Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Agar-agar στις 01/11/05, 23:04
-
Από έναν δρόμο ερημικό του σκοταδιού,
Που άγγελοι μόνο τον στοιχειώνουν του κακού
Κει που ένα Είδωλο που 'ν' ΝΥΧΤΑ τ' όνομά του
Σε μαύρο στέκει αιώνια θρόνο του θανάτου
Σ' αυτές τις χώρες εδώ κάτω έχω πια φτάσει
Απ' τη χλωμή της Θούλης γη που 'χω περάσει-
Απ' το βασίλειο που φριχτό και πάντα μόνο
Στέκει τρανό πέρα απ' το ΧΩΡΟ κι απ' το ΧΡΟΝΟ.
Ρέματα ατέλειωτα κι απέραντες κοιλάδες
Δάση τιτάνια, σπηλιές, βαθιές χαράδρες
Που τη μορφή τους βλέμμα ανθρώπινο δε φτάνει
Καθώς η πάχνη γύρω αόρατα τα κάνει
Βουνά τεράστια που αδιάκοπα γλιστρούνε
Μέσα σε θάλασσες απύθμενες να βυθιστούνε
Θάλασσες που φουσκώνουν μανιασμένα
Στα ουράνια ν' ανεβούν τα φλογισμένα
Λίμνες που αιώνια απλώνουν τα νερά τους
-Έρμα νερά, που κρύβουν μέσα τους θανάτους-
Νερά ασάλευτα πάντα κρυσταλλιασμένα
Με χιόνια από τα κρίνα τα γερμένα.
Εκεί στις λίμνες που όλο απλώνουν τα νερά τους
-Έρμα νερά, που κρύβουν μέσα τους θανάτους-
Νερά ασάλευτα πάντα κρυσταλλιασμένα
Με χιόνια από τα κρίνα τα γερμένα-
Κει στα βουνά -που τη χλωμή την όχθη αγγίζουν
Του ποταμού και σιγανά κι αιώνια μουρμουρίζουν-
Εκεί στα δάση -και τα έλη εκεί τα μαύρα
Όπου για σπίτι τους κρατούν ο βάτραχος κι η σαύρα-
Εκεί στους ζοφερούς κι απαίσιους λάκκους
Που κατοικούνται μόνο από τους δράκους-
Εκεί στη γη του πλέον ανίερου μαύρου τόπου
Στην καθεμιά πιο θλιβερή γωνιά είναι όπου
Έκθαμβος ο διαβάτης σαν περνάει
Του παρελθόντος αναμνήσεις συναντάει
Μορφές σαβανωμένες που στενάζουν
Καθώς το δύστυχο οδοιπόρο πλησιάζουν
Μορφές λευκές φίλων παλιών που από καιρό
Μ' αγώνα δόθηκαν σε Γη και σ' Ουρανό.
Για την καρδιά που δυστυχίες έχει ασκέρι
Τούτη η χώρα ανακούφιση θα φέρει
Και για το πνεύμα που πορεύεται μακριά απ' τον ήλιο
Μοιάζει σα να 'ναι του Ελντοράντο το βασίλειο!
Μα ο ταξιδιώτης άμα τύχει να περνάει
Να την κοιτάξει δεν μπορεί και δεν τολμάει
Και μένουν πάντοτε κρυφά τούτου του τόπου
Τα μυστικά απ' το θνητό βλέμμα του ανθρώπου
Έτσι το θέλησε ο αφέντης του και διατάζει
Να μη σηκώνεται το πέπλο αυτό που τη σκεπάζει
Κι έτσι η έρμη που περνά ψυχή εκείνη
Μόνο από κρύσταλλο λες μαύρο τη διακρίνει.
Από έναν δρόμο ερημικό του σκοταδιού,
Που άγγελοι μόνο τον στοιχειώνουν του κακού
Κει που ένα Είδωλο που 'ν' ΝΥΧΤΑ τ' όνομά του
Σε μαύρο στέκει αιώνια θρόνο του θανάτου
Σ' αυτές τις χώρες εδώ κάτω έχω πια φτάσει
Απ' τη χλωμή της Θούλης γη που 'χω περάσει.
-
"...Από έναν δρόμο ερημικό του σκοταδιού,
Που άγγελοι μόνο τον στοιχειώνουν του κακού
Εκεί όπου ένα είδωλο έχει τη ΝΥΧΤΑ για όνομά του
Σε μαύρο στέκει αιώνια θρόνο του θανάτου
Σ' αυτές τις χώρες εδώ κάτω έχω πια φτάσει
Απ' τη χλωμή τής <Κ> Θούλης γη που έχω περάσει-
Απ' το βασίλειο που φριχτό και πάντα μόνο
Στέκει τρανό πέρα απ' το ΧΩΡΟ κι απ' το ΧΡΟΝΟ.
Μεταφράζεις πανέμορφα Χριστίνα , και μεταφράζεις πανέμορφα αληθινά ποιήματα ,
ενός αληθινά μεγάλου συγγραφέα και ποιητή .
Ειλικρινά , ειλικρινά , πιστεύω ότι κάτι μέσα σου δονείται στα λόγια αυτά ,
κι ότι δεν προσπαθείς απλώς να εντυπωσιάσεις όπως κάνουν τόσες και τόσοι εδώ .
Λυπάμαι που δεν είδα πιο νωρίς αυτή τη μετάφρασή σου την οποία είχες υποσχεθεί .
Ήμουν αλλού .
Είναι ένα χάρμα μετάφρασης ενός από τα πιο σκοτεινά ποιήματα
ενός από τους πιο σκοτεινούς ποιητές όλων τών αιώνων .
Ενός τόσο φωτεινού ποιητή μέσα στο σκοτάδι !
Θυμίζω ότι ήταν κάπου , σε κάτι , μυημένος ...
Ξανά και πάλι σε συγχαίρω για την επιτυχημένη προσπάθειά σου αυτή .
Υ.Γ.
Έκανα κάποιες μικρούλες , ελάχιστες αλλαγές στο κείμενό σου .
Ελπίζω πως θα τις αποδεχτείς . :)
-
Και κάτι τελευταίο ,
να μη σε νοιάξει διόλου το ότι λίγοι θα θελήσουν να το διαβάσουν αυτό .
Έτσι κι αλλιώς δε γράφτηκε για τους πολλούς . 8)
-
Sikwnei mia diakritiki melwpoihsh... Ereve ksepleni, mas perimenei douleia otan erthw... 8) ;D
Kata ta alla: Poly kali metafrasi. Apodidei olo to megaleio tou original.
-
Δεν έχω διαβάσει το ξένο μα αυτό μου φανήκε υπέροχο τόσο ως περιεχόμενο όσο και ως δομή κ μορφή και πολύ περισσότερο έκφραση.Δε ξέρω αν το πρωτότυπο χρησιμοποιεί αυτές ακριβώς τις λέξεις μα έσυ έχεις κάνει πραγματικά πολύ καλή επιλογή.Είναι ειλικρινά πολύ καλό!Να το κάνεις πιο συχνα αυτό..
-
"... Εκεί στις λίμνες που όλο απλώνουν τα νερά τους
Έρμα νερά, που κρύβουν μέσα τους θανάτους..."
Επανέρχομαι απλώς και μόνο επειδή από λόγους προσωπικούς
είχα παραμελήσει να τονίσω αυτή την επιτυχημένη μεταφορά σου Χριστίνα
από ένα ποιήμα που σε κάποιους κύκλους άφησε σημάδι
κι άφησε φάρο για τους κατοπινούς καιρούς ...
-
Ο Πόε πιστεύω πως είναι κορυφή...!
για μένα ένα από τα πιό ωραία ποιήματα του είναι το Ελντοράδο...!!!
Όσο αφορά όμωσ τις μεταφράσεις ποιημάτων,είμαι μπερδεμένη...
ξέρεις τη μετάφραση ενόσ ποιήματος την θεωρώ ένα νέο, ξεχωριστό δημιούργημα-ποιήμα...!
θεωρώ πως είναι αναποφευκτο...! φυσικά,όμως, κ θεωρώ σημαντική κ απαραίτητη τη μετάφραση ενός ποιήματος...