1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τον κόκκινο ουρανό σου, μη.
« στις: 22/05/06, 00:03 »
Προετοιμάζω τα δύστυχα μάτια σας για ακόμα ένα "αντιποιητικό"...
Και ευχαριστώ προκαταβολικά για τον αναγνωστικό σας χρόνο!
Τον κόκκινο ουρανό σου, μη.
Μιλάς για ετοιμοθάνατα αισθήματα, ή ξεπεσμένους κατασταλαγμούς
Μια χειρομάντισσα γριά σου το ‘χε πει:
«Είσαι, παιδί μου, δέσμιος μέσα σε κλέφτες παραλογισμούς
κι αν ψάχνεις τον κόκκινο ουρανό σου, μη…»
Ξυπνάς στο άδειο σου δωμάτιο και μήτε μια ευχή δεν προσκυνάς
-Η πιο μεγάλη δύναμη στην προσευχή
Κι εσύ χορεύεις πρόστυχα, γυμνώνεσαι, μέσα σου, σκυλί αλυχτάς
-δεν κρύβεται το τέλος στη φυγή.
Ανασυντάσσεις, ξαναγράφοντας, παλιές της ευτυχίας, συνταγές
με ονειρόσκονη και λάσπη χαραγμένες
Τις βρήκες στα κουφάρια του γελοίου σου χθες
τρικλίζοντας να χάσκουνε, από ξεφτίλα μεθυσμένες.
Λες πως το φευγιό κι η ανάσταση κυλάνε στο ασημένιο αίμα σου
Μα εγώ αμφιβάλλω για τα δάκρυα που καις
Η ανατροπή κι η απόδειξη - μαίανδροι αλήθειας ρέουν στο ψέμα σου.
-Χαμένες τρεμοσβήνουν οι αράδες μου, για τρεις ουτοπικές στροφές.
Και ευχαριστώ προκαταβολικά για τον αναγνωστικό σας χρόνο!
Τον κόκκινο ουρανό σου, μη.
Μιλάς για ετοιμοθάνατα αισθήματα, ή ξεπεσμένους κατασταλαγμούς
Μια χειρομάντισσα γριά σου το ‘χε πει:
«Είσαι, παιδί μου, δέσμιος μέσα σε κλέφτες παραλογισμούς
κι αν ψάχνεις τον κόκκινο ουρανό σου, μη…»
Ξυπνάς στο άδειο σου δωμάτιο και μήτε μια ευχή δεν προσκυνάς
-Η πιο μεγάλη δύναμη στην προσευχή
Κι εσύ χορεύεις πρόστυχα, γυμνώνεσαι, μέσα σου, σκυλί αλυχτάς
-δεν κρύβεται το τέλος στη φυγή.
Ανασυντάσσεις, ξαναγράφοντας, παλιές της ευτυχίας, συνταγές
με ονειρόσκονη και λάσπη χαραγμένες
Τις βρήκες στα κουφάρια του γελοίου σου χθες
τρικλίζοντας να χάσκουνε, από ξεφτίλα μεθυσμένες.
Λες πως το φευγιό κι η ανάσταση κυλάνε στο ασημένιο αίμα σου
Μα εγώ αμφιβάλλω για τα δάκρυα που καις
Η ανατροπή κι η απόδειξη - μαίανδροι αλήθειας ρέουν στο ψέμα σου.
-Χαμένες τρεμοσβήνουν οι αράδες μου, για τρεις ουτοπικές στροφές.