1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ευφορία.
« στις: 30/06/15, 20:48 »
Της ευκολίας καργάραν ισχυρό λιπαντικό
της απονιάς ενδοφλεβίως ηρωίνη
να 'ν' το τραινάκι της ζωής ακραίως συναρπαστικό!
απειροελάχιστη του ανθρώπου η ευθύνη.
Έπαψε να δουλεύει ως πρέπει η μηχανή
χιλιάδες βλάβες, μα γλυστρά κι αυτό της φτάνει
ίδιο το μόνιμο με το προσωρινό σε έναν κόσμο αφανή
που τρεις να ζήσει, να γλεντήσει πριν πεθάνει.
Κι αν στ' ουρανού την κορυφή
ελπίδα όλοι έχουν κρυφή
πως τ' αλλοπρόσαλλο θεριό θα τους υψώσει
ανήμπορος ο Έρως ο σκληρός
τους μαχαιρώνει οχτώ φορές
μ΄αυτοί σταλιά δεν έχουνε ματώσει!
Αφού το αίμα δεν κυλά
γίναν κοράκια αιμοδιψή
- "Παιδιά υπάρχουνε πολλά..."
κι είναι η αγάπη τους γαμψή!
Αν στη σιωπή, αν στη σιγή
στην ηρεμία ή στη χαρά
δένεσαι κόμπο και δακρύζεις στα καλά του καθουμένου
Εκατομμύρια
τα ουρλιαχτά
το κλάμα
τα ξεφωνητά
που σε βοήθεια πριν το φόνο επιμένουν.
της απονιάς ενδοφλεβίως ηρωίνη
να 'ν' το τραινάκι της ζωής ακραίως συναρπαστικό!
απειροελάχιστη του ανθρώπου η ευθύνη.
Έπαψε να δουλεύει ως πρέπει η μηχανή
χιλιάδες βλάβες, μα γλυστρά κι αυτό της φτάνει
ίδιο το μόνιμο με το προσωρινό σε έναν κόσμο αφανή
που τρεις να ζήσει, να γλεντήσει πριν πεθάνει.
Κι αν στ' ουρανού την κορυφή
ελπίδα όλοι έχουν κρυφή
πως τ' αλλοπρόσαλλο θεριό θα τους υψώσει
ανήμπορος ο Έρως ο σκληρός
τους μαχαιρώνει οχτώ φορές
μ΄αυτοί σταλιά δεν έχουνε ματώσει!
Αφού το αίμα δεν κυλά
γίναν κοράκια αιμοδιψή
- "Παιδιά υπάρχουνε πολλά..."
κι είναι η αγάπη τους γαμψή!
Αν στη σιωπή, αν στη σιγή
στην ηρεμία ή στη χαρά
δένεσαι κόμπο και δακρύζεις στα καλά του καθουμένου
Εκατομμύρια
τα ουρλιαχτά
το κλάμα
τα ξεφωνητά
που σε βοήθεια πριν το φόνο επιμένουν.