Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - sakis.

Σελίδες: [1]
1
Τρύπια καρδιά

Κρυφά στο μπαλκόνι έχεις ρίξει χαλίκια
Μαζί να τα έχω στην τρύπια καρδιά
Μα ακόμα αντέχω σε αυτή την αγρύπνια
Μιας τρύπιας καρδιάς τα μυστικά

Σκυλιά του Αυγούστου
Το κορμί μου δαγκώνουν
Το καλοκαίρι που φεύγει
Αφήνει το κλειδί

Φιλιά του Αυγούστου
Αστέρια μουτζουρώνουν
Την ώρα που βγαίνει
Καπνός απ’ την ψυχή

Παιδί όταν ήμουν είχα πάρει σαΐτα
Απέναντι είχα ένα άγριο θεό
Μα τώρα λυπάμαι για τον φόβο που είχα
Σκυλιά του Αυγούστου αυτά είχα εχθρό
Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Το μαχαίρι που σκοτώνει τον έρωτα

Θα με δεις να περπατάω στη θάλασσα
θα με δεις την σκόνη να αφήνω του έρωτα
κι αν ο άνεμος την πάει στα σύννεφα
τότε μπορείς σε ένα σύννεφο να δώσεις φιλί

Θα με δεις τα τραγούδια να αφήνω στον δρόμο
που για σένα την νύχτα απ’ το όνειρο έκλεψα
κι αν ο ήλιος δεν ’ρθει να τα πάρει
τότε μπορείς να τα αφήσεις κι αυτά στη βροχή

Χρόνια ταξιδεύω στα σύνορα
σε νησιά και στις πόλεις τις μέλισσας
τα έχω δει όλα, τα έχω ζήσει, όμως δεν αντέχω να δω
το μαχαίρι που σκοτώνει τον έρωτα

Θα με δεις να κυνηγάω καλοκαίρια
σαν παιδί να παλεύω με τα όνειρα
νικητής είναι αυτός που έχει χάσει
το πρώτο του αίμα στον έρωτα

Θα με δεις να μαζεύω την άνοιξη
την βροχή απ’ τις πόλεις τις μέλισσας
δεν μπορεί όσο κι αν με έχεις ξεχάσει
σε ένα τραγούδι την καρδιά μου θα δεις
Cop.2021 Σάκης Αθανασιάδης

Γιάννενα η θάλασσα της καρδιάς μου

Όμορφα ονόματα έχει ο δρόμος
σαν αστυνόμος ταυτότητα ζητά
μοιάζει γυναίκα με φιλιά και συγνώμη
μετά σου εύχεται καλό ταξίδι στη φωτιά

Γιάννενα θάλασσα της καρδιάς μου
κύματα γυάλινα φτερά
μίλα μου μπες στο όνειρο στάσου
φέρε φως να κοιτάξω ψηλά

Άνοιξη έρχεται πράσινα τα παιδιά της
μια συγνώμη στο βουνό η φωτιά
στην νεράιδα της ομίχλης αν φτάσω
θα είμαι λίμνη στην δική σου αγκαλιά

Γιάννενα θάλασσα της καρδιάς μου
πέταξα στο νησί σου φωτιά
ότι έπεσε στον βυθό σου μην φτάσω
φτιάχνω φως για την νύχτα ξανά

Χρώματα στα σύννεφα δίνει ο νόμος
μα όποιος δεν βλέπει κοιτάζει μπροστά
πίσω τρέχει ιδρωμένος ο χρόνος
μα η αγάπη απλά ξενυχτά
Cop.2021 Σάκης Αθανασιάδης     

Μια τσιγγάνα για μένα κυνηγάει τα τρένα

Με χτυπάνε τα φώτα στα μάτια
Όταν τρέχει ο δρόμος να φύγει
Με κρατούν κλειδωμένο οι λίγοι
Που πουλάνε πατρίδα και φως

Στο ποτήρι ο χρόνος με πίνει
Πόσο άλλαξε ο κόσμος αυτός
Μια τσιγγάνα για μένα ζωγραφίσει τον ήλιο
Είναι άγριος για αγάπη καιρός

Ζητούσα μια αγκαλιά τίποτα παραπάνω
Με τρύπιο πορτοφόλι μάλλον ήθελα πολλά
Στο τέλος ένοιωθα αμαρτωλός και ξένος
Σταμάτησα να προσπαθώ να αγγίξω μια καρδιά
 
Στον αφέντη ο χρόνος με δίνει
Μια οθόνη μέρα-νύχτα με φτύνει
Μια τσιγγάνα για μένα κυνηγάει τα τρένα
Είναι άγριος για αγάπη καιρός

Με κοιτάζουν στην άδεια πλατεία
Τα φιλιά που πετάω στο χώμα
Μια άνοιξη φεύγει ακόμα
Πόσο άλλαξε ο κόσμος αυτός
Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

 Μεγάλωσα να αναγνωρίζω μόνο το μαύρο και λευκό
Έτσι έμαθα να με φοβίζουν τα άλλα χρώματα
Μεγάλωσα να ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ
Να μη χαλάω τον ύπνο σε άδεια σώματα

Μεγάλωσα για να γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ
Να κλείνω τα παράθυρα να μην καώ στον ήλιο
Συνήθισα να λέω κάνε υπομονή θα ’ρθει η αγάπη
Μεγάλωσα στα ψέματα με ψέματα

Μα τώρα πια αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές
Που ανεβαίνεις πιο ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα
Γι’  αυτό άκουσέ με μια φορά
Η αγάπη αύριο δίχως τέλος

Κάποτε γίνεται αγκαλιά κάποτε βέλος
Πονάει πιο πολύ αν φύγει
Η αγάπη είναι δάκρυ είναι δρόμος
Είναι ένα σύννεφο που βρέχει ασταμάτητα ονόματα
Άλλοτε φέρνει φως άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα

Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ
Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα, ουρανό και χώμα
Ψάχνω να βρω ένα θεό
Που αγαπάει το μαύρο, το λευκό κι όλα τα χρώματα
Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

2
Δεν ήθελα ποτέ να μεγαλώσω
 
Πήρα μια άδεια απ’ τη δουλειά
Μα που να πάω
Έχω τα μάτια μου κλειστά
Τα όνειρά μου φεύγουν και πονάω
 
Πλήρωσα τους λογαριασμούς έχω ξεμείνει
Από λεφτά, από αγάπη και φιλιά
Κι αν έμαθα ο έρωτας το φόβο απλά τον φτύνει
Μονάχα φοβισμένους βλέπω στη δουλειά
 
Τρίτο μνημόνιο η αγάπη με παράτησε
Βγήκε στο δρόμο και ο άνεμος την κράτησε
Τρίτο μνημόνιο ο καθρέπτης σπάει σήμερα
Τη δική μου την ψυχή να τη δεις, την αληθινή
 
Πλήρωσα τους λογαριασμούς κι όμως χρωστάω
Σε δανειστές, σε αυτό το σώμα που πετάω
Τι χάλι ετούτο να έχω ξένες ενοχές
Δεν ήθελα ποτέ να μεγαλώσω
 
 
Ο δρόμος της βροχής
 
Αν νοιώθω θλίψη δεν φταίει το καλοκαίρι
Δεν φταίει το καλοκαίρι που άργησε να ‘ρθεί
Αν νοιώθω θλίψη η θάλασσα δεν φταίει
Η θάλασσα δεν φταίει το σώμα μου που δίψασε πολύ
 
Πόσο μου έχουν  λείψει
Τα φύλλα της ψυχής σου τα ανοιγμένα
Τα χρώματα που χάθηκαν στα ξένα
Αγάπη μου στο δρόμο της βροχής
 
Πόσο μου έχουν  λείψει
Τα ματιά στο φεγγάρi αναμμένα
Τα αρώματα στο σώμα σου για μένα
Διψάω για μια φλόγα της ψυχής
 
Αν νοιώθω θλίψη δεν φταίει που βρέχει πάλι
Δεν φταίει που βρέχει πάλι
Αγάπη μου που χάθηκες στο δρόμο της βροχής
Αν νοιώθω θλίψη ο άνεμος δεν φταίει
Ο άνεμος δεν φταίει τα αρώματα που φέρνει
Εδώ να σε μυρίσω για να ζεις
 
Καλοκαίρι ’15: Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως
 
Η Άννα έγινε παντοπωλείο
Πουλάει το κορμί της να φύγει η μοναξιά
Αφού τα πάντα έχει χάσει στη ζωής της
Μοιράζεται τον πόνο με άλλους μια βραδιά
 
Γενάρη η Άννα ψήφισε αριστερά
Η μάγισσα η δεξιά να φύγει
Στους δρόμους ήθελε να περπατήσει πριν γεράσει
Είχαν ανθίσει τα λουλούδια στην καρδιά που είχε ξεχάσει
 
Το καλοκαίρι η Άννα ψήφισε όχι στη βροχή
Ήρθε επιτέλους ο καιρός για να σωθεί ο ήλιος
Λίγο καρδιά και ο θεός θα βοηθούσαν
Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως
 
Η Άννα έγινε παντοπωλείο
Πουλάει το κορμί της να φύγει η μοναξιά
Αφού τα πάντα έχει χάσει στη ζωής της
Μοιράζεται τον πόνο με άλλους μια βραδιά
 
Μα το όχι έγινε παράδοση άνευ όρων
Εμείς να ήμαστε καλά
Η Άννα πήγε στον καταυλισμό σαν πρόσφυγας
Εσείς χρωστάς της είπανε τα δανεικά
 
Έτρεξε ως τη θάλασσα το μίσος πριν τη φτάσει
Εκεί την είδα και μετά στο δρόμο, απέναντι στο νόμο
Χάθηκε ο καιρός για να σωθεί ο ήλιος
Αυτός ο χορός να γίνει μες το φως
Για περισσότερα: http://athanasiadissakis.blogspot.gr/

3
Στην άμμο του καλοκαιριού να περπατάω
 
Σε μια στροφή ήσουν πεσμένη
Είχες δακρύσει και πονούσες
Σου άπλωσα το χέρι με κοιτούσες
Είπες βραχνά ευχαριστώ
 
Σηκώθηκες και πήρες το ποδήλατό σου
Μαζί και το μυαλό μου
Έγινες ξάφνου η θεά στο όνειρό μου
Σε έψαξα την άλλη μέρα να στο πω
 
Γιατί σε θυμάμαι θα ρωτάς
Γιατί στη σκόνη μου ξανά βουτάω
Δεν κάνεις λάθος έχω μείνει εκεί
Στην άμμο του καλοκαιριού να περπατάω
 
Γιατί σε θυμάμαι θα ρωτάς
Τόσο πολύ για σένα πια διψάω
Έχουν περάσει τόσα χρόνια
Η θάλασσά μας χάθηκε και τη στεριά κοιτάω
 
Στο όνειρό σου γαντζωνόμουν γυμνός
Απ’ τον ήλιο μου μη βγω και πάω
Ήταν ένα καλοκαίρι μόνο φως
Που νόμιζα στον ουρανό πως περπατάω
 
Σηκώθηκες και πήρες τη βαλίτσα σου στο χέρι
Μαζί πήρες και την ψυχή μου
Μεγάλωσα πολύ από τότε ξέρεις
Σε έψαχνα στις πόλεις να σε βρω
                                                                         
   Για την ελευθερία
 
Τι νομίζεις δεν κρυώνω εδώ;
Τι νομίζεις πως καλά περνάω;
Σε χάρτινες σκηνές σου λέω κατοικώ
Ακούω τη βροχή και πιο πολύ διψάω
 
Τι νομίζεις πως έχασα το σώμα;
Τι νομίζεις πως είμαι άυλος και δεν πονάω;
Μα που να πάω να μπορώ
Στα μάτια ενός παιδιού να ζήσω
 
Στην άγρια τη θάλασσα δεν έλιωσαν
Το γέρικο της ιστορίας σώμα
Κι ακόμα πιστεύω να το δω
Ένα καλοκαίρι να περπατάει στον αέρα
 
Τι νομίζεις με κρατάει εδώ;
Μια φωτιά με κρατάει
Μια φωτιά που ταΐζει το σώμα
Κι αυτό αντέχει το χειμώνα
 
Κι αυτή η φωτιά δεν λέει να φύγει
Μένει στο βλέμμα σαν φωνή
Γι’ αυτό σου λέω, τι νομίζεις πως κρατάω εδώ;
Λίγο αίμα κρατάω ζεστό για την ελευθερία
                                                                                       
 
Άκουσα η αγάπη
 
Άκουσα η αγάπη γρατζουνά τον αέρα πονά η ψυχή
Άκουσα η αγάπη αγγέλου έχει το βλέμμα
Κι αυτό το βλέμμα μπορεί να σου αλλάξει
Σε μια στιγμή τη ζωή
 
Έμαθα η ανάγκη τα μάτια σου κάνει σαν πέτρα
Αυτό που πονά, το χτυπάς δυνατά
Έμαθα το σκοτάδι άλλοθι δίνει να αλλάζεις
Στον καθρέπτη να μη βλέπεις καλά
 
Άκουσα η αγάπη
Είναι μια έρημη πόλη
Μια στενή για να ζεις φυλακή
Άκουσα η αγάπη
Άμμος είναι και τέφρα
Μοναξιά για να βρεις στη ζωή
Άκουσα για αγάπη, γνώρισα την αγάπη
Και είμαι εδώ να σου πω
Πως μαζί της η ψυχή μου γελά
 
Έμαθα η αγάπη μια χώρα είναι του αέρα
Που κρατά με τα χάδια τη ψυχή δροσερή
Άκουσα για αγάπη, γνώρισα την αγάπη
Και είμαι εδώ να σου πω
Πως μαζί της το κορμί μου ξυπνά
 
Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή
 
Αυτή η άνοιξη δεν λέει να φύγει
Αυτή η άνοιξη με βγάζει μισό
Αυτή η άνοιξη με ρίχνει στο χώμα
Μα μου σκοτώνει αυτά που μισώ
 
Αυτή η άνοιξη ζητάει να πάρει
Ένα χαμόγελο από χείλη ξερά
Αυτή η άνοιξη τη θάλασσα φέρνει
Να ταξιδέψω από εμένα μακριά
 
Κάπου μπορεί να γεννιέται το λάθος
Που την αγάπη να ευλογεί
Κάπου μπορεί να υπάρχει το δάσος
Που να μοιράζει τη δροσιά στη ψυχή
 
Χτυπάει αέρας με μανία το σώμα
Αυτή η άνοιξη δεν έχει ντροπή
Βάζει φωτιά ρίχνει το φράχτη
Μήπως περάσω και τρέξω σε αυτή
 
Θα αναζητήσω στους δρόμους τη λύση
Κάπου μπορεί να υπάρχει πηγή
Που το νερό της αγάπης θα καίει
Κι αυτό το λάθος να ευλογεί
 
Ο μάγος καλοκαίρι
 
Λένε πως σε φώτα πολλά
Νεράιδες χορεύουν και η πιο ωραία τραγουδά
Λούζονται ως το πρωί με φως
Γιατί το φως είναι αγάπη
 
Πέφτουν αστέρια στα νερά
Φέρνουν τα όνειρα κοντά
Ο μάγος καλοκαίρι είναι εδώ
Με λίγη αγάπη θα τον ανταμώσεις
 
Πάντα  ένα αστέρι όταν πέφτει
Θα βλέπω στα μάτια σου το καλοκαίρι
Θα σε φωνάζω σήκω
Θα σε τραβάω απ’ το χέρι
Πάντα  ένα αστέρι όταν πέφτει
Θα βλέπω στα μάτια σου το καλοκαίρι
 
Ψάξε την αγάπη παντού
Κι ας πλέει όπως λεν’ στη χώρα του νερού
Όταν ο δρόμος κλείνει η αγάπη σε σώζει
 
Περπατάω κάθε βράδυ στη θάλασσα
Βρέχω τη μνήμη
Όταν ένα καλοκαίρι φεύγει η ψυχή μου πονά
Μα αν κοιτάξω μακριά
Ο μάγος καλοκαίρι είναι εκεί
Με λίγη αγάπη θα τον ανταμώσω
 
sakathanasiadis@gmail.com

4
Να πιστεύω ακόμα πως χορεύει η αγάπη γυμνή
 
Με γεμάτο το κεφάλι ταξίδια
Στη σκόνη του δρόμου εικόνες μαζεύω
Να φτιάξω  το δικό μου νησί
Να περνάνε τα σύννεφα χαμηλά το χειμώνα
Να πιστεύω ακόμα πως χορεύει η αγάπη γυμνή
 
Και  θυμάμαι που έλεγες τη νύχτα θα δούμε
Πως  χορεύει στα σύννεφα η αγάπη γυμνή
Μα τα χέρια του χρόνου μόνο πέτρες μας δώσαν
Και το μέλλον μας έγινε μια άμμος καυτή
 
Θα γεράσεις το ξέρω θα αντέξεις την κρίση
Ογδόντα θα  φτάσεις να κοιτάς τη τιβί
Θα ξανάρθει η δεξιά θα σου δώσει τη λύση
Μα νομίζω κάπου εκεί στα τριάντα
Είχες πει πως πετάς στο κουβά τη ψυχή
 
Τα όμορφα τα σύννεφα μιλάνε με τα αστέρια
Λένε ιστορίες άγνωστες που εγώ δεν έχω ζήσει
Λένε για κάτι έρωτες που κράταγαν μαχαίρια
Λένε για τις αγάπες μου που έγιναν βροχή
 
Με γεμάτο το κεφάλι ταξίδια στη σκόνη του δρόμου
Στα μάτια σβησμένα τα φώτα πρωί
Τρέχω να φτάσω στη δουλειά να γεμίσω
Αξία να δώσω σε ένα άδειο κορμί

5
Η άνοιξη ας έρθει με άλλο σώμα
                   
Χορεύεις κοντά μου στη πρώτη βροχή
Σκαλίζω τις μέρες που πέρασαν
Σε ποιον άνεμο τρέχεις και έχεις κρυφτεί
Σε μυρίζω μα τα μάτια με γέλασαν
 
Στα χείλη μου το χώμα της ζωής
Μια γεύση απ’ της μάνας μου το σώμα
Σε ετούτο τον κόσμο η μόνη αμοιβή
Θα είναι μια άνοιξη ακόμα
 
Χορεύεις κοντά μου στη πρώτη βροχή
Μα αυτός ο χορός σου κρύβει θάνατο
Γιατί το κορμί μου, γιατί η ψυχή
Ξεχνάει το ταξίδι για το αθάνατο
 
Σταγόνες του φιλιού σου η  βροχή
Με πνίγει μες του έρωτα τη χώρα
Στα χείλη άμμο της καρδιάς μου έχω δει
Θυμάμαι πως ξεχάστηκε το σώμα
 
Κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά
Ο άνεμος με βρίζει λίγο ακόμα
Σε ετούτο το μέρος μετά τη βροχή
Η άνοιξη ας έρθει με άλλο σώμα
(διαθέσιμο για μελοποίηση)

6
     Φωτιά και νερό

Καθόμουν στο κύμα κοντά
Τις βάρκες που έφευγαν κοίταζα
Και είχα πιστέψει ξανά
Πως ήμουν φωτιά και νερό
 
Απέναντι είδα καλά
Τα πράσινα μάτια σου έλαμπαν
Μα σκέφτηκα πως δεν μπορώ
Στα μάτια αυτά για να μπω
 
Είπα θα φύγω μακριά
Κάπου άλλού θα είναι καλύτερα
Κι έτρεξα απλά να κρυφτώ
Μέσα στο κρύο νερό
 
Το άλλο πρωί μοναχός
Κάτω απ’ τον ήλιο περίμενα
Πως θα έρθεις και πάλι εσύ
Μακριά να πετάξεις το γκρι
 
Το άλλο πρωί ένα φως
Πήρε η ψυχή απ’ τα μάτια σου
Ξέχασα όλα τα πως
Στην αγκαλιά σου να μπω
 
Απέναντι ήσουν εσύ
Τα πράσινα μάτια σου έλαμπαν
Μα ήταν αργά να σκεφτώ
Αν μες σε όνειρο ζω
 
Είπες απλά σε αγαπώ
Κάποια θα κάψουμε σύνορα
Δεν ξέρω πως μα μπορώ
Να περπατώ στο νερό

8
          Της θάλασσας το σώμα
 
Φιλί όταν μου ζήταγες να πιεις για να πετάξεις
Μου μίλαγες για φοίνικες σε εξωτικά νησιά
Είχες το χρώμα στη φωνή το κύμα να διατάξεις
Να φαίνεται η θάλασσα γαλάζια αγκαλιά
 
Στον ύπνο όταν με σκέπαζες με ένα φιλί να αντέχω
Απ’ τα χαστούκια της ζωής και από το αφεντικό
Με έστελνες στο όνειρο με ένα τσαπί να σκάψω
Τη σκάλα για τον Όλυμπο ως το πρωί να βρω
 
Την σκάλα για τον Όλυμπο που λεν πως είναι μεγάλη
Κι αν την ανέβεις μια φορά πετάς στον ουρανό
Φέρνει τα αστέρια χαμηλά και παίρνει και η ζάλη
Το σώμα μου στη θάλασσα να βλέπω από ψηλά
 
Στη θάλασσα, κύμα θα γίνω στη θάλασσα
Νερό με ήλιο διάλεξα και σώμα να κρυφτώ
Στη θάλασσα, έλα  εγώ θα είμαι η θάλασσα
Μες στο γαλάζιο διάλεξα να κλείσω τα αγαπώ
 
Στην αγκαλιά σου έφτιαχνα φτερά για να πετάξω
Κι ας χτύπαγε αλύπητα τα μάτια μου η βροχή
Ήθελα να έρθει μια στιγμή τα σύνορα να κάψω
Άγγελος να γινόμουνα και η γη ένα νησί
 
Μα όταν βρήκα τα φτερά και φόρα να πετάξω
Σε χτύπησε ένας κεραυνός και σε άλλαξες ζωή
Και έγινα τώρα θάλασσα τα χείλη μου να βάψω
Τη σκάλα μόνο άφησα να φτάσεις στη κορυφή



9

11
Ευχαριστώ πολύ, ελπίζω κάτι να γίνει γιατί έχω «κολλήσει» τελευταία. Να έχεις λίγο περισσότερο  φως στο βλέμμα, αυτό το καλοκαίρι.

12
      Ότι Έμεινε Γαλάζιο
 
Κοιτάζω στο λιμάνι το πλοίο έχει χαθεί
Να φέρει καλοκαίρι
Ότι έμεινε γαλάζιο στο Αιγαίο να το βρει
Πίσω να μου το φέρει
 
Στην άγρια τη νύχτα η θάλασσα αγκαλιά
Μα μάτια έχει μαύρα
Γιατί να με πιστέψεις τώρα δεν έχω φως
Να φτιάξω κι άλλα κάστρα
 
Το θέλω πια πολύ να δω ανατολή
Τον ήλιο καλοκαίρι
Να ανάβει τη καρδιά να καίει τη μοναξιά
Κι ελπίδα να μου φέρει
 
Ξημέρωσε ξανά πάλι με τη βροχή
Δεν θα ’ρθει καλοκαίρι
Ο άνεμος λυσσά χτυπάει τα κλαδιά
Με το μακρύ του χέρι
 
Μα κι έτσι είναι καλά εσύ είσαι κοντά
Και μου κρατάς το χέρι
Το φως όταν φανεί στα μάτια να απλωθεί
Να μοιάζεις με αστέρι
[size=0pt]cop.2014 [/size]

13
  Οι Ανάσες Εραστών

Μπροστά εγώ πίσω η βροχή
Κι ανάμεσα μια έρημος πατρίδα
Κράτα καλά  τρέχω πολύ
Μη πέσουμε στου δήθεν την παγίδα

Πως να διαβάζω τα σημάδια του καπνού
Τα μονοπάτια  μου γεμίσανε αλάτια
Με χνώτα ενός μικρού αστού θεού
Και με προφήτες που έχουν σκόνη για τα μάτια

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο
Σβήνω απ’ τον πίνακα τα λόγια των σοφών
Τόσοι πολλοί να μουρμουρίζουν λόγια ίδια
Φωτοτυπίες μες τη λάσπη των καιρών

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο
Μες το σκοτάδι μου ο κόσμος των γυμνών
Κανένας δεν ακούγεται να λέει λόγια ίδια
Φτιάχνω τον κόσμο με ανάσες εραστών

Με σκόνη λες καταδικάζει
Ο χρόνος το άχρηστο παρόν
Και εμένα τρώει  το μαράζι
Στη σκόνη του να είμαι απών
 

14
Βιογραφικό και αρκετά μεγάλο υλικό στη σελίδα: http://athanasiadissakis.blogspot.gr/
 
Ένα μικρό δείγμα...
 
Ο Μάγος Καλοκαίρι
 
Λένε πως σε φώτα πολλά
Νεράιδες χορεύουν και η πιο ωραία τραγουδά
Λούζονται ως το πρωί με φως
Γιατί το φως είναι αγάπη
 
Πέφτουν αστέρια στα νερά
Φέρνουν τα όνειρα κοντά
Ο μάγος καλοκαίρι είναι εδώ
Με λίγη αγάπη θα τον ανταμώσεις
 
Πάντα  ένα αστέρι όταν πέφτει
Θα βλέπω στα μάτια σου το καλοκαίρι
Θα σε φωνάζω σήκω
Θα σε τραβάω απ’ το χέρι
Πάντα  ένα αστέρι όταν πέφτει
Θα βλέπω στα μάτια σου το καλοκαίρι
 
Ψάξε την αγάπη παντού
Κι ας πλέει όπως λεν’ στη χώρα του νερού
Όταν ο δρόμος κλείνει η αγάπη σε σώζει
Περπατάω κάθε βράδυ στη θάλασσα
Βρέχω τη μνήμη
 
Όταν ένα καλοκαίρι φεύγει η ψυχή μου πονά
Μα αν κοιτάξω μακριά
Ο μάγος καλοκαίρι είναι εκεί
Με λίγη αγάπη θα τον ανταμώσω
s.a
       Το Μαύρο
 
Έχει κρυφτεί απ’ την αστυνομία
Μια οικογένεια εργατών στην εκκλησία
Την κυνηγούν οι άνθρωποι
Και τη χτυπούν θέλουν να φύγει
Αυτοί που πάντοτε
Στα όνειρα χρωστούν δεν είναι λίγοι
 
Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί
Δεν είναι δύση – ανατολή δεν έχει αργία
 
Ξύπνησε ο ήλιος και μαζευτήκαν πιστοί
Πολλοί πιστοί  που έλεγα να φύγω
Κι έριχναν σφαίρες
Που είχαν κρύψει στην ψυχή εδώ και μέρες
 
Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί
Δεν έχει δύση – ανατολή δεν έχει φράχτη
Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε Κυριακή
Δεν προσκυνά το δυνατό, είναι το φως, είναι αγία
Είναι αυτό που λένε οι ποιητές, ελευθερία
 
Κάποιοι φωνάζανε πολύ πάρα πολύ
Να φύγουνε οι ξένοι
Και οι αστυνόμοι μόνο ακούγαν του παπά μας τη φωνή:
Να εφαρμοστούν οι νόμοι
 
Σε μια εκκλησία ήταν γυμνή απ’ το πρωί η κοινωνία
Πόσο σκοτάδι μπορεί να πάρει η ψυχή σε ένα βράδυ
Μέσα στο φόβο ενός παιδιού να κάνει τάμα
Το σύστημα μην γκρεμιστεί από ένα κλάμα
s.a.

15
       Η Κόκκινη Θάλασσα
 
Κόκκινη θάλασσα στου ήλιου τα παιγνίδια
Κοιτάζω τα σύννεφα μήπως περνάς κι αν με θυμάσαι
Το πρώτο αστέρι έπεσε του Αυγούστου
Μα δεν μου άφησες καμιά ευχή να σε προδώσω
Κι όμως στα μάτια μου έχω την άμμο από τα ταξίδια
 
Γυρίζω πίσω στο ποτάμι για να πάρω
Λίγο νερό για τις πληγές μου στη ψυχή
 Και να πληγώσω με τα μάτια μου το χάρο
Πριν ταξιδέψω στης πατρίδας τη σιωπή
 
 Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς
Είναι μια φυλακή μέσα στους τοίχους
Να λες σε όλα ναι να μη μιλάς
Να μουτζουρώνεις τη φωνή σου μες τους ήχους
 
Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς
 Είναι μια καρδιά χωρίς τους χτύπους
Μες τη σιωπή να ζεις και να γερνάς
Να κολυμπάς μέσα στα κύματα τους μίσους
 
Κοιτάζω τα σύννεφα να μουτζουρώνουν το φεγγάρι
Το λεωφορείο για το μέλλον στο γκρεμό
Άμα πονάς και αν με θυμάσαι
Το πρώτο αστέρι έπεσε και είμαι εδώ

16
Στο Νησί της Αγκαλιάς σου

Ένα τραγούδι του Γιάννη Βελίκη (ARPEGGIOSMP)
Σε στίχους δικούς μου που δεν έχει παιχτεί ποτέ live
Μίλα μου πάλι να έρθει ο ήλιος
Πάνω στο άρμα σου και ετούτο το πρωί
Να επουλώσει έστω και λίγο
Το τραύμα που αφήνει στην ψυχή η εποχή
 
Πάντα τα βράδια σου στέλνω σημάδια
Μακριά αν είσαι να είμαι μέσα σου η φωνή
Με μια ελπίδα σε μια μόνο παρτίδα
Να καταφέρω να γυμνώσω τη σιωπή
 
Απ' το νησί της αγκαλιάς σου έχω σημάδια
Στη σκέψη μου έχω του ερωτά σου την ορμή
Κι αν βλέπω μπόρα τρέχω όπως τώρα
Να βρω νερό απ' την πηγή που είσαι εσύ
 
Έχω απ’ τα χάδια των φιλιών σου σημάδια
Στα μάτια έχω τη δική σου τη φωνή
Κι αν βλέπω άδεια κάποια καράβια
Είναι που η χώρα για ενέχυρο που έχει δοθεί
 
Έχω στο αίμα του θυμού σου το βλέμμα
Έχω από σένα μια εικόνα μαγική
Στο νέο αιώνα να σπας τον κανόνα
Να είσαι φως νερό να είσαι η ίδια η ζωή
 
Απ' το νησί της αγκαλιάς σου έχω σημάδια
Στη σκέψη μου έχω του ερωτά σου την ορμή
Κι αν βλέπω μπόρα τρέχω όπως τώρα
Να βρω νερό απ' την πηγή που είσαι εσύ
 
Μίλα μου πάλι να έρθει ο ήλιος
Πάνω στο άρμα σου και ετούτο το πρωί
 
Κι αυτή τη σελίδα την έχω πατρίδα
Αυτό το απλό που έκανε αδύνατο η ζωή
Να με πετάει σε φως γαλάζιο
Μια που η σημαία μου λερώθηκε κι αυτή
 
Απ' το νησί της αγκαλιάς σου έχω σημάδια
Στη σκέψη μου έχω του ερωτά σου την ορμή
Κι αν βλέπω μπόρα τρέχω όπως τώρα
Να βρω νερό απ' την πηγή που είσαι εσύ

17
 Εννοούσα εδώ: http://athanasiadissakis.blogspot.gr/2014/04/blog-post_27.html
και σε όποια blog το έχουν αναδημοσιεύσει. Αν προέκυπτε μουσική το ξανακοίταζα. Σε ευχαριστώ πολύ έτσι κι αλλιώς, να είσαι καλά.

 

18
Ναι γιατί όχι, απλά δεν μπορώ να το αλλάξω είναι δημοσιευμένο...

19
Ο έρωτας είναι ένας θάνατος γλυκός
Που σε σκεπάζει ξαφνικά με χίλια φώτα
Δεν σκέφτεσαι, ούτε πονάς
Και τίποτε δεν είναι όπως πρώτα
 
Ο έρωτας είναι φωνή που την ακούς μια φορά
Και την θυμάσαι πάντα
Όταν τα μάτια σου μυρίσουν μοναξιά
Όταν ο κόσμος γίνεται ξανά χίλια κομμάτια
 
Αν με ακούς, αν με ακούς…
Δεν ξέρω αν υπάρχει αγάπη
Όμως για νύχτες σε κρατούσα αγκαλιά
Και ας ήσουνα μακριά, σε άδειο κρεβάτι
 
Ο έρωτας είναι ένας δείπνος με το φως
Μια βρισιά στη βία των ηρώων
Σε αυτούς που συμβιβάζονται με ίσως και πως
Γιατί φοβούνται τη ψυχή των αθώων
 
Αν με ακούς, αν με ακούς…
Δεν ξέρω αν υπάρχει αγάπη
Είναι όμως σπουδαίο να φαντάζομαι πως
Έχω καρδιά με φωτιά αντί για απάτη
 
Ο έρωτας είναι ένας δρόμος σκοτεινός
Που δεν σε νοιάζει αν πας σωστά ή λάθος
Αν είναι θάνατος, θα είναι γλυκός
Γι’ αυτό μη σκέφτεσαι και τρέξεις στο λάθος
 
Να γεννάς, να πονάς θα σου λένε
Να μην αγαπάς, η αγάπη χάνει
Θα κλαίνε να σε πείσουν θα λένε φτάνει
Στον έρωτα όλοι στο τέλος χάνουν
Μα δεν υπάρχει τίποτε πιο μεγάλο
Να είσαι εσύ, εσύ καρδιά μου

Σελίδες: [1]