Μέλι

[ivikos]

Μέλι γεμάτοι των χειλιών μας οι αρμοί
 κεντήστρα η αγάπη στα παλιά κλωστήριά μας
 νύχτα, μελένιο μου κι αχόρταγο κορμί,
παραδομένο στα Ορφικά μυστήριά μας

 Με όνειρό μου, στο κορμί σου να κοπώ
 να πω: «Στο εξής δεν το μοιράζεσαι με άλλους»
να βγω μαζί σου σε σκοπέλους «Σ’ αγαπώ»
στης ηδονής σου να τρακάρω τους υφάλους.

Σε μιά παρτίδα θα σε παίξω απ’ την αρχή
 από την ξένη φυλακή να σε κερδίσω
 κι αν κάνω «κέντα» με στεντόρεια ιαχή
 θα πω: «Μου ανήκεις,σαν τρελός θα σ’ αγαπήσω»

Μέλι τα χείλη, και τα μάτια σου ουρανοί,
σε ποιους βωμούς να κάνω τάματα στον Δία
 στης αγκαλιάς σου να με πάρεις τ’ αχανή
 με του κορμιού σου να με πνίξεις τη σχεδία!