"MONIKA"- Συνέτευξη στο crackhiter.com

[Bάγια]

Καλημέρα σε όλους.
Μόλις διάβασα μια συνέντευξη της γνωστής πλέον καλλιτέχνιδας MONIKA στο crackhitler.com.
...και εντυπωσιάστηκα   Διαβάστε την παρακαλώ. Έχει πολύυυ ενδιαφέρον!
Τα σχόλια δικά σας.


Sorry που είμαι λίγο κάπως αλλά έχω φάει μια φρίκη με τα κινητά. Μου ‘ρχεται να το πετάξω.

Γιατί έτσι;
Χτυπάει συνέχεια, ειδικά από τον Ιούνιο που κυκλοφόρησε ο δίσκος η κατάσταση είναι τραγική. Στην αρχή, όταν έκανα το πρώτα μου live με παίρνανε από free press ή για να με καλέσουν σε κάποιο φεστιβάλ και χαιρόμουν. Πλέον δεν το αντέχω. Πέρα από το ότι μου τηλεφωνούν άκυροι που ξαφνικά με θυμούνται ενώ έχουμε να μιλήσουμε 5 χρόνια και μου ζητάνε να πάμε για καφέ – λες και δεν έχω άλλη δουλειά να κάνω από το να πηγαίνω για καφέ με άγνωστους- σκάνε και κάτι τηλεφωνήματα από άσχετα μαγαζιά τύπου «ναι γεια σας έμαθα ότι τραγουδάτε, Παρασκευή Σάββατο σαν ενδιαφέρει να το κλείσουμε;», σε μαγαζιά ό,τι να ‘ναι τώρα, «Οξυγόνο Live» και τέτοια..

Και συ τι τους λες;

Ε, τι να τους πω; Τους λέω «είσαι με τα καλά σου άνθρωπέ μου;» ή απλά το κλείνω. Άσε με ρε, είναι φορές που με εκνευρίζει πραγματικά και το αφήνω να χτυπάει χωρίς να το σηκώσω. Και έτσι παίζει να χάσω κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Γενικά όμως, την τεχνολογία την σιχαίνομαι.

Δεν ασχολείσαι με internet και τέτοια;

Ασχολούμαι αναγκαστικά. Παράδειγμα, αφιερώνω μισή ώρα την ημέρα για να απαντάω στο myspace.

Κατά τα άλλα πως είσαι αυτή τη περίοδο;

Δεν είναι και πολύ καλή περίοδος για μένα. Έχω εξεταστική στο πανεπιστήμιο και πήζω λίγο.

Τι σπουδάζεις;

Μαθηματικό.

Έλα! δεν το ‘ξερα. Σε φανταζόμουν πιο πολύ τύπο της φιλολογίας.

Καμία σχέση. Δεν θα μπορούσα να σπουδάσω κάτι άλλο πέρα από μαθηματικά. Τα γουστάρω πολύ, απλά με κουράζουν απίστευτα. Υπάρχουν μέρες που τις περνάω κολλημένη σε μια σελίδα, και όταν επιτέλους τελειώνω νιώθω λες και έχει αδειάσει το κεφάλι μου. Και τότε πλησιάζω το πιάνο και αρχίζω. Αφού τα πιο πολλά κομμάτια τα έγραψα σε περίοδο εξεταστικής.

Εγώ ακούγοντας τον δίσκο σου φανταζόμουν πως τα περισσότερα απ’ τα κομμάτια έχουν βγει σε κάποια φάση πολύ μαύρη.

Όχι, δεν περνάω τέτοιες φάσεις. Είμαι κυκλοθυμική. Υπάρχουν βδομάδες που είμαι μες την καλή χαρά και άλλες που είμαι λίγο down. To κακό με μένα είναι ότι αγχώνομαι πολύ εύκολα. Θέλω να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα και νιώθω πως δεν έχω χρόνο. Επίσης είμαι πολύ –μην με πεις ψωνάρα- κοινωνική, μ’ αρέσει να μιλάω σε κόσμο, να γνωρίζω ανθρώπους και να τους συναναστρέφομαι. Η μουσική ουσιαστικά εκεί οφείλεται, είναι κάτι σαν ξέσπασμα από όλη αυτή την καθημερινή φόρτιση. Γυρίζω σπίτι, παίζω πιάνο, μελαγχολώ αν θέλεις, αλλά έτσι ηρεμώ, δημιουργώντας κάτι σαν αντιστάθμισμα σε όλη αυτή τη βαβούρα.

Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο κομμάτι από το δίσκο σου που να γράφτηκε ενώ ήσουν επηρεασμένη από κάτι έντονο; Πιο ιδιαίτερο;

Ναι, το Misery Loves Company ας πούμε. Ήμουν ερωτευμένη με κάποιον εκείνη τη περίοδο και είχα πάει σε ένα μεγάλο πάρτι, ξέρεις τα κλασικά κοριτσάκια, που ετοιμαζόμαστε, γινόμαστε ομορφούλες για να μας προσέξουν και τελικά χυλόπιτα, ο τύπος ούτε καν μου μιλάει ή κάτι τέτοιο. Παρ’ όλα αυτά το πάρτι ήταν απίστευτο, όλη η Αθήνα εκεί, ήμουν μεθυσμένη και έβλεπα όλο αυτόν τον κόσμο, να πίνει, να χορεύει και να διασκεδάζει, μέχρι τις 7 το πρωί. Και μετά από όλη αυτή την κραιπάλη, ήρθε η αντίθεση της Κυριακής, και εκεί αντιλαμβάνεσαι πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι στο τέλος, είναι μόνοι τους. Είχα νιώσει πολύ άσχημα με αυτή τη σκέψη, μ’ έπιασε κατάθλιψη, πήρα το αυτοκίνητο και οδηγούσα και ‘γω δεν ξέρω για πόσες ώρες. Όταν γύρισα πάλι σπίτι, έγραψα αυτό το τραγούδι.

Πως και δεν ακολούθησες την μόδα της «μπάντας» και βγήκες μόνη;

Ήμουν πάρα πολλά χρόνια σε μπάντες και είχα βαρεθεί.

Σοβαρά; Δεν είχα ιδέα.

Ναι, το πρώτο μου live ήταν στα 13 μου, έπαιξα με τους Serpentine support στους Closer και τους Raining Pleasure στη Πάτρα!

Σε ένα παραλιακό λίγο τελειωμένο μαγαζί;

Ναι!

Απίστευτο, ήμουνα και εγώ εκεί! Φοιτητής τότε!

Άντε! Ναι, ήμουνα αυτό το κοριτσάκι με το άσπρο t-shirt, το τζιν καπελάκι και τα σιδεράκια! Φαντάσου πώς μου φάνηκε εμένα τότε από το πουθενά να παίξω σε συναυλία… Παράδεισος!

Ωραία, δηλαδή η αρχή ήταν με τους Serpentine…

Ναι μέσω του αδερφού μου, που έχει τους Serpentine. Στην ουσία αυτός ήταν ο μουσικός της οικογένειας. Εγώ καμία σχέση, έπαιζα βέβαια πιάνο και κιθάρα από μικρή αλλά δεν είχα ιδιαίτερη κλίση σε όλα αυτά! Ήμουν πιο πολύ του αθλητισμού, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, σκι, σερφ, ποδήλατο, και τέτοια.

Είσαι πολύ «καθώς πρέπει» πάντως. Σπουδάζεις μαθηματικό, ασχολείσαι με αθλητισμό…

Ναι, ναι σημαιοφόρος και τέτοια. Και αύριο φεύγω για Όλυμπο, πεζοπορία. Έχω καιρό να φύγω και μου έχει κακοφανεί.

Ταξιδεύεις συχνά;

Ναι, δεν μπορώ να μένω πολύ στο ίδιο μέρος, έχω συνηθίσει να φεύγω περίπου κάθε βδομάδα.

Που πηγαίνεις;

Μου αρέσει η Πελοπόννησος, κυρίως Άστρος, Ναύπλιο εκεί είναι το χωριό μου. Έχω και ένα εξοχικό, fun park με πισίνες, στούντιο μέσα, πινγκ πονγκ, γκαζόν. Εκεί πέρα, εν τω μεταξύ, μαζεύονται κατά καιρούς διάφοροι άκυροι. Θυμάμαι είχα ξυπνήσει ένα πρωί και είχα δει κόσμο να κοιμάται στις αιώρες, στην πισίνα... Μετά εξωτερικό. Βασικά εξαιτίας της δουλειάς του πατέρα μου, έκανα από μικρή ταξίδια έξω. Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία. Και τον Απρίλιο που πήγα στο Sussex για την μίξη του δίσκου.

Στο εξωτερικό έγινε;

Ναι με τον Ιan Caple, τον παραγωγό των Tindersticks, JJ72 και τέτοια.

Πώς ήταν εκεί;

Ήταν απίστευτα. Σκέψου ότι μέναμε στη εξοχή, σ’ ένα παραμυθένιο μέρος, μια βίλα, που κάθε φορά που ξύπναγα το πρωί, έβλεπα ελαφάκια από το παράθυρό μου. Σαν την Χιονάτη. Το στούντιο εν τω μεταξύ ήταν σε μια αποθήκη δίπλα στην οπoία υπήρχε ένας τύπος, που είχε συλλογή από παλιές κάντιλακ, και απέναντι το εξοχικό του παραγωγού των Beatles, που μαζευόντουσαν παλιά και κάνανε πάρτι. Κοιτούσα γύρω μου και έλεγα «πού βρίσκομαι;»…

Αν κάποιος σου έλεγε πριν 2 χρόνια ότι θα τα ζήσεις όλα αυτά, δεν θα σου ακούγονταν τρελό;

Ίσως είμαι πολύ ισοπεδωτική, αλλά δεν ενθουσιάζομαι ιδιαίτερα με όλα αυτά.

Περίεργο αυτό… Ξέρω πολλούς που θα «σκότωναν» για κάτι τέτοιο.

Νομίζω πως το απολαμβάνω καλύτερα αν δεν ενθουσιάζομαι και παράλληλα πιστεύω πως κάτι θα αξίζω για να μου δίνεται, τίποτα δεν σου χαρίζεται έτσι απλά. Επίσης είναι και γεγονός ότι όλο αυτό δεν το επιδίωξα ποτέ. Απλά προέκυψε.

Δεν ήταν δηλαδή το κρυφό σου όνειρο στα 16;

Δεν είχα ποτέ όνειρα. Ξέρεις τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω; Ελεγκτής στα διόδια. Γιατί μ’ αρέσουν τα αυτοκίνητα.

Μπορεί να είναι και η πιο μίζερη δουλειά στο κόσμο αυτή! Εγώ έχω την υποψία πως αυτοί δεν είναι άνθρωποι. Πού τρώνε, πού πάνε τουαλέτα;

Είναι εξωγήινοι, ρομπότ.

Και πώς έκατσε και ασχολήθηκες τελικά με την μουσική;

Στην ουσία οφείλεται στον αδερφό μου. Αυτός με μύησε στη μουσική, μου έλεγε τι να ακούω, τι να προσέχω, μου πρότεινε διάφορα να παίζω και τέτοια. Από τότε που έφυγε για να σπουδάσει στο εξωτερικό, άρχισα να την ψάχνω από μόνη μου. Πέρα από διάφορες σχολικές εκδηλώσεις, συνέχιζα να κάνω συμμετοχές στους Serpentine, όποτε ήδη σε μια πολύ μικρή ηλικία είχα αρχίσει να παίρνω το τσαμπουκά του live που λένε.





...συνεχίζεται

[Bάγια]

Τότε ήταν δηλαδή που αποφάσισες να κάνεις ό,τι είναι να κάνεις μόνη σου;

Προηγήθηκε μια πολύ άσχημη περίοδος διαμονής μου στη Πάτρα. Όταν έφτασε η ώρα να δηλώσω σχολή στις πανελλήνιες, η Πάτρα ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ήθελα να πάω εκεί και να ζήσω όλη αυτή τη σκηνή, με τους Raining Pleasure τους Serpentine, τα live, ξέρεις, πήγα με σκοπό να κάνω πράγματα. Περνάω τελικά, και πηγαίνω με σκοπό να ζήσω το μουσικό όνειρο που μου είχε εντρυφήσει ο αδερφός μου. Τελικά εκείνη η χρονιά αποδείχθηκε η χειρότερη χρονιά της ζωής μου.

Γιατί, τι έγινε;

Τίποτα. Στη κυριολεξία. Την περίοδο που πήγα είχαν τελειώσει τα πάντα. Οι σκηνές για live είχαν κλείσει, oι Pleasure ήταν στα πρόθυρα διάλυσης, συναυλίες δεν γίνονταν πουθενά, το ΔΗΠΕΘΕ δεν έκανε παραστάσεις, προβάδικο δεν υπήρχε, το Rocky Racoon είχε αλλάξει διεύθυνση, στο Mods είχα βαρεθεί να ακούω το ίδιο playlist κάθε βράδυ, γενικά όλα βρίσκονταν σε μια παρακμή.

Οι Serpentine είχαν και αυτοί διαλυθεί;

Βασικά με τον αδερφό μου τσακωνόμουν συνέχεια. Ενώ παλιότερα είχαμε πολύ καλή επικοινωνία, από την περίοδο που έφυγε για να σπουδάσει στη Γαλλία πέρασαν αισίως 5 χρόνια. Όταν γύρισε όλα είχαν αλλάξει, εγώ είχα γίνει άλλος άνθρωπος, με άλλο χαρακτήρα, άλλο εγωισμό, άλλη αυτοπεποίθηση. Βλέποντας λοιπόν πως δεν είχα τίποτα να κάνω στη Πάτρα και αφού πήγαινα Αθήνα με τη πρώτη ευκαιρία που μου παρουσιάζονταν, αποφάσισα να κάνω τα χαρτιά μου και να γυρίσω πίσω. Και εκεί άρχισαν όλα να γίνονται όπως τα είχα ονειρευτεί. Έμενα μόνη σε δικό μου σπίτι, με όλα τα όργανα που ήθελα μέσα, είχα το αυτοκίνητό μου και ό,τι λεφτά μου έδιναν οι γονείς μου τα χάλαγα σε συναυλίες. Κάθε μέρα live, από το ΑΝ στο Μέγαρο Μουσικής…

Τότε άρχισες και τις live εμφανίσεις;

Nαι αρχικά έκανα συμμετοχές στους Relevant Box, τους αντίστοιχους My Wet Calvin, σήμερα.

Καλή μπάντα οι Relevant Box.

Ναι, εγώ ειδικά τότε τους είχα θεούς μου. Τους ήξερα από το 2003 και λίγο αργότερα μου είχαν ζητήσει να παίξω μαζί τους στο Spirit Café, τότε ήταν και η πρώτη φορά που τραγούδησα σε support μόνη μου. Καλά τότε με τον Λεωνίδα έρωτας τρελός, ακόμα τα έχουμε, αν και μετά από 35000 χωρισμούς. Anyway, παράλληλα έκανα συμμετοχές σε διάφορα live επειδή όλα αυτά τα χρόνια παίζοντας διάφορα όργανα, είχα γίνει κάπως γνωστή στο μουσικό κύκλωμα. Οπότε φαντάσου, ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια, ζούσα σε σπίτι με διάφορα όργανα, είχα μάθει πλέον να παίζω μουσική και είχα άπειρο χρόνο. Έτσι άρχισα να ηχογραφώ δικά μου κομμάτια.

Ποιο ήταν το πρώτο που ηχογράφησες;

To Obsession. Το οποίο το είχα βάλει στον αδερφό και δεν πίστευε ότι το είχα γράψει εγώ.

Αυτό δεν είναι λίγο κάπως; Σκέψου όλες αυτές τις μπάντες, σαν τους Serpentine του αδερφού σου, που παλεύουν όλα αυτά τα χρόνια για να κάνουν κάτι που εσύ το έκανες, χωρίς καν να κουραστείς ιδιαίτερα.

…και λένε «ήρθε τώρα το μικρό, να μας πει τι;». Το έχω σκεφτεί ναι. Απλά από τις συμμετοχές μου σε διάφορα συγκροτήματα είχα κουραστεί να είμαι εκτελέστρια. Να μου λένε τι να κάνω και πώς να το κάνω. «Μην τραγουδάς τόσο αντρικά», «Η αγγλική σου προφορά είναι έντονη», «το ριφάκι μην το παίζεις έτσι», κάποια στιγμή βαρέθηκα να δέχομαι παρατηρήσεις. Και όταν διαλύθηκαν τα συγκροτήματα, από αντίδραση και μόνο αποφάσισα να τραγουδήσω μόνη μου, και όπως θέλω. Αντρικά, φάλτσα, με έγχορδα –κάτι που τους πρότεινα συνεχώς και το απέρριπταν.

Σαν να περίμενες την ευκαιρία να ξεφύγεις από όλο αυτό το κύκλωμα.

Ακριβώς. Απλά περίμενα την κατάλληλη στιγμή, αφού έχω «κλέψει εμπειρίες», ικανότητα κτλ, για να κάνω κάτι δικό μου. Αν θέλεις τους εκμεταλλεύτηκα. Έφαγα 7 χρόνια να παίζω σε «ροκ» μπάντες, να κάνω live με σκισμένα παντελόνια σε μαγαζιά τύπου ΑΝ, και είπα τώρα θα περάσω στο άλλο άκρο. Θα σκάω με τουαλέτες, βιολιά, πιάνα λες και παίζω στο Μέγαρο. Η ειρωνεία είναι ότι αυτή η αντίθεση πέτυχε.

Τι μεσολάβησε από την στιγμή που αποφάσισες να βγεις μόνη σου ως Μόνικα μέχρι την κυκλοφορία του δίσκου;

Η όλη φάση ξεκίνησε το 2005 με το Live στο μικρό μουσικό θέατρο, όποτε και καθιερώθηκε το όνομά μου ως Μόνικα, χωρίς να το σχεδιάσω ιδιαίτερα, απλά με πήραν τηλέφωνο με ρώτησαν τι ήθελα να γράφει η αφίσα, και τους είπα βάλτε ό,τι θέλετε. Και βάλανε απλά το όνομά μου. Μετά έγινε η γιορτή της μουσικής που είχε και αυτή επιτυχία και ύστερα ήρθε το support στους Calexico που έπαιξε καθοριστικό ρόλο.

Πώς έκατσε αυτό;

Ο Τριανταφυλλίδης μου το χρώσταγε επειδή τελευταία στιγμή ακυρώθηκε η συμμετοχή μου στο live toy Antony.


Με τους Calexico πώς πήγε?

Μια χαρά, είναι πολύ γ**άτα άτομα, τα βρήκαμε αμέσως και κρατάμε μέχρι και σήμερα επαφές. Μάλλον γιατί εκτίμησαν το γεγονός ότι ήμουν τρελά άνετη μαζί τους, δεν τους αντιμετώπιζα σαν «Calexico» αλλά σαν παρέα.

Και μετά άρχισαν τα free press...

Nαι, και οι απανωτές συνεντεύξεις παντού. Το οποίο όπως σου είπα αρχικά είχε την πλάκα του αλλά από κάποιο σημείο και μετά ήταν άτοπο. Θέλω να πω δεν είχα κάτι παραπάνω να δηλώσω, έλεγα τα ίδια. Όποτε αποφάσισα να κάνω μια μεγάλη συναυλία στο Gagarin και μετά να σκεφτώ το επόμενό μου βήμα. Θα συνεχίσω με δίσκο ή απλά θα περιφέρομαι από εδώ και από κει μέχρι το όλο θέμα να σβήσει από μόνο του.

Δεν είχες σκεφτεί μέχρι τότε την προοπτική της δισκογραφίας;

Όχι καθόλου, δεν με ενδιέφερε κάτι τέτοιο. Άσε που θεωρούσα πως δεν έχει σημασία να κάνεις ένα δίσκο απλά για να τον κάνεις. Υπάρχουν πολλές μπάντες που έχουν 2 και τρεις δίσκους που είναι χάλια και δεν τους έχει ακούσει κανένας. Αν το έκανα θα έπρεπε να είναι ακριβώς όπως το είχα φανταστεί, με χορωδίες, ενορχηστρώσεις κτλ. Και έτσι αποφάσισα να την ψάξω…

Σου έκαναν πρόταση μεγάλες δισκογραφικές;

Ναι, Sony, EMI όλοι, πολλά ραντεβού…

Και πώς και δεν έκατσε με κάποια από αυτές;

Δεν μ’ αρέσει η κατάσταση που επικρατεί στις πολυεθνικές. Πέρα από το γεγονός ότι οι πιο πολλές στηρίζονται σε «καλλιτέχνες» σαν την Παπαρίζου ας πούμε, υπήρχε δυσκολία στη επικοινωνία. Συνέχεια ραντεβού και συζητήσεις επί των συζητήσεων με άτομα που την επόμενη βδομάδα μπορεί να έχουν απολυθεί. Γραφειοκρατία, καθυστέρηση και πλήρης ασυνεννοησία. Οι περισσότεροι από αυτούς μου έλεγαν να γράψω εγώ το δίσκο και αυτοί θα αναλάμβαναν την προώθηση. Και σκεφτόμουνα, με τι μεράκι θα ασχοληθεί κάποιος με κάτι πάνω στο οποίο δεν γνωρίζει και δεν έχει δουλέψει καθόλου; Το όλο θέμα μου έκανε πολύ «εμπόριο» και εγώ δεν ήθελα να κάνω εμπόριο. Ήθελα να βγάλω τα απωθημένα μου, την ορχήστρα μου, τα πάντα και ας μην πουλήσει, αρκεί να υπάρχει κάποιος από πάνω μου που με καταλαβαίνει.

Kαι έτσι προέκυψε η Archangel.

Ναι. Τα παιδιά αρχικά με προσέγγισαν για μια συνεργασία σχετικά με συναυλίες και τέτοια, μετά μιλήσαμε, μου είπαν πόσο τους άρεσε η δουλειά μου και πως ήταν διατεθειμένοι να επενδύσουν πάνω μου, τους είπα τι θέλω, συμφώνησαν σε όλα και έτσι αρχίσαμε τις διαδικασίες για τον δίσκο.

Η οποία Archangel είναι μικρή εταιρεία, έτσι;

Nαι, εκείνη την περίοδο είχε μόνο τον Παυλίδη και τις Ρόδες.

Μου φαίνεται πολύ περίεργο μια τόσο μικρή εταιρεία να αναλάβει ένα τέτοιο project. Πρέπει να έριξαν πολλά λεφτά.

Ναι, πραγματικά πολλά λεφτά. Το master στη Νέα Υόρκη, η συνεργασία με τον Ian Caple ειδικά, εκείνος ήθελε για κάθε 20λεπτο 5 χιλιάρικα! Νομίζω πως είναι από τις ακριβότερες παραγωγές που έχουν γίνει στην Ελλάδα. Σε αυτό το ύφος σίγουρα.





......συνεχίζεται

[Bάγια]

Και ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου όλο το κόστος;

Ναι, τα πάντα. Κοίτα ειλικρινά, εγώ μπορούσα να βάλω λεφτά, θα έπαιρνα τηλέφωνο τον πατέρα μου, θα του ζήταγα όσα ήθελα και όλα θα ήταν οk, αλλά δεν ήθελα. Δεν ήθελα να έχω το άγχος να ρωτάω κάθε μέρα πόσοι δίσκοι πουλήθηκαν για να βγάλω τα λεφτά μου. Εγώ είμαι μουσικός και απλά θέλω να είμαι σε μια εταιρεία που να κάνει τη δουλειά της.

Κατά πόσο παρεμβαίνουν οι δισκογραφικές στη δουλειά της κάθε μπάντας και γενικά στο χτίσιμο της εικόνας της; Παράδειγμα, με είχε ξενερώσει η όλη ιστορία με τους Raining Pleasure, το σπρώξιμο μέσω διαφημίσεων, το Fame Story και τέτοια, αλλά δεν ήμουνα σίγουρος κατά πόσο ευθύνονταν αυτοί ή η εταιρεία με την οποία είχαν συμβόλαιο.

Συγκεκριμένα με τους Pleasure δεν νομίζω πως ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι. Φαντάζομαι πως απλά το έχασαν εξαιτίας αυτής της αναπάντεχης επιτυχίας. Πανικοβλήθηκαν. Άσε που δεν μου άρεσε η στάση του Βασιλικού, μου εξέπνεε έναν δηθενισμό και ένα ηγετιλίκι που με ενοχλούσε.

Συμφωνώ απόλυτα. Και σε μένα, ενώ σε ορισμένα live που τους έβλεπα μου άρεσαν μουσικά, με ενοχλούσε το στυλ τους και τελικα ξενέρωνα με όλη την μπάντα. Γενικά αυτό είναι κάτι που με εκνευρίζει απίστευτα στη λεγόμενη αγγλόφωνη σκηνή της Ελλάδας. Με το που ακούγεται κάτι παραπάνω για μια μπάντα, αμέσως μετά την βλέπουν περίεργα. Γεγονός ηλίθιο καθώς μιλάμε για μια σκηνή που αφορά ένα ελάχιστο ποσοστό ανθρώπων, που πάνω κάτω όλοι γνωρίζονται. Γιατί πιστεύεις πως γίνεται αυτό;

Γιατί είναι ψωνάρες, και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούν να συνυπάρξουν ως μπάντα. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει τον εγωισμό του εις βάρος του άλλου, αρχίζουν οι ατάκες τύπου «και σιγά ποιος είσαι εσύ που είσαι ο αρχηγός», τελικά τσακώνονται και μετά διαλύονται. Γι’ αυτό και γω αποφάσισα να μην υποπέσω σε αυτή τη παγίδα και να βγω μόνη μου.

Περισσότερο απ’ όλα με εκνευρίζει το βάρος που δίνουνε σε κάτι που, κανονικά, θα έπρεπε να στηρίζεται περισσότερο στο «χαβαλέ» και στην καλή διάθεση. Παράδειγμα με είχε ενοχλήσει η στάση των My Wet Calvin όταν τους είχαμε ζητήσει να έρθουν να παίξουν «ό,τι να ναι διασκευές» στο πάρτι του Crack. Μου είχαν πει πως ήταν πάρα πολύ απασχολημένοι εκείνη την περίοδο και πως οι συγκεκριμένες διασκευές απαιτούσαν μεγάλη προετοιμασία. Εντάξει, δεν είμαι μουσικός και μπορεί πραγματικά να συνέβαινε κάτι τέτοιο, απλά όταν είχα ακούσει την διασκευή του It Must Have Been Love σε κάποια εμφανισή τους, είχα εκτιμήσει το γεγονός ότι δεν έπαιρναν τον εαυτό τους πολύ σοβαρά, ότι το έκαναν έτσι για να γουστάρουνε και ότι σίγουρα δεν τους είχε πάρει πολύ ώρα για να το ετοιμάσουν. Γιατί δεν το παίρνουν λίγο στη πλάκα το όλο θέμα;

Δεν ξέρω. Γενικά πιστεύω πως αν είσαι ικανός και μάγκας παίρνεις την κιθάρα σου και πας και παίζεις. Απλά αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα. Πανικοβάλλονται χωρίς κανέναν λόγο. Και από την άλλη υπερενθουσιάζονται χωρίς λόγο. Θυμάμαι, τυχαία στη Πάτρα, ήμουν παρούσα σ ένα σκηνικό που μου είχε κάνει εντύπωση. Ήταν εκεί κάποιοι από τους Film και είχαν «φρικάρει» από την χαρά τους γιατί είχαν κλείσει συμβόλαιο με την EMI. Τους κοίταζα και πραγματικά απορούσα. Δεν θέλω να ακουστώ ψωνάρα αλήθεια, αλλά ρε γ**ώτο ξέρω που ζω, ξέρω τι σημαίνει Sοny στην Ελλάδα και τι σημαίνει Sony στο Λονδίνο. Αν είναι δυνατόν να ενθουσιάζεσαι με την προοπτική ενός συμβολαίου με την EMI…

Με τον δίσκο που έχει κυκλοφορήσει τώρα πώς νιώθεις;

Αρχικά ήταν πολύ περίεργο συναίσθημα. Νιώθεις λίγο άδειος γιατί βλέπεις κάτι που δουλεύεις για ένα χρόνο ξαφνικά να σκορπίζεται σε κομμάτια, σε avatars, και σου κακοφαίνεται. Η όλη φάση της προετοιμασίας έχει γίνει καθημερινότητά σου και όταν αυτό σταματάει δεν ξέρεις πώς να φερθείς. Άσε που ακούς τον δίσκο και πλέον δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα, έχει τελειώσει, ό,τι δεν σ’ αρέσει πρέπει απλά να το δεχτείς. Το ωραίο όμως είναι ότι σκέφτεσαι πως πλέον αυτό το πράγμα, το δημιούργησες, είναι δικό σου, σαν παιδί σου. Κυρίως στις συναυλίες η σκέψη ότι κάποιος μπορεί να σε ακούσει, να του αρέσεις και μετά να πάει σε ένα δισκοπωλείο να πάρει τον δίσκο σου, ξέρεις, για να έχει κάτι από σένα, είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω νιώσει.

Για πούλησέ μου λίγο τον δεύτερό σου δίσκο. Πότε βγαίνει, πώς θα είναι, τι να περιμένουμε;

Το υλικό θα το ‘χω τελειωμένο μέχρι τον Ιούνιο, οπότε και θα αρχίσουν οι ηχογραφήσεις. Yπάρχει πιθανότητα να γίνει συνεργασία με τον Caple και τον Tierssen, σ’ ένα στούντιο που έχουν μαζί στο Παρίσι. Αυτό θα ήταν τέλειο αλλά δεν ξέρουμε ακόμα, είμαστε σε αναμονή. Θα δείξει. Όσον αφορά τα κομμάτια, όπως λέει και ο Αγκλουλας, ο 1ος δίσκος έχει όσα είναι από καιρό γραμμένα και τα θεωρείς τα καλύτερα, ο 2ος έχει όσα περίσσεψαν και ο τρίτος έχει τα καινούργια. Το θέμα είναι πως εγώ στο πρώτο δεν έβαλα τα αγαπημένα μου αλλά αυτά που πίστευα πως θα αρέσουν περισσότερο. Αυτά που θα μπούνε στο δεύτερο είναι αυτά που γουστάρω πραγματικά να ακούω και να παίζω, είναι πιο κινηματογραφικά, πιο loopάτα.

Έχει κάτι διαφορετικό σε σχέση με τον πρώτο; Ηλεκτρονικό στοιχείο για παραδειγμα;

Ναι υπάρχει ηλεκτρονικό, σε ένα χριστουγεννιάτικο κομμάτι, με delay και τέτοια. Αυτά.

Και τώρα θα σου εκφράσω μια ανησυχία που εκπροσωπεί όλους εμάς στο Crack αλλά και αρκετούς αναγνώστες που την έχουν εκφράσει σε comments στο review του δίσκου σου. Θέλουμε να μας δώσεις τον λόγο σου πως δεν θα πουληθείς σε κανέναν έντεχνο.

(γέλια) Αν ήταν θα το ‘χα κάνει ήδη.



...συνεχίζεται

[Bάγια]

Τι, από τόσο νωρίς;

Ήδη μου έχουν κάνει προτάσεις. Ο Διονύσης Τσακνής , ο Δεληβοριάς…

Η Γαλάνη;

Ναι εννοείται!

Χαχα, το ‘ξερα!

Ναι ειδικά αυτή έχει φρικάρει! Παίρνει συνέχεια τηλέφωνο και της λένε πως δεν είμαι διαθέσιμη και τσαντίζεται.

Δεν θα υποκύψεις δηλαδή, ακόμα και αν σου τάξουν πολλά λεφτά για παράδειγμα?

Όχι ρε, σε ελληνικά; Αν είναι να το κάνω θα το κάνω με ρεμπέτες τύπου δεκαετία ‘40, για μένα. Και αν γουστάρω και μ’αρέσει θα το βγάλω. Κοίτα παράδειγμα τις προάλλες έπαιξα ένα κομμάτι με τον Μαραβέγια, το οποίο καμία σχέση με Μαραβέγια, κομματάρα, σαν M83 φαντάσου. Σε κάτι τέτοιο είμαι ανοιχτή, για οτιδήποτε άλλο φαντάζομαι όχι. Δεν ξέρω κιόλας, δεν θέλω να λέω, αλλά προφανώς δεν είμαι σε τέτοια φάση.

Δεν έχω πρόβλημα με τον ελληνικό στίχο. Αυτό είναι μια χαρά. Με τους μαλ**ες τους «έντεχνους» έχω θέμα, που τους έχουμε φάει στη μάπα τόσα χρόνια. Γιατί να μπλέξεις με αυτούς;

Βασικά, αν έχω καταφέρει κάτι είναι να φέρω τους underground τύπους σε πιο mainstream επίπεδα και τους έντεχνους προς το εναλλακτικό. Εν τω μεταξύ έχει πολύ γέλιο. Μαθαίνω για μερικές σκυλούδες που έχουν φρικάρει με μένα, φάση «ποια είναι αυτή η Μόνικα και πουλάει δίσκους» και τέτοια, γεγονός που το θεωρώ μεγάλη νίκη. Γενικά όμως, υπάρχει μια στροφή στο «έντεχνο» και στην ποιότητα και επειδή οι περισσότεροι από τραγουδιστές μέχρι σκηνοθέτες το αντιλαμβάνονται αυτό, προσπαθούν να με προσεγγίσουν για να ξεκλέψουν αν θέλεις λίγο από την επιτυχία μου.

Σε προσεγγίζουν και σκηνοθέτες για video e;

Ναι άσε, τώρα πρόσφατα μου έκαναν και μια απίστευτα γελοία πρόταση που είμαι λέει σε limo με γκλαμουράτο φόρεμα και σκάω σε σουίτα της Μεγάλης Βρετανίας και σκοτώνω ένα σούπερ γκόμενο. Τελείως Βανδή και έτσι. Του έστειλα email του τύπου «σίγουρα ήθελες να το στείλεις σε μένα αυτό»?

Είναι πολύ σημαντικό πράγμα η εικόνα που βγαίνει από σένα είτε μέσω ενός video είτε από μια φωτογράφιση σε κάποιο περιοδικό. Σε αυτές έχεις καθόλου άποψη για το πώς θα είναι;

Προσπαθώ αλλά είναι δύσκολο. Έχουν υπάρξει φορές που δεν μου αρέσει καθόλου το αισθητικό αποτέλεσμα μιας φωτογραφίας και έχω τσακωθεί για τα ρούχα που μου δίνουν ή για το χτένισμα η το make up που θυμίζει 30αρα τραγουδίστρια πίστας. Επειδή επικρατεί ένα χάος και απίστευτη πίεση αναγκάζομαι να υποχωρήσω και να πάω με τα νερά τους.

Κλείνοντας 3 κλισέ ερωτήσεις: Αν έπαιρνες κάποιο μεγάλο βραβείο σε ποιους θα το αφιέρωνες;

Αρχικά στον Νίκο Αγκλούπα, τον μπασίστα μου και ιδιοκτήτη του studio, o oποίος ασχολήθηκε με τον δίσκο σαν να ήταν δικός του, έδωσε πολλές ιδέες και έδειξε υπεράνθρωπη υπομονή σε όλες τις παράλογες απαιτήσεις μου, γιατί πραγματικά υπήρχαν στιγμές που ήμουν τρομερά εκνευριστική και απίστευτα αναποφάσιστη. Και στον αδερφό μου, που στην ουσία αυτός με μύησε σε αυτή τη μουσική και με έβαλε στον χώρο.

Τι μουσικές ακούς και ποιες μπάντες έχουν επηρεάσει τον ήχο σου;

Βασικά μ’αρέσει η μελωδία. Από μικρή ακουγα Χατζηδάκι, Morricone και κλασικούς, Bach και τέτοια και έχω καταλήξει πως αυτό είναι το σημαντικότερο και το πιο ουσιαστικο πράγμα στη μουσική. Αλλά πέρα από αυτά γουστάρω τρελά Interpol, Coldplay,Ιdlewild, Sigur Ros, Doves, Smashing Pumpkins, Blur, Arcade Fire, Elbow και Νada Surf που είναι η μεγαλύτερή μου αδυναμία.

Τέλος, η μουσική σου ποια ταινία θα θελες να ντύσει?

Το Μύθο του 1900. Μιλάει για έναν άνθρωπο που πέρασε όλη του την ζωή παιζοντας πιάνο, μέσα σε ενα καράβι.


πηγή: http://crackhitler.com/?page=lovebuzz&id=22

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

Καλημέρα σε όλους.
Μόλις διάβασα μια συνέντευξη της γνωστής πλέον καλλιτέχνιδας MONIKA στο crackhitler.com.
...και εντυπωσιάστηκα  Roll Eyes Διαβάστε την παρακαλώ. Εχεπι πολύυυ ενδιαφέρον!
Τα σχόλια δικά σας.

Αν θέλεις, μπορείς να μας πεις γιατί εντυπωσιάστηκες, γιατί εγώ δεν μπόρεσα να καταλάβω;
Την διάβασα προσεκτικά και δεν μπόρεσα να βγάλω συμπέρασμα τι ήθελες να μας πεις...

[Bάγια]

Να σου πω Λεωνίδα!
Με εντυπωσίασε λόγω της διάθεσης, του τρόπου προσέγγισης, της «υπεράνω» σχεδόν σε όλα τοποθέτησης, της φοβερής αυτοπεποίθησης, της εμφανούς απαξίωσης σε τάσεις και σε συγκεκριμένους ανθρώπους μέσω του είδους μουσικής που κάνουν.
Κάτι σαν πτήση με τσίτα τους κινητήρες πριν ακόμα απογειωθεί καλά καλά το αεροπλάνο μου μοιάζει Λεωνίδα.
Και φοβάμαι πως θα καεί το μηχάνημα…
Ίσως φταίει που το μπλαζέ ύφος δεν μου ταιριάζει και το έφαγα στη μούρη σε πολλά σημεία της συνέντευξης.
Είμαι πάντα υπέρ της ειλικρίνειας και της απλότητας και πολύ καλά κάνει και μιλάει έξω από τα δόντια έχοντας την άποψη της.
Δεν φτάνει όμως μόνο να έχεις άποψη. Πρέπει να έχεις και τρόπο να την περνάς και να πείθεις.
Γνώμη μου!
 

[bassman(4 String Suicide!)]

Να προσθεσω και γω οτι η ολη συνεντευξη με αφησε πιο πολυ με αρνητικα συναισθηματα.Την εικονα μιας καβαλημενης κοπελας μου αφησε.Εχω ακουσει τον δισκο και δεν μου αρεσε.Η παραγωγη καλη μεν...αλλα δεν βρηκα κατι το σπουδαιο.Αυτο που εχω να πω..ειναι οτι απλα καποιοι ανθρωποι καβαλανε το καλαμι και υπερτιμανε κατα πολυ τις ικανοτητες τους...ετσι το στομα τους παει πιο γρηγορα απο την μουσικη τους.

Το μονο που εχω να πω για την εν λογω καλλιτεχνιδα ειναι απλα συμπαθητικη και σιγουρα οχι τοσο καλη οσο λεει ο κοσμος κατα την αποψη μου...

[BluesMe]

Αναμφίβολα η δεσποινίς Μόνικα έχει καταφέρει σπουδαία πράγματα. Δισκογραφική δουλειά, live όπου ο κόσμος πηγαίνει για να ακούσει τα τραγούδια της (αυτό κι αν είναι σπουδαίο), προτάσεις για συνεργασίες με γνωστούς ανθρώπους του "Συναφιού" (που λέει κι ενας πολύ καλός μου φίλος)...Μιλάμε για την Ελλάδα, οπότε όλα αυτά είναι σημαντικά, αν αναλογιστεί κανείς πως η Μόνικα είναι μια νεαρή κοπέλα που έβαλε ενα στόχο και φαίνεται σιγά σιγά πως τον κατακτά.

Μέχρι εδώ όλα καλά...και αναμφίβολα υπερασπίζομαι τις προσπάθειες της και ό,τι έχει καταφέρει.

*(Ξεκαθαρίζω πως δεν θα αναφερθώ καθόλου στο αν μου αρέσει ή οχι η μουσική της...άλλο θέμα αυτό).

Διαβάζοντας τη συνέντευξη της (με μεγάλο ενδιαφέρον) η αίσθηση του "κενού" ολοένα μεγάλωνε μέσα μου. Τι μου προσέφερε με τα λόγια της και τα πιστεύω της ? Τι μου είπε για να με πείσει να ακούσω τη μουσική και τους στίχους της ? Γιατί άραγε έχει "Φρικάρει" η Γαλάνη (όπως χαρακτηριστικά είπε εκείνη) για πάρτη της ? Γιατί τόσα πολλά λεφτά για την παραγωγή του δίσκου της ? Δεν είμαι αρνητικός...απλά η συνέντευξη της αυτή με έκανε να θέλω να διαβάσω ακόμα μια, με κάποιον δημοσιογράφο αυτή τη φορά που θα ξέρει πως να διαχειρειστεί τις ασυναρτησίες που σε σημεία λέει. Με κάποιον που θα έκανε τις σωστές ερωτήσεις .... μιλάμε για μουσική ρε παιδιά... για στίχους...για μηνύματα...!!


" Όχι ρε, σε ελληνικά; Αν είναι να το κάνω θα το κάνω με ρεμπέτες τύπου δεκαετία ‘40, για μένα. Και αν γουστάρω και μ’αρέσει θα το βγάλω. Κοίτα παράδειγμα τις προάλλες έπαιξα ένα κομμάτι με τον Μαραβέγια, το οποίο καμία σχέση με Μαραβέγια, κομματάρα, σαν M83 φαντάσου. Σε κάτι τέτοιο είμαι ανοιχτή, για οτιδήποτε άλλο φαντάζομαι όχι. Δεν ξέρω κιόλας, δεν θέλω να λέω, αλλά προφανώς δεν είμαι σε τέτοια φάση.  "

Πως θα ένιωθε ο Μαραβέγιας διαβάζοντας τούτο ?? Και γιατί απαξιώνει την ελληνική μουσική?? Και γιατί οι ρεμπέτες του 40' να ήθελαν να παίξουν με τη Μόνικα? Τι το κοινό έχουν οι πορείες τους? Οι ζωές τους? Τα βιώματα τους?

Τέλος πάντων, για να μην το κουράζω...επειδή κάπου αναφέρθηκε στις "Σκυλούδες", αν τύχαινε να διαβάσει το ποστ μου εδω η δεσποινίς Μόνικα, το μόνο που θα της έλεγα θα ήταν " Προσοχή!! Η ειλικρίνια δεν είναι χάρισμα, αλλά αρετή...κι ο κόσμος δεν θα συγκινηθεί από το οτι δεν είπες στον πατέρα σου να σου πληρώσει τα χιλιάδες ευρώ του δίσκου σου, καθώς τον νοιάζει πως θα πάει στην λαϊκή αύριο. Αυτό το πρόβλημα μπορείς να μας το περιγράψεις στα τραγούδια σου ?? Τότε εγώ προσωπικά θα συγκινηθώ!!!"    

[hot_sauce (φλουτσ)]

Παιδιά εγώ κατάλαβα πως η συνέντευξη δεν έγινε για εντυπωσιασμό αλλά για να μιλήσει η Μόνικα...
οπότε δν έχει νόημα να αναρωτιέστε ποιον θα εντυπωσιάσει με αυτά που λέει...
επίσης...εδώ είπε για Γαλάνη και Δεληβοριά....για Μαραβέγια δν θα λεγε?
και ίσα ίσα που δεν είπε κάτι άσχημο..απλά εγώ δν θα κανα αυτό...τέλος...ούτε δεν μου αρέσει η μουσική του Μαραβέγια ούτε τίποτα...
και δεν ρώτησε κανείς τους ρεμπέτες του 40 αν θα θέλαν να παίξουν με τη Μόνικα.. αυτή δήλωσε πως θα θελε να παιξει μαζί τους...
και όσο για τα λεφτά του πατέρα της...άμα τα χει μαγκιά της...δεν τα διαφήμισε πουθενά...
μου αρέσει η μουσική της Μόνικα αλλά δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο κόλλημα...
απλά σε μια πολύ ωράια και μια από τις περισσότερο ειλικρινείς συνεντεύξεις πιάσατε φτυάρια...

[Lo.Lee.Ta]

Εγώ απλά αντελείφθειν, κάτι που ανέφερε ο BluesMe και ο Hot Sauce. Ότι η κοπέλα είναι κονομημένη και ανήκει σε μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη.
Αυτό θα διευκόλυνε καταλυτικά έναν μουσικό, να προχωρήσει την μουσική του σε εμπορικό επίπεδο.
Επίσης πέρα από τα μαθήματα δεν νομίζω να έχει και κάτι άλλο που να τις προκαλεί φαγούρα στη ζωή της.
Λογικό να μιλάει όπως μιλάει, εφόσον δεν έχει ανάγκη κανέναν.
Το αποτέλεσμα, αν γραφείς συμπαθητική μουσική σε επαγγελματικό επίπεδο και μπορείς να τη προωθήσεις για να κονομήσεις το κάνεις.
Αυτό έκανε και αυτή η κοπέλα.
Ακόμη και να πέσει το αεροπλάνο με τη μύτη κατακόρυφα στο έδαφος, μεγάλη της φαγούρα.
Την μουσική της θα την έχει, όποτε γουστάρει, ακόμη και ας μην πουλάει.
Δηλαδή πως θα περιμένατε να μιλήσει ένας τέτοιος άνθρωπος ?

Mr BlueSmΕ έαν μου βρεις μια 8ωρη θέση στα διόδια, είμαι μέσα! χαχαχα!

[Northboy]

Είμαι τεράστιος είμαι ο ουρανός
Είμαι ο ένας ο σπουδαίος ο λατρεμένος
Δεν είμαι απόμακρος ούτε ψυχρός
Μπροστά απ' τις κάμερες σου γνέφω λιγωμένος
Είμαι ένας άξεστος είμαι ένας θρίαμβος
Είμαι ασταμάτητα ερωτοχτυπημένος
Μη με φοβάσαι μη με φοβάσαι
Είσαι δικιά μου όσο πιο βαθιά κοιμάσαι,

Κύριε ευλόγησε τις ζόρικες καριέρες μας
Και τ' ακριβά πολυτελή μας καταφύγια
Με δόξα στόλιζε τις νύχτες και τις μέρες μας
Να ξελογιάζουμε νεκρά ακροατήρια
Κύριε σήκωνε ψηλότερα τις μύτες μας
Κάνε τα μούτρα μας ν' αστράφτουνε μυστήρια
Με χρήμα γέμιζε τις μέρες και τις νύχτες μας
Να ξελογιάζουμε νεκρά ακροατήρια
Είμαι Θεός σκιά λαμπερή
Είμαι Θεός μια ανοιγμένη πληγή,

Είμαι υπέροχος και ταπεινός
Ο ήρωας ολονών ο αγαπημένος
Είμαι ευαίσθητος και τρυφερός
Όποιο σκουλήκι μ' ενοχλεί στο διάολο στο στέλνω
Είμαι ένας άξεστος είμαι ένας θρίαμβος
Είμαι ένας θρίαμβος χρυσός και πλατινένιος
Όσοι κι αν είστε σας περιμένω
Για την πατρίδα και την τέχνη ειμ' απ' τη κούνια μου φτιαγμένος

Ξημερώνει! πού να κρυφτώ;
Δεν τ' αντέχω τόσο φως


ΠΕΣΤΑ ΓΙΑΝΝΗ............ΠΕΣΤΑ

[MACMISIAS]

ΜΟΝΙΚΑ-ΜΟΝΙΚΑ-ΜΑΣ ΤΑ' ΚΑΝΕΣ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑ!!! ΡΕ ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΣΤ!!!!!!!!!!!!!!
Όσοι με ξέρετε από εδώ μέσα, ξέρετε ότι συνήθως είμαι αρκετά αναλυτικός στις απαντήσεις μου , αλλά η διδα Μόνικα αξίζει μόνο ΚΡΑΞΙΜΟ! Ειδικά στο κομμάτι με τη Γαλάνη είναι όχι απλώς για κλωτσιές αλλά δεν ξέρω και εγώ για τί...Ειδικά όταν δεν αξίζεις  ούτε όσο μιά μ........α (όποιος έχει όρεξη για κρεμάλα ας το βρεί) της Δήμητρας Γαλάνη, ούτε φωνητικά, ούτε και σαν καλλιτεχνική πορεία.Αν οι π....ς που βγήκαν από το στόμα της θεωρούντε "ειλικρινής και έξυπνη" συνέντευξη, τότε πρέπει να αναθεωρήσουμε και την έννοια της ειλικρίνειας και της εξυπνάδας.
Για τη μουσική της δεν θα μιλήσω, γιατί εμένα δεν μου λέει τίποτα, αλλά είναι τελείως υποκειμενικό αυτό.

Υ.Γ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ : "Παρακαλείτε η διδα Μόνικα να παραλάβει το καλάμι της από το βεστιάριο διότι παρεμποδίζει τους θεατές ΕΝΤΟΣ της αιθούσης. Ευχαριστώ".

[BluesMe]

Υ.Γ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ : "Παρακαλείτε η διδα Μόνικα να παραλάβει το καλάμι της από το βεστιάριο διότι παρεμποδίζει τους θεατές ΕΝΤΟΣ της αιθούσης. Ευχαριστώ".

 

Mr BlueSmΕ έαν μου βρεις μια 8ωρη θέση στα διόδια, είμαι μέσα! χαχαχα!

Να τσεκάρω τα κονε μου και θα σε ενημερώσω αγαπητέ  

[BluesMe]

Το θέμα δεν έμεινε απαρατήρητο και από άλλα forums...και σχολιάστηκε φυσικά με τον ανάλογο τρόπο...

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=17689&nsl=27


(Ζητώ συγνώμη που παραθέτω Link προς άλλο forum αλλά ήταν καλά τα λεφτά ρε παιδιά...δεν μπορούσα να πω "οχι"  )

[Dr Bluz (G.K.)]

Οντως υπηρχαν σημεια που με εκνευρισαν λιγο...
Ειδικα στο οτι ''με εχουν πρηξει με παιρνουν για συνεντευξεις, με παιρνουν για live απο κατι ακυρα μαγαζια και εγω δεν μπαινω ουτε στη διαδικασια να το σηκωσω..."
Για το οτι η Γαλανη εχει φρικαρει καλυτερα να μην το σχολιασουμε...

Υ.Γ1. Δεν την ξερω παντως την κοπελα, μπορει στη ζωη της και της το ευχομαι να ειναι απολυτα σεμνη και ταπεινη...
Υ.Γ.2 Δε θελω να ακουστω ''ζηλιαρης και γραφικος'' αλλα πρωτον η μουσικη της δε μου λεει τιποτα ενω και απο φωνη δε με εχει αφησει και αναυδο...

Το κριτηριο μου για το αν γουσταρω εναν καλλιτεχνη ειναι αν ξοδευα ενα ποσο απο το υστερημα μου η λιγες ωρες απο τη μερα μου για να παω να τον δω... Και για αυτη δε θα το εκανα. Προσωπικη αποψη παντα. Και κρινοντας απο το ποση επιτυχια εχουν οι συναυλιες της μαλλον ειμαι μειοψηφια.

[Moonchild_]

Τωρα σχολιαζουμε τον ανθρωπο Μονικα, ή την καλλιτεχνιδα? Γιατι εχει διαφορα.

[Angel~Archo]

Την ενοχλεί να την καλούν σε συνεντεύξεις και ιστορίες αλλά στου Κανάκη την εκπομπή καο στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση,μια χαρά βγήκε..Δεν ξέρω φωνητικά δεν με ενθουδιάζει ούτε τα τραγούδια της το ίδιο..Οσο αφορά τη συνέντευξη της ,δε μου κίνησε κάτι το ενδιαφέρον ..

[MACMISIAS]

Τωρα σχολιαζουμε τον ανθρωπο Μονικα, ή την καλλιτεχνιδα? Γιατι εχει διαφορα.

Βασικά τώρα σχολιάζουμε τις δηλώσεις της σύμφωνα με την συνέντευξη...Άρα τον άνθρωπο Μόνικα στο βαθμό που μας "δηλώνεται" μέσα από τα λόγια της...Και δυστυχώς αυτός ο άνθρωπος δείχνει πολύ καβαλημένος και πολύ νωρίς...

[Moonchild_]

Οκ αφου μιλαμε για τον ανθρωπο Μονικα, θα πω οτι δε με αφορα το θεμα. Μουσικα μου ειναι συμπαθης.

[indie-anos laternative]

Εγώ από τη συνέντευξη κατάλαβα μερικά πράγματα.

Η Μόνικα είναι μια πιτσιρίκα. Μιλάει σαν πιτσιρίκα, αντιδράει σαν πιτσιρίκα και συμπεριφέρεται σαν πιτσιρίκα.
ΝΑΙ, είναι καβαλημένη. Είναι δύσκολο σε κάθε πιτσιρίκι να διαχειριστεί την επιτυχία. Ίσως όταν μεγαλώσει να αναθεωρήσει κάποιες απόψεις της, ίσως όχι.

Πιστεύω κι εγώ ότι άλλο πράγμα ο καλλιτέχνης Μόνικα, άλλο ο άνθρωπος. Επειδή δεν ξέρω πολλούς επώνυμους και επιτυχημένους που να μην είναι και καβαλημένοι (ειδικά σε τόση νεαρή ηλικία) και επειδή η Μόνικα δεν είναι κολλητή μου (και ούτε πρόκειται να γίνει) για να με ενοχλεί ο χαρακτήρας της, εγώ θα μείνω στον καλλιτέχνη Μόνικα και αυτόν θα σχολιάσω.

Λοιπόν έχω πάθει πλάκα με μερικά σχόλια. Δεν περίμενα σε ένα site που υποτίθεται έχουμε ανοιχτά μυαλά στη μουσική να είμαστε τόσο μεμψίμοιροι και μισαλλόδοξοι. Από τη μία αναρωτιόμαστε γιατί η ελληνική ροκ έχει μείνει στις Τρύπες και στο "Λιωμένο Παγωτό" των Σπαθιών και δεν προχώρησε βήμα από εκεί και από την άλλη πυροβολούμε μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες που έχουμε στη χώρα αυτή στην εναλλακτική μουσική σκηνή. Τι λέτε ρε; Έχουμε πολλές "Μόνικες" για να θάψουμε αυτή, επειδή στα 23 της είναι υπερφίαλη; Δεν πάει να είναι ότι θέλει; Τι με νοιάζει εμένα; Όσο θα παραδίδει διαμάντια σαν το Avatar που στέκεται τόσο ψηλότερα από τις (μίζερες και μετριότατες) υπόλοιπες ελληνικές κυκλοφορίες πέρυσι, τόσο θα πρέπει να νιώθουμε ευχαριστημένοι που μια Ελληνίδα φτιάχνει τέτοια μουσική.

Θα πω κάτι τελευταίο που ίσως ενοχλήσει περισσότερο. Εδώ μέσα κάποιοι την έχουμε δει μουσικοί, συνθέτες, τραγουδοποιοί, καλλιτέχνες και δεν συμμαζεύεται. Μήπως μας ενοχλεί που ένα "νήπιο" μας πέταξε στα μούτρα το απίστευτο ταλέντο της και έχει καταφέρει στα 23 της όσα εμείς δεν τολμούμε ούτε καν να ονειρευτούμε; Μήπως;

[onfire]

Αν η Μονικα ειναι η συνεχεια της ελληνικης ροκ φιλε μου, κατα τη γνωμη μου ειμαστε για να μας κλαινε.
 Τα τραγουδια της δεν ειναι καθολου ασχημα, εχουν ενα πολυ ωραιο μελαγχολικο συναισθημα, η κοπελα εχει ταλεντο αλλα αν αυτη ειναι η συνεχεια της ελληνικης ΡΟΚ μουσικης, βλεπω τον Macmisias να ανοιγει πολλα θεματα στο μελλον για την ελληνικη ροκ . Γιατι αυτο που παιζει η κοπελα ειναι ενα ωραιο κατι αλλα οχι στο πλαισιο της ροκ, με τη δυναμη και το συναισθημα της. Στερειται νευρου. Αποσκοπει να βγαλει αλλα πραγματα απο την ακροαση του. Γενικα το κατατασσω στην κατηγορια ακουσματων οπως οι Βlackmore's Night. Καλη μουσικη αλλα οχι για ολες τις ωρες. Πραγματικα ευχομαι να μην ειναι αυτη η συνεχεια του Παυλου και των Τρυπες ακομα και των Σπαθιων. Αλλο μηκος κυματος...
 
Οπως και να εχει, δεν με απασχολει και δεν θα επρεπε να με απασχολει το οτι η κοπελα εχει τα μυαλα πανω απο το κεφαλι. Πολλοι αξιολογοι μουσικοι ειναι ιδιοτροποι,περιεργοι και γενικως αντιπαθεις σαν χαρακτηρες (πχ axl rose, malmsteen, blackmore).Tι να κανουμε τωρα; Να μην λαμβανουμε την ευχαριστη της μουσικης επειδη η Μονικα και η καθε Μονικα ειναι "αλλου" λες και θα τη βαλουμε και στο σπιτι μας;
 
Τελος φιλε indie-anos δεν ειναι ζηλεια να βλεπεις καποια στραβα και να τα επισημαινεις. Γνωμη πρεπει να εχουμε για ολα. Οπως δεν ριχνεις ακυρο στη μουσικη ενος ατομου που ειναι καπως, δεν μπορεις να αρνηθεις οτι ενα ατομο ειναι καπως παρα την καλη μουσικη του. Μπορουμε σαν ακροατες να κρινουμε οποιονδηπωτε για τις συνθεσεις του και σαν ανθρωποι για το χαρακτηρα του. Απο εκει και περα αν καποιος οντως τη ζηλευει για τα επιτευγματα της, το μονο που εχει να κανει ειναι να προσπαθησει να τα κατακτησει και αυτος...Η κακως εννοουμενη ζηλεια μονο στην περιπτωση Mustaine ειχε θετικα αποτελεσματα.

[BluesMe]

Θα πω κάτι τελευταίο που ίσως ενοχλήσει περισσότερο. Εδώ μέσα κάποιοι την έχουμε δει μουσικοί, συνθέτες, τραγουδοποιοί, καλλιτέχνες και δεν συμμαζεύεται. Μήπως μας ενοχλεί που ένα "νήπιο" μας πέταξε στα μούτρα το απίστευτο ταλέντο της και έχει καταφέρει στα 23 της όσα εμείς δεν τολμούμε ούτε καν να ονειρευτούμε; Μήπως;

Αγαπητέ φίλε indie, ίσως να θεωρήσεις πως "έχω τη μύγα" και γι'αυτό απαντώ στο εν λόγω σχόλιο σου. Δικαίωμα σου να το πιστέψεις αυτό, δεν τίθεται θέμα. Επειδή όμως κι εγώ 23 ετών είμαι και ασχολούμαι ενεργά με τη μουσική, θα σου πω το εξής για να καταλάβεις την λεπτή διαφορά από "σκέψη" σε "σκέψη". Αν λοιπόν μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω μια ανάλογη "καριέρα" (είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για καριέρα της Μόνικα - μακάρι να κάνει το κορίτσι, δεν μου πέφτει λόγος), αναμφίβολα δεν θα είχα αυτό το "μπλαζέ" ύφος που έχει η δεσποινίδα. Από την άλλη θα σεβόμουν περισσότερο κάποια πράγματα και κάποιους ανθρώπους. Όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή έτσι αισθάνομαι. Κι εγώ μπορεί να να μη δεχόμουν να τραγουδήσω, για παράδειγμα, με τη Γαλάνη...αλλά δεν θα το παρουσίαζα λες και ξαφνικά απέκτησα τα χρόνια της, την ΚΑΡΙΕΡΑ της και την πορεία της και την σνομπάρω. Είμαι ο πρώτος που λέει οτι κάποιοι μονοπολούν τη σκηνή εδώ και πολλά χρόνια και πως πρέπει να εμφανιστούν νέα πρόσωπα και μπλα μπλα μπλα. Όχι όμως με αυτό το στυλ και αυτή την αγωγή. Και μιλώ για αγωγή, γιατί εγώ έμαθα να σέβομαι τους ανθρώπους που χωρίς να το ξέρουν μου δίδαξαν διάφορα πράγματα και με έφεραν (ίσως) πιο κοντά σε αυτό που κάνω.

Όπως το λες... είναι πιτσιρίκα. Κι εγώ πιτσιρίκος είμαι και δεν το θεωρώ απαραίτητα προσβλητικό αυτό. Αυτό όμως δεν την δικαιολογεί...είτε πιτσιρίκα, είτε παλιόγρια, κάνει μουσική..περνάει μυνήματα.

Εγώ την παραδέχομαι μόνο για ενα πράγμα...είναι ειλικρινής. Και το λεω αυτό, γιατί θα μπορούσε να καμουφλάρει τις (@#$%$#@) απαντήσεις της, με αυτά που ίσως να θέλαμε να ακούσουμε όλοι μας. Δεν το έκανε..τα είπε όπως τα πιστεύει. Ε, λοιπόν...εμένα δεν μου αρέσει ο τρόπος που τα βλέπει τα πράγματα και είναι δικαίωμα μου. Όπως έκρινα τον Παύλο, διαβάζωντας άπειρες συνεντεύξεις του, έχω το δικαίωμα να κρίνω και την Μόνικα και την κάθε Μόνικα.

Εντελώς φιλικά...

[MACMISIAS]

Εντάξει να το δούμε διαφορετικά...Αν δεν τα εννοεί όλα αυτά που λέει , τότε παίζει το ενδεχόμενο της απλής πρόκλησης για διαφήμιση (έστω αρνητικής), μιας και όλοι τώρα εδώ πέρα ασχολούμαστε μαζί της...Δηλαδή είναι σαν να κάνουμε έναν διάλογο τύπου "Κους- Κους" αλλά στο πιο "έντεχνο" και "σοβαρό" .Αυτό αν συμβαίνει όμως είναι ακόμα χειρότερο, γιατί τελικά σε τι διαφέρει από όλα τα τηλε-σούργελα που κάνουν το ίδιο για να κερδίσουν τα 15' δημοσιότητάς τους;
Λέμε ότι δεν μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος αλλά ο μουσικός. Σωστό μέχρι ενός σημείου. Δεν με ενδιαφέρει δηλαδή αν κάποιος είναι gay , χοντρός ή καραφλός, ή αν κάποιος είναι εγωιστής, ή αν του αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά...Με ενδιαφέρει όμως το ήθος του, γιατί μου δείχνει τι έχω να περιμένω από αυτόν και καλλιτεχνικά. Οι καλλιτέχνες που δεν έχουν ήθος είναι συνήθως διάτοντες αστέρες, οπότε δεν μπορώ να πιστέψω ότι η εν λόγω κοπέλλα θα αποτελέσει τον οδηγό του "Άρματος του Ελληνικού ροκ". Και το ξαναλέω ότι και σαν μουσικός δεν μου κάνει.
Ειπώθηκε πάρα πάνω ότι η Μόνικα και το Αβατάρ ήταν από τα καλύτερα που έβγαλε η Ελλάδα το 2008. Δεν συμφωνώ. Υπάρχουν εκατοντάδες μπάντες στο myspace αυτή τη στιγμή, πολύ καλύτερες από τη Μόνικα, που απλά δεν τυγχάνουν δημοσιότητας. Ενδεικτικά σας λέω ψάξτε για κάποια πιτσιρίκια από την Κομοτηνή, τους Σύμπτωμα (19χρονοι και άψογοι) και δώστε βάση στο "Χάνεσαι" , στον ήχο του και στην ενέργειά του , ή τους Σέλας με το αριστουργηματικό "Δύο Αιώνες Μετά".Ενδεικτικά, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά ακόμα... Όλοι αυτοί δεν έχουν τον τρόπο ούτε να βγούνε στη τηλεόραση, ούτε να πληρώσουνε μεγάλες παραγωγές (δεν πιστεύω με τίποτα ότι η Archangel πλήρωσε ολόκληρη την παραγωγή, παραγωγή σε στούντιο του εξωτερικού και παραγωγό με 5.000 ευρώ την ώρα που μάς λέει η μικρά...) . Επίσης και η δημοσιότητα πληρώνεται στην Ελλάδα και το ξέρει όποιος έχει ασχοληθεί. Η Μόνικα λοιπόν είναι για μένα μιά ακόμα περίπτωση μετριότητας που προσπαθεί μέσα από την πρόκληση , να καλύψει την ανασφάλεια της.

[vartanis]

Την κοπελα δεν την ηξερα, γιατι δεν μπορω να πω οτι παρακολουθω και τα δρωμενα του χωρου με μανια.

Απλως, τελειως τυχαια, περισυ, επεσα πανω σε καποια συναυλια γνωστου καναλιου στο Θησειο με την συμμετοχη και της εν λογου κοπελιας.

Δεν μου εκανε απολυτως καμμια εντυπωση, εξαιρεση μονο, ενα τραγουδι των Wings που παιξανε.

Και ενταξει σε εμενα.Αλλα εβλεπα και τον κοσμο διπλα μου να την κανει διακριτικα και να ψιλο-χοντρο-βαριεται, οποτε σκεφτηκα οτι το μουσικο μου ενστικτο δεν εχει γερασει ακομη.

Τωρα για τα λεγομενα της.

Η αναφορα σε καποια πισινα και για εναν πατερα με πολλα λεφτα, τα λεει ολα.
Βρε εσυ ( σε ολους αναφερομαι ) λεφτα να κανεις πισινα και μετα ελα να μου πεις.
Ασχολουμαι με το .....αθλημα και ξερω.ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.

Τα υπολοιπα ειναι για να γινεται χαβαλες.

[faser]

Εντάξει, πριν κανά 4μηνο είχα ακούσει το δίσκο της επειδή είχε δημιουργηθεί τεράστιο hype.. Rock δεν την λες με τίποτα.. Η Μόνικα είναι τόσο rock όσο είναι και οι Keane ή ο Nick Cave.. Όχι ότι σημαίνει κάτι αυτό, απλά δεν νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός αναγέννηση του ελληνικού ροκ ευσταθεί ιδιαίτερα.. Γενικά τα κομμάτια για το ύφος του ήταν κατά πολύ άνω του μετρίου, απλά με χαλάει λίγο η φωνή της η οποία μου θυμίζει λίγο Σωτήρια Μπέλου στα 20 της σε κάποια σημεία..

Διαβάζοντας τη συνέντευξη πάντως δεν μου έκαναν τόσο εντύπωση αυτά που είπε για τους έντεχνους γιατί νιώθω ότι ο δημοσιογράφος την πήγε την κουβέντα εκεί που ήθελε και ίσως τα λόγια της να ήταν off the record.. Θα μου πείτε τι σημασία έχει αν είναι off the record ή όχι.. Και όμως έχει.. Αλλιώς σκεφτόμαστε μέσα μας για κάποια πράγματα και αλλιώς τα λέμε μπροστά σε άλλους.. Κατά αντιστοιχία αλλιώς μιλάς στα χαλαρά με το δημοσιογράφο με τον οποίο μπορεί να είσαι και φίλος και αλλιώς μιλάς με το κασετοφωνάκι ανοικτό..

Αυτό λοιπόν που μου είχε κάνει εντύπωση όταν διάβασα τη συνέντευξη είναι ότι αναφέρει ότι για το δίσκο ξοδεύτηκαν πάρα πολλά χρήματα, κάτι το οποίο απλά δεν φαίνεται.. Από την πρώτη ακρόαση του δίσκου, είχα πιστέψει ότι γράφτηκε σε κάποιο studio της Ελλάδας με χαμηλό budget.. Κάτι το φύσημα στο Favourite Avatar, κάτι το reverb που σε σημεία θυμίζει Radio Blackman, κάτι η έλλειψη δυναμικών, κα, μου θύμισαν λίγο home studio παραγωγές..

Γενικά πάντως, δεν είναι και δύσκολο να το καβαλήσεις.. Φανταστείτε τώρα στη σχολή της πόσοι άσχετοι θα προσπαθούν να την πιάσουν φίλη για να λένε μόνο και μόνο ότι είμαι φίλος/φίλη της Monica.. Δεν θέλει και πολύ..