Ομιλειτε Ελληνικα.

[Ρηνιώ-kouzoulotetia]

Η προστακτική δεν παίρνει αύξηση. Είναι "περίγραψε" και όχι "περιέγραψε". Επίσης, είναι μετά μεσημβρίαν. Α, και πολλοί γράφουν "δοξα το θεό", ενώ είναι "δώξα τω θεώ"

σιγουρα γραφεται ετσι το "δοξα"; αν δεν απατωμαι, προερχεται απο το "δοξαζω"

επισης, το "που" και το "πως" δεν τονιζονται, παρα μονο όταν ειναι ερωτηματικα..

πχ αυτος που σε τρακαρε..
    νομιζω πως ξεχασα τα κλειδια μου..    χωρις τονο

ενω..

πού ειναι τα κλειδια;
πώς τα περνάς;              με τόνο!

[blueb]

-ήμαστε για φαγητό χτες,ΔΕΝ ήμασταν ούτε είμασταν<= πριν από "ούτε" και "ενώ"  ΔΕΝ βάζουμε κόμμα (διορθώστε με αν κάνω λάθος) <=κόμμα ,προς θεού όχι κώμα.

-Φυστικια και όχι το greeklish φιστικια που πάνε να επιβάλλουν

-όμοια με τα φυστικια (το ξερω οτι τα συγχρονα λεξικα το εχουν με -ι-),επιμένω να γραφω κρεββάτι,αυγό,εταιρεία,ειρωνεία κλπ που έχουν ξεφτιλιστεί χάριν απλότητας.

-το νερό εξατμίζεται ενώ η κανέλλα εξαχνούται και δεν εξαχνώνεται (εξαχνό-ω)

-κατι που εχει εκφραστει δεν ειναι εκφρασμενο, ειναι εκπεφρασμένο.(παρακείμενος)

-δεν ειναι εμετός είναι έμετος.(αυτό μόνο οι γιατροί και οι φιλόλογοι το λένε σωστά )

-δεν είναι χωροχρόνος,είναι χωρόχρονος (μόνο οι επιστήμονες και οι φιλόλογοι)

Αυτα μου ηρθαν τωρα. :-*Αλλά τι τα θέλετε?Αμα μιλάς σωστά,κινδυνεύεις να μη σε καταλαβαίνει κανείς

[KJP]

Είναι ο λαός και γι' αυτό πρέπει να γράφουμε τον λαό κι όχι το λαό.

Αυτό δεν ισχύει, σύμφωνα με τον ακόλουθο κανόνα:

Το τελικό –ν διατηρείται στο άρθρο (τον, την), στο αριθμητικό έναν, στην τριτοπρόσωπη προσωπική αντωνυμία την, στα άκλιτα δεν, μην και σαν, όταν η ακόλουθη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή σύμφωνο στιγμιαίο (κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ, ξ, ψ).π.χ. τον αέρα, την ντροπή, στην ξενιτιά, έναν ξένο, την πρόφτασα, μην περάσεις κ.τ.ο.Επιπροσθέτως, κάτι που το 95% του ιατρικού κόσμου κάνει λάθος (και όποτε εκφέρεται σωστά είναι από τύχη).

Το ορθόν είναι:

Οι μύες (ονομαστική πληθυντικού)
Τους μυς (αιτιατική πληθυντικού)

[Ιανός]

Είναι ο λαός και γι' αυτό πρέπει να γράφουμε τον λαό κι όχι το λαό.

Αυτό δεν ισχύει, σύμφωνα με τον ακόλουθο κανόνα:

Το τελικό –ν διατηρείται στο άρθρο (τον, την), στο αριθμητικό έναν, στην τριτοπρόσωπη προσωπική αντωνυμία την, στα άκλιτα δεν, μην και σαν, όταν η ακόλουθη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή σύμφωνο στιγμιαίο (κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ, ξ, ψ).π.χ. τον αέρα, την ντροπή, στην ξενιτιά, έναν ξένο, την πρόφτασα, μην περάσεις κ.τ.ο.

Δε θα συμφωνήσω. Το αρσενικό άρθρο είναι τον κι όχι το.
Λέμε: "θέλω να δω τον Λουκά" κι όχι το Λουκά.
Με την ίδια λογική, θα έπρεπε να γράφουμε: "απευθύνθηκε στον λαό" κι όχι στο λαό.

edit: Θυμάμαι ένα άρθρο του συγχωρεμένου Θανάση Παπαρρήγα, όπου έγραφε πως ο λαός δεν είναι μπουκάλι για να γράφουμε "το λαό".   

Επίσης, είναι αφορώ σε κάτι. Μπορούμε να γράφουμε: "σε ό,τι αφορά τη μουσική", αλλά "αφορά στη μουσική" κι όχι τη μουσική.
Ένας πολύ χρήσιμος κι απλός κανόνας αφορά στις μετοχές που λήγουν σε -οντας, ή σε -ώντας.
Όταν η κατάληξη είναι τονισμένη γράφεται με ω (περνώντας) ενώ όταν δεν τονίζεται γράφεται με ο (γράφοντας).

[Ιανός]

σιγουρα γραφεται ετσι το "δοξα"; αν δεν απατωμαι, προερχεται απο το "δοξαζω"

Έτσι είναι.
Γράφουμε "δόξα τω Θεώ", όπως επίσης "εν πάση περιπτώσει" κι όχι εν πάσει περιπτώσει.

[bassman(4 String Suicide!)]

Επισης ειναι μηνυμα η μυνημα?Εγω το γραφω μηνυμα.

[actr]

Επισης ειναι μηνυμα η μυνημα?Εγω το γραφω μηνυμα.

Συχνό λάθος επίσης. Το σωστό είναι μήνυμα.

Επίσης το σωστό είναι ¨το νησί της Κώ¨ και όχι ¨το νησί της Κού¨ ή της Κότας ή διάφορα άλλα τέτοια περίεργα. 

Και επίσης μια απορία
Τα Ίμια
Των Ιμίων ή των Ίμια? 

[Ιανός]

Και επίσης μια απορία
Τα Ίμια
Των Ιμίων ή των Ίμια? 

Των Ιμίων, ασφαλώς, όπως των Ιονίων.
Επίσης, κατά τους κανόνες της δημοτικής, οι ξένες λέξεις που έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική κλίνονται κανονικά. Αλλά εκείνες που διατηρούν το ξενικό τύπο δεν κλίνονται.
Το σωστό είναι να γράφεται "του Παρισιού", ή "του Λονδίνου".
Αλλά ποτέ "του στυλού", ή "του ταξιού" (ή εκείνο το τρομερό "τα στυλά", ή "τα ταξιά").

[Symeon]

όσο για τον ορισμο της χημείας που έδωσε η μαρια είναι όντως πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Ηξερα την αραβική προέλευση αλλα τα λεξικά στα ελληνικά ( δεν το εχω ψαξει σε έντυπο ) το έχουν σαν ρίζα λέξη. οχι παράγωγο. "το αρχαιοελληνικό "χημεια"". Πάντως στα αιγυπτιακα όντως το Khem έχει να κάνει με το μαυρη, τωρα για γη δεν ξέρω, αλλα για μαυρη ναι. Κάποιοι λένε ότι σημαίνει η μαυρη μαγεία. Αλλα το τέχνη του χρυσου είναι μαλλον η πιο λογική εξήγηση.

[Βραζίλης]

Δείτε επίσης τον ιστοχώρο http://abnet.agrino.org

Το τελικό –ν διατηρείται στο άρθρο (τον, την), στο αριθμητικό έναν, στην τριτοπρόσωπη προσωπική αντωνυμία την, στα άκλιτα δεν, μην και σαν, όταν η ακόλουθη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή σύμφωνο στιγμιαίο (κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ, ξ, ψ).π.χ. τον αέρα, την ντροπή, στην ξενιτιά, έναν ξένο, την πρόφτασα, μην περάσεις κ.τ.ο.

Εδώ προτείνεται, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, να διατηρείται πάντοτε το τελικό ν στα άρθρα: http://abnet.agrino.org/htmls/G/G004.htm

[sotoman]

πώς μεταφράζονται τα αγγλικά στα ελληνικά αυτούσιοι όροι?

ονόματα, οροι κλπ.

το πάρτι γράφεται παρτι και όχι πάρτυ σωστά?
γενικά ολα γράφονται με ι και ε και όσο πιο απλα γίνεται?

[actr]

Μια άλλη περίπτωση είναι η ετυμολογία της λέξης "άνθρωπος".
Πολλοί (ιδιαίτερα οι καθηγητές) προσπαθούν να μας πείσουν οτι η λέξη προκύπτει απο τη φράση "ανω θρώσκω". Ότι δηλαδή κοιτάει ψηλά. Κάτι που κατα πάσα πιθανότητα είναι λανθασμένο καθώς σύμφωνα με τον Πλάτονα (αν θυμάμαι καλά ), η ετυμολογία της λέξης είναι "αναρθών α όπωπε". Δηλαδή οτι ο άνθρωπος επεξεργάζεται/σκέπτεται ό,τι έχει δεί.

Όποιος γνωρίζει περαιτέρω...

πώς μεταφράζονται τα αγγλικά στα ελληνικά αυτούσιοι όροι?

ονόματα, οροι κλπ.

το πάρτι γράφεται παρτι και όχι πάρτυ σωστά?
γενικά ολα γράφονται με ι και ε και όσο πιο απλα γίνεται?

Ουσιαστικά αυτό αποτελεί κανόνα. Κάθε ξένη λέξη η οποία χρησιμοποιείται στην Ελληνική γλώσσα θα πρέπει να γράφεται με τον απλούστερο δυνατό τρόπο.
Και εδώ θα διαφωνήσω με τον Ιανό καθώς τυπικά γράφεται "το στιλό" και οχι "το στυλό".

[Holy Diver]

σιγουρα γραφεται ετσι το "δοξα"; αν δεν απατωμαι, προερχεται απο το "δοξαζω"

Έτσι είναι.
Γράφουμε "δόξα τω Θεώ", όπως επίσης "εν πάση περιπτώσει" κι όχι εν πάσει περιπτώσει.

Ναι, λάθος μου από απροσεξία. Ενοώ πως πρέπει να χρησιμοποιούμε δοτική αντί για αιτιατική....

[King Lui]

Ναι, λάθος μου από απροσεξία. Ενοώ πως πρέπει να χρησιμοποιούμε δοτική αντί για αιτιατική....

Και μάλλον εννοείς ότι εννοείς και όχι ότι ενοείς 

[parlats]

Οσες λέξεις είναι ξενόφερτες, κανονικά δεν υπακούουν σε συγκεκριμένη ορθογραφία.

Πχ οι λέξεις: πάρτι, ρεφρέν κλπ μπορεί ο καθένας να τις γράφει όπως θέλει!



Επίσης να αναφέρω ότι η λέξη "φανταστικός" είναι ξένη και όχι ελληνική!

[actr]

Επίσης να αναφέρω ότι η λέξη "φανταστικός" είναι ξένη και όχι ελληνική!

Το ανέκδοτο της ημέρας είναι αυτό Παρούλη? 
Πρόκειται για αντιδάνειο και η λέξη είναι αρχαία Ελληνική!

Οσες λέξεις είναι ξενόφερτες, κανονικά δεν υπακούουν σε συγκεκριμένη ορθογραφία.

Πχ οι λέξεις: πάρτι, ρεφρέν κλπ μπορεί ο καθένας να τις γράφει όπως θέλει!

Υπάρχει συγκεκριμένος κανόνας που υποδεικνύει πως σωστότερη γραφή για αυτές τις περιπτώσεις είναι η απλούστερη γραφή.

[Μαργαρίτα Π.]

Δεν ξέρω αν έχετε ακούσει κάποιους να λένε "ηγρόν ηγόραζε" αντί του "αγρόν ηγόραζε/ηγόρασε".

Επίσης είδα κάπου γραμμένο "τα επιχειρήματά του είναι έωλα". "Έωλος" σημαίνει "μπαγιάτικος". Το σωστό είναι "αίολος" που σημαίνει "αβάσιμος, όχι άξιόπιστος".

[parlats]

Επίσης να αναφέρω ότι η λέξη "φανταστικός" είναι ξένη και όχι ελληνική!

Το ανέκδοτο της ημέρας είναι αυτό Παρούλη? 
Πρόκειται για αντιδάνειο και η λέξη είναι αρχαία Ελληνική!

Οσες λέξεις είναι ξενόφερτες, κανονικά δεν υπακούουν σε συγκεκριμένη ορθογραφία.

Πχ οι λέξεις: πάρτι, ρεφρέν κλπ μπορεί ο καθένας να τις γράφει όπως θέλει!

Υπάρχει συγκεκριμένος κανόνας που υποδεικνύει πως σωστότερη γραφή για αυτές τις περιπτώσεις είναι η απλούστερη γραφή.

Οχι δεν είναι το ανέκδοτο της ημέρας. 
Επίσης επιμένω δεν υπάρχει κανόνας. Είτε γράψεις "ρεφρέν" είτε "ραιφρέν" είτε "ρεφραίν" κλπ καμία δεν είναι λάθος!

[Μαργαρίτα Π.]

Το "φαντάζομαι" είναι ομόρριζο του "φαίνω/φαίνομαι". Το "φανταστικός" με την έννοια "εκπληκτικός" είναι απόδοση του αγγλικού "fantastic".

[actr]

Οχι δεν είναι το ανέκδοτο της ημέρας.

Πάρη μου η λέξη "φανταστικός" είναι ελληνική. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι η έννοια που της δίνουμε σήμερα δανειζόμενοι την έννοια της αγγλικής λέξης fantastic (καταπληκτικός, υπέρχος) σε σχέση με την έννοια που της έδιναν στην αρχαία Ελλάδα (ο της φαντασίας). Γι'αυτό και ονομάζουμε αυτή την περίπτωση αντιδάνειο.

Επίσης
Είναι ο χειρουργός και όχι ο χειρούργος.
Δεν είμαι λάθος, κάνω λάθος

Επίσης επιμένω δεν υπάρχει κανόνας. Είτε γράψεις "ρεφρέν" είτε "ραιφρέν" είτε "ρεφραίν" κλπ καμία δεν είναι λάθος!

Και επειδή μου έβαλες μαμούνια πρωινιάτικα...


Συχνά λάθη στη χρήση της Ελληνικής - Common Mistakes in Modern Greek Usage
Αριστοτέλης Αναγνώστου δ.φ. καθηγητής 1ου Ενιαίου Πειραματικού Λυκείου Αθηνών

"Τα ξένα προσηγορικά και κύρια ονόματα γράφονται με τον απλούστερο τρόπο:
τρένο, Σέξπιρ."

[YmiRLinG]

Παρι ειναι οπως τα λεει ο actr. Το ιδιο συμβαινει με πολλες λεξεις που ειναι αντιδανεια οπως οι λεξεις παλατι, κλασσικος, δημοκρατης κ.α.

[KJP]

Δείτε επίσης τον ιστοχώρο http://abnet.agrino.org

Το τελικό –ν διατηρείται στο άρθρο (τον, την), στο αριθμητικό έναν, στην τριτοπρόσωπη προσωπική αντωνυμία την, στα άκλιτα δεν, μην και σαν, όταν η ακόλουθη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή σύμφωνο στιγμιαίο (κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ, ξ, ψ).π.χ. τον αέρα, την ντροπή, στην ξενιτιά, έναν ξένο, την πρόφτασα, μην περάσεις κ.τ.ο.

Εδώ προτείνεται, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, να διατηρείται πάντοτε το τελικό ν στα άρθρα: http://abnet.agrino.org/htmls/G/G004.htm

Η σελίδα αυτή επιβεβαιώνει την ισχύ του κανόνα που ο Ιανός αμφισβήτησε παραπάνω.
Εν τούτοις, θα συμφωνούσα και εγώ με έναν κανόνα, σύμφωνα με τον οποίον το -ν θα διατηρείτο σε όλα τα αρσενικά.

Είναι ο χειρουργός και όχι ο χειρούργος.

Σωστά, διότι όλα τα εις -ουργος τονίζονται στη λήγουσα. Εξαιρούνται τα κακόσημα ραδιούργος, πανούργος και κακούργος.

Ακόμη, σχετικώς με σωστό τονισμό λέξης, είναι ο φωσφόρος (τονισμός στη παραλήγουσα).

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CF%83%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82

[Ρηνιώ-kouzoulotetia]

Ακόμη, σχετικώς με σωστό τονισμό λέξης, είναι ο φωσφόρος (τονισμός στη λήγουσα).

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CF%83%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82

εννοεις στην παραληγουσα (2η συλλαβη απο το τελος) 

[KJP]

εννοεις στην παραληγουσα (2η συλλαβη απο το τελος) 

Ε ναι... προφανώς το έγραψα κατά λάθος.
Σ' ευχαριστώ για την παρατήρηση, το διόρθωσα.

[YmiRLinG]

Κατι το οποιο γινετια παρα πολυ συχνα λαθος ειναι τα ρηματικα επιθετα σε -τεος και -τος. Πολλοι λιγοι απο οσο εχω παρατηρησει στο λογο γνωριζουν τη διαφορα τους και ακομα λιγοτεροι τα χρησιμοποιουν σωστα.

Για να δουμε λοιπον.

Τα ρηματικα επιθετα σε -τεος δειχνουν οτι πρεπει να γινει αυτο που λεει το ρημα απο το οποιο παραγονται.

Τα ρηματικα επιθετα σε -τος:α)ο,τι και η μετοχη παθητικου παρακειμενου στα αρχαια, π.χ. γραπτος= ο γεγραμμενος
                                       β)ο,τι και η μετοχη του ενεστωτα ή του αοριστου στα αρχαια, π.χ. θνητος= ο θνησκων δηλ. αυτος που πεθαινει, που                   
                                          υποκειται σε θανατο
                                       γ)αυτον που μπορει ή αξιζει να παθει ο,τι λεει το ρημα απο το οποιο παραγεται το επιθετο
                                              π.χ.δαβατος=αυτος που μπορει κανεις να τον διαβει
                                                    επαινετος=αυτος που αξιζει να επαινειται.

Συνεπως δεν ειναι το ιδιο να πουμε "ο γιωργος ειναι επαινετος" και "ο Γιωργος ειναι επαινετεος"
Στην πρωτη περιπτωση εννοουμε οτι ο Γιωργος αξιζει να επαινεθει. Στην δευτερη περιπτωση ο Γιωργος πρεπει να επαινεθει.

Αλλο παραδειγμα. "η διδακτεα υλη για τις εξετασεις ειναι απο τη σελιδα 34 εως τη σελιδα 67" αρα η υλη που πρεπει να διδαχθει ειναι απο τη σελιδα 34 εως την σελιδα 67

Ομως "η διδακτη υλη ιενια απο τη σελιδα 34 εως τη σελιδα 67" σημαινει οτι η υλη που αξιζει να διδαχθει ειναι απο τη σελιδα ταδε μεχρι τη σελιδα ταδε.



Υ.Γ. Καλο θα ηταν οταν αναφερουμε ενα λαθος που γινεται να μπορουμε να το δικαιολογησουμε και να βρισκουμε παρομοιες περιπτωσεις λαθων ωστε να εχουμε κανονες μικρους και χρησιμου που θα βοηθησουν στο να μιλαμε ολοι σωστερα την γλωσσα