Μηνύματα

26

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΘΕΛΩ

« στις: 06/05/09, 16:50 »

ΘΕΛΩ



Θέλω, κάποιες νύχτες να φωνάξω,
μ'ένα αχ, να σπάσω τη σιωπή.
Τη ζωή στα μάτια να κοιτάξω,
και να κοκκινήσει, από ντροπή.

Θέλω, να σταθώ μπρος τον καθρέφτη,
να του πω, τα χίλια μυστικά.
Να τον δω, σε θρύψαλα να πέφτει,
όπως, τα δικά μου ιδανικά.

Θέλω, μιά βραδιά να σεργιανίσω,
πίσω, στου ονείρου τις αρχές.
Στη ζεστή αγκαλιά του, ν'ακουμπήσω,
και να το γεμίσω ενοχές.

(Ρ)

Πόσο με πονάνε, αυτά τα "θέλω ",
σαν αλάτι, σ'ανοιχτή πληγή.
Μιά ζωή, τον κόσμο, καταγγέλω,
λες και ζω εγώ, σε άλλη γη!
Πόσο, Θεέ μου, θά'θελα ν'αλλάξω,
να μη με τρομάζουν, τα "γιατί".
Την ελπίδα, νά'βρω και ν'αρπάξω,
πριν πεθάνει μόνη της, κι αυτή!

27

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΓΟΝΑΤΙΣΤΕΣ ΖΩΕΣ

« στις: 04/05/09, 16:20 »

ΓΟΝΑΤΙΣΤΕΣ ΖΩΕΣ




Παγώνουν οι ψυχές στο καταχείμωνο,
χρόνια σε ναφθαλίνη τυλιγμένα.
Στα χείλη μας τραγούδι, το αλίμονο,
τα όνειρα μας, λάβαρα σκισμένα.

Αμήχανες βραδιές, με ροζ ταυτότητα,
με «ζούγκλες», και ταινίες μουδιασμένες.
Ένα άθλιο καρουζέλ, η ανθρωπότητα,
γυρίζει γύρω, απ’ άρρωστες αντένες.

Οι νύχτες, γειτονιά πιά δεν μυρίζουνε,
ξεχάσαμε της προσευχής τα λόγια.
Οι ώρες στα βαλτόνερα σαπίζουνε,
σπασμένοι δείχτες, σ’ άχρηστα ρολόγια.

Ριζώσαμε, ανούσια αγάλματα,
σε μίζερες συνήθειες γαντζωμένοι.
Υποτελείς, σε θλιβερά προστάγματα,
σφιχτά με το μηδέν, αγκαλιασμένοι.

(Ρ)

Έτσι απλά, όλα αλλάζουνε,
της μιάς σεζόν, προγράμματα στις πίστες.
Ανόητα κομπιούτερ, λογαριάζουνε,
προσθέτοντας προσήλυτους, στις λίστες.
Έτσι απλά, όλα πεθαίνουνε,
με μια άρρωστη σιωπή, νεκροταφείου.
Γονατιστές ζωές, στο αρχείο μπαίνουνε,
σε μπλε ντοσιέ, συμβολαιογραφείου.

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νύμφη κόρη λαγγεμένη

« στις: 22/04/09, 16:46 »

Στου άγιου χρόνου τα τεμένη,
νύμφη, κόρη λαγγεμένη,
κάθεται στον αργαλειό.
Την ανέμη της γυρίζει,
και τραγούδι ψυθιρίζει,
για τον πόνο τον παλιό.

Με κλωστή μαλαματένια
αστραπή, κτυπάει τα κτένια,
δυνατά με υπομονή.
Με γητειές, ξόρκια και μάγια,
φαίνει η μάγισσα η νάγια,
ηλιοκέντητο πανί.

Με του πόθου το βελόνι,
μία ράβει, μιά ξηλώνει,
της αγάπης φορεσιά.
Σ'άλλον δίνει στολισμένη,
άλλος με κουρέλια μένει,
μ'άδικη τη μοιρασιά.

Στου άγιου χρόνου τα τεμένη,
μάγισσα καταραμένη,
φτιάχνει ρούχο νυφικό.
Δεν το δίνει όπου κι όπου,
μα όπως γράφει κάθε ανθρώπου,
το δικό του ριζικό.

Μπορείτε να το ακούσετε μελοποιημένο από τον Κώστα Σμυρνιό:http://greekmusic.ning.com/profile/NEKTARIOS

29

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΘΡΗΝΟΥ

« στις: 10/04/09, 08:03 »

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΘΡΗΝΟΥ


(Έτσι απλά, από εσωτερική ανάγκη!
Συγγνώμη που δεν έχω χρόνο για σχόλια!
       Καλή Ανάσταση!)



Παρασκευή Μεγάλη,
ο θάνατος προβάλει,
Με ιαχές της νίκης,
πιστεύει, του ανήκεις.

Κραδαίνει το δρεπάνι,
στον ουρανό το φτάνει.
Με θέλημα δικό μου,
λαβώνει το Θεό μου.

Υπέρτατη θυσία,
γι’άλλους, ανοησία.
Με εξουσία τόση,
διάλεξε να ματώσει!

Παρασκευή τ’ Απρίλη,
μ’ένα «γιατί» στα χείλη,
πονάει η καρδιά Του,
μα κλαίει για τα παιδιά Του!

Μαστίγια και χλεύη,
ο κόσμος Τον ζηλεύει,
τους σταυρωτές δοξάζει,
το φως Του, τον τρομάζει!

Αφόρητη οδύνη,
ανάσα π’αργοσβήνει.
Αβάσταχτος ο πόνος,
κι Εκείνος, τόσο μόνος!

Παρασκευή του θρήνου,
για το χαμό Εκείνου,
π’άφησα να πεθάνει,
μ’αγκάθινο στεφάνι.

Τον πότισα με ξίδι,
οδυνηρό ταξίδι.
Μ’ακόλαστα νυχτέρια,
Του κάρφωσα τα χέρια!

Κείνη την μαύρη ώρα,
χίλια μου κάνει δώρα!
Αντίδοτο στο ψέμα,
Σώμα Θεού, και Αίμα!

Παρασκευή θλιμμένη,
το θαύμα περιμένει.
Στου χάροντα την πύλη,
ο Ήλιος ν’ανατείλει.

Χριστέ μου, αναστήσου!
Πάρε και με μαζί σου!
Το ξέρω, δεν τ’αξίζω,
μα, με’κανες να ελπίζω!

Αγάπη σταυρωμένη,
στο θάνατο, δε μένει!
Ανοίγει την αγκάλη,
μέσα με κλείνει, πάλι!

30

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΗ

« στις: 05/04/09, 08:15 »

Πολύ δυνατό φίλε!!
Ειδικά αυτή την ομοιοκαταληξία, τη ζήλεψα πραγματικά: "Κοινωνία μ’ αστερόεσσες
Φέρνεις λίγο με στρατό Ες Ες"!
Τώρα για το σχόλιο σου στο στιχούργημα μου, έχεις όπως πάντα δίκιο!
Το κακό( με μένα είναι πως γράφοντας κάτι, έχω πάντα και μιά μουσική στο μυαλό μου(που μένει εκεί τελικά, ελλειψει μουσικής παιδείας), κι αυτή με οδηγεί σε αλλάγες μέτρων και ομοιοκαταληξιών στα ρεφρέν πολλές φορές!
Ευχαριστώ!

31

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μ’ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

« στις: 03/04/09, 08:27 »

Μ’ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ




Στις μυρωδιές του άγιου Απρίλη, σ’αναζήτησα,
στη χαρμολύπη της Μεγάλης εβδομάδας.
Σ’ύμνους που έψαλλε, κάποια γριά Πολίτισα,
το φως κοιτάζοντας, Λαμπριάτικης λαμπάδας.

Στου Επιτάφιου τα Εγκώμια, σε γύρεψα,
νύχτα Παρασκευής, στης Κασσιανής τα λόγια.
Θαύμα προσμένοντας, στο παρελθόν ταξίδεψα,
σε δυό χιλιάδων χρόνων και, ημερολόγια.

Σ’έψαξα μέσα σ’εκκλησίες, λαμπροστόλιστες
και σε ξωκλήσια, αγιασμένα απ’το χρόνο.
Πάνω σε μίτρες Δεσποτάδων, χρυσοστόλιστες,
όμως δεν κοίταξα, στου διπλανού, τον πόνο.

Κι ύστερα, ξάφνου άκουσα, ένα θρήνο παιδικό,
δίπλα, τ’αδέρφια και η μάννα του, κομμάτια!
Στην Παλαιστίνη, μέσα στο φριχτό θανατικό,
Σ’είδα να κλαις, μ’εκείνου του παιδιού τα μάτια!

32

Νέα και όχι μόνο / Απ: Αποτελέσματα - Βραβεία 1ου Διαγωνισμού Στίχου kithara.gr

« στις: 01/04/09, 09:15 »

Εγώ πάλι με τη σειρά μου, αφού συγχαρώ τον 1ο νικητή, γιατί πραγματικά οι στίχοι του ήταν υπέροχοι και άξια βραβεύτηκε, θα ήθελα να μάθω γιατί απαξιεί το forum, που του έδωσε αυτήν την ευκαιρία.
Αν δεν κάνω λάθος, δεν έχει δημοσιεύσει τίποτα άλλο εδώ, εκτός από το συγκεκριμένο και μία απαντηση ευχαριστήρια!

33

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΧΟΡΟΣ ΧΑΜΕΝΩΝ

« στις: 30/03/09, 16:41 »

ΧΟΡΟΣ ΧΑΜΕΝΩΝ





Σημάδια φόβου, στιγμές οδύνης,
αιχμάλωτοι, στην ένταση της δίνης.
Ναυάγια ώρες, πανιά σκισμένα,
πληρώματα, για θάνατο ορισμένα.

Κουστούμια σκούρα,και καθώς πρέπει,
η σύμβαση, αλλιώς,δεν επιτρέπει.
Καλοί πολίτες, «εν τάξει παίδες»,
μυαλά και όνειρα, με χειροπέδες.

Πλακάκια άσπρα, νεκροτομείου,
στεντόν, με συνταγή φρενοκομείου.
Θλιμμένες μάζες, ζωή εν τάφω,
για σένα και για μένα, φίλε γράφω!


(Ρ)

Χορός κρυμμένων.
Στιγματισμένων.
Ασήμαντων, κι όμως σεσημασμένων.
Χορός χαμένων.
Φυλακισμένων.
Χωρίς αναισθησία, ευνουχισμένων.

34

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Β Ο Ρ Ι Α Σ

« στις: 11/03/09, 21:08 »

Πολύ καλό Ωρίωνα!
Αν και μου "έκλεψες" το ψευδώνυμο που είχα σκόπο να χρησιμοποιήσω στην ΑΕΠΙ!!

35

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τραγούδι δίχως λέξεις

« στις: 10/03/09, 16:27 »

Πολύ όμορφο!

36

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Όταν χαράζει...

« στις: 10/03/09, 16:25 »

Συμφωνώ με τον Λάμπρο, πως είναι άρτια γραμμένο!
Και με μια γεύση ελπίδας.
Μπράβο!

37

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πάλι τις πρώτες μου αγάπες ερωτεύτηκα

« στις: 10/03/09, 16:22 »

Πάλι τις πρώτες μου αγάπες ερωτεύτηκα





Πάντα μού’διναν συμβουλές,
ή με καλό ή μ’απειλές:
«στραβά περπάτησες»!
Μού’κλειναν μάτι πονηρό,
λέγαν, «αν βγεις απ’το σωρό,
φίλε την πάτησες»!

Με μαύρο χρώμα της νυχτιάς,
βάψαν τα χρόνια της φωτιάς,
της αθωότητας.
Καινούργια πάλι προξενιά,
ξαναρραμένη παρθενιά
και ζώνη αγνότητας.

Με’στείλαν λάθος διαδρομές,
μου παγιδέψαν τις στιγμές,
σε λάθος έρωτα.
Μέρες στα χέρια των ληστών.
Σ’οθόνες υπολογιστών,
βράδια ξενέρωτα.

Με της συνήθειας τη φθορά,
κάτω πεσμένα τα φτερά
κι η επανάσταση.
Φιλίες ηλεκτρονικές,
δυό τρεις κουβέντες τυπικές.
Παλιοκατάσταση!

Μα πήρα ανάποδη στροφή,
κι ας μου φωνάζαν οι «σοφοί»,
πως παραστράτησα.
Βρήκα τον κόσμο απ’την αρχή,
με μιαν ελπίδα στην ψυχή,
λαθρεπιβάτισσα.

(Ρ)

Πάλι τις πρώτες μου αγάπες ερωτεύτηκα,
άφησα πίσω μου τα «δήθεν» και τα ψεύτικα.
Έσπειρα θύελλες και τώρα τις θερίζω,
όμως τη μοίρα μου, για μια φορά ορίζω!

38

Νέα και όχι μόνο / Απ: Αποτελέσματα - Βραβεία 1ου Διαγωνισμού Στίχου kithara.gr

« στις: 09/03/09, 16:28 »

Συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά δεν είχα προσέξει πως έπρεπε να γίνει επιβεβαίωση.
Έλαβα και το βιβλίο και τη βεβαίωση συμμετοχής και σας ευχαριστώ θερμά όλους!

39

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ

« στις: 03/03/09, 15:55 »

Πολύ καλό πραγματικά!

40

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μίλα μου

« στις: 03/03/09, 15:53 »

Με "τράβηξαν" τα μόλις δύο αστέρια, πράγμα παράξενο για δικό σου ποίημα!
Τελικά κάποιος ψήφισε κατά λάθος!1
Συγχαρητήρια!

41

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Αργοναύτες

« στις: 03/03/09, 15:52 »

Μοναδικός ο τρόπος σου Θανάση, να συνδυάζεις ιστορία με καθημερινότητα!
Μπράβο!

42

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Απροσδιόριστη σιωπή

« στις: 03/03/09, 15:50 »

Τελικά, τίποτα το απροσδιόριστο!
Πολύ καλό φίλε μου!!

43

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΓΑΠΗΣΑ-ΞΥΠΝΟΥΣΕ Η ΝΥΧΤΑ

« στις: 03/03/09, 15:48 »

  Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας από την MELON music, εντός των ημερών του CD του Ιωσήφ Λεμονή" Αδειο τρένο", ανεβάζω σε επανάληψη τους στίχους των δύο τραγουδιών, που εμπεριέχονται σ'αυτό, γιατί είναι παλιοί και πολλοί φίλοι θα τους διαβάσουν για πρώτη φορά.   

Ευχαριστώ!


 (1) ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΓΑΠΗΣΑ



 

 Τις μουσικές αγάπησα, που σ’ έχουν νανουρίσει.
  Τις ώρες πού’ πινες νερό, στου έρωτα τη βρύση.
  Του ήλιου το αγκάλιασμα, το πρώτο καλοκαίρι.
  Τα όνειρα που βύζαξες, και σε καναν Αστέρι!

  Αγάπησα στα μάτια σου, τις φωτεινές κηλίδες,
  τα δάκρυα που σου χάρισα, κι όμως, ποτέ δεν είδες!
  Της νύχτας τις διαδρομές, στο φως τ’ αποσπερίτη.
  Τους στίχους που σε μάγευαν, από τα «Ρω», του Ελύτη.

  Τίποτα δεν αγάπησα, πιο πάνω από σένα,
  κι ούτε στιγμή λογάριασα, τα χρόνια τα χαμένα.
  Ξέρω δεν είναι δυνατόν, τη μοίρα σου να ορίσω,
  σε μια γωνιά τ’ ονείρου σου, μου φτάνει εκεί να ζήσω!

(Ρ)

Αποδιωγμένος εραστής, στη μοναξιά των στίχων,
ανάξιος ακροατής, των μουσικών σου ήχων.
Προσκυνητής αδέξιος, των αναστεναγμών σου,
άπειρος κλέφτης, θεατής, των μαγικών στιγμών σου.





    (2)   ΞΥΠΝΟΥΣΕ Η ΝΥΧΤΑ



Ζήλεψαν, τόση ευτυχία, οι ουρανοί,
και δίχως έλεος, σε πήραν από μένα.
Σημάδι βάλαν τη ζωή μου, οι κεραυνοί,
και δεν μ’ αφήσανε προορισμό, κανένα,

Στης μοναξιάς, ακουμπισμένος τις σκιές,
Μοιρολογώντας, το νεκρό το καλοκαίρι.
Σκοτάδι στάζαν, της ψυχής μου οι πληγές,
κι η μοίρα ανήμπορη, κοντά μου να σε φέρει.

Μικρό σημάδι, κόκκος άμμου στην ακτή,
χάραξα ρότα, για τ’ απέραντο ταξίδι.
Μ’ όρκο αιώνιας αγάπης, δυνατής,
στο θάνατο έδωσα, αρραβώνα δαχτυλίδι.

(Ρ)

Ξυπνούσε η νύχτα, στο νεφέλωμα του Ωρίωνα,
Αύγουστος μήνας, κι όμως Θεέ μου, πόσο κρύωνα!
Τόση αγάπη, τόσα όνειρα ανείπωτα,
και όλα δώσανε τη θέση τους στο τίποτα!

44

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΥΤΗ Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

« στις: 26/02/09, 08:28 »

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΥΤΗ Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ





Τη νύχτα αυτή, σ’αγάπησαν τα θαύματα,
σκοτείνιασε από ζήλια το φεγγάρι.
Αρχίσαν οι αγγέλοι τα πειράγματα,
μαζί στον ουρανό, ποιος θα σε πάρει.

Θεός αντάρτης, άπλωσε τα δίχτυα του,
μ’ολόχρυσο βελόνι μανωμένα.
Με έρωτα να ντύσει τα ξενύχτια Του,
που τα φυλάνε τ’άστρα νυσταγμένα.

Απρίλης άστραψε στο καταχείμωνο,
απ’τα δεκαοκτώ σου μαγεμένος.
Αψήφησε τους νόμους και αλίμονο,
κοντά σου θα πεθάνει ερωτευμένος.

(Ρ)

Σε είδε ο ήλιος κι άλλαξε τη ρότα του,
στο βλέμμα σου σταμάτησε το βλέμμα του.
Μεθύσαν απ’τα μάτια σου τα φώτα του,
κι ανάψαν τα μεσάνυχτα το στέμμα του.

45

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ομοιοκαταληξίες

« στις: 20/02/09, 10:14 »

Πολύ καλή η σελίδα!
Μιά εξ'ίσου καλή, που μπορείς να κατεβάσεις το πρόγραμμα στον υπολογιστή για να μην είσαι συνέχεια συνδεδεμένος, είναι και η παρακάτω:

http://www.sing.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=12&Itemid=1

46

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΟΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ

« στις: 18/02/09, 09:45 »

Σας ευχαριστώ ειλικρινά όλους!
Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Ωρίωνα, που με τη βαθιά γνώση του και την προσοχή που δίνει στα γραφόμενα βοηθά στην εξέλιξη των δημιουργών!
Κάποια από αυτά που επισημαίνεις φίλε μου, πραγματικά μου ξεφεύγουν, κάποια άλλα όχι, αλλά μένουν ως έχουν γιατί πρωτίστως με ενδιαφέρει το νόημα.
Σε ευχαριστώ και πάλι!

47

Νέα και όχι μόνο / Απ: Αποτελέσματα - Βραβεία 1ου Διαγωνισμού Στίχου kithara.gr

« στις: 17/02/09, 08:30 »

Καλημέρα παιδιά και σας ευχαριστούμε για τη δυνατότητα που μας δώσατε να συμμετάσχουμε σε αυτή την ωραία προσπάθεια!
Μία ερώτηση έχω μόνο όσον αφορά τον αριθμό ψήφων δίπλα στις συμμετοχές(από απλή περιέργεια), πως προέκυψε;
Ευχαριστώ και πάλι!
Και κάτι τελευταίο, μπορούμε τώρα να τα αναρτήσουμε σε άλλες ιστοσελίδες;

48

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ

« στις: 14/02/09, 10:12 »

   ΟΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ





Χιλιάδες αζήτητα πτώματα,
μακριά από εξουσίες, κυκλώματα.
Νεκροί; Ζωντανοί; Και ποιος νοιάζεται;
ο τόπος «σωτήρες» χρειάζεται.

Απόντες σοφών συζητήσεων,
σε πάνελ δελτίων ειδήσεων,
δεν έχουν κονέξια και βύσματα,
μα ούτε στο κόμμα ερείσματα.

Αμέτοχοι των αποφάσεων,
καλόπιστοι δέκτες συστάσεων,
απλοί ψηφοφόροι αναλώσιμοι,
υπήκοοι ανακυκλώσιμοι.

Οδός «Ανωνύμου του Έλληνος»!
Φτηνός ο οδοστάτης, νικέλινος.
Δεν είχε σπουδαίο επώνυμο,
ούτ’έκανε έγκλημα ιδιώνυμο.
Οδός»ξοφλημένων υπάρξεων».
Αιτίων ασήμαντων πράξεων.
Χωρίς V.I.P. διαβατήριο,
Κι ούτ’ένα για φόνο πειστήριο.   

49

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ

« στις: 13/02/09, 08:46 »

ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ




Όλα τα ζήσαμε αγάπη του χειμώνα!
Λύπες, χαρές και σαστισμένες εποχές,
ξύλινα λάβαρα, θανάτους, δακρυγόνα,
λοβοτομές και ματωμένες ενοχές.

Πέτρινα λόγια σε κατάμεστες πλατείες,
ήλιους με χρώματα και ροζ αστερισμούς.
Εθελοντές σε αλλοπρόσαλλες θητείες,
εξαρτημένοι από περίεργους –ισμούς.

Σε τοίχους γράψαμε, συνθήματα με αίμα,
όρκους οργής: «Δεν θα περάσει ο φασισμός»!
Όνειρα αυθαίρετα, κτισμένα μέσ’ στο ρέμα,
που τα κομμάτιασε ο πρώτος ο σεισμός.

Με δυό μισθούς, εξαγοράσαμε εφηβείες,
παραδομένοι στου αιώνα τη βροχή.
Τώρα μ’αστές καλοπροαίρετες συμβίες,
το τέλος βλέπουμε, πριν δούμε την αρχή.

(Ρ)

Κοίτα τα χρόνια, μαραμένα στο περβάζι,
ήρθαν φωτιές και δεν τα πότισε κανείς.
Τρύπια η υπόσχεση, που σάπισε και στάζει
νεκρές ελπίδες, στα σκαλιά της προσμονής.

50

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΧΛΩΜΙΑΖΕΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ

« στις: 06/02/09, 09:50 »

Οι χαραυγές των γκρίζων πρωινών,
θολές εικόνες σε παμπάλαιη κορνίζα.
Νότες σκιές σκοπών αλλοτινών
και τα δυό δάχτυλα γυμνά μέσα στην πρίζα.

Τις Κυριακές χλομιάζει η ανατολή,
θλιμμένοι στίχοι, στου εσπρέσσο το φλιτζάνι.
Ώρες στοιχειά, ματώνουν το φιλί,
το τάμα ψάχνουνε, σαν άγιοι ζητιάνοι.

Τα δειλινά τα’αγόγγυστου λυγμού,
εκεί που γίνονται τα όνειρα φενάκη,
σκέψη τρελή, που**να του συρμού,
σερβίρει θάνατο με δόσεις, σε σφηνάκι.

Νύχτες βροχές, ορίζουν τις ποινές,
εισαγγελείς πενταμελούς σε απαρτία.
Με ύφος βαρύ, παράκρουσης φωνές,
τη λογική μετουσιώνουν σ’αμαρτία.