Τύψεις Οθέλων

[ivikos]

Σε ρυθμούς καταιγίδας η μπόρα,
σε αγάπης ποντάρω τη ρίμα,
του κορμιού περιμένω τα δώρα,
το φιλί σου , το πρώτο μου ποίημα

 Μα αναιρώ της αγάπης τα πρίμα
 όταν βλέπω σκιά στο κελί σου
 το αγαπώ σου το πήρε το κύμα
 σ άλλα χείλη πουλάς το φιλί σου.

Σε ρυθμούς, δολοφόνου στιλέτο,
που καρφώνει καρδιές προς την δύση
 τέτοια λάμψη που σκόρπισες φέτο
 ποιο φεγγάρι αντίκρυ να οπλίσει.

Με δυό ξίφη αγάπης σπασμένα
 και με τύψεις σαράντα Οθέλων
 με «Αγαπώ» θλιβερά σκουριασμένα
 τι μου λες να ξανάρθω στο μέλλον