ξεπεράσω.
Κι απόμεινα να σε κοιτάζω εκεί ψηλά να λάμπεις
Κορίτσι μελαχροινό, με τη βαθειά σου τη φωνή
Που ήτανε μάλλον κραυγή.
Δεν με γοήτευσε ποτέ η ομορφιά σου,
Δεν ήταν πόθος αυτό που ένοιωσα, ούτε λαγνεία.
Ήτανε η κάθε όμορφη σου ιστορία,
Που ήξερες να λες μονάχα εσύ,
Κορίτσι μελαχροινό, με τη γλυκειά σου τη φωνή
Που ήταν σίγουρα κραυγή.
Έιμυ, Έιμυ ,απόψε η φωνή μου τρέμει,
Δεν το πιστεύω πως δεν θα σε ξαναδώ,
Να τραγουδάς έναν γνώριμο σκοπό
Να με γυρνας πίσω στα χρόνια
Mε τα τζουκ μποξ που τόσο αγαπώ
-
ΚΟΡΙΤΣΙΑ
Κορίτσια τραγουδήστε κι απόψε
όπως τόσα και τόσα χρόνια,
που με συντροφεύεται,
με τις γλυκές, μοναδικές σας φωνές.
Για έναν τύπο σαν κι εμένα,
πάντοτε ήταν λίγο δύσκολο
να το παραδεχτώ,
πόσο λαχταράω να σας ακούω.
Από τη Rosemary Clooney
μέχρι τη Cher και από τη Tammy Wynnete,
μεχρι την Pink,
όλες σας μου δώσατε τα δώρα σας.
Κι ας μην σας γνώρισα,
σας έμαθα μέσα από τα τραγούδια σας,
που πάντα μέσα από τη ψυχή,
μα και το όμορφο κορμί σας μιλάνε.
Κορίτσια σας ευχαριστώ
και όσο για το φίλο μου που αυτές
τις προτιμήσεις μου
τις βρίσκει λίγο "gay".
Του απαντώ, μ'ενα τραγούδι,
που χρόνια τώρα το ακούω
και που με καίει,
μα είναι ο.κ ....
Don't speak ...
-
ΕΚΟΨΕΣ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ
Έκοψες τα μαλλιά σου.
Τα πήρα, τα φύλαξα μακρυά,
απ' των ανθρώπων τις αδιάκριτες ματιές.
Και σου είπα σ'ευχαριστώ.
Γιατί μου'δωσες ένα λόγο για να ζω,
μ'έμαθες πως είναι ν'αγαπάς.
Πως το λέει ο Κραουνάκης...
"Καταδικασμένος να ζω έναν έρωτα επίγειο".
Όχι δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος πια.
Είμαι εκείνος που σ'αγαπάει εδώ,
μα και στον ουρανό,
χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς συμβάσεις.
Και το καλύτερο στο φυλάω για το τέλος,
δεν δίνω δεκάρα αν εσύ με αγαπάς το ίδιο,
είμαι τόσο γεμάτος απ' αυτό που νοιώθω,
που φτάνει για μένα, για σένα,
για το κόσμο όλο.
Έκοψες τα μαλλιά σου,
τα πήρα , τα φίλησα
κι όλα καλά...
-
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Λευτεριά στον Αγωνιστή Έρωτα,
που χρόνια ολόκληρα παλεύει και καταφέρνει,
ανάμεσα σε Hθικές Σκύλλες
και Kαθώς Πρέπει Χάρυβδες,
τα κορμιά των ανθρώπων να ενώνει.
Λευτεριά στις Αγωνίστριες Κόρες,
που πάντοτε μιά Μάνα τους καταστρέφει τις ζωές,
καθώς τις παίρνει από το χέρι και τους δίνει
συμβουλές για το πως θα είναι δυστυχισμένες,
γυρίζοντας από γενιά σε γενιά, το "Παράνοια" 2,3,4...ν+1...
Λευτεριά στους Αγωνιστές Γυιούς ,
που παρά τα δέκα κιλά αρχ**ια που κληρονομήσαν από τους
πατεράδες τους, τα χρησιμοποιούνε τελικά ΚΑΙ για να
ποτίζουν μιά γαρδένια που έχουν στη γλάστρα
κι ας το κάνουνε τρεις η ώρα τη νύχτα , για να μην τους δει κανείς.
Λευτεριά σε όλους τους Αγωνιστές Πιστούς,
που παρά τη χλεύη των γύρω τους, αγιάζουν
και γεμίζουν πρωινή δροσιά τις ψυχές όλων όσων
έχουν τη τύχη να τους ακούσουν σε μοναστήρια,
σε εκκλησιές, στο δρόμο, στα μπαρ και στις στοές του Μετρό.
Λευτεριά στα Μυαλά, στις Καρδιές, στις Νεφραμιές,
στα Συκώτια, Λευτεριά στο Λευτέρη, το Κώστα, το Πέτρο,
τη Λάουρα και τη Μόνικα, Λευτεριά στη Σκέψη, στη Τέρψη,
στη Pepsi , Φτου ξελευτερία γ**ώ το κερατό μου,
42 χρόνια μιά μαλ***α τριγύρω μου και
να πεις να τέλειωνε εδώ;
Αντί για τίτλους τέλους...TO BE CONTINUED
-
Επ, καλώς τον Μάκη :)
Έχεις μελοποιήσει κάποιο/α από αυτά τα τελευταία;
Πιο πολύ μου μοιάζουν για καταγραφή σκέψεων, όπως έλεγες ο ίδιος μερικά μηνύματα παραπάνω (που ήταν 3.5 χρόνια πριν...)
-
Να που τα δεσμά γίνονται δεσμοί, οι δεσμοί γίνονται δεσμά, εκεί ανάμεσα στην τάξη και το χάος, εκεί που η ελευθερία ψάχνει να βρει τον εαυτό της.
-
Καλησπέρα σας κύριοι. Ναι είναι αλήθεια έχει αρχίσει να με πιάνει λίγη "φαγούρα" με τη στιχουργία πάλι και επίσης είναι αλήθεια ότι καταγράφω σκέψεις μέσω αυτής. Δεν είναι τραγούδια αυτά, είναι αρκετά δύσκολο να τα μελοποιήσεις, εξακολουθούν περισσότερο να είναι ένα "ημερολόγιο". Το θέμα των δεσμών και των δεσμών δόξα τω Θεώ εξακολουθεί να με απασχολεί. Όπως όλος ο κόσμος κάποιες φορές ασφυκτιώ μέσα τους, άλλες φορές νοιώθω φοβερή ασφάλεια κι άλλες φορές κοροϊδέυω τον εαυτό μου ότι δεν υπάρχουν καν. Μεγάλη βοήθεια η τέχνη στο να διατηρούντε οι ισορροπίες μου και την ευχαριστώ πολύ και της ζητώ συγγνώμη που την χρησιμοποιώ τόσο αδέξια ( αυτό είναι το σωστό ρήμα, το " την χρησιμοποιώ" και όχι το "την υπηρετώ" βέβαια. Την τέχνη την υπηρέτησαν οι Χατζηδάκηδες και οι Θεοδωράκηδες, εμείς απλά της "ζαλίζουμε τον έρωτα" κατά το κοινώς λεγόμενον) . Εξακολουθώ να παίζω μουσική, η μπάντα μου λέγεται "Καλύτερες Μέρες" ( εδώ δεν θέλω σχόλια, ούτε γέλια γιατί ΟΝΤΩΣ ήταν τυχαίο και εγώ όταν μου το προτείνανε οι υπόλοιποι 4 τότε της μπάντας είχα σκάσει στα γέλια) , παίζουμε διασκευές, κινούμαστε δηλαδή "εκ του ασφαλούς" και περνάμε πολύ όμορφα. Άντε , να κάνω και λίγη "διαφήμιση" τώρα ... https://www.facebook.com/pages/%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A3-%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A3/155962284423782 (https://www.facebook.com/pages/%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A3-%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A3/155962284423782) Καλό βράδυ λοιπόν και τα ξαναματαλέμε. Αλήθεια Βραζίλη, γίνονται ακόμα συντονισμένα live των μελών του kithara.gr ; Αν ναι, "ειδοποία"! Είμαστε μέσα ! :) Φιλούθια!
-
ΔΩΣ’ ΤΟΥ ΕΣΕΝΑ
Όσο κι αν κυνηγάς τους δαίμονες μεσ’ το κεφάλι σου
όσο κι αν ψάχνεις να ξεφύγεις απ ‘το χάλι σου
όσο κι αν κανένας δεν πιάνει το τι σου συμβαίνει
Δεν έχει σημασία όλα αυτά είσαι εσύ
και μαζί σου σαν μια μπάλα σιδερένια θα τα σέρνεις .
Κι αν ακόμα το σκάσεις για μια μέρα ή δυό
κι αν γυρίσεις τον κόσμο πάνω σ’ ένα κανό,
Όλα εκεί είναι, μπροστά σου, μέσα σου,
φωνάζουν και ουρλιάζουν και δηλώνουν παρών.
Ένας τρόπος υπάρχει μόνο να εξαφανιστείς
μοναχά αν στ’ αλήθεια ερωτευτείς.
Αν το κάνεις χωρίς άστρα , χωρίς το «πόσο ταιριάζουμε εμείς»,
αν το θέλεις έτσι φόρα , δίχως στιγμή να το σκεφτείς,
Αν δεν είσαι πια Εγώ , αν το Εγώ σου υποταχθεί,
τότε μόνο υπάρχει ελπίδα, η καρδιά σου να το βρει.
Ένας τρόπος υπάρχει τους δαίμονές σου να νικήσεις,
μόνο αν μέσα στη καρδιά σου λίγο χώρο αφήσεις,
να ζήσεις, να αισθανθείς, να αφεθείς , να σωθείς,
να παίξεις , να γελάσεις, να πονέσεις, να κλάψεις.
Παράτα όσα ξέρεις, όσα ξέρεις είναι λάθος.
εμπιστεύσου αυτό που νοιώθεις ,εμπιστεύσου το πάθος,
δωσ’του ήλιο ,δωσ’ του ελπίδα, δωσ’ του Εσένα ,
μη του δίνεις το Εγώ σου,το Εγώ σου…
είναι αυτό που σου τά ‘χει μαζεμένα…
-
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ...
Σακουλάκια με καπνό πάνω στο τράπεζι,
το πάτωμα φύλλα καπνού έχει κι αυτό...
Πόσο ξεπερασμένη εικόνα,
σ' ένα κόσμο που κάνει αγώνα,
αντικαπνιστικό.
Το τασάκι γεμάτο τσιγάρα,
το σηκώνεις και "στην υγειά σου"
ειρωνικά μου λες...
Μα αυτό το μούδιασμα κι η γλυκειά ζαλάδα,
μου' δωσε χρόνο και δεν μου τον στέρησε
ότι κι αν λες .
Χρόνο να σκεφτώ , χρόνο να μπω,
μέσα μου και να χαθώ.
Χρόνο να σκεφτώ, χρόνο να μπω,
μέσα μου και να χαθώ....
Για όλα φταίει το τσιγάρο .
( Μπορεί....)
Το Υπουργείο Υγείας προειδοποιεί: "Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας " ,
" Το σταμάτημα του καπνίσματος μειώνει τον κίνδυνο θανατηφόρων καρδιοαγγειακών και πνευμονικών παθήσεων ".
-
ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΟΥ
Βουλιαγμένα τα νησιά μου
Κι οι αναμνήσεις όλες μπλε.
Αν κοιτάξω στη καρδιά μου,
Δεν θα είσαι εκεί μωρέ.
Που πήγαν όλα στράφι,
Που γίναν όλα πανικός,
Εσύ δεν έμεινες στο ράφι
Και γω δεν βλέπω πια το φως,
Λυπάμαι για όλα
Μα λυπάμαι πιο πολύ
Για αυτή τη καραμπόλα
Για εκείνο το παιδί
Που περίμενε να ζήσει
Μια τελείως άλλη ζωή
Που περίμενε να ζήσει,
Μια καλύτερη Ζωή .
Εφιάλτης το πρωϊ μου
Που όσο και να τσιμπηθώ
Το ματωμένο το κορμί μου
μου ζητάει να κοιμηθώ.
Μου ζητάει να κοιμηθώ