Παγανιστές

[ισκιος]

Τις άνοιξης άτι γοργό,
και ολόγιομο,
το βραδινό τ' αστέρι .
Που τ' ασημιού αν δεις
φορά φεγγοβολιά,
τις νύχτας  δείχνει  ν' ναι ευχή
στην δύση του σαν γέρνει,
στης μάνας γης την αγκαλιά
θηλή για να 'γενή .
Μαστός να στάξει αυγή
να θρέψη καλοκαίρι.
Η μήτρα αυτής της εποχής
τον Άδωνι είχε φέρει,
και απόχρωση και μυρωδιά
στην φύση την θνητή.
Κόρες και γιους παγανιστές
στον ιερόν τα μέρη,
σεμνές άνοιγαν τελετές
τον Νέο να υμνούν.
Κι απ' της κοιλάδες του Πανός
με σύμβολα στο χέρι,
μύστες σοφοί με αρχέγονες
έννοιες να μυούν .