Μ' έρωτα σάρισες

[ivikos]

Ρεφάρω φιλί κι αγκαλιά
 κυλώ σε αγάπης μεθύσι
 κεντώ τ’ αγαπώ τα παλιά
 κανείς μη μπορεί να τα σβήσει.
Σνιφάρω ένα χάδι γλυκό
 ξανά το αγαπώ σου, σου κλέβω,
τους φόβους μου για να νικώ,
στον Άδη σου για να κατέβω.
Κι εσύ της καρδιάς μου πληγή,
και Κέρβερος, και Περσεφόνη,
μου λες να γυρίσω στη γη
 για χάρη σου γίναν δυό φόνοι.

 (Ρ)Αγάπη ποτέ σου δεν χάρισες,
«φευγιό» είχες για ιδανικό σου,
με δάκρυ και μ’ έρωτα σάρισες
 με νίκησες στον Γρανικό σου

 Ρεφάρω φιλί και κορμί
 με δυό σ’ αγαπώ για καπάρο,
αλλάζω αγάπης γραμμή
 το κάστρο σου μήπως το πάρω.
Μεθώ με αγάπης κρασί
 με εχθρούς μου έχεις φτιάξει φατρία
 χρονιές σε κυκλώνω, μα εσύ
 δεν πέφτεις και μοιάζεις στην Τροία.
Μη χαίρεσαι όμως πολύ
 για όσα φεγγάρια κι αν λείπω
 θα είμαι σε αγάπης κελί
 θα φτιάχνω τον Δούρειο ίππο

(Ρ)Αγάπη ποτέ σου δεν χάρισες,
«φευγιό» είχες για ιδανικό σου
 με δάκρυ και μ’ έρωτα σάρισες
 με νίκησες στον Γρανικό σου