ΣΙΩΠΗ

[Ααρών Μνησιβιάδης]

Γυρνάς μου ρίχνεις μια ματιά
κι εγώ πρέπει να ζήσω!
Αμίλητη σε μια γωνιά
σ' ἐχω αντίκρυ μου ξανά
και το γκαρσόνι πίσω.

Ρωτώ με βλέμμα σιωπηλό
στον νου σου τι να βάζεις
μα να μαντέψω δεν τολμώ
και τις κινήσεις σου μετρώ
καθώς βουβή κοιτάζεις.

Χειρονομίες προσπαθούν
κουβέντες να αρθρώσουν,
χρόνια τα χέρια σου απειλούν
από το σώμα να κοπούν
κι απάντηση να δώσουν.

Ο λόγος όμως ή η σιωπή
κινεί τα βήματά σου;
τι απ'τα δύο να μπορεί
να δώσει σχήμα και μορφή
στα συναισθήματά σου;

[Bάγια]

Τόσο έντονα μου έφερε στο μυαλό ένα πρόσφατο βράδυ στα Εξάρχεια με μια αγαπημένη παρέα!
Ποιός "τα λέει"?
Σαν να κάθομαι εγώ παραδίπλα...χωρίς λόγια.
Εντλεώς υποκειμενικό θα έλεγαν οι "κριτές" της τέχνης!
Σωστό.
Πέρα από αυτά λοιπόν, ένα ΝΑ 'ΣΑΙ ΚΑΛΑ από μένα φίλε "Ααρών".
Σκιές χρωματιστές κι αρώματα πράσινα, που εγκυμονούν, απλώθηκαν στο φόντο του μυαλού μου...
Υποκειμενικά (πάντα) παράξενο!

[Ααρών Μνησιβιάδης]

Να είσαι καλά φίλτατη. Αυτό το αμελοποίητο τραγουδάκι (αν μου επιτρέπεται το οξύμωρο) το έγραψα πριν κάποια χρόνια. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να ανακαλύπτω ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάτι τους λέει. Ίσως είναι καιρός λοιπόν να ανοίξω το συρτάρι μου.