Θέματα

1

Συναντήσεις / Β` ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΤΑΒΛΙ

« στις: 21/01/07, 20:49 »

   ο.κ. λοιπόν, αφού μαζευτήκαμε ήδη πάνω από 4 μπορεί να γίνει η διεξαγωγή του τουρνουά για τα μέλη του Κιθάρα...

   Οι κανόνες (υπό συζήτηση) θα είναι απλοί: ζευγάρια με κλήρωση με σύστημα νοκ-άουτ, οι νικητές παιζουν μεταξύ τους, παρτίδες στα 5, παιχνίδια :πόρτες-πλακωτό-φεύγα (με δικαίωμα αποκλεισμού ενός εκ των τριών παιχνιδιών για κάθε παίκτη).
   
   Συμβολικό έπαθλο για το νικητή ένα σκάφος ταβλιού, η αξία του οποίου θα διαιρεθεί με τις δηλώσεις συμμετοχής...

   Κυριακή 28 Ιανουαρίου, ώρα 14:00, καφέ ΚΑΠΡΑΛΟΣ

Λίστα συμμετεχόντων

1.  Το φαινόμενο.... κ.λ.π. κ.λ.π.
2.  pascal
3.  D@ve Murray
4.  parlats
5.  Χάρης (Dj Ha)
6.  Iroukos
7.  Alex Flouros
8.  Μαρμελάκι
9.  mogli
10. vert
11. m.k.
12. Ιανός
13. nEwBiE
14. Holy Diver
15. dimeros
16. sv1cdm

2

Σύνδεσμοι μουσικών οργάνων / Για Δημοτικά τραγούδια...

« στις: 13/09/06, 04:50 »

   Επειδή το άλλο θέμα με τα παραδοσιακά τραγούδια, το `φαγαν τα τάρταρα και μετά την ευγενική παρότρυνση της Μαργαρίτας παραθέτω κι εδώ το λινκ για να κατεβάζετε ελεύθερα δημοτικά τραγούδια απ` όλη την Ελλάδα...

http://www.epcon.gr/EpconMusic

(υ.γ. σκέτο http://www.epcon.gr  σας δίνει παντός είδους πληροφορίες για την Ήπειρο)

3

Λάθη και προτάσεις / "Μη μου ξαναφύγεις πια..."

« στις: 26/07/06, 21:30 »

   Και πασχίζοντας να δαμάσω τις δύσκολες -για μένα- συγχορδίες του Λεωνίδα στο συγκεκριμμένο κομμάτι από εδώ... http://portal.kithara.gr/modules.php?name=kiSongdb&file=index&func=ss&id=MTExNjcyMTc1&i=
 ήρθε η ένσταση από το kithara.vu ...   
"Απ : monty, στις 21-07-2006:
to Fa diesi pou kolaei agapite ?
apla kouple:Bb,  Ebmin,F
     refren:Gmin, Cmin, D
H LAIKI MOUSIKI EINAI APLI GIA AUTO DISKOLA PAIZETAI SOSTA"

   ποιά η άποψή σας και ώς προς το πρακτικό μέρος, αλλά και ως προς τη φιλοσοφία περί λαικής μουσικής ? ... στο αν δηλαδή πρέπει να παίζεται το δυνατότερον απλά ώστε να μη χάνει την αυθεντικότητά της...
 

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / μέρος άλφα

« στις: 21/02/06, 06:13 »

Σκιάχτηκες άνθρωπε για  ν` αγαπάς,
σε τρόμαξαν του Έρωτα τ` αγρίμια...
Τώρα ποια Τύχη -αλήθεια- καρτεράς ?
ποια Mοίρα  να σε ντύσει με στολίδια ?

Σφάλισες της καρδιάς σου τη Φωτιά,
στα σκοτεινά της Μοναξιάς υπόγεια.
"Κάλιο τη Νύχτα να `χες συντροφιά,
μη σε πλανεύανε ξανά, Ανθρώπων λόγια."

Αλλάργευες με ιστορίες δανεικές...
στη μουσική και στων βιβλίων τις σελίδες.
Μα ήταν κι αυτές φανταστικές...
Την αυταπάτη τους τώρα που είδες...

Που θ`ακουμπήσεις  το στερνό...
του ονείρου σου το δάκρυ?
Που `σαι ναυάγιο της ζωής σου, στεργιανό...
στη στέρφα της Ψυχής σου άκρη?

Τώρα ποιός Πόθος τάχα δυνατός?
θα σβήσει του καημού τον Χάρτη?
Ποιός άραγε, Σειρήνων ο σκοπός?
θε να σε λύσει απ` το κατάρτι?

Που θα ριζώσεις? σε ποια Γή?
που `σαι Νερό κι Αέρας.
Κι είναι το γέλιο σου κραυγή...
κι ο Πόνος σου Πατέρας?

Τώρα ποια νέα Προσμονή?
Ποια νέα μέρα φέρνει?
Σε ένα κορμί που ηδονή...
αδύναμο είναι πια να παίρνει?

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κι ενώ κουράγιο πια δεν έχω

« στις: 25/12/05, 06:15 »

   ...αποχαιρετώντας το 2005...


Κι αν από `σένα να πάρω δεν έχω πιά τίποτα
Kι αφού δεν έμεινε τίποτ` άλλο να δώσω...
τα μάτια σου νιώθω, υγρά και καχύποπτα,
να μου ζητάνε το όνειρο της νιότης μην προδώσω.

Κι ενώ κουράγιο πια δεν έχω
κι όλο ζητώ τον πηγαιμό...
Μένω εδώ κι ακόμα αντέχω,
για να μην έχει ο πόνος τελειωμό.

Τα όνειρα εφιάλτες γίναν τ` ανεκπλήρωτα...
Πικρόγυμνη αλήθεια στο κρεβάτι μας πλαγιάζεις...
Στριγγλιά η σιωπή σου τα βράδυα τ`ατελείωτα...
Με τα φιλιά τα μίζερα... την ερημιά μου τάζεις.

Κι ενώ κουράγιο πια δεν έχω...
...........

Τι κι αν μέσ` απ`τα μάτια μας φτιάχνουμε νέα οράματα ?
Μάταια κλείνουν οι πληγές. Το είδες... και το είδα...
Του Προμηθέα τα όρνια θα `ρθουνε πάλι τα χαράματα...
να μας τραβούν τα σωθικά, να πνίξουν την ελπίδα,

Κι ενώ κουράγιο πια.......
...................

6

Συναντήσεις / Ταβερνάκι...

« στις: 09/10/05, 21:47 »

   Ενδιαφέρεται κανείς να γίνει καμια συναντησούλα βραδυνή σε πολύ όμορφο ταβερνάκι στην περιοχή Ζωγράφου ? ? Να γνωριστούμε, μιλήσουμε, παίξουμε τραγουδήσουμε εντεχνολαικοδημοτικορεμπέτικα ? ?  Για πείτε αμα είναι να το οργανώσουμε...

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ...και τι σου απομένει ?

« στις: 15/09/05, 03:41 »

Τ` αστέρια κοίταζες μικρή από χαμηλά
και ζήταγες το Φως τους για να πάρεις.
Το νου σου σκάλιζες με λόγια αρχαία, σοφά,
το νυφικό της Μοναξιάς ζητούσες να προβάρεις.

Ταξίδευες με στίχους αυτόχειρων, καθάριων ποιητών,
όμως την εύκολη ζωή, που πάντοτε ποθούσες...
την έψαχνες στα χέρια ανθρώπων νοσηρών.
Το σώμα σου ενέχυρο, στη Νύχτα ακουμπούσες.

Το τσιφτετέλι χόρευες, με χάρη περισσή,
τον Πρίγκηπά σου ψάχνοντας, σ` αστραφτερά παλάτια.
Μα η αγάπη κούκλα μου δεν έχει φορεσιά χρυσή...
στην θλίψη πάει και κρύβεται... στα δακρυσμένα μάτια.

Μπερδεύοντας το όνειρο, με το πραγματικό,
νόμιζες τον Γόρδιο δεσμό, της Ζήσης σου θα λύσεις.
Μα πάντοτε σε δίκαζε, το κοριτσάκι εκείνο το μικρό...
κι η πουτανιά κοπέλα μου δεν έχει διαβαθμίσεις.

Γυρεύοντας μιαν ασημένια, μόνιμη αγκαλιά...
ξοδεύτηκες  στ` ατέλειωτα, ερωτικά σου βράδυα.
Μα μόνη πάντα το πρωί, κλαψούριζες ξανά,
σαν σκύλα που της πνίξαν τα κουτάβια.

Τώρα σε καίνε του κορμιού σου οι  πληγές...
και βρίζεις της ζωής σου, τη  μαύρη ειμαρμένη.
Κοίτα πρώτα τα λάθη σου... κι ύστερα κάτσε δες,
τι πήρες και τι  έδωσες ...         και τι σου απομένει...

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στο μικρό δωματιάκι...

« στις: 06/07/05, 06:09 »

Στο μικρό δωματιάκι...
που συνήθιζες να κλαις,
όταν σου `λεγα γλυκεία μου
πως "για όλα εσύ φταίς"...

Τώρα κάθομαι μονάχος
και ζητώ παρηγοριά.
Με δικάζω για το λάθος
που σε πλήγωσα πικρά.

Συ δεν ήξερες να παίζεις
τα παιχνίδια των Θεών.
Σαν τον Προμηθέα να κλέψεις...
έψαχνες το Φως το αγνό.

Θέλησες να επιστρέψεις
στους Ανθρώπους τη Φωτιά,
μα ήμουν της καρδιάς σου ψεύτης
και τη Φλόγα σου έσβηνα.

Σε δικάσαν και σε ρίξαν
σε κελί μεσαιωνικό...
και μου ζήτησες βοήθεια
που δεν σου `δωσα εγώ.

Σου `λεγα -θυμάμαι-  τότε, 
πως "γυρεύοντας τραβάς".
Μου `λεγες... "βοήθεια δώσε"
κι εγώ αρνιόμουνα δειλά.

Θεωρίες για το "Δίκιο"
σου ξεφούρνιζα πολλές,
μα σε ανάστημα αντρίκιο
δεν υψώθηκα ποτές.

Ήσουνα πουλί του Νότου,
χάθηκες στην ερημιά.
Μ` άφησες στη Γη του Νόστου,
να ζητώ τη λησμονιά.

Δόθηκες στους ίδιους πόνους,
χωρίς ελπίδα και σκοπό.
Πήρα εγώ ξανά τους δρόμους,
αέναους κύκλους να γυρνώ.

Πέταξες, πνεύμα φευγάτο
με φτερούγες δανεικές...
κι εγώ έμεινα εδώ κάτω,
να μετρώ τις Κυριακές.

Στο μικρό δωματιάκι...
κλαίω τώρα μοναχός.
Γιατί ξέρω πια γλυκεία μου...
"πως για όλα φταίω εγώ".................

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / "Σιγά τις πόρτες"

« στις: 01/07/05, 08:12 »

... για να χαλαρώσουμε και λίγο...


Τουλάχιστον εσύ... δεν βρόντηξες την πόρτα !
Σηκώθηκες και έφυγες, σε τόνο φιλικό.
Εσύ αλλιώς τραγούδαγες, κι εγώ άλλα ακόρντα...
...σου έπαιζα και χάναμε κι οι δυο μας το ρυθμό.

Γι` αυτό κι ο χωρισμός, για μας ήταν μοιραίος.
Και όμως τον πετύχαμε, με δίχως τσακωμούς.
Στις άλλες που με άφηναν , γινόμουνα χυδαίος,
γιατί καβγάδες κάναμε, που δεν χωράει ο νούς!

Τον χωρισμό τον άντεχα, μα όχι και την γκρίνια...
Κι΄όλες αυτές με τσάντιζαν... μα κλάματα, βρισιές...
Με τις Γυναίκες βέβαια... έχω μεγάλη γκίνια...
Γιατί όμως να μου κλείνουνε την πόρτα με κλωτσιές??

Μονάχα `συ ξηγήθηκες, με λογική και θάρρος...
σιγά την πόρτα έκλεισες... γι` αυτό και σ` εκτιμώ
Κι εγώ έτσι όπως φαίνεται, μια πόρτα άλλη θα πάρω..
κι έτσι μονάχος σπίτι μου... θα κάτσω να σπαστώ...

...... έχει και παρακάτω.... αλλά ειναι ακατάλληλο για ανηλίκους...

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απώλεια...

« στις: 17/06/05, 08:59 »

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη.. απ`όσους τυχόν ξυπνώ δυσάρεστες θύμησες..

Το γκάζι πάτησες και χάθηκες στην άσφαλτο
και τη ζωή σου έπαιξες στα ζάρια...
κανένας μας δεν κέρδισε το Θάνατο...
με αίμα εσύ τον πλήρωσες, κι εγώ με δάκρυα.


Την ώρα που ο Ήλιος σ` απαρνήθηκε...
να μη φωτίζει τα μαλιά σου στον αέρα,
για χάρη σου η Νύχτα με λυπήθηκε...
με σκέπασε για να μη ζω τη Μέρα.


Στον δρόμο που ακολούθησες αγόρι μου...
από καιρό γυρεύω τη μορφή σου.
Τον Θάνατό σου πήρα πανωφόρι μου...
για να πονάει αφόρητα , στο σώμα μου η πληγή σου.

Ο Χάροντας το γέλιο σου που ευφράνθηκε...
το κλάμα μου, γι` αντάλαγμα μου δίνει.
Με γέρασε η νιότη σου που χάθηκε...
με ρήμαξε... με σκόρπισε... μου σφράγισε τη μνήμη.

Για δεύτερη φορά όταν θα σμίξουμε,
με το χορό μας να μεθύσουμε τ`αστέρια,
της Μοίρας το βιβλίο θα το κλείσουμε,
και σαν την  πρώτη τη στιγμή, θα δώσουμε τα χέρια.

Παντοτινά μαζί τότε θα μείνουμε..
σαν εραστές που αντάμωσαν μοιραία
Στα καφενεία τ`ουρανού κρασί θα πίνουμε...
για  το όνειρο που χάθηκε θα κλάψουμε παρέα...




...για λόγους αισθητικής... και επειδή δεν μου πήγαινε η ομοιoκαταληξία το έβαλα σε στόμα κοριτσιού... αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να απευθύνεται σε έναν φίλο..

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αν..

« στις: 05/06/05, 07:46 »

Αν χάθηκες ποτέ σου στης αλήθειας το κενό
παλιά σου σφάλματα κι ενοχές να σε τυλίγουν...
να γίνεται η ανάσα σου στιφή κάθε λεπτό,
χωρίς αισθήματα , τα μάτια να δακρύζουν.

Αν της καρδιάς σου ο παλμός ήταν αργός..
και το μυαλό σου είχε θολώσει μες στη νύχτα,
του ρολογιού οι χτύποι να σου λένε συνεχώς...
πως "δεν σου μένουν περιθώρια γι άλλη ήττα"..

Αν τα `νιωσες ποτέ σου όλ` αυτά...
τότε.. θα με καταλάβεις...
τότε ... θα με νιωσεις...
κι ίσως με την αγάπη σου ....προλάβεις να με σώσεις.

Αν κάποτε ψιθύρισες τραγούδια που δεν άκουσες ποτέ..
κι αν είδες σχήματα παράξενα στον τοίχο...
αν τους καημούς σου έπνιξες σε μια γουλιά πικρό καφέ
κι έναν πρωτόγονο άκουσες μέσα στην νύχτα ήχο..

Τον εαυτό σου αν πίεσες σκληρά κάποια φορά,
κι αν στο κεφάλι φόρεσες  αγκάθινο στεφάνι..
Αν ένιωσες στην πλάτη σου,  ν`ανοίγονται φτερά,
κι αν το κορμί σου σκίρτησε... στου Χάρου το σεργιάνι...

Αν τα `νιωσες ποτέ σου όλα αυτα...
τότε...ίσως με καταλάβεις...
ίσως και να με νιώσεις...
κι ίσως με την αγάπη σου μπορέσεις να με σώσεις...
 

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κυβερνοεγλωβισμός 18/042005

« στις: 20/04/05, 07:06 »

εγώ για αστείο το πήγαινα.. πως μου βγήκε έτσι μιζερο.?.!. τεσπά σας το αφιερώνω μιας και με κανατε να πιάσω μολύβι μετα από κάμποσα χρονάκια..


Η Φυλακή μου έχει το σχήμα μιας οθόνης...
το πληκτρολόγιο δένει τα χέρια τα χέρια μου σφιχτά,
κι όσο εσύ αργείς.. και δε ζυγώνεις..
..θα περιφέρω τη γυμνή ψυχή μου μες στα chat !!!

Στο site της μοναξιάς που μ` έχεις φυλακίσει,
μπερδεύω τ` όνειρο  με το πραγματικό..
χίλιες ζωές το Ψέμα θε να ζήσει..
αλλάζοντας    e-mail, profile και κωδικό.

Κάθε στιγμή πληκτρολογώντας τ` όνομά σου..
αναζητώ με σένα... διαδικτυακή επαφή,
κάτι για να θυμίζει τ` άρωμά σου
το γέλιο σου για να τρομάξει τη σιγή.

Μια συσκευή μου απόμεινε, μονάχη συντροφιά μου,
πίσω απ` το κρύσταλλο να κρυβω την ντροπή.
Το ξέρω είναι παράλογη, η σχέση αυτή καρδιά μου...
μα ειν` η μόνη που μπορεί... ν` αντέξει την σιωπή.

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / πρέπει να πω και τίτλο?

« στις: 18/04/05, 06:15 »

Μια νύχτα όσα με πνίγουν... θα τα πνίξω..
θα `ρθω να δω τα μάτια σου τα υγρά..
...το τρομαγμένο σώμα σου ν` αγγίξω...
να ντύσω τα όνειρά σου με φτερά.

Στην τηλεόραση βλέπεις τον εαυτό σου..
σε ρόλο πάντοτε,, αμάχου πληθυσμού..
οι διαφημίσεις σου λένε : "παραδώσου"..
στην αγκαλιά του καταναλωτισμού..

Καθένας σεργιανάει το κλουβί του..
μέσα στα πλήθη.. δίχως καμία επαφή..
εισπράτει κάθε πρώτη του μηνός την αμοιβή του..
..πιστευει όσα του δίδαξαν .. του κράτους οι σοφοί..

Κι αν μας κρατούν σκυφτούς οι υποχρεώσεις..
πληρώνοντας τα σφάλματα.. αλλωνών..
..κράτησε κάτι και σε μένα για να δώσεις..
σαν ανταμώσουμε...στης μιας στιγμής.. το απέραντο κενο..