Μηνύματα

5151

Τα καλύτερα... / Re:asxetos thelo voithia please

« στις: 22/04/02, 01:33 »

Mία λύση στην οποία κατέφευγα εγώ (και καταφεύγω ακόμα καμιά φορά...) είναι να "ανεβάσεις" ή να "κατεβάσεις" το κομμάτι ώστε να το παίζεις σε άλλο "κλειδί".  Π.χ. αν το κόμμάτι πάει ΜΙ-  ΣΙ- κλπ, παίξε το από ΛΑ- ώστε μετά να ακολουθεί ΜΙ- κλπ.  Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.  Αυτό ίσως μειώσει τα μπαρέ που πρέπει να πιάσεις, και πιθανόν το τραγούδι να ταιριάζει καλύτερα με τη φωνή σου.  Στην πορεία βέβαια το μόνο που θα κάνει τη διαφορά είναι η συνεχής εξάσκηση.  Άν παίζεις εδώ και ένα μόνο μήνα, είναι φυσικό να έχεις τέτοιες δυσκολίες.  

Καλό κουράγιο...

5152

Τα καλύτερα... / Απ: Solos ( Προτασεις-Βελτιωση τεχνικης )

« στις: 21/04/02, 16:56 »

Ένα καλό site είναι το http://www.guitar.com.  Αν πάς στην ενότητα "learning", μπορείς να βρείς μαθήματα κιθάρας και διάφορες χρήσιμες συμβουλές για να βελτιώσεις τα solo ή άλλα σημεία της τεχνικής σου.

Μαθήματα κιθάρας υπάρχουν επίσης στό http://guitar.about.com/, άν και αυτά είναι για αρχάριους.  Αν είσαι προχωρημένος, θα τα βρείς πολύ ευκολα.  Πάντως, άν σε ενδιαφέρει η rock μουσική, σε αυτό το site θα βρείς και τα 100 καλύτερα guitar solo όλων των εποχών, όπως τα ψήφισαν οι αναγνώστες ενός κιθαριστικού περιοδικού, μαζί με τα tabs των συγκεκριμένων τραγουδιών.

Happy surfing...

5153

Τα καλύτερα... / Απ: Ωδείο, δάσκαλος ή αυτοδιδακτος?

« στις: 18/04/02, 20:00 »

Συμφωνώ κι εγώ με τον “Άνεμο”.  Άρχισα να μαθαίνω κιθάρα σε ωδείο στην τρυφερή ηλικία των 8 ετών, όταν η κιθάρα μου ήταν μεγαλύτερη απο μένα!  Το στυλ της διδασκαλίας στο συγκεκριμένο ωδείο ήταν όχι μόνο βαρετό, αλλά και ιδιαίτερα αυστηρό και άκαμπτο.  Δεν ενθάρρυνε (και πολλές φορές δεν επέτρεπε καν) τάσεις αυτοσχεδιασμού ή πειραματισμού.  Επιπλέον έδινε ιδιαίτερη και αδικαιολόγητη σημασία σε σημεία τεχνικής όπως η στάση του σώματος ή η ακριβής θέση των χεριών και των δακτύλων.  Ήμουν αναγκασμένος να παίζω κλασσικά κομμάτια  που γίνονταν όλο και πιο δύσκολα, χωρίς όμως να νιώθω ότι ανέπτυσα το όποιο μουσικό ταλέντο είχα.  Εγώ προσωπικά αποφάσισα να μάθω κιθάρα έχοντας σαν έμπνευση την ελληνική και ξένη μουσική που άκουγα στο ραδιόφωνο. Ήθαλα να γίνω Jimi Hendrix (τρομάρα μου...) και όχι Joaquin Rodrigo. Αυτό το στυλ με απώθησε και μετά από τρία περίπου χρόνια τα παράτησα, αφ`ενός γιατί μου είχαν σπάσει τα νεύρα και αφ` ετέρου γιατί δεν είχα αποκτήσει την ικανότητα να “βγάζω” κομμάτια των Scorpions και των Deep Purple όπως ήθελα.  

Κάποια χρόνια αργότερα, και ενώ η κιθάρα μου βρισκόταν θαμμένη σε κάποια αποθήκη, συνάντησα έναν άλλο κιθαρίστα με τον οποίο γιναμε πολύ φίλοι.  Αυτός ήταν η αφορμή που ασχολήθηκα ξανά με την κιθάρα και με βοήθησε να ξαναθυμηθώ εκείνη την αίσθηση έκφρασης και δημιουργίας που είχα χάσει.  Μαζί του στην αρχή και στη συνέχεια μόνος μου, μέσα από βιβλία κλπ, ανακάλυψα ξανά τη γοητεία της μουσικής και της κιθάρας.  

Aπ’ ότι καταλαβαίνω η κατάσταση στα ελληνικά ωδεία δεν έχει αλλάξει πολύ μεχρι σήμερα.  Προσωπικά θα συνιστούσα σε κάποιον να πάει σε ωδείο, γιατί αναμφισβήτητα αποκτάς κάποιες βάσεις από πλευράς θεωρίας της μουσικής.  Πρέπει όμως να το ψάχνεις και μόνος σου σε άλλα μονοπάτια και να μην κολλήσεις σ’ αυτά που θα σου δώσει το ωδείο.  Η μουσική είναι πρώτα απ’όλα ανακάλυψη, έκφραση και συναίσθημα και μετά τεχνική κατάρτιση.

Συγγνώμη για την πολυλογία, αλλά μετά από τόσα χρόνια κάπου ήθελα να τα πώ όλα αυτά.

Ευχαριστώ