Ρεμπετο-μπλούζ

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Μια πονεμένη ανατριχίλα,
ένα κεντρί που δεν περνά,
σαν το σαράκι μες τα ξύλα,
σαν ένας λύκος που πεινά.

Ρεμπετο-μπλούζ που αργοκλαίει,
στίχος που σκάβει την πληγή,
σαν τη φωτιά που σιγοκαίει,
πανσέληνος που αιμορραγεί.

Μια πονεμένη ανατριχίλα,
σαν μια ανάμνηση παλιά,
μικρό σκουλήκι μες τα μήλα,
σαν μια βροντή στη σιγαλιά.

Ένα παράπονο που καίει
σ' ένα μπουζούκι λαικό,
και μια ψυχή που καταρρέει
σε ένα κύμα ερωτικό.

Μια πονεμένη ανατριχίλα
σ' ένα παιχνίδι του μυαλού,
μια όαση μες την ξεφτίλα
αυτού του κόσμου του θολού.

Ένα τραγούδι ψιθυρίζω,
ένα ρεμπέτικο παλιό,
το θάνατό μου αντικρύζω
σ' ένα γεμάτο καπηλειό.

Ένα τραγούδι ψιθυρίζω,
μπαλάντα γνώριμης γενιάς,
το θάνατό μου αντικρύζω
σ' ένα μπαράκι γειτονιάς.

[ivikos]

ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ Παναγιώτη
ΕΥΓΕ ΣΟΥ
και ψηλά τη σημαία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Βραζίλης]

Αυτό μήπως έχει γίνει ήδη τραγούδι; Αν όχι, δοκίμασε

[gkou]

Συμφωνώ με τον Βραζίλη!Άλλωστε σχεδόν όλοι οι στίχοι σου προσφέρονται για μελοποίηση...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Σας ευχαριστώ πολύ