Ο θησαυρός

[augo]

Απ΄των ανθρώπων τις γιορτές
να βρίσκομαι αγνάντια
με καταράστηκε ο Θεός
να τριγυρνάω σκυθρωπός
να ψάχνω για διαμάντια.

Σ΄όλο τον κόσμο αναζητώ
με σκούνες και γαλέρες
χρυσάφι σε κρυφά νησιά
να μου χαρίζει ζεστασιά
μα θάμπωσαν οι μέρες.

Έτσι κουρσάρος έγινα
κι ακόμα το γυρεύω
και κάποιος φάρος μακρινός
δακρύζει, στάζει λίγο φως
στον Άδη να κατέβω.

Εκεί που πάω γυρισμός
στην φτώχεια δεν υπάρχει
κι όμως καλύτερα φτωχός
παρά σκοτάδι μόνο μπρος,
γραμμές χωρίς σταθμάρχη.

Όταν ξυπνήσεις την σιωπή
σεντέφια και ζαφείρια
που λάμπουνε στο λυκαυγές
σαν τις δικές σου τις ματιές
θ΄αχολογάνε μύρια.