H κυρια της Αβυσσου

[ε?]

-...τα βραδα ονειρευμαι πως μου χαμογελας ξανα οπως τοτε που ημουν παιδι και με πετουσες ψηλα στον αερα..-
    






Κυρια που βαδιζει
με ματια κλειστα
τον ακανθινο δρομο της δυσης
πισω απ τα τραβηγμενα χαμογελα
και τις συνηθειες του Κοσμου.
Στον παγωμενο,
σιωπηλο της βυθο
μπαλαρινα στα εξηντα
ή φουστανι λευκο
γλιστραει και η νυχτα
ανεμιζει ψυχη
πηδωντας τα πτωματα
πνιγμενων ονειρων.
Κουφαρια του χθες.
Σκληρη , αδυσωπητη αγαπη.
Λεξεις ασημαντες
κι αν σ αγαπω,
κι αν σ αγαπω
δεν βρισκω καρδια
ν αγγιξω τ αστερια
στου κρεμασμενου τα νυχια
πλημυρες
-ακους?
μοναχα και σταχτη
και τωρα...
Ο Κοσμος τελειωνει
Κυρια που βαδιζει με ματια κλειστα
και χερια που τρεμουν
Κυρια σιωπηλη
Κυρια που φοβαται
μ αγαπα μα δεν βρισκει
κι αν θελει δεν βρισκει

τον Δρομο να φυγει...

Κυρια που φοβαται...




(σε αγαπαω με ολη την τρομακτικη δυναμη των βυθων..)

[Neikos]

κι ελεγα ... δεν θελω να το ανοιξω αυτο το θεμα... δεν ειμαι σε καλη ψυχολογικη κατασταση.... και πανω απ ολα καλα προετοιμασμενος.... τι να πω ρε ρακενδιτε....

"στου κρεμασμενου τα νυχια
 πλημυρες
 -ακους?"

απιστευτη εικονα.... γενικα θα το χαρακτηριζα με μια ξενικη ορολογια... brainwash...