Θέματα

76

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τ΄ανεπίτρεπτα τραγούδια.

« στις: 29/12/09, 23:36 »

Τ΄ανεπίτρεπτα τραγούδια.


Τα μεγάλα τραγούδια σιγήσανε,
τα ΄χουν κρύψει βαθιά στο συρτάρι,
δεν περνάνε στο κόσμο μας είπανε
και τα στείλαν για πάντα στον Άδη.
&
Με τραγούδια αλλιώτικα άρχισα,
με αυτά τα τραγούδια θα κλείσω
κι αν σας πω μερικά ανεπίτρεπτα
μη το πείτε σε δαύτους θα σβύσω.
&
Τραγουδήστε λαθραία με μένανε,
σιγανά και με πρίμα σιγόντο,
γιατί όσοι στα ίσια τα είπανε
παραβήκανε άβατο νόμο.
&
Μερικούς απ΄αυτούς τους ξοφλήσανε,
μερικούς απ΄τους άλλους τους κλαίμε,
προσοχή στο εξής στ΄ανεπίτρεπτα,
σιγανά στα κρυφά να τα λέμε.

77

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα υπόλοιπα Κόσμε για σένα.

« στις: 29/12/09, 23:33 »

Τα υπόλοιπα Κόσμε για σένα.



Πουθενά για κανένα και τίποτα,
πωλητήρι θα βάλω στο σπίτι,
θα φορτώσω πεντ΄ έξι μου πράγματα
και τη κάνω σε άλλο πλανήτη.
&
Ένα τζιν,δυο παλτά παραμάσχαλα
της καρδιάς μου το πόνο και μένα,
θα τα πάρω μαζί μου χαράματα,
τα υπόλοιπα Κόσμε για σένα.
&
Γολγοθά τη ζωή μου τη κάνατε,
του Χριστού το σταυρό δεν αντέχω,
της ψυχής μου τις στάχτες φορτώνομαι
και σ΄αλλιώτικους Κόσμους πηγαίνω.
&
Ένα τζιν,δυο παλτά παραμάσχαλα
της καρδιάς μου το πόνο και μένα,
θα τα πάρω μαζί μου χαράματα,
τα υπόλοιπα Κόσμε για σένα.

78

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οι θύτες και τα θύματα.

« στις: 29/12/09, 23:28 »

Οι θύτες και τα θύματα.


Το ισοζύγιο πληρωμών
μ΄έσφιξε το ζωνάρι,
στις οφειλές πάντα παρόν,
πληρώνω σαν χαϊβάνι.
&
Το θύμα ειν΄ο πληρωτής,
ο θύτης ο χρεώστης,
το θύμα εντός της φυλακής
ο θύτης θιασώτης.
&
Το ισοζύγιο πληρωμών
πληρώνω το κορόιδο,
ο θύτης τέσσερις off shore
σε Νάξο και σε Ρόδο.
&
Το θύμα πάντα συνεπής 
ανελειπώς πληρώνει,
ο θύτης πάντα τιμητής
κι εξπέρ που τα τσεπώνει.

79

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Της αγάπης ομερτά.

« στις: 29/12/09, 17:25 »

Της αγάπης ομερτά.



Άσε την Αθήνα,
έλα στο Βαρδάρι,
σου ΄χω ένα δυάρι
και μια αγκαλιά.
&
¨Εκλεισα εισητήριο
με τ΄αεροπλάνο,
σού χω κι ένα πλάνο
στ΄αποκλειστικά.
&
Θα στο πω στη Μίκρα
όταν θα κατέβεις,
πάψε να επιμένεις
είναι ομερτά.
&
Βρήκα και κουμπάρο
απ΄την Κάτω Τούμπα,
έλα να σε κάνω
Θεσσαλονικιά.
&
Σου ΄χω επιπλώσει
το μικρό δυάρι
μ΄έπιπλα μαόνι
και ασημικά.

 

80

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οι σωτήρες κι οι μεσσίες.

« στις: 29/12/09, 17:23 »

Οι σωτήρες κι οι μεσσίες.


Πίστεψαμε σωτήρες
και σε θαύματα,
πως θ΄αλλάζαν την Ελλάδα
και τα πράγματα.
&
Φεύγει ο ένας έρχετ΄ο άλλος,
δεν υπάρχει αρχηγός,
δεν υπάρχουνε σωτήρες
άνθρακας ο θησαυρός....
&
Πίστεψαμε σε σωτήρες
και σε θαύματα,
μα σε τούτονε το τόπο
άλλα πράγματα...
&
Περιμένοντας μεσσίες,
βάγια στρώναμε,
άν εσύ κάποιονε είδες
τηλεφώναμε.
&
Πίστεψαμε σε σωτήρες
και σε θαύματα,
μα σε τούτονε το τόπο,
που τα θαύματα..
&
Αναρτούσαμε αφίσσες
και μαλλώναμε,
τα καλύτερα μας χρόνια
αναλλώναμε.

81

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ένας αετός μ΄ένα φτερό.

« στις: 19/11/09, 18:14 »

Ένας αετός μ΄ένα φτερό.



Κι αν λαβώσανε το ένα το φτερό σου,
θα πετάξεις με το άλλο σου φτερό,
δώσε βάση αετέ στον εαυτό σου,
θα νικήσεις τον ανίκητο καιρό.
#
Εσύ θα ΄σαι αετέ στα επουράνια,
αυτοί θα ΄ναι μια ζωή στα χαμηλά,
τη μεγάλη σου ζηλεύουν περηφάνεια
γι αυτό κι έμεινες αετέ χωρίς φτερά.
#
Θα γιατρέψεις τα σημάδια της πληγής σου,
θα επουλώσεις και το άλλο σου φτερό,
όταν κάποιοι θα σε ψάχνουν στο γκρεμό σου,
εσύ θα ΄σαι αετέ στον ουρανό.
#
Πολλοί ζήλεψαν στη γη τη περηφάνεια,
λίγοι αγάπησαν αλλότρια φτερά,
μύριοι έστησαν αθέμητα σημάδια
να σκοτώνουνε με μίσος τα πουλιά.

82

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πολύ να μ΄αγαπάς.

« στις: 21/09/09, 17:20 »

Πολύ να μ΄αγαπάς.



Πολύ να μ΄αγαπάς,πολύ΄να με φιλάς,
πολύ να με προσέχεις,
εγώ να ΄μαι εσύ,εσύ να ΄μαι εγώ
κι έτσι πάντα να μ΄έχεις.
#
Μαζί με τα πολλά,μαζί με τη χαρά,
μαζί και με τη λύπη,
ε τότε τί μας λείπει,
γεμάτο ειν΄το σπίτι.
#
Του νου σου να με πας,ταξίδια που αγαπάς,
μαζί όπου πηγαίνεις,
εγώ να ΄μαι εσύ,εσύ να ΄μαι εγώ
και ας με διαφεντεύεις.
#
Μαζί με τα πολλά,μαζί με τη χαρά,
μαζί και με τη λύπη,
ε τότε τί μας λείπει,
γεμάτο ειν΄το σπίτι.



© Copyright, Ilianthos
 
 

83

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πάρε το δρόμο τον παλιό.

« στις: 17/09/09, 16:38 »

Πάρε το δρόμο τον παλιό.


Πάρε το δρόμο τον παλιό
εκείνον του πατέρα,
κι άμα σου πουν τί θες εδώ,
καν΄τους αμέσως πέρα.
&
Αυτοί δεν ξέρουν ν΄αγαπούν,
δεν ξέρουν να πονάνε,
έμαθαν μόνο να μισούν
και βολεμένοι να ΄ναι.
&
Πάρε το δρόμο το παλιό,
μαζί σου κι άλλους δύο,
σήμερα να ΄μαστε οχτώ
κι αύριο χίλιοι-δύο.
&
Μύρια δίκια να υψωθούν,
σημαίες να γενούνε,
κι άμα τα κότσια τους βαστούν
να΄ρθουν να μετρηθούμε.
&
Πάρε το δρόμο τον παλιό
και μη φοβάσαι αγέρα,
εμείς βαστάμε στο βοριά,
βαστάμε και στην ξέρα.

84

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Την Πατρίδα μου την βάλαν υποθήκη.

« στις: 30/08/09, 01:41 »

Την Πατρίδα μου την βάλαν υποθήκη.


Την Πατρίδα μου την βάλαν υποθήκη,
θα ΄λθει μέρα που στους ξένους θα ανήκει,
μετανάστης στην δική μου την Πατρίδα,
με πασπόρτ,με υπογραφή και με σφραγίδα.

&

Με υποθήκευσαν κι εμένα και εσένα,
δεν θα βρεις ανυποθήκευτο κανένα,
πάρτυ κάνουν ανενόχλητοι οι λύκοι,
στης Πατρίδας μου τ΄απέραντο τσιφλίκι.

&

Κάποια μέρα,κάποια νύχτα μεσ΄ τη νύστα
θα μου πούνε οι αφέντες καληνύχτα,
θα φορτώσω την κατάντια μου στον ώμο,
κι άι στο διάολο θα μου πούνε,
πάρε δρόμο...

&

Η πατρίδα μου σε έκτακτη ανάγκη,
με πουλήσανε κρυφά οι σαλτιμπάγκοι,
μετανάστης στην δική μου την Πατρίδα,
με πασπόρτ,με υπογραφή και με σφραγίδα


                   

85

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το έπος των Νεοελλήνων.

« στις: 13/08/09, 19:55 »

Το έπος των Νεοελλήνων.


Η Ελλάδα το τσιφλίκι,
τους πληρώνουμε και νοίκι,
πέντε-έξι μασκαράδες
τρώνε με χρυσές κουτάλες.
χάψες,μάσες, αραλίκι,
στης Ελλάδας το τσιφλίκι.
#
Μίτσι κότσι η μαρμίτα,
του Λαού όλη η πίτα,
να προγούλια από τη μάσα,
θα πλαντάξεις ρε μπαγάσα.
#
Θα μας φάει η μαρμάγκα,
θα τη βγάλουμε στη πάντα,
μας τη πέσανε οι λύκοι
στης Ελλάδας το τσιφλίκι
&
Μίτσι κότσι η μαρμίτα,
του Λαού όλη η πίτα,
να προγούλια από τη μάσα,
θα πλαντάξεις ρε μπαγάσα.

86

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα νέα δεν τα μάθατε ;

« στις: 11/08/09, 10:44 »

Τα νέα δεν τα μάθατε ;



Η λευτεριά στ΄απόσπασμα,
το δίκιο στην αγχόνη,
βραβεία ειρήνης κι ανθρωπιάς
μοιράζουν στην Στοκχόλμη.
&
Το φως επιβραβεύεται
μ΄επαίνους και βραβεία,
μα ένα θεριό επαίρεται
εκεί στη Λευκωσία.
&
Τα νέα δεν τα μάθατε,
ούτε κι εσείς στη Βόννη;
πέντε παιδιά θερίσανε
με μιας οι δολοφόνοι.
&
Και να ΄τανε οι άμοιροι,
μακάρι οι τελευταίοι,
κι άλλους στα έξι στήσανε,
δίχως κανείς να φταίει.
&
Κανένα δεν αφήσανε
τ΄ανήμερα θηρία,
μα εσείς που δεν μιλήσατε,
σαν να ΄τανε βραβεία.



Στην μνήμη των πέντε αδικοχαμένων Ελληνοκυπρίων που εκτελεσθήκανε εν ψυχρώ,από τις ορδές του Αττίλα !..Ας είναι αλαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει...
 
 

87

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η γεννιά του Indigo.

« στις: 10/08/09, 02:37 »

Η γεννιά του Indigo.


Του Indigo η γεννιά θα σώσει
τη δική μας τη γεννιά,
τα στραβά μας θα ισιώσει,
θα διδάξει ανθρωπιά
&
Του Indigo η γεννιά η γνώση,
θα μας σώσει σα γεννιά,
μια γεννιά που ΄χει βαλτώσει
σε λιμνάζοντα νερά.
&
Της γεννιάς το ξεπεσμό μας,
θα φρενάρει ένα πρωί,
του Indigo η γεννιά θα σώσει
μία φθίνουσα εποχή.
&
Σώστρα δεν θα μας ζητήσει
η κρυστάλλινη γεννιά,
ειν΄αλλιώτικη φτιαγμένη
κι από άλλα υλικά.
&
Του Indigo η γεννιά ο ήλιος,
το ανέσπερο το φως,
η αέναη ημέρα
κι ο δικός μας λυτρωμός.
&
Θά ΄λθει για να περισώσει
και τί έμεινε θαρρείς,
όλα τά ΄χουμε σπιλώσει,
η γεννιά,ώ φευ εμείς.




Θα ΄λθουν κάποτε άλλοι να μας κυβερνήσουν.Θα μπούν στην πολιτική φτωχοί και θα φύγουν φτωχότεροι......Το λυκόφως,δεν θ΄αργήσει !...

88

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η κυρά της Ρω.

« στις: 06/08/09, 20:54 »

Η κυρά της ρω.


Να ΄ναι το χώμα σου αλαφρύ
στη Ρω που σε σκεπάζει,
να ΄ρχονται και οι αετοί,
συντρόφια σου το βράδυ.
Να σε κρατάνε συντροφιά,
να μην είσαι μονάχη,
στα μύρια σου "Μολών λαβέ"
να κάνουν παρακάθι.
&
Κυρά περήφανη της Ρω
και του νησιού αφέντρα,
σ΄εσένα τα παράσημα
και δεν χωρά κουβέντα.
&
Στρώμα σου να ΄χεις τα λευκά,
πάπλωμα τα γαλάζια,
αυτά που ύψωνες ψηλά
κι υπέστελλες τα βράδυα.
Σ΄εσένα όλη η τιμή,
σ΄εσένα η ευγνωμοσύνη,
να ΄ναι το χώμα σου αλαφρύ
κι αιώνια η μνήμη.
&
Κυρά περήφανη της Ρω
και του νησιού αφέντρα,
σ΄εσένα τα παράσημα
και δεν χωρά κουβέντα.

----------------------------

Ιστορία
Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.

Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.

Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτή του Καστελόριζου.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.

Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος "Γ. Πεζόπουλος" για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο Στρογγυλή απέναντι στα νότια του Καστελόριζου.

89

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στο password σου θα μπω.

« στις: 03/08/09, 15:50 »

Στο password σου θα μπω.


Θα χτυπήσει ο κώδικας ήχο,
θα κινήσει η καρδιά αριθμό,
της ψυχής σου το γρίφο θα λύσω
και στα μύχια σου, Hacker θα μπω.
&
Με sms μια ζωή με δουλεύεις,
με e-mail στα "θα" με κρατάς,
στο περίμενε χρόνια με έχεις,
στο Password σου θα μπω πού θα πας.
&
Θα χτυπήσει ο κώδικας ήχο,
τα λαμπάκια θα στείλλουνε φως,
τ΄άλυτα της ψυχής σου θα λύσω
κι όλα μάτια μου στ΄άπλετο φως.
&
Με sms μια ζωή με δουλεύεις,
με e-mail στα" θα" με κρατάς,
στο περίμενε χρόνια με έχεις,
στο password σου θα μπω,πού θα πας.



© Copyright, Ilianthos
 
 

90

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Χωρίς αιτία.

« στις: 01/08/09, 03:33 »

       Χωρίς αιτία.



Κλείνω τα μάτια μου απ΄την ντροπή μου
κι αλλάζω δρόμο να μη με δει,
αυτή που πλήγωσα χωρίς αιτία,
για ένα καπρίτσιο που ΄χα ορκιστεί.

&

Χιλιάδες όνειρα της τα ΄χα σβύσει
και τη ζωή της την έχω πιει,
μεσ΄το λιοπύρι σ΄ένα ποτήρι,
χωρίς να νοιάζομαι για τα γιατί.

&

Την έχω σβύσει,την έχω σβύσει,
στον εαυτό της έχει κλειστεί,
κι αν με το δίκιο της μ΄έχει μισήσει,
λίγα της είναι,όσα κι αν πει.

&

Χιλιάδες όνειρα είχε επενδύσει,
όμως δεν μ΄άξιζε τέτοια τιμή,
εγώ τα επένδυσα στο χαρακίρι
για να εισπράττω καταστροφή.

91

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εγχειρίδιο αγάπης.

« στις: 30/07/09, 16:16 »

                  Εγχειρίδιο αγάπης.



Απ΄το στιμόνι της ψυχής,κι απ΄της καρδιάς το υφάδι
σού ΄στρωσα στρώμα καταγής,να κοιμηθείς το βράδυ,
μείνε εδώ αν μ΄αγαπάς,δεν μ΄αγαπάς πηγαίνεις,
άσκοπα μεσ΄ το σπίτι μου,πάψε να μπαινοβγαίνεις.

&

Η αγάπη δεν διδάσκεται,ούτε σφυριλατείται,
άμα σ΄αρέσει κάθεσαι,αν δεν σ΄αρέσει φύγε.
Τα δίπορτα δεν τα μπορώ, με κάνουν και θυμώνω,
λουκέτα βάζω στ΄αγαπώ κι αυθημερόν κλειδώνω.
Η αγάπη δεν διδάσκεται ούτε σφυριλατείται,
κι άμα υπαγορεύεται,ε, τότε εκποιείται.

&

Απ΄το στιμόνι της ψυχής,σού ΄στρωσα μαξιλάρι,
όλο το βιός μου τί θαρρείς,ένα μικρό δυάρι,
μείνε εδώ αν μ΄αγαπάς,δεν μ΄αγαπάς πηγαίνεις,
άσκοπα μεσ΄το σπίτι μου,πάψε να μπαινοβγαίνεις.


 
     
                
 

92

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οι σωτήρες.

« στις: 28/07/09, 20:08 »

Οι σωτήρες.


Πιστέψαμε στους όρκους σας και τις νουθεσίες σας.
Γαλουχηθήκαμε με τα δήθεν οράματα σας.
Κρεμάσαμε πανώ.
Βάψαμε τοίχους.
Υψώσαμε λάβαρα.
Κόκκινα,κίτρινα,πράσινα,γαλάζια.
Αναλλωθήκαμε στους δρόμους αναρτώντας τις ελπίδες του αύριο.
Όλα ξεθώριασαν !....
Μάταια ψάχνοντας τους σωτήρες μας......
Η Ελλάδα στην εντατική !...

--------------------------

Στην εντατική η Ελλάδα
στο προσκέφαλο οι γιατροί,
κάνουν έκκληση επειγόντως
αίμα ρέζους να βρεθεί.
&
Στο μηδέν ο αιματοκρίτης
στο μηδέν και ο σφυγμός,
πάντα ελεύτερος ο θύτης
και λυτός ο συνεργός.
&
Αιμοδότες δεν υπάρχουν
φίλιωσαν με την σιωπή,
ίσως για να συνυπάρχουν
λόγια και πολιτική.
&
Στο εδώλιο το δίκιο,
στη γωνία ο Λαός,
η Ελλάδα στο φορείο
δόξα να ΄χει ο Θεός.
&
Αιμοδότες δεν υπάρχουν,
το παμε κι απ΄την αρχή,
βάλθηκαν να μας πετάξουν
στα σαράβαλα του ΟΔΔΥ.
&
Στην εντατική η Ελλάδα,
στο προσκέφαλο οι γιατροί,
έμφραγμα μυοκαρδίου
και παράλυση ολική.
&
Όσοι δήλωσαν σωτήρες,
υποσχέσεις στα χαρτιά,
λάκισανε οι φωστήρες
τα οικονόμησαν χοντρά.
#
Έχω κάποια ψηφοδέλτια
θα τα πάω στο χωριό,
την οργή μου για να κάψω,
πριν με πάρουν σηκωτό.
#
Άσπρα,κίτρινα,γαλάζια,
όλα ίδια στη θωρειά,
πάρτε όνειρα ρημάδια,
στάχτες μέσα απ΄τη φωτιά.

93

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα χείλη σου είναι γκρεμός.

« στις: 22/07/09, 21:07 »

Τα χείλη σου είναι γκρεμός.



Τα χείλη σου είναι γκρεμός,
μη γκρεμιστώ φοβάμαι,
όχι θα πω στο πειρασμό,
σίγουρος θέλω να ΄μαι.

&

Στ΄απόκρημνα σου τα φιλιά,
δεν θα ακροβατήσω,,
ας είμαστε από μακριά
κι ας μη σε αγαπήσω.

&

Τα χείλη σου είναι θηλειά
και τα φιλιά σου απόχη,
έχεις μαγνήτη που τραβά
μα ο νους μου λέει όχι.

&

Θ΄αντισταθώ στην πεθυμιά,
δεν θα ακροβατήσω,
καλύτερη η σιγουριά
απ΄το δικό σου ρίσκο.

94

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μάνα μου,Ινώ μου και Νεφέλλη.

« στις: 19/07/09, 08:26 »

Μάνα μου, Ινώ μου και η Νεφέλλη.
( Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της )


Μάζεψε μάνα τα παιδιά σου,
όλα χωράνε στη ποδιά σου,
άλλα στο Νότο,άλλα στη Δύση,
σαν τα πουλιά έχουν σκορπίσει.

&

Σε άλλους μάνα στάζεις μέλι,
σε άλλους λες πως δεν σε μέλλει,
σ΄άλλους Ινώ,σ΄άλλους Νεφέλλη,
αγάπα επιτέλους και την Έλλη.

&

Μοίρασε μάνα την καρδιά σου
εξίσου σ΄όλα τα παιδιά σου,
φτάνει ως εδώ το χαρακίρι,
κάνε μας μάνα το χατίρι.

&

Σε άλλους μάνα στάζεις μέλι,
σε άλλους λες πως δεν σε μέλλει,
μάνα Ινώ,μάνα Νεφέλλη,
μάνα Ελλάδα διχασμένη.

95

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Συμπόσιο με έναν άγιο.

« στις: 15/07/09, 16:58 »

Συμπόσιο με έναν άγιο.



Ηλιοβασίλεμα στο Λαύριο
συμπόσιο με έναν άγιο,
φιλί,φιλί με έπινε,
μη με ρωτάτε τί έγινε.
&
Σταλιά,σταλιά κοινώνησα,
όλα τα ομολόγησα,
ηλιοβασίλεμα στο Λαύριο,
του ΄πα πως θα ΄λθω αύριο.
&
Τίποτα δεν του αρνήθηκα,
τα ΄πα όλα και πλύθηκα,
ηλιοβασίλεμα στο Λαύριο
στου λιμανιού τ΄απάγκιο.
&
Γουλιά,γουλιά με έπινε
και κανενός δεν έδινε,
θεία σεπτή μετάληψη
μες της Εδέμ την άνοιξη.
&
Φιλί,φιλί κοινώνησα,
όλα τα ομολόγησα,
ηλιοβασίλεμα στο Λαύριο,
κι έχει ο Θεός ως αύριο...



              © Copyright, Ilianthos
 
 

96

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δεν διαιρείται η καρδιά.

« στις: 11/07/09, 23:39 »

Δεν διαιρείται η καρδιά.



Δεν διαιρείται η καρδιά,
δεν γίνεται κομμάτια,
το ΄να κομμάτι στη ψευτιά
και τ΄άλλα στα γινάτια.

&

Δεν ειν΄φτιαγμένη από πηλό,
δεν είναι από χώμα,
να την ενώσεις δεν μπορείς,
δεν την κολλάς με γόμα.

&

Δεν διαιρείται η καρδιά,
ούτε και διά τρία,
εγώ,εσύ και ο κρυφός,
μα το ΄κανες Μαρία.

&

Ειν΄σμιλεμένη απ΄το Θεό,
μονάχα διά δύο,
όμως σ΄ εσένανε Μαριώ
χωράνε δέκα-δύο.

&

Δεν διαιρείται η καρδιά,
σου το ΄χα πει Μαρία,
τρίτη αγάπη δεν χωρά
κι αν ναι,ειν΄προδοσία.

97

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νόμιζα.

« στις: 09/07/09, 17:27 »

           Νόμιζα.


Νόμιζα ήσουνα λουλούδι,
νόμιζα ήσουνα τραγούδι,
αγιόκλημα νόμιζα πως ήσουν,
τίποτα απ΄όλα όμως δεν ήσουν....

&

Αγκάθι ήσουν στην ουσία,
απλά μιας πλάνης παρωδία,
ένα μου ξώφαλτσο τραγούδι,
ένα αγκαθένιο μου λουλούδι....

&

Κι όλο από ΄σένα πληγωνόμουν
κι όλο ο τρελός παραδινόμουν,
τώρα που μ΄ έχεις τελειώσει,
τί άλλο η ψυχή μου να σου δώσει...

&

Αγκάθι ήσουν στην ουσία,
με γέλασε η τρελή μου ουτοπία,
πλάνες παλιές μου σου πληρώνω,
τί με ωφελεί κι αν με μαλλώνω.

98

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μάτια πανσέλληνα.

« στις: 30/06/09, 00:09 »

Μάτια Πανσέλληνα.


Μάτια μου θάλασσα,
γαλάζια θάλασσα,
μάτια φεγγάρια.
Λιμάνι απάνεμο,
δίχως τον άνεμο,
βρήκα κουράγιο.
&
Μάτια μου θάλασσα,
ήρεμη θάλασσα,
βλέμμα απάγγιο.
&
Μπλε ματοτσίνορα,
γαλάζια σύνορα
και φως στο βάθος.
Χαρά στα βράδυα μου
και στα καράβια μου
που θα αράξω.
&
Μάτια μου θάλασσα,
γαλάζια θάλασσα,
σίγουρα μάτια.
Μάτια πανσέλληνα
και τί δεν θα έδινα,
να μη σας χάσω.



© Copyright, Ilianthos

99

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η αρραβωνιαστικιά μου η νύχτα.

« στις: 26/06/09, 23:16 »

Η αρραβωνιαστικιά μου η νύχτα.



Για μία νύχτα αλήτισσα
στα δύχτια της ξενύχτησα
και έγινα αλήτης.
&
Εμένανε τον άσημο
με έκανε διάσημο,
με μάθανε κι οι πέτρες.
&
Στην μέγκενη της μ΄έσφιξε,
τα νειάτα μου με έστιψε,
περνώ κακές ημέρες.
&
Μου έδωσε παράσημο,
εμένα το παράσιτο,
φορέσαμε και βέρες.
&
Τη νύχτα αρραβωνιάστηκα,
στα δόκανα της πιάστηκα,
αρκούσαν δυο κουβέντες.
&
Για μία νύχτα αγύρτισσα,
για κοίτα πως κατήντησα,
εγώ ο νοικοκύρης.
&
Του κόσμου το παράσιτο,
ένα μιλέτι κάλπικο,
είναι να με οικτίρεις.
&
Τα βράδυα στα Λαδάδικα,
θαμώνας στα νταλκάδικα
και το πρωί μπατίρης.

100

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παρόλα αυτά.

« στις: 21/06/09, 17:44 »

        Παρόλα αυτά.


Όταν βρυχάται η αλήθεια,
το ψεύδος σπεύδει να κρυφτεί,
παρόλα αυτά θα στήσω δύχτια
να το δαμάσω το ληστή.
&
Κλείνω παράθυρα και πόρτες,
να μη με πνίγει ο εσμός,
πού ΄σθε της Γης οι φωτοδότες,
βρε να φωνάξω ένα SOS.
&
Όταν βρυχάται η αλήθεια,
το ψεύδος σπεύδει να κρυφτεί,
μα τα παλιά του τα τερτίπια
δεν τα ξεχνάει μια ζωή.
&
Ένα σκοτώνει η αλήθεια,
δέκα εκκολάπτει η στιγμή,
παλιοντουνιά μας αμαρτία,
σ΄έχω στ΄αλήθεια σιχαθεί.
&
Σφαλίζω μάνταλα και πόρτες,
να μην τρυπώσει το κακό,
SOS τους καλώ τους αιμοδότες,
μα το ακούω μόνο εγώ.