Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: MACMISIAS στις 20/03/08, 11:34
-
Άλλη μια νύχτα που γυρνώ,
στο σπίτι αργά και ρωτώ,
τον εαυτό μου πάλι,τι έκανε κι απόψε...
Ήθελε τάχα να ερωτευτεί,
ήθελε τάχα να γιατρευτεί,
απ'όλα αυτά,που του φορτώνουν κάθε μέρα...
Μά δεν έχω θάρρος πια για όλα αυτά,
να κρύβομαι πάντα,με μάθαν καλά
και σ'όσους μίλησα απόψε,πούλησα ένα ψέμμα...
Γιατί φοβάμαι πια να το πω,
αυτό το ερ'μο το σ'αγαπώ,
μαχαίρι η αγάπη με πλημμύρισε στο αίμα.
Άλλη μια νύχτα που γυρνώ,
μέσα στο σπίτι σαν αερικό,
και δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια,ή ένα όνειρο.
Κι όλη αυτή η μοναξιά,
που όμως γι'αυτή εγώ έφταιξα,
μ'ενοχές και όρια ,που στον εαυτό μου έβαλα...
Μα δεν έχω θάρρος να φύγω απ'αυτά,
να κρύβομαι πάντα με μάθαν καλά
και σ'όσους μίλησ' απόψε,πούλησα ένα ψέμμα
Γιατί φοβάμαι πια να το πω,
αυτό το έρ'μο το σ'αγαπώ,
μαχαίρι η αγάπη,με πλημμύρισε στο αίμα.
Άλλη μια νύχτα...
-
ποσο υπεροχα περιεγραψες αυτο το παιχνιδι, αραγε ομως πιο παιζειν ποιον?
-
Όλγα όπως μου εξήγησες σε π.μ (που σου ζήτησα εγώ,γιατί δεν είχα καταλάβει),συμφωνώ ότι παίζοντας αυτό το παιχνίδι ,το κρυφτό ,το ίδιο αυτό το παιχνίδι παίζει εις βάρος σου...Θέλει θάρρος να είσαι παντού και πάντα αληθινός ,αν όμως μπορούσαμε να καταλάβουμε ,ότι είναι και ο μοναδικός ίσως δρόμος ,θα είχαμε περισσότερο κουράγιο...Αυτό το τραγούδι γράφτηκε πριν από πέντε χρόνια ,σε μια άλλη εποχή προσωπικά για μένα και θέλω να πιστεύω ότι τα καταφέρνω κάπως καλύτερα ,τώρα πια...Σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου :)