Του Νοέμβρη Τα Σημάδια

[Stergios Kourou]

Άδεια
Τα δέντρα σχεδόν άδεια
Σχεδόν νεκρά απ’ του Νοέμβρη τα σημάδια
Στέκουν αμίλητα στον πόνο, στο χειμώνα
κι εγώ τα μάτια σου ζητώ, δίνω αγώνα

Σήμαντρα
Τα θέλω σου τα ασήμαντα
Σχεδόν τα ζω, εδώ στην πλάτη αυτού του γίγαντα
Στη ράχη του έρωτα αν φτάσεις θα με νοιώσεις
και τότε ίσως το ένα χέρι σου να απλώσεις

Ως τότε μόνος
Και η απουσία, φόνος
Κομψή ρυτίδα που τη σκάβει ο χρόνος
Άκοπο φρούτο που μαραίνει στο δείλι
το σ’ αγαπώ μου δε θα φτάσει στα χείλη

[Παππούς]

Ο τρόπος που γράφεις μου αρέσει.
(και η απουσία φόνος;)
(κομψή ρυτίδα) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΑΤΙΜΗ.

[vert]

   ναι... όμορφος τρόπος γραφής... αρκετά καλό !

   η δεύτερη στροφή λίγο με ξένισε ή ίσως δεν την κατάλαβα...

[Stergios Kourou]

Παίδια σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια....

Cheers