Σίγησε ο λίβας

[ivikos]

Σίγησε ο Λίβας του Νοτιά,και τα ξερά τα φύλλα
 πήραν φτερό, για το άγνωστο, του χείμαρρου σοκκάκι,
τα δυό κορμιά μας, νοιώσανε έρωτα ανατριχίλα
 κρύβοντας χάδια και φιλιά στης νύχτας το δισάκι

 Και κάθε χτες που θέριζες, τις νύχτες του…..αλωνάρη,
με τα δεμάτια της οργής, στο ξέφωτο να βάζεις
 άνθιζε σαν λεμονανθός, της πίκρας το κλωνάρι
 κι ήθελες να ‘σαι η Αυγή, έρωτες να χαράζεις!!!!!

Μα του καιρού το ασσύληπτο, σαν τους παλιούς ηγέτες
 καθοδηγούσε τις στρατιές ν’ αναπτυχθούνε πάλι,
κι έριχνε λάδι στη φωτιά, με μάγιστρους ικέτες
 που χαρακώνανε κορμιά, για νίκης παρακάλι…..

Σίγησε ο Λίβας βολικά για το ασκί του Αιόλου
 και τα πανιά διπλώσανε σε Αυλίδας απανέμι,
μου ‘λεγες πως θα μ’ αγαπάς για τη πλοκή του ρόλου,
μα το γλυκό σου «σ’αγαπώ» το πήραν οι ανέμοι…..
3.03.2014