Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: kuiper στις 14/11/12, 21:38
-
Μια σου εικόνα…
Μιά σου εικόνα, μια παραίσθηση απατηλή,
στου στεναγμού μου, έγειρε την κοίτη,
μορφή εξαίσια μ’ απόκοσμη, θολή,
χάνεται στ’ αμυδρό το φως τ’ αποσπερίτη.
Χωρίς το γέλιο σου ανυπόφορη σιωπή,
να σου διαβάσω δε θ’ ακούσης τον Ελύτη,
λόγια που θα `θελε το δάκρυ μου να πει,
αυτό που έλεγες αλήτικο σπουργίτι.
Ρωγμές στα όνειρα που σμίλεψα για σένα,
λαχτάρα εξαίσια και διάφανη ηδονή,
χνάρια στο χρόνο σκόρπια αφημένα,
για το χαμόγελο μιας μέρας προσμονή.
Μερεμετίζω λόγια να σου στείλω πικραμένα,
λόγια που θα `θελε η καρδιά μου να σου πει,
απ’ της ζωής τον άγριο δρόλαπα κρυμμένα,
να ταξιδέψουν στη βαθιά σου σιωπή.
Yiannis H.
-
Ωραίο! :) Προσπαθησα να το διαβάσω ως τραγουδι, θα μπορούσε να γίνει...
-
Πολύ όμορφο
μακάρι να μελλοποιηθεί
μπράβο φίλε Γιάννη
-
.....απ’ της ζωής τον άγριο δρόλαπα κρυμμένα,
να ταξιδέψουν στη βαθιά σου σιωπή.
Λείπεις
κι εσύ....και άλλοι......
κάθε φορά που εμφανίζεστε.....ζωντανεύει.......[χωριάτης...ivikos.....άντε και κανένας(μία) άλλος(άλλη)......δεν δίνουν ζωή......απλά το διατηρούν, να μη ξεψυχήσει.......]
-
ξέχασα τον Μιχάλη.....συγνώμη!!!!!!!!!!!!!!!
-
Ένα ΕΥΓΕ κι από μένα κύριε Γιάννη !!! Εξαιρετική δημιουργία , σμιλεμένη με το κοπίδι ενός μεγάλου τεχνίτη ...
-
Ύστερα από πολύ καιρό, τα ξαναλέμε πάλι.
Έλειψα από τη σελίδα που όλοι αγαπήσαμε καθαρά για προσωπικούς λόγους.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, να είστε καλά. :)