Θα βγω

[ivikos]

Θα βγω στης ανηφόρας σου το κύμα
 θα πω: «Αν τον πονάτε είναι κρίμα,
γεμάτη η καρδιά του είναι από φθόνο,
δεν ξέρει από αγάπη, κι από πόνο….»
 «Αγάπησα» θα πεις.. «έχω πονέσει,
μα αλίμονο νυχτιές μ’ έχει αλέσει,
κι ενώ χωρίς καρδιά, μ’ αιμορραγούσε…..
στις ξένες αγκαλιες φιλί τρυγούσε»

θα βγω για να μου λες: «Γίνε φωτιά,
στημόνι να με υφαίνεις τη νυχτιά:!!!»

θα βγω στης χειμωνιάς σου το παρτέρι
 να στήσω της αγάπης το καρτέρι
 κι αν δω στην αγκαλιά σου να ‘χεις άλλη
 να ξέρεις….. Θα πατήσω την σκανδάλη…
Θα λες: « Να σε τυλίξω, θέλω ανέμη
 τα λόγια σου θα παίρνουν οι ανέμοι
 η αγάπη σου, της Άρτας το γιοφύρι,
κι εγώ, μαύρη σκιά στο παραθύρι….

Θα βγω γιατί η αγάπη με νικά,
ας γίνω λίγο Κίρκη, ή Ναυσικά!!!!!


Θα βγω τρελή στους δρόμους της αβύσσου
 να ψάχνω μια γωνιά του Παραδείσου,
τα χείλη σου γι’ αγάπη να μιλάνε….
μα ξένα χείλη Θε’ μου να φυλάνε….
Με υπόσχεση, θα δίνεις τους ανθούς σου
 μα εγώ θα είμαι πνιγμένη στους βυθούς σου
 γιατί σου το ‘χω πει, πως δεν το αντέχω,
να λέω «Σ’ αγαπώ» …και να μη σ’ έχω!!!!

Θα βγω, κι όταν με δεις στον πηγαιμό σου
 θυσία να με κάνεις στον βωμό σου!!!!!