Loviatar

[Loviatar]

Λοιπόν, λοιπόν...
Εδώ είναι το Loviatar.

http://rapidshare.com/files/56276044/Loviatar.mp3.html

Ελπίζω να σας αρέσει.

[buckethead RULES!!]

Τελείως απαράδεκτο, η "ιδέα" αυτή προφανώς απευθύνεται σε 7χρονα(κι αν...)
Αυτό όμως που προκαλεί γέλιο και κλάματα ταυτόχρονα είναι η ελεινότατη τεχνική σου "κατάρτηση". Ακόμα να μάθεις ότι γυναίκα και κιθάρα δεν πάνε μαζί;;;;;

ΥΓ. Όποιος νομίζει ότι μιλάω σοβαρά ας ρίξει μια ματιά εδώ:
Απ:  Γυναικες μπασσιστριες!!!

YΓ2: Άψογη όπως τις περισσότερες φορές......

[waterlily]

Δηλώνω γοητευμένη!

[Arg0]

Σε παλαιότερο thread κάποιος είχε πει οτι ακούγοντας τα κομμάτια σου τα φανταζόνταν άνετα σε μια συλλογή της Shrapnel Records. Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα...

Κολακίες και τέτοια δεν χρειάζεσαι, όχι μόνο από μένα αλλά από κανέναν αφού έχεις αποδείξει την αξία σου.

Μία ευχή μόνο θα δώσω. Αναμένω το επόμενο album σου με τον McAlpine στα πλήκτα...

[Loviatar]

Τελείως απαράδεκτο, η "ιδέα" αυτή προφανώς απευθύνεται σε 7χρονα(κι αν...)
Αυτό όμως που προκαλεί γέλιο και κλάματα ταυτόχρονα είναι η ελεινότατη τεχνική σου "κατάρτηση". Ακόμα να μάθεις ότι γυναίκα και κιθάρα δεν πάνε μαζί;;;;;

ΥΓ. Όποιος νομίζει ότι μιλάω σοβαρά ας ρίξει μια ματιά εδώ:
Απ:  Γυναικες μπασσιστριες!!!

YΓ2: Άψογη όπως τις περισσότερες φορές......

 

Σ' ευχαριστώ παρα παρα πολύ buckethead_RULES!!, να είσαι πάντα καλά, πάντα!

[Loviatar]

Δηλώνω γοητευμένη!

Να είσαι πάντα καλά waterlily. Σ' ευχαριστώ παρα παρα πολύ! 

[Loviatar]

Σε παλαιότερο thread κάποιος είχε πει οτι ακούγοντας τα κομμάτια σου τα φανταζόνταν άνετα σε μια συλλογή της Shrapnel Records. Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα...

Κολακίες και τέτοια δεν χρειάζεσαι, όχι μόνο από μένα αλλά από κανέναν αφού έχεις αποδείξει την αξία σου.

Μία ευχή μόνο θα δώσω. Αναμένω το επόμενο album σου με τον McAlpine στα πλήκτα...

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πω! Σε συλλογή της Shrapnel Records; Της Shrapnel Records των Jason Becker, Vinnie Moore, Paul Gilbert, Tony MacAlpine, Greg Howe, Marty Friedman (και όχι μονο); Μαζί κι εγώ; Το θυμάμαι που το είχε πει ο Fretwork (εάν θυμάμαι καλά πρέπει να ήτανε ο Fretwork). Τι να πω, ότι είναι τιμή μού Και μονο που λέτε κάτι τέτοιο για μένα; Για να μην πω και για τον MacAlpine στα πλήκτρα! Τι να πώ; Δεν ξέρω τι να πω. Το μονο που μπορώ, ίσως να πω είναι ότι εμενα δεν με λένε Vinnie Moore ούτε Joey Tafolla! Και δεν ξέρω, εάν είμαι αρκετή για όλα αυτά. Ένα όμως μπορώ να πω. Ότι νιώθω πολύ χαρούμενη για αυτά που λες, αλλα ταυτόχρονα νιώθω και πολύ άβολα!
Σ' ευχαριστώ παρα παρα πολύ! Πραγματικά, σ' ευχαριστώ παρα πολύ!!!

[Fretwork]

Σε παλαιότερο thread κάποιος είχε πει οτι ακούγοντας τα κομμάτια σου τα φανταζόνταν άνετα σε μια συλλογή της Shrapnel Records. Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα.

Ναι εγω το ειχα πει.Κυριως γιατι βγαζουν τον κλασσικο στυλ(ηχο και παιξιμο) εκεινων των δισκων.

Αν ειχε κυκλοφορησει πριν 20 χρονια ισως να ηταν κλασσικο το δισκακι σου και απτη στιγμη μαλιστα που εισαι γυναικα(δεν το λεω για να σε μειωσω προς Θεου!) θα ειχε αφησει εποχη.

Οσο για το συγκεκριμενο κομματακι αν εξαιρεσω το drummοκουτι ολα τα αλλα (ηχος κιθαρας/συνθεση) ειναι εξαιρετικα.
Πως στο καλο φτιαχνεις τετοια 80's διαμαντια??? Το παιξιμο σου ακουγεται παλιομοδιτικο αλλα ειναι τοοοσο καλο.
Θα μας τρελλανεις!

[studio54]

Κι εμένα μου άρεσε πάρα πολύ.... νομίζω ότι θα μου άρεσε περισσότερο με λίγο λιγότερο fuzz και ένα μπασάκι να βοηθάει ειδικά στα σημεία των "σιγόντων".
Μπράβο σου, πάρα πάρα πολύ καλή.

[buckethead RULES!!]

Αν μας έλεγες και κάτι για τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείς.......

[Jose]

Ελεος ρε Τατιανα.... Ποτε θα βγει ο δισκος σου;;;;;;; Αντε δεν μπορω να τα κατεβαζω ενα ενα, θελω το δισκο τωρα...

Χμ χμ, λιγο πιο σοβαρα παρακαλω τωρα. Λοιπον απλα αλλη μια πολυ εμπνευσμενη καλλιτεχνικη δημιουργια σου με παρα παρα παρα πολυ καλη τεχνικη και εννοειται αρτια εκτελεσμενη. Προσωπικα δεν το απολαυσα τοσο οσο τα αλλα κομματια σου που μας εχεις δωσει αλλα το θεωρω και αυτο μια καταπληκτικη δημιουργια. Φαινεται οτι το αγαπας αυτο που κανεις κ για αυτο τα κομματια σου βγαζουν ψυχη κ δυναμικοτητα. Σου ευχομαι τα καλυτερα για την καριερα σου, και οπως κ να παει ο δισκος, ειτε καλα ειτε οχι (εισαι μεγαλυτερη απο μενα και θα ξερεις καλυτερα απο μενα οτι δεν μας πανε ολα καλα παντα κ οπως τα υπολογιζουμε), να ξερεις οτι εχεις χαρισει σε ολους εμας που αγαπαμε την μουσικη παρα παρα πολλα ομορφα ακουσματα που, εδω που τα λεμε δεν γραφονται στις μερες μας πλεον κ τοσα πολλα. Να 'σαι καλα πρωτα απ' ολα και παντα επιτυχιες! Συνεχισε να μας βομβαρδισεις με την κιθαρα σου!

Μπραβο ρε Τατιανα!!!

[Joevaicci]

Για άλλη μια φορά μπράβο! Όντως τα προηγούμενα μ άρεσαν πιο πολύ, αλλά κι αυτό πραγματικά άξιζε. Περιμένω το άλμπουμ!

[Βραζίλης]

Εντάξει, καλό είναι, αλλά δεν συγκρίνεται με άλλες συνθέσεις σου. Αυτό εδώ μου φαίνεται πιο απλοϊκό, πιο αδιάφορο. Δηλαδή δεν μου έμεινε κάτι χαρακτηριστικό, δεν έχει επαναλαμβανόμενες φράσεις, είναι απλά ένα σόλο που θα μπορούσε να είναι αυτοσχέδιο.

[Loviatar]

Σε παλαιότερο thread κάποιος είχε πει οτι ακούγοντας τα κομμάτια σου τα φανταζόνταν άνετα σε μια συλλογή της Shrapnel Records. Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα.

Ναι εγω το ειχα πει.Κυριως γιατι βγαζουν τον κλασσικο στυλ(ηχο και παιξιμο) εκεινων των δισκων.

Αν ειχε κυκλοφορησει πριν 20 χρονια ισως να ηταν κλασσικο το δισκακι σου και απτη στιγμη μαλιστα που εισαι γυναικα(δεν το λεω για να σε μειωσω προς Θεου!) θα ειχε αφησει εποχη.

Οσο για το συγκεκριμενο κομματακι αν εξαιρεσω το drummοκουτι ολα τα αλλα (ηχος κιθαρας/συνθεση) ειναι εξαιρετικα.
Πως στο καλο φτιαχνεις τετοια 80's διαμαντια??? Το παιξιμο σου ακουγεται παλιομοδιτικο αλλα ειναι τοοοσο καλο.
Θα μας τρελλανεις!

Καλά το θυμόμουνα ότι το είχες πει εσύ
Σ' ευχαριστώ παρα πολύ για τα καλά σου λόγια!
Αλλα όχι και διαμάντια. Μάλλον τα παραλές.
Όσο για το drummοκουτι. Υπήρχε συγκεκριμένος λόγος που το ήθελα έτσι.
Και πάλι, σ' ευχαριστώ παρα πολύ Fretwork, να είσαι πάντα καλά!

Κι εμένα μου άρεσε πάρα πολύ.... νομίζω ότι θα μου άρεσε περισσότερο με λίγο λιγότερο fuzz και ένα μπασάκι να βοηθάει ειδικά στα σημεία των "σιγόντων".
Μπράβο σου, πάρα πάρα πολύ καλή.

Σ' ευχαριστώ παρα πολύ Studio54, να είσαι πάντα καλά!
Μπασάκι πάντως υπάρχει στο κομμάτι.
Και πάλι, σ' ευχαριστώ παρα πολύ!

Αν μας έλεγες και κάτι για τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείς.......

Πάμε λοιπόν...

Epiphone USA Flying-V (1991) (Floyd Rose Pro, EMG81-EMG85)
Jackson Dinky Custom Shop (1996) (Floyd Rose Original, EMG81-EMG85)
ESP KH-2 Custom (1996) (Floyd Rose Original, EMG81-EMG85)
Jackson RR Custom Shop (2006) (Floyd Rose Original, EMG81)
Ibanez S2170FB Prestige (2006) Mod: (Gold Edge Pro, gold lock nut & tuning machines,
EMG81-EMG85, ο μεσαίος μαγνήτης έχει αφαιρεθεί και το κενό στο σώμα έχει καλυφθεί)
Ibanez SHRG1Z (hr giger s) (2007) (ZR Bridge, DiMarzio IBZ: bridge & neck)

Rack:
Mesa Boogie Rectifier Stereo 2:100
Mesa Boogie TriAxis Pre-Amp
Sennheiser E2 Wireless system
Alesis Midiverb 4


Cabinet:
Mesa Boogie 4x12 Three-Quarter Back Cabinet

Picks: Dunlop USA Ultex 1.00mm
Strings: Ernie Ball Super Slinky .009 - .042

Αυτά για τον εξοπλισμό μου σχετικά με την ηλεκτρική κιθάρα.
Γιατί υπάρχουν και κλασσικές όπως και ακουστικές κιθάρες.

Εδώ μπορείς να δεις κάποιες κιθάρες μου:
http://s160.photobucket.com/albums/t194/tatiana_kinnunen/

Ελεος ρε Τατιανα.... Ποτε θα βγει ο δισκος σου;;;;;;; Αντε δεν μπορω να τα κατεβαζω ενα ενα, θελω το δισκο τωρα...

Χμ χμ, λιγο πιο σοβαρα παρακαλω τωρα. Λοιπον απλα αλλη μια πολυ εμπνευσμενη καλλιτεχνικη δημιουργια σου με παρα παρα παρα πολυ καλη τεχνικη και εννοειται αρτια εκτελεσμενη. Προσωπικα δεν το απολαυσα τοσο οσο τα αλλα κομματια σου που μας εχεις δωσει αλλα το θεωρω και αυτο μια καταπληκτικη δημιουργια. Φαινεται οτι το αγαπας αυτο που κανεις κ για αυτο τα κομματια σου βγαζουν ψυχη κ δυναμικοτητα. Σου ευχομαι τα καλυτερα για την καριερα σου, και οπως κ να παει ο δισκος, ειτε καλα ειτε οχι (εισαι μεγαλυτερη απο μενα και θα ξερεις καλυτερα απο μενα οτι δεν μας πανε ολα καλα παντα κ οπως τα υπολογιζουμε), να ξερεις οτι εχεις χαρισει σε ολους εμας που αγαπαμε την μουσικη παρα παρα πολλα ομορφα ακουσματα που, εδω που τα λεμε δεν γραφονται στις μερες μας πλεον κ τοσα πολλα. Να 'σαι καλα πρωτα απ' ολα και παντα επιτυχιες! Συνεχισε να μας βομβαρδισεις με την κιθαρα σου!

Μπραβο ρε Τατιανα!!!

Σ' ευχαριστώ παρα πολύ Jose για τα καλά σου λόγια!
Η αλήθεια είναι ότι πραγματικά αγαπάω παρα πολύ αυτό που κάνω!
Όπως αλήθεια είναι ότι δεν με νοιάζει καθόλου αν θα πάει καλά το cd ή όχι.
Ειλικρινά δεν με νοιάζει. Είχα και στο παρελθόν δισκογραφικές "ευκαιρίες"
και απλά αδιαφόρησα, μιας και ποτε δεν με ενδιέφερε η δισκογραφία.
Το cd αυτό το έκανα για ένα πολύ δικό μου, πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο,
που το είχε καημό να κάνω κάτι. Γι αυτό το έκανα για να το έχει!
Και πάλι, σ' ευχαριστώ παρα πολύ Jose, να είσαι πάντα καλά!

Για άλλη μια φορά μπράβο! Όντως τα προηγούμενα μ άρεσαν πιο πολύ, αλλά κι αυτό πραγματικά άξιζε. Περιμένω το άλμπουμ!

Να είσαι καλά Joevaicci! Σ' ευχαριστώ παρα πολύ!

Εντάξει, καλό είναι, αλλά δεν συγκρίνεται με άλλες συνθέσεις σου. Αυτό εδώ μου φαίνεται πιο απλοϊκό, πιο αδιάφορο. Δηλαδή δεν μου έμεινε κάτι χαρακτηριστικό, δεν έχει επαναλαμβανόμενες φράσεις, είναι απλά ένα σόλο που θα μπορούσε να είναι αυτοσχέδιο.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κομμάτι δεν συγκρίνετε με κανένα άλλο κομμάτι του cd.
Και δεν εννοώ σαν σύνθεση αλλα γενικότερα σαν άκουσμα. Είναι εντελώς διαφορετικό
από όλα τα αλλα. Μέχρι και ο ήχος της κιθάρας είναι, επίτηδες διαφορετικός.
Τόσο διαφορετικός που κάποιος εύκολα θα μπορούσε να πει ότι ο ήχος της κιθάρας κοιτάει,
λίγο έως πολύ, τον ήχο του Vivian Campbell, κυρίως στο Don't Talk To Strangers.
Και είχα τους λόγους μου που άλλαξα τον ήχο της κιθάρας μου. Δεν το έκανα για να αντιγράψω
τον ήχο του Vivian Campbell, αλλα γιατί χρειαζόμουνα έναν ήχο κάπως παλιό αλλα και έντονα
"διεστραμμένο" για να μπορεί να αποδώσει την κακια της κυριας του βορά.
Στην αρχή το κομμάτι είναι γεμάτο από ζωή, αλλα μια καταθλιπτική μελωδία καλύπτει τα πάντα.
Ίσως τελικά αυτός ο ανώνυμος ένατος γιος της Loviatar να μην ήτανε γιος αλλα κόρη.
Ίσως να είναι αυτή, η κατάθλιψη. Και να παραμένει ανώνυμη γιατί είναι όντως η χειρότερη από
τα αλλα 8 αδέρφια της. Μια αρρώστια της ψυχής και όχι του σώματος. Η κατάθλιψη αυτή παίρνει
δύναμη από το distortion και μετατρέπεται σε καταστροφή. Η Loviatar έχει τώρα το πάνω χέρι.
Τα τύμπανα, τυφλά όπως αυτή. Η κιθάρα πολύπλοκη και επιθετική, γρηγορη σε κάθε καταστροφικό
της πέρασμα, αλλα πάνω απo όλα άψυχη όπως αυτή. Και υποκριτικά ελκυστική με δυο επαναλαμβανόμενες
φράσεις, μια στο 1:51 που επαναλαμβάνεται στο 2:27 και μια στο 2:39 που επαναλαμβάνεται άμεσα
στο 2:45. Υποκριτικά ελκυστική όπως ήταν αυτή όταν άλλαζε μορφές για να "τραβήξει" τα θύματα της.
Και μετά, έρχεται το τέλος όπου πλέον δεν υπάρχει ζωή αλλα μονο ήχοι καταστροφής και όλα σβήνουν.
Αυτές είναι οι εικόνες που είχα εγώ όταν έφτιαχνα το κομμάτι. Αλλα πως να πεις μια ιστορία μονο
με μουσική; Αφού η μουσική δεν είναι ξεκάθαρα λόγια σε χαρτί. Είναι ήχοι, πάντα αλληγορικοί.
Που γεννούν αλλα συναισθήματα στον A και αλλα στον B ακροατή.
Σ' ευχαριστώ παρα πολύ Βασίλη για τις παρατηρήσεις σου, να είσαι πάντα καλά!

[buckethead RULES!!]

Τα σχέδια στην Ibanez είναι ανάγλυφα;;;;;;; 

[Βραζίλης]

Loviatar,
Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη το να διαβάσω αυτή την ανάλυση της δημιουργίας σου, αυτήν την αναφορά στα συναισθήματά σου την στιγμή που έγραφες το κομμάτι. Και τα λες τόσο ωραία που δεν μπορώ παρά να νιώσω κι εγώ ένα ίχνος (όσο μπορώ δηλ) από αυτά τα συναισθήματα κάνοντας μια νέα ακρόαση. Τελικά νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να γράψεις λίγα λόγια για την κάθε σύνθεσή σου στο εσώφυλλο του CD, θα κεντρίσεις περισσότερο τη φαντασία των ακροατών. Μην περιμένεις να τα φανταστούν όλα μόνοι τους, οι περισσότεροι έχουν δύσκαμπτη φαντασία και χρειάζονται λίγο εγκεφαλικό μασάζ.

Η κατάθλιψη πάντως, είναι κατ' επέκταση αρρώστια και του σώματος, και είναι λέξη βαριά. Μάλλον πρέπει να βρεις κάποια άλλη. Η κατάθλιψη έρχεται σε αντίφαση με την δημιουργία, αφού η δημιουργία προϋποθέτει όρεξη και αποδίδει χαρά. Εκτός αν απλά το αποτέλεσμα σε φέρνει σε μια ουδέτερη κατάσταση. Κάτι είναι κι αυτό.

Όπως και να'χει, συνεχίζω να προτιμώ τις άλλες συνθέσεις σου, οι οποίες από την πρώτη ακρόαση με γέμισαν συναισθήματα. Όπως πολύ σωστά είπες, ο κάθε ακροατής το λαμβάνει διαφορετικά. Γούστα είναι αυτά.

[Conviction]

Από όταν προτοάκουσα το κομμάτι σου και μέχρι τώρα που διαβάζω τις απαντήσεις των μελών, μου έχουν δημιουργηθεί πολλά ερωτήματα: Αλήθεια, μόνο εγώ είμαι αυτός που δε μπορεί να δεί την πραγματική αξία τέτοιων κομματιών, που δε μπορεί να γοητευτεί, που δε βρισκω το εν λόγω κομμάτι αλλη μια πάρα πολύ εμπνευσμένη καλλιτεχνική δημιουργία?
Η τεχνική στην κιθάρα όντως είναι υποδειγματική, το μόνο που (δική μου άποψη) θα μπορούσε να προστεθεί είναι η χρήση των crash στα drums στα σημεία με έντονη δίκαση, μια που στην αρχή και το τέλος χρησιμοποιείς τα crash, στη μέση φαίνεται λίγο πιο "αδειο" το κομμάτι χωρίς αυτα..
Παρόλαυτα,  στο συγκεκριμένο track, το μόνο που μπόρεσα να ακούσω εγώ, ήταν μια από τις κλασσικότερες μέταλ αλληλουχίες ακόρντων ( μιλάω για το γνωστό ρε - σι ύφεση - φα - ντο - και πάλι ρε ) σα βάση για ένα μακροσκελή μεταλάδικο αυτοσχεδιασμό, διακοπτόμενο απο ένα μελωδικό τμήμα με λίγο πιο διαφορετική αλληλουχία ακόρντων, αλλα πάλι στο ίδιο στυλ.
Δε μπορώ να αμφισβητήσω το τί ακριβώς σκεφτόσουν όταν έγραφες το κομμάτι, αλλά μου φάνηκε λίγο υπερβολική η ανάλυση που παρέθεσες σαν απάντηση στο Βασίλη.. Γενικά αυτό που έχω παρατηρήσει κατά καιρούς είναι οτι ακόμα και το πιο απλό πράγμα μπορεί κανείς να το εμφανίσει ως αποτέλεσμα υπερ-πολύπλοκων σκέψεων.
Σχετικά με την άποψη οτι άν είχε κυκλοφορήσει πριν 20 χρόνια θα είχε αφήσει εποχή, εγώ έχω να πώ οτι γενικά για να αφήσει ένα έργο εποχή, χρειάζεται ο κατάλληλος δημιουργός την κατάλληλη χρονική στιγμή. Ο κάθε μεταλλάς των ημερών μας θα μπορούσε να έχει αφήσει εποχή αν ζούσε 20 χρόνια πριν, και μάλιστα αν ζούσε 500 χρόνια πριν, θα έβρισκε τραγικό θάνατο στην πυρα..

το ξέρω οτι το ποστ μου θα φανεί σε πολλούς πικρόχολο, αλλά θέλω να διαβεβαιώσω από τώρα οτι δεν το κάνω από κακία ή κάτι τέτοιο, απλά παραθέτω σκέψεις που έχω από πολύ παλιά σχετικά με την υπερβολή και την υπερεκτίμηση, με την ευκαιρία του παρόντος πολυ-εκθειασμένου κομματιού 

[kostas vretos]

Εγω δεν σου λεω τιποτα.Ξερεις εσυ .

[Loviatar]

Τα σχέδια στην Ibanez είναι ανάγλυφα;;;;;;; 

Ναι είναι ανάγλυφα.

[Loviatar]

Loviatar,
Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη το να διαβάσω αυτή την ανάλυση της δημιουργίας σου, αυτήν την αναφορά στα συναισθήματά σου την στιγμή που έγραφες το κομμάτι. Και τα λες τόσο ωραία που δεν μπορώ παρά να νιώσω κι εγώ ένα ίχνος (όσο μπορώ δηλ) από αυτά τα συναισθήματα κάνοντας μια νέα ακρόαση. Τελικά νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να γράψεις λίγα λόγια για την κάθε σύνθεσή σου στο εσώφυλλο του CD, θα κεντρίσεις περισσότερο τη φαντασία των ακροατών. Μην περιμένεις να τα φανταστούν όλα μόνοι τους, οι περισσότεροι έχουν δύσκαμπτη φαντασία και χρειάζονται λίγο εγκεφαλικό μασάζ.

Η κατάθλιψη πάντως, είναι κατ' επέκταση αρρώστια και του σώματος, και είναι λέξη βαριά. Μάλλον πρέπει να βρεις κάποια άλλη. Η κατάθλιψη έρχεται σε αντίφαση με την δημιουργία, αφού η δημιουργία προϋποθέτει όρεξη και αποδίδει χαρά. Εκτός αν απλά το αποτέλεσμα σε φέρνει σε μια ουδέτερη κατάσταση. Κάτι είναι κι αυτό.

Όπως και να'χει, συνεχίζω να προτιμώ τις άλλες συνθέσεις σου, οι οποίες από την πρώτη ακρόαση με γέμισαν συναισθήματα. Όπως πολύ σωστά είπες, ο κάθε ακροατής το λαμβάνει διαφορετικά. Γούστα είναι αυτά.

Σ' ευχαριστώ παρα πολύ Βασίλη για τα καλά σου λόγια και για τις παρατηρήσεις σου! Να είσαι πάντα καλά!
Όσο για το ότι η κατάθλιψη είναι κατ' επέκταση αρρώστια του σώματος. Συμφωνώ απόλυτα! Πιο σώμα άλλωστε
μπορεί να είναι υγιές όταν κουβαλάει μια άρρωστη ψυχή;
Μάλλον πρέπει να εξηγήσω τι είναι η Loviatar όμως. Γιατί μάλλον κάποιοι θα νομίζουν ότι πρόκειται για
δικό μου δημιούργημα. Και θα νομίζουν ότι δίνω μια υπερβολική, της φαντασίας μου, εξήγηση για το κομμάτι
μου. Πράγμα που έκανε ο Conviction στο δικό του post.

Λοιπόν...
Loviatar: Θεα της Φινλανδικής μυθολογίας. Κόρη του Tuoni. Του θεού του θανάτου και του κάτω κόσμου,
που λέγεται Tuonela από το όνομα του. Κάτι σαν τον Ελληνικό Άδη δηλαδή. Ήτανε τυφλή. Και μακράν η
χειρότερη από όλους τους Θεούς. Είχε 9 γιούς που τους είχε κάνει με τον άνεμο. Τις 9 ασθένειες.
Όλοι οι γιοι της είναι γνωστοί εκτος από έναν. Τον ένατο. Που θεωρείτε και ο χειρότερος.
Για αυτό και είπα ότι ίσως να μην είναι γιος και να είναι τελικά κόρη. Να είναι δηλαδή η κατάθλιψη.
Χειρότερη κατά την άποψη μου από όλα τα αλλα αδέρφια της. Κατάθλιψη ονόμασα το ανώνυμο παιδί της Loviatar.
Aρα δεν νομίζω ότι πρέπει να βρω κάποια άλλη λέξη. Μιας και με την λέξη αυτή περιέγραφα το παιδί της
όχι το κομμάτι μου.

[Loviatar]

Εγω δεν σου λεω τιποτα.Ξερεις εσυ .

Ξέρω;  

[Moonchild_]

Θα 'μαι ειληκρινής. Το κομμάτι μου άρεσε ως το 1:02. Από κει και πέρα .......... του έλειπε αυτό το "κάτι". Φυσικά τα γούστα είναι υποκειμενικά..μπορεί να κάνω λάθος.
Παρολ' αυτά έχω ακούσει ΟΛΑ σου τα uploads στο κιθάρα, και δηλώνω γοητευμένος, πιστεύω οτι είσαι η καλύτερη κιθαρίστρια εδώ μέσα (απ'όσα mp3 έχω ακούσει) και συγχαρητήρια!

[Loviatar]

Από όταν προτοάκουσα το κομμάτι σου και μέχρι τώρα που διαβάζω τις απαντήσεις των μελών, μου έχουν δημιουργηθεί πολλά ερωτήματα: Αλήθεια, μόνο εγώ είμαι αυτός που δε μπορεί να δεί την πραγματική αξία τέτοιων κομματιών, που δε μπορεί να γοητευτεί, που δε βρισκω το εν λόγω κομμάτι αλλη μια πάρα πολύ εμπνευσμένη καλλιτεχνική δημιουργία?
Η τεχνική στην κιθάρα όντως είναι υποδειγματική, το μόνο που (δική μου άποψη) θα μπορούσε να προστεθεί είναι η χρήση των crash στα drums στα σημεία με έντονη δίκαση, μια που στην αρχή και το τέλος χρησιμοποιείς τα crash, στη μέση φαίνεται λίγο πιο "αδειο" το κομμάτι χωρίς αυτα..
Παρόλαυτα,  στο συγκεκριμένο track, το μόνο που μπόρεσα να ακούσω εγώ, ήταν μια από τις κλασσικότερες μέταλ αλληλουχίες ακόρντων ( μιλάω για το γνωστό ρε - σι ύφεση - φα - ντο - και πάλι ρε ) σα βάση για ένα μακροσκελή μεταλάδικο αυτοσχεδιασμό, διακοπτόμενο απο ένα μελωδικό τμήμα με λίγο πιο διαφορετική αλληλουχία ακόρντων, αλλα πάλι στο ίδιο στυλ.
Δε μπορώ να αμφισβητήσω το τί ακριβώς σκεφτόσουν όταν έγραφες το κομμάτι, αλλά μου φάνηκε λίγο υπερβολική η ανάλυση που παρέθεσες σαν απάντηση στο Βασίλη.. Γενικά αυτό που έχω παρατηρήσει κατά καιρούς είναι οτι ακόμα και το πιο απλό πράγμα μπορεί κανείς να το εμφανίσει ως αποτέλεσμα υπερ-πολύπλοκων σκέψεων.
Σχετικά με την άποψη οτι άν είχε κυκλοφορήσει πριν 20 χρόνια θα είχε αφήσει εποχή, εγώ έχω να πώ οτι γενικά για να αφήσει ένα έργο εποχή, χρειάζεται ο κατάλληλος δημιουργός την κατάλληλη χρονική στιγμή. Ο κάθε μεταλλάς των ημερών μας θα μπορούσε να έχει αφήσει εποχή αν ζούσε 20 χρόνια πριν, και μάλιστα αν ζούσε 500 χρόνια πριν, θα έβρισκε τραγικό θάνατο στην πυρα..

το ξέρω οτι το ποστ μου θα φανεί σε πολλούς πικρόχολο, αλλά θέλω να διαβεβαιώσω από τώρα οτι δεν το κάνω από κακία ή κάτι τέτοιο, απλά παραθέτω σκέψεις που έχω από πολύ παλιά σχετικά με την υπερβολή και την υπερεκτίμηση, με την ευκαιρία του παρόντος πολυ-εκθειασμένου κομματιού 

Δεν αρκέστηκες σε μια κριτική του κομματιού, που θα ήτανε λογικά αποδεχτή, αλλα το πηγες παραπέρα.
Aρχισες με το να κρίνεις το λόγια σχεδόν όλων των μελών που έχουνε γράψει εδώ πέρα, μέχρι που έφτασες
και στο σημείο να κρίνεις τις σκέψεις μου και να τις χαρακτηρίζεις από λίγο υπερβολικές έως υπέρ-πολύπλοκες.
Αδιαφορώντας φυσικά, για το εάν πρόκειται τελικά για μια ιστορία που εσύ δεν γνωρίζεις και όχι για την
προσπάθεια μου να παρουσιάσω ένα απλό, όπως εσύ το χαρακτηρίζεις, κομμάτι μου σαν αποτέλεσμα υπέρ-πολύπλοκων
σκέψεων. Το ποσο λάθος είσαι εδώ, φαίνεται από το γεγονός ότι το κομμάτι λεγότανε Loviatar από την αρχή
και δεν ονομάστηκε έτσι ώστε να δικαιολογηθώ με υπερβολές στον Βασίλη. Την Loviatar και το τι ήτανε εκείνη,
είχα στο μυαλό μου όταν το έγραφα για αυτό και έχει το όνομα της. Τώρα εάν η ανάλυση μου αυτή σου φάνηκε
υπερβολική, λυπάμαι, αλλα πρόκειται για σκέψεις που έκανα εγώ σχετικά με την ιστορία μιας Θεας της
Φινλανδικής μυθολογίας. Δηλαδή δεν είναι γέννημα της φαντασίας μου αλλα γέννημα της φαντασίας των
προγόνων μου. Αλλα ας φύγουμε από αυτό και ας γυρίσουμε στην ουσία του θέματος.
Όπως είπα και πιο πριν, δεν αρκέστηκες σε μια κριτική του κομματιού. Αλλα πήρες φορα και έκρινες τα πάντα.
Βγάζοντας χολή, μιας και είχες απωθημένα σχετικά με την υπερβολή και την υπερεκτίμηση όπως ο ίδιος λες
από πολύ παλιά. Για την υπερβολή και την υπερεκτίμηση γύρω από μένα φυσικά. Γιατί μην μου πεις ότι
μιλούσες γενικά για το forum. Γιατί τότε θα έπρεπε να τα γράψεις στο βιβλίο των εντυπώσεων και όχι στο
δικό μου θέμα! Εφόσον όμως τα έγραψες εδώ, τότε κι εγώ τα παίρνω σαν προσωπική επίθεση. Και μην μου πεις
ότι έχεις το δικαίωμα να κρίνεις το κομμάτι όπως εσύ πιστεύεις, γιατί κι εγώ θα σου απαντήσω ότι για αυτό
είναι το κομμάτι μου εδώ για να το κρίνεις όπως πιστεύεις. Αλλα μέχρι εκεί! Δηλαδή για μένα εδώ μέσα δεν
ισχύει το μην κρίνεις την μουσική μου για να μην κριθείς, αλλα το πρόσεχε μέχρι που κρίνεις για να μην
κριθείς ανάλογα. Έτσι λοιπόν μου δίνεις το δικαίωμα για να κρίνω ανάλογα, τα λεγόμενα σου, την συμπεριφορά
σου και όχι μονο. Δεν έχεις κανέναν λόγο να ανησυχείς, θα είμαι όσο το δυνατόν αντικειμενική γίνετε
και απόλυτα ειλικρινής.
Πάμε λοιπόν...

[Loviatar]

Γιατί τόση ζήλια και τόση κακια; Και μην μου πεις ότι δεν ισχύει τίποτα από αυτά τα δυο, γιατί δεν θα το
πιστέψω! Το ότι μου την φύλαγες καιρό, φαίνεται από μονο του, δεν ήτανε ανάγκη να το πεις ο ίδιος στο τέλος
του μηνύματος σου. Αφού είμαι τόσο κακή και υπερβολικά υπερεκτιμημένη, γιατί δεν το έλεγες όταν είχα
ανεβάσει αυτό το κομμάτι, http://rapidshare.com/files/60636978/olenko_mina_hengissa.mp3.html
ή αυτό http://rapidshare.com/files/60636168/juosta.mp3.html
ή αυτό http://rapidshare.com/files/60638200/Tatiana_vs_Erja.mp3.html
ή ακόμα κι αυτό το shredoσπανιόλικο θεματάκι
http://rapidshare.com/files/60637440/Tati_ge.mp3.html
Μήπως γιατί δεν έβρισκες το κατάλληλο πάτημα; Και τώρα που σου δόθηκε
η ευκαιρία με ένα κομμάτι μου που μπορεί και να μην άρεσε τόσο, είπες να την αρπάξεις και να βγάλεις το
άχτι σού; Γιατί όμως διάλεξες εμενά; Τόσοι αξιόλογοι κιθαριστες υπάρχουν εδώ μέσα! Που παίζουν αυτό το
είδος της κιθάρας που παίζω κι εγώ. Μήπως γιατί είμαι παρα πολύ καλή σε αυτό που κάνω; Αλλα δεν νομίζω να
είναι αυτό γιατί και οι άλλοι είναι παρα πολύ καλοί! Ή μήπως γιατί είμαι παρα πολύ καλή σε αυτό που κάνω
και είμαι γυναικα! Μάλλον αυτό είναι! Εάν κρίνω από το γεγονός ότι όλοι οι άλλοι είναι άντρες. Και ξέρεις
δεν είναι κάτι καινούργιο για μένα. Αυτή την αμφισβήτηση την ζω από τα 15 μου περίπου, από τότε που οι
συμμαθητές μου ανακαλύψανε ότι παίζω μεταξύ άλλων οργανων και ηλεκτρική κιθάρα. Δεν τους πείραζε ούτε η
κλασική που έπαιζα ούτε το πίανo ούτε το βιολί. Αυτό που τους πείραζε ήτανε ότι έπαιζα ηλεκτρική.
Αντρική υπόθεση βλέπεις η ηλεκτρική, θέλει μπράτσα! Έπαιζα το Black Star και έπαιζαν το Smells Like Teen Spirit,
ήτανε "Guitar Heros" και ήμουν άσχετη! Στην αρχή με πείραζε πολύ, αλλα ποτε δεν με έριξε, αντίθετα με
πείσμωνε να παίζω περισσότερο! Αλλα εκεί στα 19-20 άντε 21 το συνήθισα. Από τότε έως σήμερα έχω ανακαλύψει
τέσσερις κατηγοριες αντρών.
Πρώτη κατηγορια: Αυτοί που αδιαφορούν εντελώς για την μουσική και για το τι κάνω. Δεν ακούς σχεδόν ποτε
καλή ή κακή κουβέντα από αυτούς.
Δεύτερη κατηγορια: Αυτοί που όσο καλά κι αν παίζεις σε αμφισβητούν μέχρι θανάτου. Ακούς μονο αρνητικά
σχόλια και συνήθως πρόκειται για νέους άντρες σε ηλικία.
Τρίτη κατηγορια: Αυτοί που παραδέχονται την τεχνική σου, το παίξιμο σου, επειδή απλά δεν μπορούνε να κάνουνε
αλλιώς, αλλα περιμένουν το παραμικρό στραβοπάτημα σου για να βγάλουν την χολή τους. Υποθέτω από ζήλια,
δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Θα μπορούσες όμως να μου το εξηγήσεις εσύ. Μιας και από την προσωπική
μου εμπειρία σε αυτή την κατηγορια ανήκεις.
Και τεταρτη και τελευταία κατηγορια: Αυτοί που εντυπωσιάζονται από το ποσο καλή είσαι. Και σου λένε και
μια καλή κουβέντα.
Ξέρεις αυτό που έκανες εδώ μου φέρνει στο μυαλό την ιστορία με τον Θεο και τον Έλληνα. Την ξέρεις;
Ίσως όχι, ίσως ναι. Εγώ θα στην πω όμως.
Μια φορα που λες, εκεί που ο Θεός καθότανε ακούει κάτι φωνές. Βγαίνει έξω. Και τι βλέπει; Έναν Γερμανό
να ουρλιάζει. Τι έχεις, του λέει ο Θεός και φωνάζεις; Να η χωρα μου είναι μεγάλη και δεν μπορώ να πηγαίνω
όπου θέλω με τα πόδια, κουράζομαι. E, και τι θέλεις του λέει ο Θεός; Να έλεγα μήπως μπορείς να μου δώσεις
μια αυτοκινητοβιομηχανία για να φτιάχνω αυτοκίνητα. Έγινε του λέει ο Θεός.
Την άλλη μέρα ο Θεός ακούει πάλι κάτι φωνές, βγαίνει έξω. Και βλέπει έναν Ιταλό να φωνάζει. Τι έγινε του
λέει ο Θεός και φωνάζεις; Στον Γερμανό έδωσες αυτοκινητοβιομηχανία και σε μένα τίποτα. E, καί; Θέλεις κι
εσύ; Ναι του λέει ο Ιταλός. Πάρε μια λοιπόν, του λέει ο Θεός.
Την άλλη μέρα ο Θεός ακούει πάλι κάτι φωνές. Βγαίνει έξω και βλέπει έναν Έλληνα να φωνάζει. Τι τρέχει
και φωνάζεις; Του λέει ο Θεός. Σε όλους δίνεις κάτι και σε μένα τίποτα. E, και τι θέλεις; Θέλεις κι εσύ
αυτοκινητοβιομηχανία; Τι να την κάνω την αυτοκινητοβιομηχανία του λέει ο Έλληνας. Αυτόν τον γάιδαρο, εσύ
δεν τον έδωσες στον γείτονα μού; Ναι, γιατί θέλεις κι εσύ γάιδαρο; Όχι θέλω να του ψοφήσει του άτιμου.

Όσο για το ότι δεν μπορείς εσύ να γοητευτείς από τα δικά μου κομμάτια. Δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση.
Αντιθέτως θα μου έκανε εντύπωση πως κάποιος που παίζει αυτές τις χιλιοειπωμένες Death φρασούλες και πιστεύει
ότι είναι melodic metal θα μπορούσε να βρει μουσική αξια στα κομμάτια μου. Και μην μου πεις ότι εδώ το
παρακάνω και κρίνω την μουσική σου, κάτι που δεν θα έπρεπε να κάνω. Γιατί όπως σου είπα και πιο πριν εσύ
το έχεις ήδη παρακάνει και έχεις ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια, του δικαιώματος που έχεις, να κρίνεις απλά
την μουσική μου. Όσο για τον μακροσκελή μεταλαδικο αυτοσχεδιασμό, δεν έχω τίποτα να πω, εκτος του να σου
δείξω τι σημαίνει για μένα μακροσκελής original αυτοσχεδιασμός. Μια κιθάρα απλά και ένα backing track ούτε
προμελετημένες φράσεις ούτε τίποτα! http://rapidshare.com/files/60635289/ESP_SC_Imp.mp3.html
Όσο για την πυρά... Πυρά, γκιλοτίνα; Το ίδιο μου κάνει. Θα ήτανε τιμή μου να πεθάνω για αυτό που κάνω.
Μιας και αν το ψάξεις θα δεις ότι το 99% των ανθρώπων που πηγαίνανε τότε για εκτέλεση αξίζανε κάτι!
Αναρωτιέμαι όμως ποιον ρολο θα είχες εσύ τότε. Του δημιου μήπως;
Τελοσπάντων. Λυπάμαι πραγματικά που στις μέρες μας υπάρχουν ακόμα κάποιοι άντρες που αντί να μιλάει το
μυαλό τους, μιλάει η τεστοστερόνη για αυτούς.
Δεν λυπάμαι όμως καθόλου για το ότι δεν πληρώ τις προδιαγραφές του γνωστού και αρεστού σε αυτούς μοντέλου γυναικας.
Γνωστη με τα χαρακτηριστικά: Πόδια ορθάνοιχτα, ματια μισάνοιχτα, μυαλά μεσάνυχτα. Τέλος για
ένα πράγμα λυπάμαι παρα μα παρα πολύ. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι με άφθονη κακια και με αναγκάζουνε να
μεταμορφώνομαι σε κάτι που πραγματικά δεν είμαι. Σε κακια.
Πραγματικά λυπάμαι... Αλλα μαχαιρα έδωσες και μαχαιρα θα λάβεις.

[Joevaicci]

Από όταν προτοάκουσα το κομμάτι σου και μέχρι τώρα που διαβάζω τις απαντήσεις των μελών, μου έχουν δημιουργηθεί πολλά ερωτήματα: Αλήθεια, μόνο εγώ είμαι αυτός που δε μπορεί να δεί την πραγματική αξία τέτοιων κομματιών, που δε μπορεί να γοητευτεί, που δε βρισκω το εν λόγω κομμάτι αλλη μια πάρα πολύ εμπνευσμένη καλλιτεχνική δημιουργία?
Η τεχνική στην κιθάρα όντως είναι υποδειγματική, το μόνο που (δική μου άποψη) θα μπορούσε να προστεθεί είναι η χρήση των crash στα drums στα σημεία με έντονη δίκαση, μια που στην αρχή και το τέλος χρησιμοποιείς τα crash, στη μέση φαίνεται λίγο πιο "αδειο" το κομμάτι χωρίς αυτα..
Παρόλαυτα,  στο συγκεκριμένο track, το μόνο που μπόρεσα να ακούσω εγώ, ήταν μια από τις κλασσικότερες μέταλ αλληλουχίες ακόρντων ( μιλάω για το γνωστό ρε - σι ύφεση - φα - ντο - και πάλι ρε ) σα βάση για ένα μακροσκελή μεταλάδικο αυτοσχεδιασμό, διακοπτόμενο απο ένα μελωδικό τμήμα με λίγο πιο διαφορετική αλληλουχία ακόρντων, αλλα πάλι στο ίδιο στυλ.
Δε μπορώ να αμφισβητήσω το τί ακριβώς σκεφτόσουν όταν έγραφες το κομμάτι, αλλά μου φάνηκε λίγο υπερβολική η ανάλυση που παρέθεσες σαν απάντηση στο Βασίλη.. Γενικά αυτό που έχω παρατηρήσει κατά καιρούς είναι οτι ακόμα και το πιο απλό πράγμα μπορεί κανείς να το εμφανίσει ως αποτέλεσμα υπερ-πολύπλοκων σκέψεων.
Σχετικά με την άποψη οτι άν είχε κυκλοφορήσει πριν 20 χρόνια θα είχε αφήσει εποχή, εγώ έχω να πώ οτι γενικά για να αφήσει ένα έργο εποχή, χρειάζεται ο κατάλληλος δημιουργός την κατάλληλη χρονική στιγμή. Ο κάθε μεταλλάς των ημερών μας θα μπορούσε να έχει αφήσει εποχή αν ζούσε 20 χρόνια πριν, και μάλιστα αν ζούσε 500 χρόνια πριν, θα έβρισκε τραγικό θάνατο στην πυρα..

το ξέρω οτι το ποστ μου θα φανεί σε πολλούς πικρόχολο, αλλά θέλω να διαβεβαιώσω από τώρα οτι δεν το κάνω από κακία ή κάτι τέτοιο, απλά παραθέτω σκέψεις που έχω από πολύ παλιά σχετικά με την υπερβολή και την υπερεκτίμηση, με την ευκαιρία του παρόντος πολυ-εκθειασμένου κομματιού 

Και πέρα απ το υστερόγραφό του γενικά δε μου φάνηκε να βγάζει το άχτι του και τον μισογυνισμό του πάνω σου επειδή παίζεις και γ**ώ την κιθάρα και του έθιξες τον εγωισμό. Δε ξέρω τι εμπειρίες είχες μέχρι τώρα, αλλά μη φτάσεις να λες κομπλεξικό μισογύνη τον κάθε άντρα που σου ασκεί κριτική (έτσι ''χαλάει'' κάπως και το όνομα του φεμινισμού). Δε ξέρω πάντως. Περίμενα από μια επαγγελματία μουσικό με τόσα χρόνια στη δουλειά να είναι πιο συνηθισμένη σε αρνητικές κριτικές.