Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΖΩΝΤΑΝΗ ΝΕΚΡΗ

« στις: 22/01/08, 13:42 »

Ζ άρωσε το
Ω ραίο πρόσωπό σου.
Ν ίκησε η θλίψη και η απογοήτευση
Τ ην χαρά και την ελπίδα, με
Α δοξο τέλος για τους δύο τελευταίους.
Ν αυαγοί μοιάζουν τώρα η αγάπη,
Η πίστη, η εμπιστοσύνη.

Ν τυμένες πια στα μαύρα,
Ε χουνε συντροφιά την πίκρα
Κ αι την μοναξιά, χωρίς να
Ρ ωτάνε πλέον γιατί.
Η μάχη δώθηκε, ο πόλεμος τελείωσε...

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Με το μελάνι της καρδιάς μου

« στις: 19/03/07, 21:24 »

19/03/2007

Με το μελάνι της καρδιάς μου
τώρα γράφω,
Ένα αντίο, σ΄ αγαπώ,
και σου φωνάζω,

Θέλω να είσαι εσύ καλά,
Να έχεις πάντα συντροφιά,
Αυτή που διάλεξες,
να έχεις αγκαλιά.

Θέλω να είσαι εσύ καλά,
Να έχεις πάντα συντροφιά,
Αυτή που διάλεξες
να έχεις αγκαλιά.

Ήρθε η ώρα μου,
να φύγω και κρυώνω,
Η πόρτα άνοιξε,
και πια, δεν σε χρεώνω,

Για όσα μου ΄κανες κρυφά,
Που μου ΄πες φεύγω, έχε γεια,
Για το όνειρό μου,
που το κάρφωσες ψυχρά.

Για όσα μου ΄κανες κρυφά,
Που μου ΄πες φεύγω, έχε γεια,
Για το όνειρό μου,
που το κάρφωσες ψυχρά.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Χίλια σ΄ αγαπώ

« στις: 18/01/07, 18:09 »

Χίλια σ΄ αγαπώ,
Τα χείλη σου προφέρουν,
Και όνειρα που ζω,
Απόψε ζωντανεύουν. 

Θέλω να χαθώ,
Μες  στα δύο σου χέρια,
Και να ΄χω οδηγό
Του έρωτα τ΄ αστέρια.

Με χίλια σ΄ αγαπώ,
Απόψε με τυλίγεις,
Γλυκά καρδιοχτυπώ
Εσύ σαν με  αγγίζεις

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ο πόλεμος της Τροίας

« στις: 15/11/06, 20:00 »

Χαράματα  ξεσήκωσε
Την πόλη που κοιμόταν,
Γιατί η καρδιά του δήλωσε
αυτή που ονειρευόταν.

Μες  στο παλάτι κρύφτηκε
Κοντά του να την πάρει.
Και την στρατιά αψήφησε
Για χάρη της αγάπης.

Την πήγε μες  στο σπίτι του,
Την έκανε δική του.
Και έφυγε η λύπη του,
Γιατί έγινε η ευχή του.

Κανείς όμως δεν νοιάστηκε
Για αυτό που θα γινόταν.
Και έτσι η πόλη πιάστηκε
Στου πόλεμου την πόρτα.

Τρώες και έλληνες μαζί,
Γινήκανε κουβάρι.
Για της Ελένης το φιλί,
Που δόθηκε στον Πάρη.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σημάδια ψυχής

« στις: 24/09/06, 19:45 »

Σημάδια ψυχής, που τα χείλη αγγίζουν ,
Χωρίς λογική, στο μυαλό ψιθυρίζουν.
Σημάδια ψυχής, που μένουν κρυμμένα.
Τα όνειρα σβήνουν, σίγα ένα – ένα.

Ποτάμι σε δάκρυ, η ζωή σου κυλά.
Το κάθε σου βράδυ, αιτίες ζητά.
Σε βλέπω να φεύγεις, δεν μπορείς ν΄ αρνηθείς.
Μου λες δεν αντέχεις, και θες να χαθείς.

Σημάδια ψυχής, σε χωρίζουν στα δύο,
Και χωρίς ενοχή, σου λένε αντίο.
Σημάδια ψυχής, που ΄γιναν ξυράφι,
Την καρδιά σου στοχεύουν,  αργά, κάθε βράδυ.

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / έχε πίστη

« στις: 15/09/06, 15:15 »

Ο αέρας σχίζει με δύναμη, τα άσπρα πανιά του μικρού καραβιού. Τα κύματα λυσσασμένα, ξεσπούν πάνω του, λες και θέλουν να το καταπιούν. Κανείς πια δεν κοιμάται. Η ηρεμία χάθηκε, όπως χάνεται ένα μενταγιόν μέσα στη θάλασσα. Η άνιση μάχη συνεχίζεται. Όλα δείχνουν πως νικητές θα είναι τα κύματα και ο αέρας. Το μικρό καράβι, φαίνεται πως δεν αντέχει άλλο. Το πλήρωμά του σκέφτεται, πως το ταξίδι αυτό, είναι πια χωρίς επιστροφή. «Είναι χαμένο το παιχνίδι», λέει κάποιος. «Όχι, έχε πίστη», συνεχίζει κάποιος άλλος. Δεν μπορεί να χαθούμε έτσι απλά. Δεν γίνεται. Έχε πίστη σε παρακαλώ». «Μα κοίτα μας. Πώς είναι δυνατόν να έχουμε πίστη με όλα αυτά που γίνονται; Κοίτα πως έγινε το καράβι. Δεν πρόκειται να αντέξει. Είναι πολύ μικρό και τα κύματα είναι μεγάλα. Θα χαθούμε». «΄Όχι, είναι πολύ νωρίς ακόμα για να λες κάτι τέτοιο. Θα δεις. Θα περάσει η θύελλα θα είναι όλα όπως πρώτα. Μη χάνεις το κουράγιο σου». «Μα δεν μπορώ, φοβάμαι. Φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρουμε. Δεν έχω άλλη δύναμη να κρατήσω το τιμόνι». «Όχι, μην το αφήνεις. Θα το κρατήσουμε μαζί. Μην χάνεις το κουράγιο σου. Θα επιζήσουμε, και θα βγούμε νικητές. Έχε πίστη».


είναι πολλές φορές που η ζωή μας φέρνει εμπόδια... ας μην χάνουμε την πίστη και το κουράγιο μας....
(και να φανταστείτε ότι το λέω εγώ που όλα όσα γράφω είναι μέσα στη μαυρίλα...   )

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / θα σε φτάσω μου είπες

« στις: 08/09/06, 20:08 »

23/02/2006



Θα σε φτάσω μου είπες
Και έφυγες βιαστικά.
Μα περάσανε μήνες,
Και εσύ πουθενά.

Θα σε φτάσω μου είπες,
Θα σε βρώ στο σταθμό.
Και με ζώσαν οι λύπες
Που δεν είσαι εδώ.

Θα σε φτάσω μου είπες,
Κι όλα θα ΄ναι καλά.
Μα καρδιά μου δεν ήρθες,
Και δεν ζω τώρα πια.

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / σχέδιο θανάτου

« στις: 01/09/06, 17:55 »

24/02/2006



Δεν άντεχες μου έλεγες
Θυμάμαι κάποιες νύχτες.
Και στο πλευρό μου έκλαιγες,
Γιατί αυτόν δεν είχες.

Θυμάμαι που μου έλεγες,
Λυπάμαι μα πονάω.
Με δάκρυα με ρώταγες,
Για πες μου που να πάω.

Μα στο μυαλό σου τρύπωσε,
Το σχέδιο θανάτου.
Αφού η ψυχή σου νύχτωσε
Που ήσουν μακριά του.

Και έτσι τα χέρια μάτωσαν
Στου ξυραφιού την όψη.
Το σ΄ αγαπώ χρωμάτισαν
Στην παγωμένη πόλη.

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / άνοιξε τα φτερά

« στις: 23/02/06, 19:57 »

17/01/2006


Άνοιξ΄ τα φτερά, δίπλα σου να γύρω.
Τούτη τη βραδιά, μέσα μου να κρύψω.
Άνοιξ΄ τα φτερά, σα να ΄σουν αετός μου.
Να πετώ μακριά, με σένα οδηγό μου.

Δώσε μου ξανά, κουράγιο να μιλήσω.
Και στα σκοτεινά, ποτέ να μη δακρύσω.
Δώσε μου ξανά, απ΄ το γλυκό φιλί σου,
Και λόγια μυστικά, θα δώσω στο κορμί σου.
   
Πέτα με ψηλά, εκεί κοντά στ΄ αστέρια.
Άκου τα, μιλάν, για αγάπη και για έννοια.
Πέτα με ψηλά, ν΄ αγγίξω την μορφή τους.
Να σου πω δειλά, το σ΄ αγαπώ μαζί τους.

   

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / με τα μάτια δεμένα

« στις: 23/02/06, 19:51 »

08/12/2005


Με τα μάτια δεμένα, έρχομαι κοντά σου.
Η φωνή σου στ΄ αυτιά μου, ηχεί τρυφερή.
Μεθυσμένη και πάλι, απ΄ αυτό το άρωμά σου,
Την καρδιά μου θα κάνει, να χτυπά σα τρελή.

Το άγγιγμά σου θυμίζει, πρόσωπο λυπημένο.
Να μπορούσα μακάρι, μια στιγμή να σε δω.
Το φιλί σου θυμίζει, πρόσωπο δακρυσμένο,
Να μπορούσα τον πόνο, μονομιάς να τον πιω.

Τα δυο χέρια σου νιώθω, κάπως να τρέμουν.
Η ανάσα σου είναι, για μένα ζωή.
Τα φιλιά σου τα νιώθω, μακριά να με παίρνουν,
Και όλα γύρω ρωτάνε, αλήθεια γιατί.


"αφιερωμένο σε αυτούς που βλέπουν τον κόσμο, μονάχα με τα μάτια της ψυχής..."

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ Μ΄ ΟΔΗΓΗΣΕ

« στις: 30/01/06, 13:57 »

Η μοίρα μου μ΄ οδήγησε,
σε άδειο μονοπάτι.
Η μοναξιά με φίλησε,
μου 'γνεψε στο σκοτάδι.

Η θλίψη είναι μέσα μου,
ματώνει την καρδιά μου.
η πίκρα σβύνει μέσα μου,
αργά τα όνειρά μου.

Στα άδεια τώρα βράδια μου,
φωλιάζει η ερημιά.
Απειρα τα ξενύχτια μου,
χωρίς εσένα πια.

Η θλίψη είναι μέσα μου,
ματώνει την καρδιά μου.
η πίκρα σβύνει μέσα μου,
αργά τα όνειρά μου.

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΟΣΗ ΠΙΚΡΑ

« στις: 30/01/06, 08:25 »

Πόση πίκρα μπορεί
Η καρδιά του να κρύβει,
τόση θλίψη γιατί ,
η ματιά του να κρύβει

δεν μπορεί να σκεφτεί,
πως χαθήκανε όλα,
δε μπορεί να δεχτεί,
πως τελειώσανε όλα..

όνειρα που ΄ναι πια,
σκορπισμένα σα στάχτες,
του κρατούν συντροφιά,
στις βραδιές που ΄ναι άδειες

γράμματα της κοιτά,
τα διαβάζει και κλαίει,
είναι πλέον αργά,
μα κανείς τους δεν φταίει

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / δακρυσμένη κοιτώ..

« στις: 03/11/05, 16:47 »

δακρυσμένη κοιτώ
το φεγγάρι και απόψε,
αχ να ήσουν εδώ,
όπως ήσουνα τότε..

   όλα γύρω ρωτούν
   και ζητούν απαντήσεις,
   της αγάπης ζητούν ,
   τις παλιές  αναμνήσεις

   Όλα μοιάζουνε πια,
   Ένας πύργος στην άμμο,
   Όνειρα που ναι πια,
   της ζωής μου ναυάγιο

ένα ψέμα θα πω,
στη καρδιά μου που σβήνει,
πως θα έρθεις εδώ,
την πληγή να απαλύνει..


24/10/2005

14

Λάθη και προτάσεις / εμφάνιση σελίδας

« στις: 17/10/05, 11:03 »

νομίζω πως σε κάθε forum, (εκτός απο 2-3 μου φαίνεται), εμφανίζεται πάντα το πρώτο μήνυμα της συζήτησης αντί το τελευταίο που έχει δωθεί.. μήπως θα ήταν καλύτερα να εμφανίζεται πάντα το τελευταίο;;;.. (λέω μήπως..)

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / το όνειρο που έμεινε μισό

« στις: 13/10/05, 20:21 »

Τα μάτια μου όταν κλείνω
σε φαντάζομαι
Το χέρι σου απλώνεις
για να ΄ρθω

Το δάκρυ μου στο μάγουλο
 αισθάνομαι
Και ο πόνος είναι
τόσο δυνατός

Φωτιές αισθάνομαι
πως με τυλίγουνε
Μικρή μου μακριά σου
δεν μπορώ

Τα χάδια σου ζητάω
και μου λείπουνε
Να έρθεις πάλι
πίσω σου ζητώ

Οι σκέψεις μου σε σένα
με γυρίζουνε
Θυμάμαι τις στιγμές μας
και απορώ

Το πάθος μας πως έγινε
 και σβήσαμε
Το όνειρό μας
 έμεινε μισό


11/4/2005

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / χωρίς μια παρέα, χωρίς μια αγκαλιά

« στις: 13/10/05, 12:06 »

Για άλλη μια φορά,
Νιώθω την μοναξιά.
Ο φόβος και η πίκρα
Έχουν κάνει φωλιά

Ξέρω καλά
πως είσαι μακριά
Έχει περάσει ο καιρός
Δεν περιμένω πια.

Μα άκου,

Ένα τραγούδι,
για μια αγάπη μιλά
Με κάνει να ελπίζω
Πως θα ΄ρθεις ξανά

Όλα γύρω μου
Είναι γυμνά
Σε θέλω ακόμα
Μα είναι αργά

Μόνη θα μείνω
Και αυτή τη βραδιά,
Χωρίς μια παρέα,
Χωρίς μια αγκαλιά

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΛΕΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

« στις: 12/10/05, 18:18 »

ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για τα χριστούγεννα.. όμως αν το καλοσκεφτούμε, θα δούμε ότι κάνουμε λάθος.. θέλουμε 2 μήνες μονάχα.. έτσι λοιπόν αποφάσισα να γράψω ένα τραγουδάκι, (πάντα βέβαια χωρίς μουσική γιατί είμαι και ολιγον τι  άσχετη  ,) για το πως σκέφτομαι τα χριστούγεννα...διαβάστε λοιπόν..


Λευκά Χριστούγεννα θέλω να δω,
μέσα στο χιόνι να παραδοθώ.
Η μέρα χαράζει το τζάμι θολό,
τα κάλαντα ακούω σ έναν ήχο γλυκό.

   Το χιόνι που πέφτει, μαζί σου κοιτώ.
   Μια ευχή μου γεννιέται μέσ΄ στο μυαλό.
   Ο χρόνος που θα έρθει να μας φέρει χαρά.
   Να είμαι μαζί σου και αυτή τη χρονιά.

Με σένα παρέα στο τζάκι κοντά,
τα δώρα ανοίγω γεμάτη χαρά.
Με σένα παρέα στο τζάκι αραχτοί,
αχ πόσο μ΄ αρέσει αυτή η γιορτή.

   Το χιόνι που πέφτει, μαζί σου κοιτώ.
   Μια ευχή μου γεννιέται μέσ΄ στο μυαλό.
   Ο χρόνος που θα έρθει να μας φέρει χαρά.
   Να είμαι μαζί σου και αυτή τη χρονιά.


ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2005

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΛΕΝΗ

« στις: 11/10/05, 16:09 »

Η νύχτα άπλωσε το πέπλο της κάτω από τον αττικό ουρανό. Στους άδειους δρόμους, μονάχα τα φώτα της κάνουν παρέα. Μα, … τι είναι αυτό που ακούγεται και σπάει αυτή τη σιωπή;.. μοιάζει να έρχεται από εκείνο το μικρό στενό και ακούγεται τόσο αμυδρά. Όσο πλησιάζω ακούγεται περισσότερο αυτός ο παράξενος ήχος. Κάποιο κλάμα διακρίνω. Μα ποιος; Γιατί; Προς τι αυτοί οι λυγμοί; Μια λεπτή φιγούρα κάνει την εμφάνισή της. Είναι καθισμένη κάτω στο παγωμένο πεζοδρόμιο. Μόνη της. Όσο πλησιάζω, η εικόνα του προσώπου της φαίνεται πιο καθαρά. Τα χέρια της τυλιγμένα γύρω από το κορμί της. Άραγε κρυώνει; Μα όχι. Η θλίψη φαίνεται χαραγμένη πλέον στο πρόσωπό της. Τα μάτια της κόκκινα σα τη φωτιά. Τα μάγουλά της μοιάζουν να τα έχει ποτίσει το δάκρυ. Ο πόνος είναι ευδιάκριτος. Θέλω να πάω κοντά της, μα κάτι με σταματάει. Προσπαθώ να της μιλήσω, μα δεν με ακούει. Αλλά, … κοίτα. Μια δεύτερη φιγούρα αρχίζει να φαίνεται. Είναι ξαπλωμένη κάτω στο δρόμο… ασάλευτη, παγωμένη. Μα γιατί δεν προσπαθεί να σηκώσει αυτό το σώμα που κείτεται κάτω; Προσπαθώ να κάνω ένα βήμα, να πλησιάσω κοντά τους. Τα γυμνά πόδια μου, νιώθω να υγραίνονται σε εκείνο το σημείο του δρόμου. Τι μπορεί να είναι αυτό; Ένα αυτοκίνητο έρχεται προς τα δω. Τα φώτα του πέφτουν στο σημείο που είμαι. Φαίνεται να είναι κόκκινο το χρώμα αυτού του υγρού, που μουσκεύει τα πόδια μου. Τo αυτοκίνητο πλησιάζει όλο και περισσότερο. Η φιγούρα που έβλεπα πριν της γυναίκας στο πεζοδρόμιο, σα να φαίνεται γνώριμη. Μα τι γίνεται εδώ; Το αυτοκίνητο σταματάει δίπλα της. Δυο άτομα κατεβαίνουν με άσπρη στολή. Περνάνε από δίπλα μου, όμως δεν με βλέπουν. Ο ένας προχωράει προς το μέρος της γυναίκας, και ο άλλος στο μέρος που βρίσκεται το ασάλευτο σώμα. Ξαφνικά αρχίζω να αναγνωρίζω το πρόσωπο του. Μα πως είναι δυνατόν; Αφού είμαι εδώ…

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

« στις: 07/10/05, 08:49 »

Το χρώμα αυτό του φεγγαριού
πολύ το αγαπάω.
Θυμίζει τα δυο μάτια σου ,
Που τόσο λαχταράω.

Όσες φορές κι αν το κοιτώ,
Με κάνει και δακρύζω
Γιατι δεν είσαι δίπλα μου ,
Και πια δεν σε αγγίζω

Κάτω απ΄ το χρυσό του φως,
Θέλω να σε μαγέψω.
Με έναν ξέφρενο ρυθμό,
να έρθω να σε κλέψω

Θέλω ψηλά στον ουρανό
μαζί σου να πετάω. 
Και σε ένα όνειρο γλυκό, 
μαζί σου να μεθάω

Μεσ ΄τα χρυσά του κύμματα,
μόνο εσύ ταιριάζεις.
Σα παίρνει ο έρωτας μορφή
στο πρόσωπό του μοιάζεις...



ελπίζω τώρα να είναι καλύτερο.. οποιοδήποτε σχόλιο για αλλαγή είναι δεκτό.. 

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΑΝ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ

« στις: 06/10/05, 17:26 »

λοιπόν, είμαι νέο μέλος της παρέας, οπότε αν στείλω μήνυμα σε λάθος forum,μη με μαλώσετε.. θα μάθω .. μικρή είμαι ακόμα.. μόνο 89 ετών..  ...αυτοι οι στίχοι τους έγραψα σήμερα.. ναι είναι φρέσκο... και θα ήθελα να τους μοιραστώ μαζί σας.. δεκτές όλες οι γνώμες... 


Είναι στιγμές που η μοναξιά μου,
κάνει παρέα στα όνειρά μου.
Και η ελπίδα μ΄ εγκαταλείπει,
που πίσω μ΄ άφησες..
   
   Σαν ένα όνειρο στον χάρτη,
   μοιάζει να είναι αυτή η αγάπη.
   Σαν ένα όνειρο γλυκό
   που κάθε τόσο αναζητώ

Είναι πικρή η ερημιά μου,
λείπει η γέυση απ΄ τη χαρά μου,
και κάθε τόσο σου φωνάζει
κοντά μου γύρισε...

   Σαν ένα όνειρο στο χάρτη,
   μοιάζει να είναι αυτή η αγάπη.
   Σαν ένα όνειρο γλυκό
   που κάθε τόσο αναζητώ.




ελπίζω να σας άρεσε.. περιμένω κριτικές..