Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: oatdp στις 30/12/07, 19:10
-
EΚΤΟΣ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ 12 11 07
Ακούω τον αέρα που φυσάει
μου μοιάζει με φωνή που μου μιλάει
το κρύο πια εγώ δεν το φοβάμαι
μου καθαρίζει τον αέρα και θυμάμαι.
Ποιος είμαι, τι κάνω και που πάω
μαθαίνω την αλήθεια κι ας γερνάω
τον κύρηκα δεν έμαθα να κάνω
από τα λάθη μου ότι έχω πάθει
δεν τα χάνω.
Μπροστά σας ξεγυμνώνω την ψυχή μου
σαν τα αδέσποτα σκυλιά ίδια η τροφή μου
σκουπίδια κόκαλα ανθρώπου αποφάγια
θρησκείας λείψανα και σκέψεις- μάγια.
Η δύναμη μου μοιάζει αδυναμία
η τερατόμορφη θεά Πενία- τιμωρία.
με το τσιγάρο και την μπύρα η αηδία
χάρη μου κάνει και εγώ,
χαριτωμένη ελεγεία.
Αφιερωμένο στους Αρχαίους ποιητές
νομίζω,
Κι ας μου συγχωρεθεί αν κάποιοι
λεν’ πως βρίζω
Τα σωματίδια , της γνώσεις , της ψυχής μου,
αυτοστιγμεί νομίζω,
πως χαρίζω.
Στις αλαφρόμυαλες, τέλος, τις σκέψεις θέλω
δηλώσεις ,θεότητες, ν’ αφιερώσω μένω
Θα υπάρχω. θα εμμένω. θα υπομένω.
Ο.Α.Τ.Δ.Π.
-
μπραβο πολυ ωραιο!!!
-
Μπράβο φίλε πολύ καλό και κάπως ασυνήθιστο για τον τρόπο που (συνήθως)γράφεις.
είναι τόσο αισιόδοξο που με κάνει να φοβάμαι(για την δικιά μου απαισιόδοξη ματιά ) και ταυτόχρονα τόσο σφιχτά αυτοβιογραφικό που το κάνει μοναδικό σε σχέση με τα μέχρι τώρα έργα σου.
-
Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά(x-versus και Neikos) και να είστε πάντα
καλά με μπόλικη δόση αντισυμβατικότητας και καθαρή ματιά και
καρδιά.